Πού το είδες αυτό ότι το "τηρέω" σημαίνει "εφαρμόζω, ασκώ"; Δεν μπορώ να βρω ονλάιν ελληνική έκδοση του Λιντλ-Σκοτ με αυτό το λήμμα, μόνο την αγγλική, όπου βέβαια πουθενά δεν αναφέρει τις σημασίες αυτές του "τηρέω" που λες εσύ:skartados έγραψε: 13 Αύγ 2018, 03:11Το επίθημα τηρ σε όλες τις περιπτώσεις σημαινει ότι ο άνθρωπος,η,το αντικείμενο είναι επιφορτισμένοι να κάνουν συνέχεια αυτό που δηλώνει η ρίζα της λέξης.Προσωπική μου γνώμη δε,είναι ότι προέρχεται από το τηρεω =εφαρμοζω,ασκώ.Νταρνάκας έγραψε: 12 Αύγ 2018, 16:44Θέλω να μου πεις τι ακριβώς δηλώνει το επίθημα -τηρ στις λέξεις πατήρ, μήτηρ, θυγάτηρ κι αν έχει την ίδια σημασία και σε λέξεις όπως νιπτήρ, ζωστήρ, αστήρ, στατήρ.skartados έγραψε: 12 Αύγ 2018, 13:23
Όλη η ουσία για τις προινδοευρωπαικες ρίζες είναι εδώ.Οι άνθρωποι είναι απλά άσχετοι
Επίσης, ποιο είναι και τι ακριβώς δηλώνει το επίθημα των παρακάτω λέξεων:
βοσκός, ελιγμός, ορυμαγδός, πομπός, οργασμός, τροφός, ζωμός, ιατρός, άνθρωπος, λόφος, στύλος, μύθος, μύλος, λύκος, κοχλίας, πέλεκυς, νέκυς, ήρως, όφις, όρχις, λοχίας, αστερίας, ώρα, γλώσσα, χώρα, νίκη, ζώνη, μάχη, δένδρον, ξύλον, όργανον, γάλα, άρμα, τέρας, πέρας, κέρας, δέμας, νέμεσις, όασις, λύσις, πόλις, πένης, τάπης, έρπης, φύλαξ, κόραξ, άρπαξ, σκύλαξ, λάρναξ, χάραξ.
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/mor ... ek#lexicon
Και το λεξικό της αρχαίας ελληνικής του Σκαρλάτου Βυζάντιου τα ίδια ακριβώς λέει στον ορισμό του "τηρέω":

Δηλαδή ο αστήρ ασκεί τι ακριβώς, το ας; Ο χυτήρ το χυ, ο βοτήρ το βο κι ο μυκτήρ το μυκ;skartados έγραψε: 13 Αύγ 2018, 03:11 Για παράδειγμα,Ο λουτηρ ασκεί το λουω,Ο βραστηρ το βραζω,Ο πατήρ το λειτούργημα του παπα.
Για τις άλλες καταλήξεις που έφερες,δεν ξέρω αν σημαινουν κάτι,δείχνουν ομως πως δημιουργουνται στην Ελληνική γλώσσα τα ουσιαστικά,δηλαδή ρίζα + κατάληξη.,επίθημα.
Πες μου τώρα και εσύ,ότι θεωρείς όπως ο λεπτό,ότι το παπα,μαμΑ,προήλθαν από τα μήτηρ,πατηρ,να τρελαθώ.
Μάλλον και το αστήρ το έλεγαν ασας,το λουτηρ,λουλου και το βραστηρ ,βραςβρας
