Κόκ(κ)ορας ή περί ορθογραφίας

[Παλαιομνήμων]

Ο Μπαμπνιώτης δεν νομίζω, απ' όσον γνωρίζω, ότι είναι υπέρ του τελικού -ν γενικώτερα, τουλάχιστον εδώ τις τελευταίες δεκαετίες που τον παρακολουθώ. Αν ήταν παλαιότερα, δεν το ξέρω. Θα με ενδιέφερε όμως ως γνώση, αν το έχει κάποιος ως σίγουρη πληροφορία.

Εφοσον σε ενδιαφερει ως πληροφορια και για να ειμαι και εγω πιο ακριβης, επισημο χαρτι υπογεγραμμενο η καποια δηλωση Μπαμπινιωτη μεχρι στιγμης δεν εχω. Ομως, αυτο που εχω ειναι η ιδρυτικη διακυρηξη του ΕΓΟ τις θεσεις του οποιου συνυπογραφει και ο Μπαμπινιωτης και τις δηλωσεις Ελυτη για τελικο ν, ο Ελυτης ηταν ιδρυτικο μελος και αυτος του ΕΓΟ. Ενδεχομενως ο Μπαμπινιωτης ως προς το θεμα του ν, να μην θελει να λαβει με την ιδιοτητα του θεση υπερ του, αλλα στις συζητησεις του στο τζακι με τον Ελυτη να παραδεχεται πως ηταν εγκλημα η καταργηση του ν. Αυτη η αμφιθυμη σταση ειναι πολυ συνηθισμενη σε επιστημονες και την εχω οχι μονο εγω για τον δικο μου κλαδο αλλα και ξερω και αλλους.Επιπλεον, εχω παρατηρησει απο συνεντευξεις του, αρθρα του κλπ οτι εχει μια κρυφη νοσταλγια για την καθαρευουσα. Ηταν ο κυριος και βασικος αντιδραστικος στη μεταρρυθμιση του 1976. Γι'αυτο παρεθεσα και τη πληροφορια, ωστε να ληφθει υποψην μια ενδεχομενη κρυφη ταση νοσταλγιας για τα τελικα ν στον Μπαμπινιωτη.

Ήδη αυτές οι πληροφορίες που γράφεις, είναι πολύ ενδιαφέρουσες· ευχαριστώ!

[Beria]

Ως συνηρημένο επίθετο, το συγκεκριμένο από τα αρχαία χρόνια γραφόταν ΚΑΙ στο ουδέτερο γένος με "ω" (ο κυβερνών, η κυβερνώσα, το κυβερνών). Δεν πρόκειται περί συγχρόνου ανορθογραφίας.

Θα γραφόταν με "ο" το ουδέτερο, αν το θηλυκό ήταν αντιστοίχως σε -ούσα (αντί σε -ώσα [κυβερνώσα]), όπως δηλ. το επίθετο ο ποιών, η ποιούσα, το ποιόν.

Μετοχή συνηρημένου ρήματος για την ακρίβεια, αλλά και το ποιών/ποιούσα/ποιόν είναι επίσης μετοχή συνηρημένου ρήματος. Η διαφορά είναι ότι στην πρώτη περίπτωση η ασυναίρετη κατάληξη είναι -άω, δηλ. κυβερνάω>κυβερνῶ ενώ στη δεύτερη είναι -έω (ποιέω>ποιῶ). Άρα το σύμπλεγμα "άο" όταν συναιρείται τρέπεται σε "ῶ" (τό κυβερνάον>τό κυβερνῶν, φάος>φῶςκ.τ.λ.) ενώ το έο τρέπεται σε "ό" (τό ποιέον>τό ποιόν).
Βέβαια η νεοελληνική σε όσες περιπτώσεις διατήρησε ασυναίρετες καταλήξεις ρημάτων τις έτρεψε όλες σε -άω. Δηλ. ακόμα και στα αρχαία ρήματα που είχαν κατάληξη -έω, στη νεοελληνική τράπηκε σε -άω. Π.χ. αρχαίο κρατέω>νεοελ. κρατάω, αρχαίο φορέω>νεοελ. φοράω κ.ο.κ.

Πολύ σωστή η επισήμανσή σου, Νταρνάκα! Τα έγραψα από μνήμης και ενίοτε η μνήμη θολώνει. Η ουσία, που παραμένει και πρέπει να κρατήσουμε, είναι ότι ο τύπος «το κυβερνών» είναι ο σωστός και δεν πρόκειται για σύγχρονη ανορθογραφία.

Το ρήμα κυβερνώ είναι συνηρημένο, της πρώτης τάξης συνηρημένων ρημάτων, εις -άω
Σε αυτά το ουδέτερο είναι σε -ων

Στα συνηρημένα δεύτερης τάξης αυτά δηλαδή που έχουν κατάληξη σε -έω, π.χ. αιτέω-αιτώ σχηματίζουν τις αντίστοιχες μετοχές: ο αιτών, η αιτούσα, το αιτούν

[Παλαιομνήμων]

Το ρήμα κυβερνώ είναι συνηρημένο, της πρώτης τάξης συνηρημένων ρημάτων, εις -άω
Σε αυτά το ουδέτερο είναι σε -ων

Στα συνηρημένα δεύτερης τάξης αυτά δηλαδή που έχουν κατάληξη σε -έω, π.χ. αιτέω-αιτώ σχηματίζουν τις αντίστοιχες μετοχές: ο αιτών, η αιτούσα, το αιτούν

Ορθότατη και αυτή η παρατήρηση, Beria! Να διορθώσουμε λοιπόν σε ποιών, ποιούσα, ποιούν!

Υ.Γ. Αυτά παθαίνω αν επιλέγω να γράψω βιαστικά από μνήμης, αποφεύγοντας από τεμπελιά να ανοίξω τα σχετικά βιβλία για επιβεβαίωση!



Νεώτ. σημ. Ύστερα από τις δύο πολύ σημαντικές παρατηρήσεις των δύο χρηστών Βέρια και Νταρνάκα, αναδιατύπωσα το ποστ μου, ώστε, όπως γράφω, «να μη μείνουν λάθος πληροφορίες στο μυαλό όποιου τύχει να το διαβάσει, δίχως να πάει σε επόμενα ποστ», διατηρώντας όμως και το αρχικό κείμενο στο τέλος.

[paul25]

Ήδη αυτές οι πληροφορίες που γράφεις, είναι πολύ ενδιαφέρουσες· ευχαριστώ!

Ευχαριστω πολυ. Να επισημανω επιπλεον, οτι η λεξη "αντιδραστικος" την οποια εβαλα ειναι λιγο γενικη και ισως δειχνει τον Μπαμπινιωτη ως πολεμιο της Δημοτικης και ως ανθρωπο που επιζητουσε την επιστροφη της Καθαρευουσας. Για να προλαβω και αυτη τη παρεξηγηση ο Μπαμπινιωτης θεωρουσε οτι η υιοθετηση της Δημοτικης οπως εγινε το 1976 , εγινε κατα τροπο τετοιο που πεταγε εκτος την ολη ιστορια της Ελληνικης γλωσσας του παρελθοντος και τον πλουτο της και αντιδρουσε στον Κριαρα. Για περισσοτερες πληροφοριες αν σε ενδιαφερει, δες τα αρθρα του (αν τα βρεις, εγω μονο αναφορες εχω πετυχει) στην Καθημερινη με τιτλο "Περα της καθαρευουσης και της δημοτικης" 12,13 και 16/03/1976. Αν τα βρεις σε ηλεκτρονικη μορφη και θες, βαλτα στο νημα.

[Beria]

Ήδη αυτές οι πληροφορίες που γράφεις, είναι πολύ ενδιαφέρουσες· ευχαριστώ!

Ευχαριστω πολυ. Να επισημανω επιπλεον, οτι η λεξη "αντιδραστικος" την οποια εβαλα ειναι λιγο γενικη και ισως δειχνει τον Μπαμπινιωτη ως πολεμιο της Δημοτικης και ως ανθρωπο που επιζητουσε την επιστροφη της Καθαρευουσας. Για να προλαβω και αυτη τη παρεξηγηση ο Μπαμπινιωτης θεωρουσε οτι η υιοθετηση της Δημοτικης οπως εγινε το 1976 , εγινε κατα τροπο τετοιο που πεταγε εκτος την ολη ιστορια της Ελληνικης γλωσσας του παρελθοντος και τον πλουτο της και αντιδρουσε στον Κριαρα. Για περισσοτερες πληροφοριες αν σε ενδιαφερει, δες τα αρθρα του (αν τα βρεις, εγω μονο αναφορες εχω πετυχει) στην Καθημερινη με τιτλο "Περα της καθαρευουσης και της δημοτικης" 12,13 και 16/03/1976. Αν τα βρεις σε ηλεκτρονικη μορφη και θες, βαλτα στο νημα.

Η Ελλάδα έζησε 150 χρόνια γλωσσικής σχιζοφρένειας. Η λύση που δόθηκε ήρθε αργά και ήταν -πιθανότατα- ατελής
Αλλά έπρεπε να δοθεί
Δεν μιλώ για το μονοτονικό, το οποίο είναι ζήτημα συνήθειας, μιλώ για την καθιέρωση της Δημοτικής ώς γλώσσα της Διοίκησης


Σημ.
Δυσκολεύομαι να διαβάσω (να ευχαριστηθώ εννοώ) βιβλίο που δεν είναι τυπωμένο σε πολυτονικό, κατανοώ όμως απολύτως την απόλυτη δυσχρηστία του στην εποχή των υπολογιστών. Είναι σπάταλο και άχρηστο

[Παλαιομνήμων]

Δυσκολεύομαι να διαβάσω (να ευχαριστηθώ εννοώ) βιβλίο που δεν είναι τυπωμένο σε πολυτονικό, κατανοώ όμως απολύτως την απόλυτη δυσχρηστία του στην εποχή των υπολογιστών. Είναι σπάταλο και άχρηστο

Η αλήθεια είναι, πως χωρίς να μπορώ να εξηγήσω επαρκώς το γιατί, νοιώθω και εγώ μια πρόσθετη ιδιαίτερη ευχαρίστηση όταν διαβάζω κείμενα σε πολυτονικό.

[Παλαιομνήμων]

Ήδη αυτές οι πληροφορίες που γράφεις, είναι πολύ ενδιαφέρουσες· ευχαριστώ!

Ευχαριστω πολυ. Να επισημανω επιπλεον, οτι η λεξη "αντιδραστικος" την οποια εβαλα ειναι λιγο γενικη και ισως δειχνει τον Μπαμπινιωτη ως πολεμιο της Δημοτικης και ως ανθρωπο που επιζητουσε την επιστροφη της Καθαρευουσας. Για να προλαβω και αυτη τη παρεξηγηση ο Μπαμπινιωτης θεωρουσε οτι η υιοθετηση της Δημοτικης οπως εγινε το 1976 , εγινε κατα τροπο τετοιο που πεταγε εκτος την ολη ιστορια της Ελληνικης γλωσσας του παρελθοντος και τον πλουτο της και αντιδρουσε στον Κριαρα. Για περισσοτερες πληροφοριες αν σε ενδιαφερει, δες τα αρθρα του (αν τα βρεις, εγω μονο αναφορες εχω πετυχει) στην Καθημερινη με τιτλο "Περα της καθαρευουσης και της δημοτικης" 12,13 και 16/03/1976. Αν τα βρεις σε ηλεκτρονικη μορφη και θες, βαλτα στο νημα.

Θα τα αναζητήσω και, αν βρω κάτι, θα το παραθέσω!

[LOUROS]

Αλλά ας κάνω την χάρη στον Λούρο, να βάλω ολόκληρο κατεβατό:

-Τι θα κάνεις τελικά με την Χριστίνα;
-Θα βγούμε έξω για ποτό και μετά σπίτι μου για να «χαλαρώσουμε».
-Μην πας και της βάλεις τις όπερες που ακούς και σε περάσει για νέρντουλα.
-Όχι ρε, θα την αφήσω αυτήν να βάλει μουσική.
-Κι αν βάλει εκείνα τα σκυλάδικα που μισείς;
-Δεν πειράζει. Θα κάνω κι εγώ ότι γουστάρω, μετά.
-Έχεις σκοπό να το ρίξεις δηλαδή το γκομενάκι.
-Όχι, θα παίξουμε τις συμπεθέρες.

Για πες, λοιπόν, καλέ μου Λούρε... εδώ καταλαβαίνεις αν πρέπει να μπει κόμμα στο «ότι» από τα συμφραζόμενα ή μήπως το αν θα βάλεις κόμμα ή όχι μεταβάλλει το νοηματικό περιεχόμενο της συζήτησης;

Αφου αυτό που εβαλες δεν είναι ολοκληρωμένο. Απόσπασμα απο διάλογο είναι και δεν βγάζει νόημα. Αρα δεν πληροί όλους τους όρους της περιόδου και έτσι δεν μπορώ να ξέρω την απάντηση. Αυτά.

Εξαιρετικό το παράδειγμα του Hellegennes. Λούρε, νομίζω πως πρέπει να παραδεχτείς ότι κάνεις λάθος*.

Παρ' όλα αυτά, αν θες όοοολη την Ιστορία για να καταλάβεις, ας ξεκινήσουμε να την γράφουμε: <<Μια φορά και ένα καιρό, ήταν δύο φίλοι, ο Γιώργος και ο Αλέκος. Από παιδιά μαζί, στην ίδια γειτονιά είχαν μεγαλώσει. Όλα τους τα μυστικά τα έλεγαν ό ένας στον άλλον: προβλήματα, γκομενικά, όνειρα, ανησυχίες. Κάποια μέρα ο Γιώργος γνώρισε την Μαίρη... >>

( Ουφ, ακόμα βρίσκομαι στην πρώτη παράγραφο και κουράστηκα! Άντε να αντιγράψω ολόκληρο το βιβλίο, για να καταλάβει ο άλλος! )

* ότι κάνεις λάθος = πως κάνεις λάθος.
ενώ «πρέπει να παραδεχτείς ό,τι κάνεις λάθος» = […] όσα κάνεις λάθος. ;)

Δεν παραδέχομαι τίποτα, γιατί δεν έκανα λάθος. Δεν εχει νόημα να συνεχίσω με αυτό το θέμα, ο καθένας εχει τη γνώμη του. Επειδή ομως έβαλες την παράθεση πιο πάνω οφείλεις τουλάχιστον να ειχες βάλει τα αποσπάσματα του Hellegenes στα οποία απευθυνονταν το σχόλιο μου και οχι την μετέπειτα διευκρίνηση του με ολοκληρωμένο διάλογο, οπου άλλαξε και η στίξη και το νόημα άσχετα απο το οτι.

Ευχαριστώ.

[Παλαιομνήμων]

Αλλά ας κάνω την χάρη στον Λούρο, να βάλω ολόκληρο κατεβατό:

-Τι θα κάνεις τελικά με την Χριστίνα;
-Θα βγούμε έξω για ποτό και μετά σπίτι μου για να «χαλαρώσουμε».
-Μην πας και της βάλεις τις όπερες που ακούς και σε περάσει για νέρντουλα.
-Όχι ρε, θα την αφήσω αυτήν να βάλει μουσική.
-Κι αν βάλει εκείνα τα σκυλάδικα που μισείς;
-Δεν πειράζει. Θα κάνω κι εγώ ότι γουστάρω, μετά.
-Έχεις σκοπό να το ρίξεις δηλαδή το γκομενάκι.
-Όχι, θα παίξουμε τις συμπεθέρες.

Για πες, λοιπόν, καλέ μου Λούρε... εδώ καταλαβαίνεις αν πρέπει να μπει κόμμα στο «ότι» από τα συμφραζόμενα ή μήπως το αν θα βάλεις κόμμα ή όχι μεταβάλλει το νοηματικό περιεχόμενο της συζήτησης;

Αφου αυτό που εβαλες δεν είναι ολοκληρωμένο. Απόσπασμα απο διάλογο είναι και δεν βγάζει νόημα. Αρα δεν πληροί όλους τους όρους της περιόδου και έτσι δεν μπορώ να ξέρω την απάντηση. Αυτά.

Εξαιρετικό το παράδειγμα του Hellegennes. Λούρε, νομίζω πως πρέπει να παραδεχτείς ότι κάνεις λάθος*.

Παρ' όλα αυτά, αν θες όοοολη την Ιστορία για να καταλάβεις, ας ξεκινήσουμε να την γράφουμε: <<Μια φορά και ένα καιρό, ήταν δύο φίλοι, ο Γιώργος και ο Αλέκος. Από παιδιά μαζί, στην ίδια γειτονιά είχαν μεγαλώσει. Όλα τους τα μυστικά τα έλεγαν ό ένας στον άλλον: προβλήματα, γκομενικά, όνειρα, ανησυχίες. Κάποια μέρα ο Γιώργος γνώρισε την Μαίρη... >>

( Ουφ, ακόμα βρίσκομαι στην πρώτη παράγραφο και κουράστηκα! Άντε να αντιγράψω ολόκληρο το βιβλίο, για να καταλάβει ο άλλος! )

* ότι κάνεις λάθος = πως κάνεις λάθος.
ενώ «πρέπει να παραδεχτείς ό,τι κάνεις λάθος» = […] όσα κάνεις λάθος. ;)

Δεν παραδέχομαι τίποτα, γιατί δεν έκανα λάθος. Δεν εχει νόημα να συνεχίσω με αυτό το θέμα, ο καθένας εχει τη γνώμη του. Επειδή ομως έβαλες την παράθεση πιο πάνω οφείλεις τουλάχιστον να ειχες βάλει τα αποσπάσματα του Hellegenes στα οποία απευθυνονταν το σχόλιο μου και οχι την μετέπειτα διευκρίνηση του με ολοκληρωμένο διάλογο, οπου άλλαξε και η στίξη και το νόημα άσχετα απο το ότι.
Ευχαριστώ.

Βρε Λούρε μου, μη σε πιάνει πείσμα. Ξέρεις ότι δεν έχω λόγους γενικώς να υπερασπίζομαι τον Hellegennes, αν όντως δεν έχει δίκιο.
Το κείμενο που παρέθεσα (σ.σ. από hellegennes » 23 Αύγ 2018, 19:17), είναι το ίδιο που 20 περ. λεπτά αργότερα σχολίασες ΕΣΥ (και που επίσης παρέθεσα) και όπου λες «Αφου αυτό που εβαλες δεν είναι ολοκληρωμένο. Απόσπασμα απο διάλογο είναι και δεν βγάζει νόημα» (από LOUROS » 23 Αύγ 2018, 19:41). Άρα σε ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ το σχόλιο τού Hellegennes απευθυνόταν το σχόλιό σου!

Αλλά και σε αυτό να μην απευθυνόσουν (που, όπως φαίνεται ανωτέρω, δεν ισχύει) τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο; Ότι πριν είχες αυτήν την άποψη, αλλά μετά από το νεώτερο ποστ τού Hellegennes άλλαξες; Αν όμως είχε συμβεί κάτι τέτοιο, και σε αυτό το δεύτερο παράδειγμά του είχες δεχτεί ότι ως πιο ολοκληρωμένο σε καλύπτει, τότε προφανώς δεν θα κάναμε αυτήν την συζήτηση. Εσύ επιμένεις όμως ότι το κόμμα στο αναφορικό "ό,τι" δεν χρειάζεται ασχέτως παραδείγματος Hellegennes, σωστά; Οπότε δεν φταίει το παράδειγμά του, αν είναι καλό ή όχι, καθώς η δική σου άρνηση τής αξίας του κόμματος στο αναφορικό "ό,τι" είναι δεδομένη και σταθερή.

[LOUROS]

Το ξεχωρίζεις απο τα συμφραζόμενα. Οπως δεν βάζουμε ψιλή και δασεία στο ορος. Άλλες εποχές.

Από ποια συμφραζόμενα ξεχωρίζεις στα παρακάτω για ποια περίπτωση μιλάμε;

Πες ότι γουστάρεις, ρε αδερφέ!

Γιατί πρέπει να μου εξηγήσεις ότι ο Γιώργος αποδέχεται;

Ότι αγαπάω φαίνεται.

Θα κάνω κι εγώ ότι γουστάρω.

Πρόσεξε ότι στο τελευταίο παράδειγμα η ύπαρξη ή απουσία του κόμματος μεταβάλλει την έννοια του «κάνω» από «πράττω» σε «προσποιούμαι» ή τούμπαλιν.

Δεν ξέρω, φέρε ολοκληρωμένο διάλογο να δουμε.

Απο αυτό εδω ξεκίνησε η ιστορία και σε αυτό αναφερόμουν, αλλα εντάξει σε μπέρδεψε η αλληλουχία τον αναρτήσεων - καταλαβαίνω.

Οπως βλέπεις λοιπόν, ο ολοκληρωμένος διάλογος που μπήκε αργότερα ήταν τέχνασμα, αφου άλλαξε η στίξη (με την περιττή εισαγωγη του ,μετά) και το κείμενο εγινε τάχατε δυσνόητο. Δεν αλλάζω γνώμη αλλα συνιστώ στα νεα παιδιά να ακολουθούν της συμβουλές των δασκάλων τους για να μην τους κόβουν βαθμούς.

[Βινόσαυρος]

Κατα την άποψη μου το κύριο ζήτημα είναι αν συντρέχουν ακόμα οι λόγοι που υπήρχαν όταν πρωτοεφαρμόστηκε εβραίως το πολυτονικό.

… εβραϊκός δάκτυλος να υποθέσω;


Υ.Γ. Αν δεν το έγραψες για πλάκα, είναι "ευρέως" και ουχί "εβραίως"!

Μην απορείς, που και που κάνω κάποια προβοκατόρικα λαθάκια
1. για να δω ποιος τα βλέπει και
2. σε δευτερο επίπεδο αν βλέπουν το κρυμμένο μήνυμα

[Παλαιομνήμων]

Απο αυτό εδω ξεκίνησε η ιστορία και σε αυτό αναφερόμουν, αλλα εντάξει σε μπέρδεψε η αλληλουχία τον αναρτήσεων - καταλαβαίνω.

Οπως βλέπεις λοιπόν, ο ολοκληρωμένος διάλογος που μπήκε αργότερα ήταν τέχνασμα, αφου άλλαξε η στίξη (με την περιττή εισαγωγη του ,μετά) και το κείμενο εγινε τάχατε δυσνόητο. Δεν αλλάζω γνώμη αλλα συνιστώ στα νεα παιδιά να ακολουθούν της συμβουλές των δασκάλων τους για να μην τους κόβουν βαθμούς.

Βρε Λούρε, ξέρω από πού ξεκίνησε η Ιστορία· τα διάβασα όλα. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ως προς το πού απευθυνόταν το δικό σου σχόλιο, το οποίο εγώ παρέθεσα.

Αλλά ακόμα και ας ξεχάσουμε το ανωτέρω θέμα, ποιο είναι το επιχείρημά σου; Έστω δηλ. ότι στην αρχή ο H. έγραψε ένα άστοχο παράδειγμα, το οποίο δεν σε έπεισε. Αν στην συνέχεια έφτιαξε ένα άλλο, πιο ολοκληρωμένο παράδειγμα, προκειμένου να στηρίξει την θέση του, αυτό είναι κακό ή προς έπαινον;

Και ακόμα, αν το δεύτερο αυτό παράδειγμα τού Η. έχει κάποιες ας τις πούμε υπερβολές, προκειμένου να καταδειχθεί η ανάγκη τής χρήσεως τού κόμματος στο αναφορικό ό,τι, τούτο πάλι τι σημαίνει; Ένα παράδειγμα, που κάποιος το σκαρφίζεται εκείνη την ώρα, για να καταδείξει μία θέση, δεν μπορεί να είναι τέλειο. Σημασία όμως έχει να καταδεικνύει επιτυχώς αυτό που ο γράφων ισχυρίζεται. Εξάλλου, και άλλοι στο νήμα, όπως εγώ, κατέθεσαν άλλα παραδείγματα, όπου και σε αυτά σαφώς φαίνεται η διαφοροποίηση τού νοήματος σε μια πρόταση, αν βάλουμε και αν δεν βάλουμε κόμμα στο ότι. Εσύ επιμένεις όμως, προφανώς επειδή σε έχουν πιάσει οι ανάποδές σου, να ισχυρίζεσαι πως δεν έχει σημασία.

Εντάξει, ξέρω, ο Η. καμμιά φορά, με τον υπέρμετρο εγωκεντρισμό του και την υπερφιαλότητά του έχει το μοναδικό ταλέντο να βγάζει τον κακό εαυτό τού συνομιλητού του, σε σημείο να μη θέλουμε καν να δούμε αν έχει δίκιο ή όχι, αλλά απλώς να επιθυμούμε να τον κάνουμε να το... βουλώσει, αφήνοντάς μας ήσυχους ( )! Όμως, αν αφήσεις αυτό το στοιχείο, ε, δεν μπορεί να μη παραδέχεσαι ότι εν προκειμένω έχει ο μπαγάσας δίκιο· διότι έχει, πέραν πάσης αμφιβολίας! Αντί λοιπόν να πεισματώνεις με όλους που ταυτίζονται με την άποψή του, λες και έχουμε συνωμοτήσει εναντίον σου, καλύτερα κάτσε και σκέψου ήρεμα· και είμαι σίγουρος, ότι ακόμα και αν δεν το παραδεχτείς δημοσίως, μέσα σου θα πειστείς ότι το κόμμα χρειάζεται στο αναφορικό ό,τι.
Ε, και αν βαριέσαι να το βάλεις, δεν χάθηκε και ο κόσμος, βρε αδελφέ!

[Παλαιομνήμων]

Κατα την άποψη μου το κύριο ζήτημα είναι αν συντρέχουν ακόμα οι λόγοι που υπήρχαν όταν πρωτοεφαρμόστηκε εβραίως το πολυτονικό.

… εβραϊκός δάκτυλος να υποθέσω;


Υ.Γ. Αν δεν το έγραψες για πλάκα, είναι "ευρέως" και ουχί "εβραίως"!

Μην απορείς, που και που κάνω κάποια προβοκατόρικα λαθάκια
1. για να δω ποιος τα βλέπει και
2. σε δευτερο επίπεδο αν βλέπουν το κρυμμένο μήνυμα

Χα χα! Εντάξει λοιπόν!

[Beria]

Οι Έλληνες στην Κλασική περίοδο δεν χρειάζονταν σημάδια στη γραφή για να την κατανοήσουν. Δεν έμπαιναν λοιπόν στον κόπο να συζητήσουν αν το αναφορικό ή το ειδικό ότι ξεχωρίζουν ή χρειάζονται κόμμα.

Η ανάγκη για σήμανση ήρθε όταν την γλώσσα άρχισαν να την χρησιμοποιούν άνθρωποι οι οποίοι δεν είχαν τα Ελληνικά ως μητρική γλώσσα. Όταν η Ελληνική έγινε η lingua franca της εποχής. Για να μπορέσουν να συνεννοηθούν άνθρωποι με τόσο διαφορετικές γλωσσικές καταβολές χρησιμοποίησαν τόνους, πνεύματα κοκ

Το γεγονός ότι οι νεοέλληνες συζήτησαν με τόσο πάθος για την ανάγκη διατήρησης του πολυτονικού δείχνει και σε μεγάλο βαθμό την απομάκρυνση τους από την Αρχαία Γλώσσα· αυτήν που πήγαν να την επαναφέρουν ως τέρας του Φρανκενστάιν, από τον τάφο οι Καθαροί

[hellegennes]

Και προφανώς «δεν είναι υποχρεωμένος κανένας οίκος να εκδίδει τα κείμενά μου», όπως λες, αλλά αυτό έχει να κάνει με το νοηματικό περιεχόμενο. Αν το νοηματικό περιεχόμενο ταιριάζει με τα θέλω του εκδοτικού οίκου, θεωρώ παράλογο να μου επιβάλλει να γράφω σώνει και καλά επιλέγοντας συγκεκριμένους τύπους, απορρίποντας άλλους. Μήπως τότε να μου επιβάλει και τι να γράφω γενικώς; Μήπως να το γράψουν εκείνοι αντί για μένα; Και φυσικά, ναι, έναν τέτοιο εκδοτικό οίκο, δεν θα τον επέλεγα ούτως ή άλλως, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Δεν είναι καθόλου άλλο θέμα. Ζητάς από μια ιδιωτική επιχείρηση να δουλεύει όπως θες εσύ. Δεν γίνεται.