ΓΑΛΗ έγραψε: 01 Απρ 2019, 11:46
Κατά τα άλλα, χρησιμοποιείς ένα βασικό λάθος στο σκεπτικό που παραθέτεις. Τοποθετείς την οποιαδήποτε αντίδραση στο πλαίσιο της "συμπλοκής", τοποθετώντας άτυπα το ίδιο μέτρο στο ποσοστό ευθύνης των δύο αντιπάλων. Και στο συγκεκριμένο πλαίσιο, υπάρχουν μηδενικά ελαφρυντικά στην πρόθεση του ληστή γιατί ξέρει ότι μπαίνει σε
κατοικημένο χώρο. Αν αυτό δεν είναι μια δεδομένη έναρξη αυτοδικίας, τι είναι;
Κάνεις ένα βασικό λάθος να μου προσάπτεις πράγματα που δεν έγραψα ποτέ.
Δεν έγραψα πουθενά για "ευθύνες". Οι ευθύνες διερευνώνται και καταλογίζονται στα δικαστήρια.
Έγραψα για ΠΡΑΞΕΙΣ. Η πράξη της ανθρωποκτονίας δεν αλλάζει, είτε είσαι αμυνόμενος είτε επιτιθέμενος. Πρόκειται για μία "θετική ενέργεια" (κατά τη νομική έννοια) η οποία αφαιρεί ανθρώπινη ζωή.
Τα όποια ελαφρυντικά ή απαλλακτικά της πράξης δεν αναιρούν την πράξη καθαυτή που είναι ανθρωποκτονία. Αλλάζουν απλά το αξιόποινο της πράξης.
Αναφορικά δε με το σλογκανάκι "δεν ξέρουμε τις προθέσεις του ληστή άρα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το πόσο πραγματικά επικίνδυνος είναι άρα δεν πρέπει να του προκαλέσουμε βλάβη μεγαλύτερη από αυτήν που έχει πρόθεση να προκαλέσει αυτός σε εμάς και λοιπά" μια λύση είναι εκτός από υπνωτικά να έχουμε και μαργαρίτες μαζί μας για να τις μαδάμε ή να τους μοιράσει το υπουργείο πολιτικής προστασίας χρωματιστά αυτοκόλλητα ανάλογα με το βαθμό επικινδυνότητας.
Αποκόπτεις ένα κομμάτι του σκεπτικού που σου παρατέθηκε και προσπαθείς να φτιάξεις αυτοτελές επιχείρημα, σα να το έγραψα έτσι εγώ.
Πρόκειται για κλασικό σόφισμα το οποίο ονομάζεται "βραχυλογική επιχειρηματολογία" και δεν τιμά το φορέα του.
Έγραψα λοιπόν, ότι η αφαίρεση ζωής είναι μία επιθετική ενέργεια σε κάθε περίπτωση. Δεν μπορείς να σκοτώσεις κάποιον με το βλέμμα ή παρακαλώντας τον εκτός κι αν του προκαλέσεις εγκεφαλικό επεισόδιο με τα επιχειρήματά σου.
Αυτό που αποκαλούμε "άμυνα" δεν είναι απουσία επιθετικής δραστηριότητας, αλλά επαρκής αιτιολόγηση της επιθετικής μας κίνησης (αντεπίθεσης) προκειμένου να γλιτώσουμε τη ζωή μας ή τη ζωή κάποιου άλλου. Σε κάθε περίπτωση, για να αφαιρέσεις ζωή, έχεις επιτεθεί (ή αντεπιτεθεί αν θέλεις).
Τώρα, όταν φτάνουμε σε ...δίκη προθέσεων, δεν επαρκεί το επιχείρημα "ο διαρρήκτης κρατούσε όπλο κι άρα μπήκε για να με σκοτώσει" γιατί το αντεπιχείρημα είναι ότι
κι εσύ είχες έτοιμο το όπλο κι άρα με το ίδιο σκεπτικό (όποιος έχει έτοιμο το όπλο έχει ανθρωποκτόνες διαθέσεις) είχες προαποφασίσει να τον σκοτώσεις.
Κάτι που από όσα βλέπω εδώ μέσα επιβεβαιώνεται εκ της συζήτησης, καθώς η πλευρά που υποστηρίζεις ομολογεί την πρόθεση αυτή γράφοντας "ρίξτε στο ψαχνό".
Γι' αυτό, λοιπόν, και όσοι πηγαίνουν στον εισαγγελέα για τέτοιες περιπτώσεις (αμυνόμενοι με όπλο) κατηγορούνται συνήθως για "
φόνο εκ πρόθεσεως", άσχετα αν τελικά το δικαστήριο αποδεχθεί τα ελαφρυντικά ή απαλλακτικά αντίστοιχα. Και είναι φυσικό να μην μπορείς να απαντήσεις επαρκώς στο ερώτημα "εσύ παιδί μου γιατί είχες έτοιμο το όπλο δίπλα στο κομοδίνο ή μέσα στη ντουλάπα, αν όχι για να το χρησιμοποιήσεις, όπως προσάπτεις ανάλογα στην αντίστοιχη πρόθεση οπλοχρησίας του διαρρήκτη;".
Είναι σημαντικό να καταλάβεις καταρχήν γιατί οι άνθρωποι πηγαίνουν κατηγορούμενοι στον εισαγγελέα για φόνο εκ προθέσεως. Δεν είναι βίτσιο. Είναι μέρος της νομικής διαδικασίας που προβλέπει ότι δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες ζωές, άσχετα με τα λάθη που αυτές οι ζωές κάνουν στην καθημερινότητά τους.
