Χαμογελάτε είναι..υποχρεωτικό.

[ΓΑΛΗ]

Αυτό πάντως που έχω παρατηρήσει εγώ, τόσο ως πελάτης όσο και ως επαγγελματίας είναι ότι το καθεστώς της δια βίου -ή έστω πολυετούς- παραμονής σε μία εταιρία είναι φαινόμενο του παρελθόντος, που πλέον έχει εκλείψει. Υπήρχε περισσότερος σεβασμός στους παλιότερους εργαζόμενους και σε πολλές εταιρίες (ανεξαρτήτως μεγέθους) υπήρχε μια άτυπη γραμμή να μην γίνονται απολύσεις σ' αυτήν την κατηγορία, αν και υπήρχε μεγαλύτερο μισθολογικό κόστος λόγω πολυετιών. Και δεν αναφέρομαι στα νέα δεδομένα που δημιούργησε η κρίση των τελευταίων 10 χρόνων.

Και αυτό που λέω είναι γεγονός και όχι υπόθεση γιατί δεν είναι δυνατόν να έπεφτα πάντα σε εξαιρέσεις και αφορούσε σε εργασιακά πεδία που είχαν δεχθεί επίθεση και από την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας. Ούτως ή άλλως, αυτό προκύπτει και από τα στατιστικά των συνταξιοδοτικών ταμείων.

Γιατί πιστεύετε ότι συνέβη αυτό;

Έχω μια πιθανή εξήγηση αλλά θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας απόψεις.

οικονομικοι λογοι συν καταρρευση του κοινωνικου ιστου

Αυτό το έχω ήδη διευκρινήσει. Αναφέρομαι στην προ κρίσης εποχή, που το μισθολογικό και ασφαλιστικό κόστος ήταν πολύ μεγαλύτερο.

Θεωρείς ότι τότε δεν υπήρχε πρόθεση για επιπλέον κέρδος;

Ισχύει και για την απάντηση της Νάιδας, αυτό που έγραψα.

[talaipwros]

παλαιοτερα ειχε μεγαλυτερη σημασια να εχεις το κεφαλι σου ησυχο απο το να αλλαζεις υπαλληλο καθε τρεις και λιγο ενω ο μακροχρονιος υπαλληλος ηταν και κοινωνικα φιλος

τωρα πανε αυτα

[Υδράργυρος]

παλαιοτερα ειχε μεγαλυτερη σημασια να εχεις το κεφαλι σου ησυχο απο το να αλλαζεις υπαλληλο καθε τρεις και λιγο ενω ο μακροχρονιος υπαλληλος ηταν και κοινωνικα φιλος

τωρα πανε αυτα

Μακρια απο εδραιωσεις

[ΓΑΛΗ]

παλαιοτερα ειχε μεγαλυτερη σημασια να εχεις το κεφαλι σου ησυχο απο το να αλλαζεις υπαλληλο καθε τρεις και λιγο ενω ο μακροχρονιος υπαλληλος ηταν και κοινωνικα φιλος

τωρα πανε αυτα

Ο συναισθηματικός παράγων δεν ήταν ο κύριος λόγος γι' αυτό που περιέγραψα.

[Naida]

Αυτό πάντως που έχω παρατηρήσει εγώ, τόσο ως πελάτης όσο και ως επαγγελματίας είναι ότι το καθεστώς της δια βίου -ή έστω πολυετούς- παραμονής σε μία εταιρία είναι φαινόμενο του παρελθόντος, που πλέον έχει εκλείψει. Υπήρχε περισσότερος σεβασμός στους παλιότερους εργαζόμενους και σε πολλές εταιρίες (ανεξαρτήτως μεγέθους) υπήρχε μια άτυπη γραμμή να μην γίνονται απολύσεις σ' αυτήν την κατηγορία, αν και υπήρχε μεγαλύτερο μισθολογικό κόστος λόγω πολυετιών. Και δεν αναφέρομαι στα νέα δεδομένα που δημιούργησε η κρίση των τελευταίων 10 χρόνων.

Και αυτό που λέω είναι γεγονός και όχι υπόθεση γιατί δεν είναι δυνατόν να έπεφτα πάντα σε εξαιρέσεις και αφορούσε σε εργασιακά πεδία που είχαν δεχθεί επίθεση και από την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας. Ούτως ή άλλως, αυτό προκύπτει και από τα στατιστικά των συνταξιοδοτικών ταμείων.

Γιατί πιστεύετε ότι συνέβη αυτό;

Έχω μια πιθανή εξήγηση αλλά θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας απόψεις.

οικονομικοι λογοι συν καταρρευση του κοινωνικου ιστου

Αυτό το έχω ήδη διευκρινήσει. Αναφέρομαι στην προ κρίσης εποχή, που το μισθολογικό και ασφαλιστικό κόστος ήταν πολύ μεγαλύτερο.

Θεωρείς ότι τότε δεν υπήρχε πρόθεση για επιπλέον κέρδος;

Ισχύει και για την απάντηση της Νάιδας, αυτό που έγραψα.

Υπήρχε κόστος. Αλλά ίσως δεν τους συνέφερε για απολύσεις λόγω υψηλών αποζημίωσεων. Επίσης γενικότερα η κρίση άλλαξε πολλά πράγματα εκτός από τα εργασιακά στις επιχειρήσεις. Ήταν επαναπαυμένες στο τρόπο λειτουργίας τους. Η κρίση τις οδήγησε να γίνουν πιο ανταγωνιστικές γιατί η αγορά έγινε πιο μικρή και πιο πιεστική,μπήκε και δυνατότερα το ιντερνετ στο εμπόριο. Τις ανάγκασε να βρουν τρόπους να εξελιχθούν.

[ST48410]

Νομίζω ότι το πράγμα είναι απλό. Λόγω μεγαλύτερης ευκολίας να βρεθεί δουλειά όταν η επιχείρηση είχε παράλογες / υπερβολικές απαιτήσεις μπορούσες απλά να φύγεις και αναλάμβανε ο εργοδότης το κόστος της εκπαίδευσης νέου ατόμου. Αυτό συν του ότι υπήρχε γενικά καλύτερο κλίμα καθώς ήταν η πρώτη γενιά που ζούσε σε πραγματικά καλό βιωτικό επίπεδο (συγκριτικά με έξω) και γενικά η μιζέρια ήταν πολύ λιγότερη. Συν τις διαφορετικές διαπροσωπικές σχέσεις και την ντροπή που αισθανόσουν αν ακουστεί για σένα ότι κακομεταχειρίζεσαι τους υπαλλήλους ή τους χρωστάς λεφτά κλπ.
Τώρα πάνε αυτά. Κάθε νέα γενιά έρχεται με πολύ περισσότερα εφόδια (μεταπτυχιακά, γλώσσες, εξοικείωση με νέες τεχνολογίες) και πολύ χαμηλότερες αμοιβές. Όταν δεν έχεις να πληρώσεις παρακαλάς να αγανακτήσει κάποιος υπάλληλος και να φύγει χαρίζοντας σου δεδουλευμένα. Στην θέση του θα πάρεις κάποιον χωρίς υποχρεώσεις που τον ζει η μπαμπάς, η μαμά και η σύνταξη του παππού και θα του δίνεις χαρτζιλίκι.

[ΓΑΛΗ]

Εχει πει καπου η απολυμενη υπαλληλος οτι εκτελουσε εντολες ανωτερων;
Εχει προσφυγει στην επιθεωρηση εργασιας
Γιατι να υποθεσουμε πραγματα που δεν υποστηριζει ουτε η ιδια;

Ανέφερε ότι οι οδηγίες της ήταν σχετικές με την επικοινωνία της με τη διεύθυνση πωλήσεων.

Κατά τα άλλα, το αντιμετωπίζεις κάπως απλοϊκά.
Σαφώς σε οποιαδήποτε σχετική περίπτωση η πρωτοβουλία που θα πάρει το χ ή ψ στέλεχος δεν είναι αντίθετη με τη βασική γραμμή της εταιρίας. Στη συγκεκριμένη φάση, το πρόβλημα ήταν στην προκλητική/άστοχη/αφελή αν θες διατύπωση.

Οπότε, αν απολύθηκε (θα επαναλάβω ότι η απομάκρυνση από τη συγκεκριμένη θέση πιθανόν να μην είναι απόλυση) δεν απολύθηκε επειδή ήταν κακιά αλλά επειδή ήταν χαζή και δεν μπόρεσε να αντιληφθεί τις συνέπειες του εργασιακού ενθουσιασμού της.
Ισχύει όμως και η περίπτωση να απολύθηκε για να καλυφθεί κάποιο υψηλότερης θέσης στέλεχος και να πάρει πάνω της ευθύνες άλλων, δίνοντας έτσι ένα τυπικό τέλος στο θέμα.

Σ' αυτές τις περιπτώσεις, η ανυπαρξία διαμαρτυρίας στα μμε ή σιωπή αν θες, πληρώνεται πολύ καλά και με πολύ μεγαλύτερα ποσά από αυτά που προκύπτουν από τις νόμιμες αποζημιώσεις. Είναι κάτι σαν εθελούσια έξοδος των παλιών εποχών.

[ΓΑΛΗ]

Ισχύει και για την απάντηση της Νάιδας, αυτό που έγραψα.

Υπήρχε κόστος. Αλλά ίσως δεν τους συνέφερε για απολύσεις λόγω υψηλών αποζημίωσεων. Επίσης γενικότερα η κρίση άλλαξε πολλά πράγματα εκτός από τα εργασιακά στις επιχειρήσεις. Ήταν επαναπαυμένες στο τρόπο λειτουργίας τους. Η κρίση τις οδήγησε να γίνουν πιο ανταγωνιστικές γιατί η αγορά έγινε πιο μικρή και πιο πιεστική,μπήκε και δυνατότερα το ιντερνετ στο εμπόριο. Τις ανάγκασε να βρουν τρόπους να εξελιχθούν.

Έγραψα ότι

υπήρχε μια άτυπη γραμμή να μην γίνονται απολύσεις σ' αυτήν την κατηγορία, αν και υπήρχε μεγαλύτερο μισθολογικό κόστος λόγω πολυετιών.

Αυτό συνεπάγεται και μεγαλύτερες αποζημιώσεις. Από το ύψος των μισθών προκύπτουν.

Μονίμως παραθέτετε εξηγήσεις που ήδη έχω αναφέρει και προσπάθησα -ανεπιτυχώς όπως φαίνεται- να αποφύγω.

Πιστεύετε ότι πιθανόν να υπάρχουν και κάποιοι άλλοι λόγοι πέρα από αυτά;

[Naida]

Ισχύει και για την απάντηση της Νάιδας, αυτό που έγραψα.

Υπήρχε κόστος. Αλλά ίσως δεν τους συνέφερε για απολύσεις λόγω υψηλών αποζημίωσεων. Επίσης γενικότερα η κρίση άλλαξε πολλά πράγματα εκτός από τα εργασιακά στις επιχειρήσεις. Ήταν επαναπαυμένες στο τρόπο λειτουργίας τους. Η κρίση τις οδήγησε να γίνουν πιο ανταγωνιστικές γιατί η αγορά έγινε πιο μικρή και πιο πιεστική,μπήκε και δυνατότερα το ιντερνετ στο εμπόριο. Τις ανάγκασε να βρουν τρόπους να εξελιχθούν.

Έγραψα ότι

υπήρχε μια άτυπη γραμμή να μην γίνονται απολύσεις σ' αυτήν την κατηγορία, αν και υπήρχε μεγαλύτερο μισθολογικό κόστος λόγω πολυετιών.

Αυτό συνεπάγεται και μεγαλύτερες αποζημιώσεις. Από το ύψος των μισθών προκύπτουν.

Μονίμως παραθέτετε εξηγήσεις που ήδη έχω αναφέρει και προσπάθησα -ανεπιτυχώς όπως φαίνεται- να αποφύγω.

Πιστεύετε ότι πιθανόν να υπάρχουν και κάποιοι άλλοι λόγοι πέρα από αυτά;

Το είπα και πιο πάνω. Ότι οι άνθρωποι με μεγαλύτερη εμπειρία και αντίστοιχα σε ηλικία ενδεχομένως να μην μπορούσαν να ακολουθήσουν την εξέλιξη της εταιρίας. Όχι μόνο τεχνολογικά. Γενικότερα στον τρόπο λειτουργίας.

[ST48410]

Πιστεύετε ότι πιθανόν να υπάρχουν και κάποιοι άλλοι λόγοι πέρα από αυτά;

Σε εποχές ανάπτυξης (πραγματικής ή με δανεικά) οι επιχειρήσεις προσλαμβάνουν. Σε εποχές κρίσης συρρικνώνονται και απολύουν. Ο μέσος δαιμόνιος επιχειρηματίας που προφανώς δεν θέλει να πληρώσει αποζημίωση (εδώ μισθούς δεν έχει καλά καλά να πληρώσει) θεωρεί ότι είναι καλή πρακτική να κάνει λίγο δύσκολη την ζωή των εργαζομένων ώστε να φεύγουν ορισμένοι από μόνοι τους. Ειδικά σε εργασίες με χαμηλή ειδίκευση που δεν απαιτούν ούτε μεγάλη εμπειρία. Σε μια τέτοια λογική η κακή συμπεριφορά, οι προσβολές και ο μπαμπούλας της ανεργίας είναι συχνά φαινόμενα.

"άμα δεν σ'αρέσει, φεύγα!"

[ΜπλεΜπουμπυς]

Δεν θα ξανατρομοκρατήσει εργαζόμενους στα My Market η (πρώην) διευθύντρια. Όμως όλα αυτά είναι εργοδοτική γραμμή και γίνονται και αλλού. Τα συνδικάτα-που ανέδειξαν το θέμα-έχουν καλέσει σε δράση για να τους αντιμετωπίσουμε όλους και να σπάσει η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς..

[ΜπλεΜπουμπυς]

[hellegennes]

Δεν θα ξανατρομοκρατήσει εργαζόμενους στα My Market η (πρώην) διευθύντρια.

Πράγματι. Κατατρομοκρατήθηκα όταν διάβασα τους τρόπους για να σκέφτομαι θετικά ώστε να χαμογελάω.

[Γάταρος]

Χθες ψώνισα από το My Market όπως συνηθίζω όμως αυτή τη φορά δεν ήταν όπως τις άλλες φορές. Ενώ το συγκεκριμένο κατάστημα συνήθως είναι σχεδόν άδειο (οπότε και το προτιμώ από τον Σκλαβενίτη που γίνεται χαμός), αυτή τη φορά το μαγαζί ήταν τιγκαρισμένο με κόσμο. Και κάτι άλλο που πρόσεξα και μου έκανε εντύπωση. Οι υπάλληλοι ήταν πιο ευγενικοί από ποτέ (δεν κάνω πλάκα).

[ΜπλεΜπουμπυς]

Επίσης, για να μην υπάρχει καμιά αυταπάτη πως το "χαμόγελο" που θέλουν να επιβάλουν στους συναδέλφους των "My Market" είναι μεμονωμένο γεγονός, υπάρχουν και τα εσωτερικά σεμινάρια του "Σκλαβενίτη" με τίτλο... "Ο ενθουσιασμένος πελάτης", όπου οι εργαζόμενοι μαθαίνουν πως πρέπει να απαντούν "σωστά". Διότι όλοι στον κλάδο του εμπορίου γνωρίζουν πως το "χαμόγελο" απαιτείται απ' όλους τους εργαζόμενους, ακόμα κι αν είναι "χαμόγελο" με δόντια!