Ποιό είναι το μεγαλύτερο ρεζίλι στην πάστα.

[Gherschaagk]

Πάω να ζυμώσω.

[Κουρκούας]

Λοιπόν δυο συνταγές κρίσης:

ομελέτα με περισσευούμενη μακαρονάδα


μακαρονάδα με γύρο

[Dwarven Blacksmith]

Λοιπόν δυο συνταγές κρίσης:

ομελέτα με περισσευούμενη μακαρονάδα


μακαρονάδα με γύρο

Ευχαριστούμε τους εταίρους μας!

[Daje]

THIS IS MADNESS, CAZZO...

[enterprise-psi]

Αρχίζω perma bans

[perseus]

Τοσα χρονια που δουλευω σε εστιατορια τσ μεγαλυτερα ταγαρια πελατες ειναι οι ιταλοι και ιδιως οτιδήποτε πανω απο ναπολη

[Χαοτικός]

Το νο.1 ρεζιλι ειναι παστα με κετσαπ και το κανουν κυριως οι "αμερικανοι".
Ειναι οτι πιο ντροπιαστικο και αηδιαστικο μπορει να υπαρξει στην ιστορια της παστα.

Οταν και αν δω κατι τετοιο live, θα με διαβασετε στις εφημεριδες.
"ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ ΧΡΗΣΤΗΣ ΦΟΡΟΥΜ, ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΤΟ ΘΥΜΑ -ΝΥΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ ΜΟΝΤΕΛΩΝ ΚΑΙ ΠΡΩΗΝ ΜΟΝΤΕΛΟ- ΤΗΝ ΒΑΣΑΝΙΣΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ"

Μια χαρά είναι τα μακαρόνια με κέτσαπ. Συνήθως αρέσει και στα παιδιά. Είναι ψωνίστικο να θεωρείς ότι υπάρχει αριστεία στη γεύση.

καλά, υπάρχει αριστεία στη γεύση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι τα μακαρόνια με κέτσαπ είναι χειρότερο από άλλα μακαρονοειδή. Τα μακαρόνια είναι ο υδατάνθρακας του φτωχού.

Εξήγησε αν θέλεις σε τι συνίσταται αυτή η αριστεία. η γεύση ξέρω ότι είναι μία από τις βασικές αισθήσεις, βασίζεται στα όργανα της γεύσης και το αντίστοιχο κέντρο στου εγκέφαλο και ως εκ τούτου είναι διαφορετική για κάθε οργανισμό. Πως γίνεται αντικειμενικό κάτι τέτοιο;

[Κουρκούας]

Μια χαρά είναι τα μακαρόνια με κέτσαπ. Συνήθως αρέσει και στα παιδιά. Είναι ψωνίστικο να θεωρείς ότι υπάρχει αριστεία στη γεύση.

καλά, υπάρχει αριστεία στη γεύση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι τα μακαρόνια με κέτσαπ είναι χειρότερο από άλλα μακαρονοειδή. Τα μακαρόνια είναι ο υδατάνθρακας του φτωχού.

Εξήγησε αν θέλεις σε τι συνίσταται αυτή η αριστεία. η γεύση ξέρω ότι είναι μία από τις βασικές αισθήσεις, βασίζεται στα όργανα της γεύσης και το αντίστοιχο κέντρο στου εγκέφαλο και ως εκ τούτου είναι διαφορετική για κάθε οργανισμό. Πως γίνεται αντικειμενικό κάτι τέτοιο;

το ίδιο ισχυει και για την οραση και για την ακοή, είναι διαφορετική για κάθε οργανισμό. αλλά δεν έχουμε πρόβλημα να μιλάμε για αριστεία στις οπτικές τέχνες ή στις ακουστικές τέχνες. γιατί να έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα στις τέχνες της γεύσης;

τώρα το πώς από τη διαφορετικότητα των αισθήσεων ανά οργανισμό, πάμε στην αντικειμενική αντίληψη των πραγμάτων, αυτό είναι ένα από τα τοπ 10 φιλοσοφικά ερωτήματα της ιστορίας. αλλά είναι άσχετο.

[anatta]

καλά, υπάρχει αριστεία στη γεύση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι τα μακαρόνια με κέτσαπ είναι χειρότερο από άλλα μακαρονοειδή. Τα μακαρόνια είναι ο υδατάνθρακας του φτωχού.

Εξήγησε αν θέλεις σε τι συνίσταται αυτή η αριστεία. η γεύση ξέρω ότι είναι μία από τις βασικές αισθήσεις, βασίζεται στα όργανα της γεύσης και το αντίστοιχο κέντρο στου εγκέφαλο και ως εκ τούτου είναι διαφορετική για κάθε οργανισμό. Πως γίνεται αντικειμενικό κάτι τέτοιο;

το ίδιο ισχυει και για την οραση και για την ακοή, είναι διαφορετική για κάθε οργανισμό. αλλά δεν έχουμε πρόβλημα να μιλάμε για αριστεία στις οπτικές τέχνες ή στις ακουστικές τέχνες. γιατί να έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα στις τέχνες της γεύσης;

τώρα το πώς από τη διαφορετικότητα των αισθήσεων ανά οργανισμό, πάμε στην αντικειμενική αντίληψη των πραγμάτων, αυτό είναι ένα από τα τοπ 10 φιλοσοφικά ερωτήματα της ιστορίας. αλλά είναι άσχετο.

Νομίζω ότι η γεύση και οι τροφές που μας αρέσουν είναι κάτι πιο σύνθετο και περίπλοκο από τι θα ήταν όμορφο οπτικά ή αισθητικά, οπού και εκεί δεν υπάρχει αντικειμενικό κριτήριο. Έχει να κάνει με πολλά ζητήματα που αφορούν το φυσικό κόσμο, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο της φιλοσοφίας, περί αισθητικής κλπ. Μιλάμε για εντελώς βιολογικό θέμα.

Εμένα μου έκανε εντύπωση αυτό το "αισθητηριακή αμυντικότητα", που αναφέρθηκε νωρίτερα. Δεν το γνώριζα, το έψαξα, και είναι πράγματι εντυπωσιακό και πως μπορεί να σχετίζεται και με τα γούστα μας στο φαγητό.

[Κουρκούας]

Εξήγησε αν θέλεις σε τι συνίσταται αυτή η αριστεία. η γεύση ξέρω ότι είναι μία από τις βασικές αισθήσεις, βασίζεται στα όργανα της γεύσης και το αντίστοιχο κέντρο στου εγκέφαλο και ως εκ τούτου είναι διαφορετική για κάθε οργανισμό. Πως γίνεται αντικειμενικό κάτι τέτοιο;

το ίδιο ισχυει και για την οραση και για την ακοή, είναι διαφορετική για κάθε οργανισμό. αλλά δεν έχουμε πρόβλημα να μιλάμε για αριστεία στις οπτικές τέχνες ή στις ακουστικές τέχνες. γιατί να έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα στις τέχνες της γεύσης;

τώρα το πώς από τη διαφορετικότητα των αισθήσεων ανά οργανισμό, πάμε στην αντικειμενική αντίληψη των πραγμάτων, αυτό είναι ένα από τα τοπ 10 φιλοσοφικά ερωτήματα της ιστορίας. αλλά είναι άσχετο.

Νομίζω ότι η γεύση και οι τροφές που μας αρέσουν είναι κάτι πιο σύνθετο και περίπλοκο από τι θα ήταν όμορφο οπτικά ή αισθητικά, οπού και εκεί δεν υπάρχει αντικειμενικό κριτήριο. Έχει να κάνει με πολλά ζητήματα που αφορούν το φυσικό κόσμο, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο της φιλοσοφίας, περί αισθητικής κλπ. Μιλάμε για εντελώς βιολογικό θέμα.

Εμένα μου έκανε εντύπωση αυτό το "αισθητηριακή αμυντικότητα", που αναφέρθηκε νωρίτερα. Δεν το γνώριζα, το έψαξα, και είναι πράγματι εντυπωσιακό και πως μπορεί να σχετίζεται και με τα γούστα μας στο φαγητό.

όπως και το αυτί έτσι και η γλώσσα εκπαιδεύεται, υπάρχουν μεγάλες διαφορές στη διακριτική ικανότητα, και είναι αρκετά αντικειμενικές ώστε κάποιοι να βγάζουν το προς το ζειν από αυτήν τους την ικανότητα.

Αν ένας ουρανίσκος δεν μπορεί να εντοπίσει τα βρωμόλαδα κι εκστασιάζεται μ' ένα κινέζικο που είναι τίγκα σε τέτοια, η έκστασις είναι βέβαια όσο υποκειμενική όσο οποιαδήποτε άλλη, αλλά οφείλεται σε ελαττωματικό όργανο ή νευρώνες---ή τουλάχιστον χαμηλότερης έκδοσης σε σχέση με έναν που δεν του έχει καταστραφεί η παλέτα.

[anatta]

το ίδιο ισχυει και για την οραση και για την ακοή, είναι διαφορετική για κάθε οργανισμό. αλλά δεν έχουμε πρόβλημα να μιλάμε για αριστεία στις οπτικές τέχνες ή στις ακουστικές τέχνες. γιατί να έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα στις τέχνες της γεύσης;

τώρα το πώς από τη διαφορετικότητα των αισθήσεων ανά οργανισμό, πάμε στην αντικειμενική αντίληψη των πραγμάτων, αυτό είναι ένα από τα τοπ 10 φιλοσοφικά ερωτήματα της ιστορίας. αλλά είναι άσχετο.

Νομίζω ότι η γεύση και οι τροφές που μας αρέσουν είναι κάτι πιο σύνθετο και περίπλοκο από τι θα ήταν όμορφο οπτικά ή αισθητικά, οπού και εκεί δεν υπάρχει αντικειμενικό κριτήριο. Έχει να κάνει με πολλά ζητήματα που αφορούν το φυσικό κόσμο, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο της φιλοσοφίας, περί αισθητικής κλπ. Μιλάμε για εντελώς βιολογικό θέμα.

Εμένα μου έκανε εντύπωση αυτό το "αισθητηριακή αμυντικότητα", που αναφέρθηκε νωρίτερα. Δεν το γνώριζα, το έψαξα, και είναι πράγματι εντυπωσιακό και πως μπορεί να σχετίζεται και με τα γούστα μας στο φαγητό.

όπως και το αυτί έτσι και η γλώσσα εκπαιδεύεται, υπάρχουν μεγάλες διαφορές στη διακριτική ικανότητα, και είναι αρκετά αντικειμενικές ώστε κάποιοι να βγάζουν το προς το ζειν από αυτήν τους την ικανότητα.

Αν ένας ουρανίσκος δεν μπορεί να εντοπίσει τα βρωμόλαδα κι εκστασιάζεται μ' ένα κινέζικο που είναι τίγκα σε τέτοια, η έκστασις είναι βέβαια όσο υποκειμενική όσο οποιαδήποτε άλλη, αλλά οφείλεται σε ελαττωματικό όργανο ή νευρώνες---ή τουλάχιστον χαμηλότερης έκδοσης σε σχέση με έναν που δεν του έχει καταστραφεί η παλέτα.

Συμφωνούμε λοιπόν ότι είναι βιολογικό ζήτημα; Νομίζω εκεί καταλήγουν όλα. Σε κάποιους νευρώνες.

[Cavaliere]

ΣΕ νευρώνες καταλήγουν και τα οπτικά ερεθίσματα ενός πίνακα, αλλά το θέμα είναι τα συναισθήματα που μας προκαλεί ένα έργο που αγγίζει οποιαδήποτε αίσθηση. Η Αισθητική είναι η έρευνα του συνειρμού που ακολουθεί την αίσθηση, κι εδώ, όσο πιο πολύπλοκο και πλούσιο αισθητήριο μνημονικό έχεις, τόσο πιο ενδιαφέροντες συνειρμούς σου κάνει η γεύση. Η αισθητήρια μνήμη που συνδέεται με τη συναισθηματική. Δεν είναι όλα χόρταση, αλλά και πώς χορταίνω.

[Ελβετός Τραπεζίτης]

Απορώ πως δεν είδα αυτο το νημα νωρίτερα....

Η συντομη απάντηση ειναι οτι όλα τα παραπανω ειναι προσβολή για την ανθρωπότητα και τιμωρουνται με υποβιβασμό σε επίπεδο μπαμπουινου.

Πταισμα ειναι μονο η χρήση κουταλιου, τα υπόλοιπα ειναι εγκλήματα.

[Κουρκούας]

Συμφωνούμε λοιπόν ότι είναι βιολογικό ζήτημα; Νομίζω εκεί καταλήγουν όλα. Σε κάποιους νευρώνες.

100% βιολογικό δε νομίζω να είναι, αλλά δεν ξέρω και πολλά ώστε να μπορώ να πω. νομίζω υπάχουν αρκετοι ψυχολογικοί παράγοντες.

αυτό που θέλω να πω με βάση το αρχικό θέμα είναι ότι η "αριστεία" της γευσης υπάρχει, αλλά αφορά πρωταρχικά επαγγελματίες. Αν δεν είσαι εκει, οι διαφορές είναι μάλλον μικρές και συχνά προκύπτουν λόγω ανατροφής.

[anatta]

ΣΕ νευρώνες καταλήγουν και τα οπτικά ερεθίσματα ενός πίνακα, αλλά το θέμα είναι τα συναισθήματα που μας προκαλεί ένα έργο που αγγίζει οποιαδήποτε αίσθηση. Η Αισθητική είναι η έρευνα του συνειρμού που ακολουθεί την αίσθηση, κι εδώ, όσο πιο πολύπλοκο και πλούσιο αισθητήριο μνημονικό έχεις, τόσο πιο ενδιαφέροντες συνειρμούς σου κάνει η γεύση. Η αισθητήρια μνήμη που συνδέεται με τη συναισθηματική. Δεν είναι όλα χόρταση, αλλά και πώς χορταίνω.

Δεν είναι το ίδιο η γεύση. Έχει έντονα το στοιχείο της βιολογικής ανάγκης. Η πείνα, η δίψα, ο εθισμός, η έλλειψη κάποιου στοιχείου από τον οργανισμό, το pH στο στόμα κλπ. Βάλε και τις συνήθειες, τον τόπο, το κλίμα, την εποχή και διάφορα άλλα εξωγενή. Ένα σωρό ζητήματα, που δεν είναι τόσο θέματα αισθητικής, όπως το περιγράφεις.