Μα δεν αναφερόμαστε σε εκπαίδευση ράμπο.
Εδώ ακόμη και θητεία σε γραφείο μοιάζει κατιτίς το τρομακτικό και κυρίως υποτιμητικό σε κάποιους.
Κατά τα άλλα, σκέφτομαι το δούλεμα που έπεφτε σε όσους "επώνυμους" καλλιτέχνες, δεν πήγαιναν στρατό ή πήγαιναν και πάθαιναν κρίση πανικού (αληθινή ή ψεύτικη). Ή ακόμη και για πολιτικούς.
Ποια ακριβώς είναι η διαφορά τους με τους "ανώνυμους" αρνητές στράτευσης για τα παιδιά ΤΟΥΣ;