Πόσο άσχημη είναι η ζωή στις ΗΠΑ ?

[Financial man]

Τους πεζούς γιατί τους πατάτε όμως;

Στην Ελλάδα γιατί τους πατάμε τους πεζούς;; Δεν θα μιλήσω που στην Ελλάδα είναι πράσινο για τους πεζούς και τα αυτοκίνητα δεν σταματούν ούτε θα πω για τα μηχανάκια που ανεβαίνουν πάνω στα πεζοδρόμια μην υπολογίζοντας τους ανθρώπους.

https://www.kathimerini.gr/society/5624 ... ytokinito/

https://www.ethnos.gr/greece/amp/234163 ... nosoandras

https://www.ethnos.gr/greece/amp/243631 ... iasoodhgos

https://www.kathimerini.gr/society/5624 ... tosikleta/

https://www.iefimerida.gr/ellada/kateli ... tehaki?amp

Στατιστικά φέρε όμως, όχι περιστατικά. Και η Ελλάδα ψιλοχαλια είναι βέβαια, αλλά δε νομίζω τόσο πολύ. Εδώ η κατάσταση βελτιώνεται με τα χρόνια αντί να χειροτερεύει.

Στην Ελλάδα κατά μέσο όρο χάνονται 150 Πεζοί το χρόνο λόγω ατυχημάτων. Δεδομένου ότι είμαστε 34 φορες μικρότερη χώρα σε σχέση με τις ΗΠΑ αυτό σημαίνει ότι τα 150 δικά μας αντιστοιχούν σε 5.100-5.200 άτομα το χρόνο σε όρους ΗΠΑ. Το νούμερο αυτό είναι καλύτερο συγκριτικά με τις ΗΠΑ όμως είναι πολύ χειρότερο σε σχέση με όλες τις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα επίσης έχουμε ένα από τα υψηλότερα νούμερα δυστυχημάτων στην Ευρώπη όσο αφορά θύματα που είναι επιβάτες αυτοκινήτων.

Δεν νομίζω λοιπόν ότι μπορούμε να μιλάμε για οδηγικό ασφάλεια όταν στην Ελλάδα 8 στους 10 λαδώνει για να πάρει το δίπλωμα οδήγησης και όταν καθημερινά ακούμε για σοβαρά τροχαία στους δρόμους. Δεν λέω ότι οι ΗΠΑ είναι καλά, ίσα ίσα το αντίθετο, όμως καλύτερα να δούμε πρώτα τα δικά μας χάλια. Και προφανώς η λύση δεν είναι να χρησιμοποιούμε λιγότερο το αυτοκίνητο όπως ανέφερε ένας πιο πάνω αλλά η σωστή παιδεία και η βελτίωσης της ασφαλείας των δρόμων.

[Kauldron]

Επίσης μονοκατοικία με μονοκατοικία διαφέρουν. Άλλο να μένει κάποιος σε μία μονοκατοικία του Μπέβερλι Χίλς ή της Εκάλης
και άλλο να μένει σε κάποια μονοκατοικία του ελληνικού ή του αμερικάνικου Μενιδίου. Πολλά αμερικανικά προάστια έχουν
μονοκατοικίες αλλά είναι υποβαθμισμένα.

[kameron]

Με αυτό τον τρόπο στην ουσία τοποθετείς την κοινωνική δομή των ΗΠΑ, τις ανισότητες, ως ένα φακτ οβ λάιφ υπαράνω κριτικής, που απλά υπάρχει και πρέπει να το αποδεχτεί ο παρατηρητής.

Φακτ οβ λάιφ είναι ότι η Μογγολία είναι landlocked και δεν έχει παρα ελάχιστη καλλιεργήσιμη γη, και οι όποιες δυσκολίες προκύπτουν από αυτό. Το ότι οι ΗΠΑ έχουν μεγάλες ανισότητες δεν είναι φακτ οβ λάιφ.

Οι κοινωνικές ανισότητες στις ΗΠΑ είναι πραγματικότητα, νομίζω ότι είναι σαφές ότι δεν το αμφισβητώ, το αντίθετο.

Αλλά είναι απόρροια των πολιτικών επιλογών της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού, η Κίνα που υποστηρίζεις εσύ έχει άλλο μοντέλο με άλλα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Δεν είναι θέμα μη κριτικής, κάποιος αποδέχεται αυτό το μοντέλο, άλλος όχι.

Αυτό που εγώ λέω είναι στις ΗΠΑ η πλειοψηφία του πληθυσμού περνάει καλά ως πολύ καλά, οι ισχυρισμοί περί δυστοπίας που αναφέρονται είναι εκτός πραγματικότητας.

[Kauldron]

Με αυτό τον τρόπο στην ουσία τοποθετείς την κοινωνική δομή των ΗΠΑ, τις ανισότητες, ως ένα φακτ οβ λάιφ υπαράνω κριτικής, που απλά υπάρχει και πρέπει να το αποδεχτεί ο παρατηρητής.

Φακτ οβ λάιφ είναι ότι η Μογγολία είναι landlocked και δεν έχει παρα ελάχιστη καλλιεργήσιμη γη, και οι όποιες δυσκολίες προκύπτουν από αυτό. Το ότι οι ΗΠΑ έχουν μεγάλες ανισότητες δεν είναι φακτ οβ λάιφ.

Οι κοινωνικές ανισότητες στις ΗΠΑ είναι πραγματικότητα, νομίζω ότι είναι σαφές ότι δεν το αμφισβητώ, το αντίθετο.

Αλλά είναι απόρροια των πολιτικών επιλογών της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού, η Κίνα που υποστηρίζεις εσύ έχει άλλο μοντέλο με άλλα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Δεν είναι θέμα μη κριτικής, κάποιος αποδέχεται αυτό το μοντέλο, άλλος όχι.

Αυτό που εγώ λέω είναι στις ΗΠΑ η πλειοψηφία του πληθυσμού περνάει καλά ως πολύ καλά, οι ισχυρισμοί περί δυστοπίας που αναφέρονται είναι εκτός πραγματικότητας.

Δεν ισχύει.

[Dwarven Blacksmith]

Με αυτό τον τρόπο στην ουσία τοποθετείς την κοινωνική δομή των ΗΠΑ, τις ανισότητες, ως ένα φακτ οβ λάιφ υπαράνω κριτικής, που απλά υπάρχει και πρέπει να το αποδεχτεί ο παρατηρητής.

Φακτ οβ λάιφ είναι ότι η Μογγολία είναι landlocked και δεν έχει παρα ελάχιστη καλλιεργήσιμη γη, και οι όποιες δυσκολίες προκύπτουν από αυτό. Το ότι οι ΗΠΑ έχουν μεγάλες ανισότητες δεν είναι φακτ οβ λάιφ.

Οι κοινωνικές ανισότητες στις ΗΠΑ είναι πραγματικότητα, νομίζω ότι είναι σαφές ότι δεν το αμφισβητώ, το αντίθετο.

Αλλά είναι απόρροια των πολιτικών επιλογών της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού, η Κίνα που υποστηρίζεις εσύ έχει άλλο μοντέλο με άλλα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Δεν είναι θέμα μη κριτικής, κάποιος αποδέχεται αυτό το μοντέλο, άλλος όχι.

Αυτό που εγώ λέω είναι στις ΗΠΑ η πλειοψηφία του πληθυσμού περνάει καλά ως πολύ καλά, οι ισχυρισμοί περί δυστοπίας που αναφέρονται είναι εκτός πραγματικότητας.

Υπάρχει πολύ χρήμα στις ΗΠΑ αλλά ξοδεύεται σε βλακείες, ξύλινα σπίτια στη μέση του πουθενά και λάτε των 20 δολλαρίων, και τελικά καταλήγει σε μικρότερη ποιότητα ζωής από τον Ευρωπαίο που βγάζει τα μισά.

[kameron]

μικρότερη ποιότητα ζωής από τον Ευρωπαίο που βγάζει τα μισά.

Ακόμα και σήμερα, ο μέσος Ευρωπαίος θα ήταν από οικονομικής άποψης καλύτερα στις ΗΠΑ.

Η ποιότητα ζωής είναι σχετική έννοια. Εγώ θεωρώ ότι υπάρχει καλύτερη ποιότητα ζωής στην Ευρώπη αλλά είναι περισσότερο ζήτημα ιδιοσυγκρασίας, γνωρίζω πολλούς Ευρωπαίους που ζούνε εδώ και προτιμούν τις ΗΠΑ για να ζήσουν με την οικογένειά τους, όχι μόνο για τα (πολύ περισσότερα) χρήματα που κερδίζουν.

[Η φωνή της Αληθειας]

Στην Ελλάδα κατά μέσο όρο χάνονται 150 Πεζοί το χρόνο λόγω ατυχημάτων. Δεδομένου ότι είμαστε 34 φορες μικρότερη χώρα σε σχέση με τις ΗΠΑ αυτό σημαίνει ότι τα 150 δικά μας αντιστοιχούν σε 5.100-5.200 άτομα το χρόνο σε όρους ΗΠΑ. Το νούμερο αυτό είναι καλύτερο συγκριτικά με τις ΗΠΑ όμως είναι πολύ χειρότερο σε σχέση με όλες τις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα επίσης έχουμε ένα από τα υψηλότερα νούμερα δυστυχημάτων στην Ευρώπη όσο αφορά θύματα που είναι επιβάτες αυτοκινήτων.

Δεν νομίζω λοιπόν ότι μπορούμε να μιλάμε για οδηγικό ασφάλεια όταν στην Ελλάδα 8 στους 10 λαδώνει για να πάρει το δίπλωμα οδήγησης και όταν καθημερινά ακούμε για σοβαρά τροχαία στους δρόμους. Δεν λέω ότι οι ΗΠΑ είναι καλά, ίσα ίσα το αντίθετο, όμως καλύτερα να δούμε πρώτα τα δικά μας χάλια. Και προφανώς η λύση δεν είναι να χρησιμοποιούμε λιγότερο το αυτοκίνητο όπως ανέφερε ένας πιο πάνω αλλά η σωστή παιδεία και η βελτίωσης της ασφαλείας των δρόμων.

Έγραψα και παραπάνω ότι για να γίνει σύγκριση πρέπει να κατανοήσουμε το δείγμα πρώτα, αλλιώς συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια. Ο μέσος αμερικάνος είναι 10 χρόνια νεότερος από τον μέσο ευρωπαίο, οι οδηγικές συμπεριφορές αλλάζουν με ττην ηλικία. Τα αυτοκίνητα είναι πολύ μεγαλύτερα και με πολύ μεγαλύτερη ιπποδύναμη κατα μέσο όρο. Τα χμ κατά κεφαλή περισσότερα και σε μεγαλύτερες ταχύτητες. Έχεις νέους οδηγούς από τα 16 (έχουν τα υψηλότερα ασφάλιστρα και με διαφορά, μιλάμε για διπλάσια-τριπλάσια, τυχαίο;), ενώ στην Ευρώπη η ηλικία που μπορεί να βγάλει κανείς άδεια οδήγησης είναι αρκετά παραπάνω. Στην Ευρώπη το αυτοκίνητο είναι ακριβό σπορ, οι φτωχότεροι αποκλείονται οικονομικά, ενώ και για να το κινήσεις το σκέφτεσαι. Στις ΗΠΑ ο καθένας έχει αμάξι 2λιτρο και πάνω και η βενζίνη στοιχίζει λιγότερο από τα μισά, παρόλο που τα εισοδήματα είναι παραπάνω. Οι μεθυσμένοι οδηγοί το βράδυ είναι μεγάλο πρόβλημα.

Fun fact. Η ασφάλιση αυτοκινήτου (για το ίδιο μοντέλο) στοιχίζει περισσότερο σε φτωχότερους ταχυδρομικούς κώδικες απ’ότι σε ακριβότερους. Οι ασφαλιστικές θεωρούν ότι στις ακριβές περιοχές οι οδηγοί είναι πιο προσεκτικοί.

Ψάχνω να βρω σύγκριση pedestrian fatality rate per billion miles traveled, αλλά δεν βρίσκω. Πάω στοίχημα ότι τα αμερικάνικα/ευρωπαικά νούμερα είναι παρόμοια.

[Financial man]

Στην Ελλάδα κατά μέσο όρο χάνονται 150 Πεζοί το χρόνο λόγω ατυχημάτων. Δεδομένου ότι είμαστε 34 φορες μικρότερη χώρα σε σχέση με τις ΗΠΑ αυτό σημαίνει ότι τα 150 δικά μας αντιστοιχούν σε 5.100-5.200 άτομα το χρόνο σε όρους ΗΠΑ. Το νούμερο αυτό είναι καλύτερο συγκριτικά με τις ΗΠΑ όμως είναι πολύ χειρότερο σε σχέση με όλες τις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα επίσης έχουμε ένα από τα υψηλότερα νούμερα δυστυχημάτων στην Ευρώπη όσο αφορά θύματα που είναι επιβάτες αυτοκινήτων.

Δεν νομίζω λοιπόν ότι μπορούμε να μιλάμε για οδηγικό ασφάλεια όταν στην Ελλάδα 8 στους 10 λαδώνει για να πάρει το δίπλωμα οδήγησης και όταν καθημερινά ακούμε για σοβαρά τροχαία στους δρόμους. Δεν λέω ότι οι ΗΠΑ είναι καλά, ίσα ίσα το αντίθετο, όμως καλύτερα να δούμε πρώτα τα δικά μας χάλια. Και προφανώς η λύση δεν είναι να χρησιμοποιούμε λιγότερο το αυτοκίνητο όπως ανέφερε ένας πιο πάνω αλλά η σωστή παιδεία και η βελτίωσης της ασφαλείας των δρόμων.

Έγραψα και παραπάνω ότι για να γίνει σύγκριση πρέπει να κατανοήσουμε το δείγμα πρώτα, αλλιώς συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια. Ο μέσος αμερικάνος είναι 10 χρόνια νεότερος από τον μέσο ευρωπαίο, οι οδηγικές συμπεριφορές αλλάζουν με ττην ηλικία. Τα αυτοκίνητα είναι πολύ μεγαλύτερα και με πολύ μεγαλύτερη ιπποδύναμη κατα μέσο όρο. Τα χμ κατά κεφαλή περισσότερα και σε μεγαλύτερες ταχύτητες. Έχεις νέους οδηγούς από τα 16 (έχουν τα υψηλότερα ασφάλιστρα και με διαφορά, μιλάμε για διπλάσια-τριπλάσια, τυχαίο;), ενώ στην Ευρώπη η ηλικία που μπορεί να βγάλει κανείς άδεια οδήγησης είναι αρκετά παραπάνω. Στην Ευρώπη το αυτοκίνητο είναι ακριβό σπορ, οι φτωχότεροι αποκλείονται οικονομικά, ενώ και για να το κινήσεις το σκέφτεσαι. Στις ΗΠΑ ο καθένας έχει αμάξι 2λιτρο και πάνω και η βενζίνη στοιχίζει λιγότερο από τα μισά, παρόλο που τα εισοδήματα είναι παραπάνω. Οι μεθυσμένοι οδηγοί το βράδυ είναι μεγάλο πρόβλημα.

Fun fact. Η ασφάλιση αυτοκινήτου (για το ίδιο μοντέλο) στοιχίζει περισσότερο σε φτωχότερους ταχυδρομικούς κώδικες απ’ότι σε ακριβότερους. Οι ασφαλιστικές θεωρούν ότι στις ακριβές περιοχές οι οδηγοί είναι πιο προσεκτικοί.

Ψάχνω να βρω σύγκριση pedestrian fatality rate per billion miles traveled, αλλά δεν βρίσκω. Πάω στοίχημα ότι τα αμερικάνικα/ευρωπαικά νούμερα είναι παρόμοια.

Καταλαβαίνω τι λες και σύμφωνα με όσα λες.

[Η φωνή της Αληθειας]

μικρότερη ποιότητα ζωής από τον Ευρωπαίο που βγάζει τα μισά.

Ακόμα και σήμερα, ο μέσος Ευρωπαίος θα ήταν από οικονομικής άποψης καλύτερα στις ΗΠΑ.

Η ποιότητα ζωής είναι σχετική έννοια. Εγώ θεωρώ ότι υπάρχει καλύτερη ποιότητα ζωής στην Ευρώπη αλλά είναι περισσότερο ζήτημα ιδιοσυγκρασίας, γνωρίζω πολλούς Ευρωπαίους που ζούνε εδώ και προτιμούν τις ΗΠΑ για να ζήσουν με την οικογένειά τους, όχι μόνο για τα (πολύ περισσότερα) χρήματα που κερδίζουν.

Συμφωνώ.

Η ποιότητα ζωής εκτός από σχετική είναι και αφηρημένη έννοια. Για τον ΕΛ ποιότητα ζωής είναι να πάει σε καφετέρια, μπαράκι και ταβέρνα. Για τον αμερικάνο είναι να έχει κήπο για να παίζουν τα παιδιά του ή πχ να ζει στην φύση και να πηγαίνει κυνήγι κάθε ΣΚ. Συμφωνώ απολύτως για τα περί ιδιοσυγκρασίας. Για τον μέσο αμερικάνο το να ζήσει σε ευρωπαικού στυλ διαμέρισμα είναι υποβάθμιση ποιότητας ζωής καθαρά. Για τον μέσο ευρωπαίο που είναι συνηθισμένος στην βαβούρα και στην φασαρία, η ησυχία και γαλήνη των αμερικανικών προαστίων είναι σοκ στον οργανισμό. Ιδίως για ΕΛ που ζούνε μέσα στο τσιμέντο, το να σηκώνεσαι το πρωί και να έχει ελάφια, λαγούς (τρεις αυτή την στιγμή) και σκιουράκια έξω από το παράθυρο σου είναι από άλλο πλανήτη.

[TOR]

Πρώτον, αυτό είναι τριτοκοσμισμός. Είναι ακόμη ένα σημείο όπου η Αμερική είναι ξεκάθαρα τριτοκοσμική.

Δεύτερον, δεν μιλάμε απλώς για ατυχήματα, μιλάμε για θανατηφόρα ατυχήματα. Οι Αμερικάνοι οδηγούν περισσότερα χιλιόμετρα από τους Γερμανούς γιατί παίρνουν το αυτοκίνητό τους σαν τριτοκοσμικοί καραγκιόζηδες για να πάνε ως το περίπτερο (το οποίο, για να είμαι δίκαιος μπορεί να οφείλεται όχι μόνο στο ότι είναι τριτοκοσμικοί καράμπαμπες αλλά και στον φόβο τους μην πέσουν θύματα βίαιου εγκλήματος στον δρόμο). Αυτό όμως δεν αυξάνει ουσιωδώς τα θανατηφόρα ατυχήματα. Τα περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα γίνονται με μεγάλες ταχύτητες.

Οπότε η δικαιολογία σου είναι ανεπαρκής. Να σημειωθεί ότι αν πάρουμε την άλλη μέτρηση, που είναι θανατηφόρα ατυχήματα ανά όχημα τον χρόνο, πάλι πρώτοι είναι.

Είσαι ΑΣΧΕΤΟΣ... Και κρίνοντας από τις βλακείες που γράφεις εδώ, μήπως (λέω μήπως) να υποθέσω ότι και σε άλλα σου ποστ που είναι και αυτά (όλως τυχαίως... ) γραμμένα με ύφος χιλίων καρδιναλίων γράφεις ΒΛΑΚΕΙΕΣ;

Ο μέσος Αμερικάνος πηγαίνει ως και στο περίπτερο με το αμάξι (ακόμα και σε ασφαλέστατες συνοικίες) επειδή είναι τεράστιες οι αποστάσεις. Αφήνουν πολύ χώρο στις πόλεις τους για πάρκινγκ ή για κοινόχρηστους χώρους με αποτέλεσμα π.χ. να θέλεις κάποιες φορές ακόμα και 20 λεπτά για να καλύψεις απόσταση δύο τετραγώνων. Και μάλιστα πιθανότερο είναι να πάνε με το αμάξι στο περίπτερο σε ασφαλείς γειτονιές (όπου συνήθως οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες) παρά σε επικινδυνότερες γειτονιές (όπου συνήθως οι αποστάσεις είναι μικρότερες).

Δεν έχεις περάσει ούτε από έξω και έχεις και άποψη και γράφεις και με στόμφο κιόλας, παντογνώστη από τα LIDL...

Αρχιδιές³. Οι αποστάσεις δεν είναι τεράστιες και σίγουρα δεν είναι μεγαλύτερες από ό,τι στον Καναδά αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν πόλεις με μεγάλα προάστια, αλλά ειδικά με τον Καναδά η σύγκριση είναι αστεία. Ο Αμερικάνος ΝΑΙ, παίρνει το αυτοκίνητό του για να πάει και στο περίπτερο.

Αυτές είναι δικαιολογίες ηλιθίων.

Καλώς τον παντογνώστη της δεκάρας.

Λοιπόν, ΑΣΧΕΤΕ, εγώ δεν αρνήθηκα ότι ο Αμερικάνος οδηγεί το αμάξι του παραπάνω καθημερινώς. Σου εξήγησα γιατί συμβαίνει αυτό και εσύ απάντησες με το γνωστό σου ύφος/στόμφο ότι "ΝΑΙ", αυτό γίνεται. Μπράβο, με αποστόμωσες.

Στις μεγάλες πόλεις του Καναδά η κατάσταση είναι παρόμοια με εκείνη στις ευρωπαϊκές πόλεις, με τις αποστάσεις που πρέπει να καλύψει κάποιος καθημερινώς προκειμένου π.χ. να πάει να ψωνίσει να είναι σαφώς μικρότερες από τις αντίστοιχες στις περισσότερες αμερικάνικες. Αυτό είδα εγώ σε Τορόντο και Μόντρεαλ όταν έτυχε να βρεθώ εκεί ως τουρίστας.

Πες μου σε παρακαλώ αν θέλεις σε ποιες πόλεις του Καναδά, των ΗΠΑ και της Ευρώπης με μεγάλα προάστια έχεις πάει για να είσαι σε θέση να κάνεις συγκρίσεις (με ύφος παντογνώστη) μεταξύ των παραπάνω περιοχών έχοντας κάποιου βαθμού εξοικείωση με την καθημερινότητά τους και τον τρόπο ζωής των ντόπιων.

[TOR]

Αυτό συμβαίνει επειδή στην Ευρώπη οι αποστάσεις είναι μικρότερες. Σε πόλεις όπως Σαν Φρανσίσκο ή Νέα Υόρκη μια χαρά περπατάνε και οι Αμερικάνοι επειδή είναι όλα πιο κοντά. Άμα όμως π.χ. μένεις σε προάστιο μεγαλούπολης του Τέξας ή της Αριζόνα και το σουπερμάρκετ είναι 45 λεπτά (χωρίς υπερβολή) με τα πόδια από το σπίτι σου και είναι και κατακαλόκαιρο με καύσωνα, τι θα κάνεις; Θα φας μισή μέρα περπατώντας και ιδροκοπώντας για να μη σε πει τριτοκοσμικό ο ξερόλας καρδινάλιος του phorum; Ή π.χ. θα βγάλεις το σκύλο βόλτα το βραδάκι με τη δροσούλα στη γειτονιά μετά το βραδινό φαγητό;

Ας πιάσουμε ένα ράντομ προάστιο του Χιούστον, να δούμε πόσα καταστήματα τροφίμων έχει:




Η εικόνα από πάνω ως κάτω είναι 10 χιλιόμετρα.

Αν βαριέσαι να περπατήσεις μπορείς να πεις "βαριέμαι να περπατήσω", δεν χρειάζεται να επινοείς μύθους. Και στην Ελλάδα αν μένεις εκτός αστικού ιστού δεν είναι όλα σε απόσταση αναπνοής αλλά ακόμη κι εδώ ο κόσμος περπατάει.

Εντάξει, καταλάβαμε, δεν πέρασες ούτε από έξω και βασίζεσαι στο Google, είσαι ΤΡΑΓΙΚΑ ΑΣΧΕΤΟΣ και επιμένεις να γελοιοποιείσαι. Συνέχισε...

Έχω μείνει στο Χιούστον 6 χρόνια, το καλοκαίρι η υγρασία είναι ανυπόφορη, σε σημείο που βγαίνεις φρεσκομπανιαρισμένος και γίνεσαι μούσκεμα στον ιδρώτα σε 5 λεπτά.

Το καλοκαίρι τα πάρκα ήταν ΓΕΜΑΤΑ κόσμο που περπατούσε, αυτό γινόταν κυρίως το βράδυ όμως αφού είχε πέσει κάπως η υγρασία και η ζέστη. Προσωπικά περπατούσα είτε με το ξημέρωμα είτε με τη δύση του ήλιου στα πάρκα για αυτόν ακριβώς το λόγο.

Είχα την τύχη να μένω σχετικά κοντά σε σουπερμάρκετ και συχνά πήγαινα εκεί με τα πόδια. Άλλοι που έμεναν σε γειτονιές όπως το Katy δεν μπορούσαν να το κάνουν λόγω τεράστιων αποστάσεων. Πολλοί πάντως από αυτούς περπατούσαν παραπάνω από εμένα στον ελεύθερο χρόνο τους.

[Chilloutbuddy]

Η κατάσταση είναι pick your poison. Είτε έχεις άπλα, κήπο, άνετους δρόμους, πολύ πράσινο, πάρκα, ησυχία ΚΑΙ τεράστιες αποστάσεις που δεν περπατιούνται, είτε έχεις τον ένα πάνω στον άλλο αλά Ινδία, Ελλάδα, Πακιστάν κτλ να κλάνει ο ένας και να μυρίζει ο άλλος και να περπατιέται το μέρος. Για να είναι κάτι «περπατήσιμο» (είναι λέξη αυτή ;) χρειάζεται πληθυσμιακή πυκνότητα, αλλιώς δεν γίνεται.

Αυτά που λες με τα πάρκα και το πράσινο μπορώ να σκεφτώ τουλάχιστον 30 χώρες που μπορείς να πας και να τα έχεις χωρίς να φοβάσαι ότι θα στην πέσουν τα ζόμπι αν σου μείνει το αυτοκίνητο σε λάθος γειτονιά, ούτε να υπάρχεις στον ίδιο χώρο με τύπους που νομίζουν ότι το Παρίσι είναι ήπειρος και η οπλοφορία δικαίωμα από το Θεό. Και να έχεις και μια ασφάλιση της προκοπής ακόμα κι αν συμβεί κάτι και βρεθείς χωρίς δουλειά, και να μην αγχώνεσαι αν το σχολείο έχει αρκετά λουκέτα μην μπει και πυροβολήσει τα παιδιά σου κανας μισότρελος.

Αμερική πας για ένα και μόνο λόγο, αν δε σου φτάνει το αυτοκίνητο το 2,000 και θες 4,000 και αν δε σου φτάνει το σπίτι με τα 3 υπνοδωμάτια και θες μακμάνσιον με 7. Πες το να τελειώνουμε, μην καθόμαστε τώρα και λέμε μαλακίες για πάρκα λες και ανακάλυψε η αμερική το γρασίδι.

Εκτός αν είσαι Μεξικάνος οπότε πας έτσι κι αλλιώς για να γλιτώσεις.

[TOR]

Ας πιάσουμε ένα ράντομ προάστιο του Χιούστον, να δούμε πόσα καταστήματα τροφίμων έχει:




Η εικόνα από πάνω ως κάτω είναι 10 χιλιόμετρα.

Αν βαριέσαι να περπατήσεις μπορείς να πεις "βαριέμαι να περπατήσω", δεν χρειάζεται να επινοείς μύθους. Και στην Ελλάδα αν μένεις εκτός αστικού ιστού δεν είναι όλα σε απόσταση αναπνοής αλλά ακόμη κι εδώ ο κόσμος περπατάει.

Είσαι τελείως άσχετος αλλά επιμένεις. Μόνο το Walmart και το HEB από όλα αυτά είναι πραγματικά σούπερ μάρκετ. Τα υπόλοιπα είναι βενζινάδικα με μαγαζί δίπλα που πουλάει πολύ βασικά πράγματα, σνακς κτλ σε τιμές πολύ παραπάνω από κανονικό ΣΜ. Δεν πας στο βενζινάδικο να κάνεις τα ψώνια της εβδομάδας.

Ήθελα να του το πω κι εγώ και βαρέθηκα να το γράψω.

[Η φωνή της Αληθειας]

Η κατάσταση είναι pick your poison. Είτε έχεις άπλα, κήπο, άνετους δρόμους, πολύ πράσινο, πάρκα, ησυχία ΚΑΙ τεράστιες αποστάσεις που δεν περπατιούνται, είτε έχεις τον ένα πάνω στον άλλο αλά Ινδία, Ελλάδα, Πακιστάν κτλ να κλάνει ο ένας και να μυρίζει ο άλλος και να περπατιέται το μέρος. Για να είναι κάτι «περπατήσιμο» (είναι λέξη αυτή ;) χρειάζεται πληθυσμιακή πυκνότητα, αλλιώς δεν γίνεται.

Αυτά που λες με τα πάρκα και το πράσινο μπορώ να σκεφτώ τουλάχιστον 30 χώρες που μπορείς να πας και να τα έχεις χωρίς να φοβάσαι ότι θα στην πέσουν τα ζόμπι αν σου μείνει το αυτοκίνητο σε λάθος γειτονιά, ούτε να υπάρχεις στον ίδιο χώρο με τύπους που νομίζουν ότι το Παρίσι είναι ήπειρος και η οπλοφορία δικαίωμα από το Θεό. Και να έχεις και μια ασφάλιση της προκοπής ακόμα κι αν συμβεί κάτι και βρεθείς χωρίς δουλειά, και να μην αγχώνεσαι αν το σχολείο έχει αρκετά λουκέτα μην μπει και πυροβολήσει τα παιδιά σου κανας μισότρελος.

Αμερική πας για ένα και μόνο λόγο, αν δε σου φτάνει το αυτοκίνητο το 2,000 και θες 4,000 και αν δε σου φτάνει το σπίτι με τα 3 υπνοδωμάτια και θες μακμάνσιον με 7. Πες το να τελειώνουμε, μην καθόμαστε τώρα και λέμε μαλακίες για πάρκα λες και ανακάλυψε η αμερική το γρασίδι.

Εκτός αν είσαι Μεξικάνος οπότε πας έτσι κι αλλιώς για να γλιτώσεις.

Ούτε στην Αμερική φοβάσε μην στην πέσει κανένας. Το 90% των δολοφονιών είναι μεταξύ γνωστών (ξεκαθάρισμα συμμοριών, ενδοοικογενειακή βια τύπου murder-suicide). Η τυφλή βια (να σε φάει αδέσποτη σφαίρα) είναι πολύ μικρό ποσοστό. Από την άλλη έχεις ελάχιστες πιθανότητες σε σχέση με την Ευρώπη να σε μαχαιρώσουν, να σε πατήσουν επίτηδες με αυτοκίνητο ή να σε ανατινάξουν με βόμβα . Εκτός από ελάχιστες σκατοπεριοχές-Μενίδι που όντως μπορεί να σου την πέσουν ζόμπι, στο υπόλοιπο μέρος είναι μικρό σπίτι στο λιβάδι. Οι ΗΠΑ γενικά είναι πολύ ήσυχο μέρος. Αν έχεις προσέξει, οι ΕΛ είναι αυτοί που έχουν τριπλοκλιδωμένες πόρτες ασφαλείας, εμείς έχουμε ξεχάσει το γκαράζ ανοιχτό πολλές φορές το βράδυ και δεν είχαμε θέμα ούτε μια φορά (γράψε λάθος, μια φορά κάποιος περαστικός προφανώς μπήκε στο γκαράζ μου, δεν πείραξε τίποτα, μάλλον κοίταξε να δει αν είχα τίποτα μπύρες στο ψυγείο που έχω εκεί. Δεν βρήκε τίποτα και έφυγε. Το αρχίδι άφησε την πόρτα ανοιχτή και μου χάλασε ο,τι είχε μέσα). Αυτό όταν κατοικούσα μέσα στην πόλη. Στα προάστια, το πιο πρόσφατο περιστατικό που είχαμε ήταν (προφανώς) κάποιο βαρεμένο κωλόπαιδο που έσπασε ένα γραμματοκιβώτιο γείτονα).

Η μεγάλη διαφορά είναι το τεράστιο εύρος εισοδημάτων. Σε πολλούς κλάδους οι μισθοί είναι απλά εξωπραγματικοί για τα ευρωπαικά δεδομένα. Αυτό που γράφει ο Κάμερον ισχύει, υπάρχει τεράστια διαφοροποιήση σε μισθούς, κόστους ζωής, εργασιακών καταστάσεων κτλ που είναι πρακτικά αδύνατον να τα βάλει όλα σε ένα τσουβάλι για να βγάλεις νόημα. Είναι σαν να βάζεις μαζί Ρουμανία με Δανία και να βγάζεις συμπέρασμα από τον μέσο όρο. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ομοσπονδιακή χώρα. Ο διαχωρισμός σε πολιτείες δεν είναι μόνο τυπικός. Πάρα πολλοί νόμοι/δικαιοδοσίες ρυθμίζονται σε τοπικό επίπεδο.

Αμερική βασικά πας άμα είσαι φιλόδοξος και δεν είσαι τεμπέλης. Έχει για όλους, αλλά θέλει δουλειά. Αλλιώς το διαμερισματάκι 80 τμ στην Θεσσαλονίκη δεν έχει τίποτα κακό.

[Chilloutbuddy]

Οι ΗΠΑ γενικά είναι πολύ ήσυχο μέρος.

Σε σχεση με τι, την Ουκρανία;