Ρεμπέτικο και Σμύρνη

[Αρίστος]

Ο Μάθεσης ή τρελάκιας έλεγε πως δεν άντεχε, ούτε αυτός, ούτε οι παλιοί ρεμπέτες των τεκέδων του Πειραιά τα σαντούρια και τις ανατολίτικες κλάψες των Μικρασιατών. Αυτό δεν είναι δική μου άποψη, εγώ δουλεύω πολύ τις κλίμακες των μικρασιάτικων, και φωνητικά. Αλλά το ορθόδοξο ρεμπέτικο γεννήθηκε στον Πειραιά και ο ήχος του ήταν πιο δωρικός και στακάτος από τα βιολιά και τα σκέρτσα των άλλων.

Αυτο που το κατατασεις;





.

Αυτό είναι από τα πέντε καλύτερα που υπάρχουν. Κατά τη δική μου άποψη είναι ορθόδοξο ρεμπέτικο, όχι σμυρναίικου στιλ. Και συντεθιμένο από έναν που ήταν ο τοπ. Παπαϊωάννου. Για μένα ο Παπαϊωάννου ήταν θεός. Τον γουστάρω πιο πολύ από Τσιτσάνη. Ο Tσιτσάνης έγραψε κορυφές αλλά και μαλακίες. Ο Γιάννης Παπαϊωάννου έγραψε την πιο αρχοντική μουσική ever. O Tσιτσάνης του τρώει όλους στις συνθέσεις των εισαγωγών.

Και για μενα ειναι στα καλυτερα, στο εβαλα γιατι νομιζω οτι ειναι παντρεμα ορθοδοξου και ανατολιτικου, αρα μια χαρα ταιριαξανε οι δυο τεχνοτροπιες.

Οσο για τον Παπαιωαννου συμφωνω οτι ειναι καλυτερος του Τσιτσανη παροτι τον τελευταιω καιρο περναω μια νεα φαση τσιτσανιτιδας.

.

[Theseus]

Πάλι το κάνεις: φτωχολογιά δεν είναι υπόκοσμος. Έχει και υπόκοσμο. Τα τραγούδια περί υποκόσμου είναι ελάχιστα. Ακόμη περισσότερο οι ίδιοι οι ρεμπέτες οι μουσικοί δεν ήταν υπόκοσμος. Εντάξει, μπορεί μερικοί να ήταν μπεκρούλιακες και χασίκλες ή τζογαδόροι αλλά μέχρι εκεί. Αυτά τα έχουν όλα τα επαγγέλματα της νύχτας. Δεν ήταν σεσημασμένοι εγκληματίες ή μαφιόζοι. Ο μόνος που πλησιάζει την περιγραφή θα ήταν ο ... κομμουνιστής Γενίτσαρης που πρέπει να ήταν κωλοπαιδαράς στα νιάτα του και μπήκε φυλακή/εξορία για φόνο.

Ο Μάθεσης που αναφέρθηκε πριν έκανε φυλακή επειδή μαχαίρωσε και σκότωσε άνθρωπο.
Οι ρεμπέτες ήταν μάγκες, τραβούσαν το μαχαίρι εύκολα, πολλοί ήταν νταβατζήδες, άλλοι διαρρήκτες, άλλοι φέρμαδόροι, πολλοί κάνανε χασίσι.
Δεν ήταν σαν τον Τόλη Βοσκόπουλο που λέει ο Άριστος, ο ρεμπέτικος Πειραιάς του 1900 δεν έμοιαζε με τα καλοπληρωμένα μπουζούκια των 70.
Πολλοί ρεμπέτες ήταν εγκληματίες, όλοι οι μάγκες ήταν εγκληματίες, κι όσοι ρεμπέτες δεν ήταν στην παρανομία ζούσαν κι αλληλοεπιδρούσαν καθημερινά με τους εγκληματίες.


Ίσως θα ήταν καλό να γίνει μια ιστορική αναδρομή για τον Πειραιά του 1880-1920, να δούμε το υπόβαθρο στο οποίο γεννήθηκε το πειραιωτικό ρεμπέτικο.

Ο Μάθεσης έκανε παρέα με τον Μπάτη (και ποιος δεν έκανε;) και ήταν θαμώνας των ουζερί. Από πού κι ως πού ήταν ρεμπέτης; Α, ναι, εγραψε και δυο στροφές για ένα τραγούδι και φορτώθηκε στον Σχορέλη να τον πάρει συνέντευξη...
Αυτοί οι κουτσαβάκηδες και μάγκες που λες, δεν είχαν καμία σχέση με την μουσική. Σίγουρα, ήταν θαμώνες στα μαγαζιά όπου έπαιζαν, αλλά δεν ήταν μόνοι. Και τώρα αν πας στην ταβέρνα έχει δέκα τραπέζια με νορμάλ ανθρώπους και σε ένα μπορεί να κάθονται τιποτα μαφιόζοι. Ο Βοσκόπουλος ήταν πολύ μεγαλύτερη λέρα και χωμένος στον υπόκοσμο παρά ο Μάρκος ή ο Τσιτσάνης. Κανένας ρεμπέτης (πλην Γενίτσαρη) δεν ήταν εγκληματίας.

Ο Μαθεσης ήταν ρεμπέτης. Μπορεί να μην ήταν μουσικός πρώτης γραμμής, αλλά δε μετράμε τους ρεμπέτηδες με τις πωλήσεις που κάνανε οι δίσκοι τους.
Ηχογράφησε δυο στροφές, έπαιξε αρκετα περισσότερο σε τεκέδες ή οπουδήποτε, εκανε παρέα με άλλους ρεμπετηδες και άκουγε ρεμπέτικη μουσική: ε, θα τον πω ρεμπέτη.

Ο Μάρκος δεν ηταν βαρύς εγκληματίας, αν και το χασίσι του του φουμερνε και με πορνες είχε πάρε δώσε.
Αλλά ζούσε τους εγκληματίες στην καθημερινότητα του, και μερικούς τους έκανε παρέα.
Δε ζούσε έξω και μακριά από τον υπόκοσμο, όπως κι οι περισσότεροι από τους πρώτους ρεμπέτες.

Όταν λες ότι κανένας ρεμπέτης δεν ήταν εγκληματίας, μάλλον έχουμε πρόβλημα στον ορισμό.
Αν μιλάς για τα μεγάλα ονόματα που ηχογράφησαν δίσκους από το 1924 ίσως να έχεις δίκιο, δεν το έχω ψάξει, πάω πάσο.
Αλλά όταν λέω εγω ρεμπέτες εννοώ όλους αυτούς που παίζαν ρεμπέτικη μουσική στον Πειραιά από το 1880, σε ταβέρνες, σε τεκέδες, στο δρόμο, στα κατσάβραχα που πήγαιναν να φουμάρουν. Όλους αυτούς που δημιούργησαν το ρεμπέτικο μέχρι το 1922.
Κι από αυτούς ήταν πολλοί μάγκες (μαχαιροβγάλτες), νταβατζηδες, κλέφτες, κοινώς εγκληματίες. Κι οι υπόλοιποι ζούσαν μαζί με τους προηγούμενους, παρέα με τους προηγούμενους, στα ίδια μέρη και στέκια με τους προηγούμενους

[Exodus]

Και για μενα ειναι στα καλυτερα, στο εβαλα γιατι νομιζω οτι ειναι παντρεμα ορθοδοξου και ανατολιτικου, αρα μια χαρα ταιριαξανε οι δυο τεχνοτροπιες.

Οσο για τον Παπαιωαννου συμφωνω οτι ειναι καλυτερος του Τσιτσανη παροτι τον τελευταιω καιρο περναω μια νεα φαση τσιτσανιτιδας.

.

Μουσικά δεν είναι ανατολίτικο.
Για μένα αυτό που έκανε ο Τσιτσάνης στις εισαγωγές του ήταν σύνθεση επιπέδου Μπετόβεν. Ο άνθρωπος έγραφε ένα τραγούδι σε μια μέρα, και μια εισαγωγή σε πέντε μέρες. Έχει γράψει όμως και τουρκογύφτικα, και πολύ αγοραία μουσική. Ο Παπαϊωάννου κι ο Χατζηχρήστος ήταν άρχοντες στη σύνθεση τραγουδιού. Στα τοπ βάζω και τη Νυχτερίδα του Μπαγιαντέρα.

[Λίνο Βεντούρα]

ΤΟ ξερω αλλα στο γιουτιουμπ εχει μονο τη σμυρνεικη και αυτη του Ρουκουνα, οχι τις ενδιαμεσες.

.

Spoiler

[Αρίστος]

ΜΠραβο, μπραβο, θησαυρος αυτα που ανεβασες.

.

[Sid Vicious]

Πάντως στις ιστοριες απο τα παιδια της πιατσας του Τσιφορου οπου περιγραφει κουτσαβακηδες και υποκοσμο της Αττικης δεν φαινεται η μουσικη να ειναι καποιο κυριαρχο δομικο στοιχειο τους.

[Exodus]

Εν τω μεταξύ ένα από τα εγκλήματα του νεοελληνιστάν είναι που καθιερώθηκε οι άντρες να χορεύουν τσιφτετέλι και οι γυναίκες ζεϊμπέκικο.

[Αρίστος]

Και για μενα ειναι στα καλυτερα, στο εβαλα γιατι νομιζω οτι ειναι παντρεμα ορθοδοξου και ανατολιτικου, αρα μια χαρα ταιριαξανε οι δυο τεχνοτροπιες.

Οσο για τον Παπαιωαννου συμφωνω οτι ειναι καλυτερος του Τσιτσανη παροτι τον τελευταιω καιρο περναω μια νεα φαση τσιτσανιτιδας.

.

Μουσικά δεν είναι ανατολίτικο.
Για μένα αυτό που έκανε ο Τσιτσάνης στις εισαγωγές του ήταν σύνθεση επιπέδου Μπετόβεν. Ο άνθρωπος έγραφε ένα τραγούδι σε μια μέρα, και μια εισαγωγή σε πέντε μέρες. Έχει γράψει όμως και τουρκογύφτικα, και πολύ αγοραία μουσική. Ο Παπαϊωάννου κι ο Χατζηχρήστος ήταν άρχοντες στη σύνθεση τραγουδιού. Στα τοπ βάζω και τη Νυχτερίδα του Μπαγιαντέρα.

Ολη η μουσικη στο Μπαξε Τσιφλικι ειναι μεσα στις καλυτερες μουσικες που εχουν γραφτει διαχρονικα σε ολη την Ευρωπη πιστευω.

.

[Exodus]

Και για μενα ειναι στα καλυτερα, στο εβαλα γιατι νομιζω οτι ειναι παντρεμα ορθοδοξου και ανατολιτικου, αρα μια χαρα ταιριαξανε οι δυο τεχνοτροπιες.

Οσο για τον Παπαιωαννου συμφωνω οτι ειναι καλυτερος του Τσιτσανη παροτι τον τελευταιω καιρο περναω μια νεα φαση τσιτσανιτιδας.

.

Μουσικά δεν είναι ανατολίτικο.
Για μένα αυτό που έκανε ο Τσιτσάνης στις εισαγωγές του ήταν σύνθεση επιπέδου Μπετόβεν. Ο άνθρωπος έγραφε ένα τραγούδι σε μια μέρα, και μια εισαγωγή σε πέντε μέρες. Έχει γράψει όμως και τουρκογύφτικα, και πολύ αγοραία μουσική. Ο Παπαϊωάννου κι ο Χατζηχρήστος ήταν άρχοντες στη σύνθεση τραγουδιού. Στα τοπ βάζω και τη Νυχτερίδα του Μπαγιαντέρα.

Ολη η μουσικη στο Μπαξε Τσιφλικι ειναι μεσα στις καλυτερες μουσικες που εχουν γραφτει διαχρονικα σε ολη την Ευρωπη πιστευω.

.

Ναι, αυτό είναι το καλό δείγμα. Υπάρχουν και φέσια όπως Κορίτσι Όλα Για Σένα. Επίσης τα οριεντάλ του Τσιτσάνη, Γκιουλ Μπαχάρ, Σεράχ, είναι κορυφαία, φλερτάρουν περισσότερο με το μπολερό παρά με το τουρκοτσιφτετέλι αισθητικά.

[Theseus]

Αλλά το ορθόδοξο ρεμπέτικο γεννήθηκε στον Πειραιά και ο ήχος του ήταν πιο δωρικός και στακάτος από τα βιολιά και τα σκέρτσα των άλλων.

Όταν λες γεννήθηκε στον Πειραιά, εννοείς πήρε τον ανατολίτικο αμανέ και τον εξέλιξε;
Ή από το μηδέν έφτιαξε μια μουσική καινούργια για να τραγουδάει τους μάγκες και τα κατορθώματα τους, τη ζωή στον Πειραιά, τους πόνους και τα πάθη τους;

[Exodus]

Αλλά το ορθόδοξο ρεμπέτικο γεννήθηκε στον Πειραιά και ο ήχος του ήταν πιο δωρικός και στακάτος από τα βιολιά και τα σκέρτσα των άλλων.

Όταν λες γεννήθηκε στον Πειραιά, εννοείς πήρε τον ανατολίτικο αμανέ και τον εξέλιξε;
Ή από το μηδέν έφτιαξε μια μουσική καινούργια για να τραγουδάει τους μάγκες και τα κατορθώματα τους, τη ζωή στον Πειραιά, τους πόνους και τα πάθη τους;

Ουσιαστικά το πρώιμο ρεμπέτικο τραγούδι είναι δημοτικό, αλλά η νεοελληνική εξουσία δεν ήθελε ποτέ υπό τον όρο δημοτικά να μπουν τραγούδια που μιλάνε για υποκοσμικές υποθέσεις. Η εξέλιξη μουσικά ήταν όπως η εξέλιξη κάθε είδους. Βασισμένη στην παράδοση κι επηρεασμένη από τις συνθήκες στο λιμάνι, την καταγωγή των μουσικών κ.λπ.. Τα όργανα ήταν συχνά αυτοσχέδια, στη δε φυλακή φτιάχνανε τζούρες, δηλαδή μια δόση από μπουζούκι, ή ταμπουρά, ή ό,τι, κι από κει έχουμε τον όρο του τζουρά. Όταν ήλθαν οι Μικρασιάτες σαφώς έφεραν την παράδοσή τους κι αναμείχθηκαν με ντόπιους, αλλά υπήρχε ένα μίσος μεταξύ της μαγκιάς που ήθελε χαρντ ροκ ήχο και όχι, όπως λέγανε, σαντούρια και κλάψες. Το ρεμπέτικο γεννήθηκε κι άνθισε στους τεκέδες του Πειραιά, στη μαγκιά, στο ταράφι. Οι μουσικοί που αγαπήθηκαν όμως, θέλησαν να το νομιμοποιήσουν, να κάνουν καριέρα, και μοιραία βγήκε στην κοινωνία.

[Αρίστος]

Μουσικά δεν είναι ανατολίτικο.
Για μένα αυτό που έκανε ο Τσιτσάνης στις εισαγωγές του ήταν σύνθεση επιπέδου Μπετόβεν. Ο άνθρωπος έγραφε ένα τραγούδι σε μια μέρα, και μια εισαγωγή σε πέντε μέρες. Έχει γράψει όμως και τουρκογύφτικα, και πολύ αγοραία μουσική. Ο Παπαϊωάννου κι ο Χατζηχρήστος ήταν άρχοντες στη σύνθεση τραγουδιού. Στα τοπ βάζω και τη Νυχτερίδα του Μπαγιαντέρα.

Ολη η μουσικη στο Μπαξε Τσιφλικι ειναι μεσα στις καλυτερες μουσικες που εχουν γραφτει διαχρονικα σε ολη την Ευρωπη πιστευω.

.

Ναι, αυτό είναι το καλό δείγμα. Υπάρχουν και φέσια όπως Κορίτσι Όλα Για Σένα. Επίσης τα οριεντάλ του Τσιτσάνη, Γκιουλ Μπαχάρ, Σεράχ, είναι κορυφαία, φλερτάρουν περισσότερο με το μπολερό παρά με το τουρκοτσιφτετέλι αισθητικά.

Μια χαρα τραγουδι ειναι αυτο που λες φεσι με πολυ ωραια τσιτσανικα γυρισματα και φοβερη ερμηνεια της Χαρουλας Λαμπρακη αλλα δεν θα τα χαλασουμε εκει.

.

[Exodus]

Ολη η μουσικη στο Μπαξε Τσιφλικι ειναι μεσα στις καλυτερες μουσικες που εχουν γραφτει διαχρονικα σε ολη την Ευρωπη πιστευω.

.

Ναι, αυτό είναι το καλό δείγμα. Υπάρχουν και φέσια όπως Κορίτσι Όλα Για Σένα. Επίσης τα οριεντάλ του Τσιτσάνη, Γκιουλ Μπαχάρ, Σεράχ, είναι κορυφαία, φλερτάρουν περισσότερο με το μπολερό παρά με το τουρκοτσιφτετέλι αισθητικά.

Μια χαρα τραγουδι ειναι αυτο που λες φεσι με πολυ ωραια τσιτσανικα γυρισματα και φοβερη ερμηνεια της Χαρουλας Λαμπρακη αλλα δεν θα τα χαλασουμε εκει.

.

Δεν μου αρέσει, αλλά δεν τα χαλάμε. Και από φωνές θεωρώ κορυφαίες τον Καρούζο Παγιουμτζή και τη Λύδια.

[Λίνο Βεντούρα]

Ο Μάθεσης που αναφέρθηκε πριν έκανε φυλακή επειδή μαχαίρωσε και σκότωσε άνθρωπο.
Οι ρεμπέτες ήταν μάγκες, τραβούσαν το μαχαίρι εύκολα, πολλοί ήταν νταβατζήδες, άλλοι διαρρήκτες, άλλοι φέρμαδόροι, πολλοί κάνανε χασίσι.
Δεν ήταν σαν τον Τόλη Βοσκόπουλο που λέει ο Άριστος, ο ρεμπέτικος Πειραιάς του 1900 δεν έμοιαζε με τα καλοπληρωμένα μπουζούκια των 70.
Πολλοί ρεμπέτες ήταν εγκληματίες, όλοι οι μάγκες ήταν εγκληματίες, κι όσοι ρεμπέτες δεν ήταν στην παρανομία ζούσαν κι αλληλοεπιδρούσαν καθημερινά με τους εγκληματίες.


Ίσως θα ήταν καλό να γίνει μια ιστορική αναδρομή για τον Πειραιά του 1880-1920, να δούμε το υπόβαθρο στο οποίο γεννήθηκε το πειραιωτικό ρεμπέτικο.

Ο Μάθεσης έκανε παρέα με τον Μπάτη (και ποιος δεν έκανε;) και ήταν θαμώνας των ουζερί. Από πού κι ως πού ήταν ρεμπέτης; Α, ναι, εγραψε και δυο στροφές για ένα τραγούδι και φορτώθηκε στον Σχορέλη να τον πάρει συνέντευξη...
Αυτοί οι κουτσαβάκηδες και μάγκες που λες, δεν είχαν καμία σχέση με την μουσική. Σίγουρα, ήταν θαμώνες στα μαγαζιά όπου έπαιζαν, αλλά δεν ήταν μόνοι. Και τώρα αν πας στην ταβέρνα έχει δέκα τραπέζια με νορμάλ ανθρώπους και σε ένα μπορεί να κάθονται τιποτα μαφιόζοι. Ο Βοσκόπουλος ήταν πολύ μεγαλύτερη λέρα και χωμένος στον υπόκοσμο παρά ο Μάρκος ή ο Τσιτσάνης. Κανένας ρεμπέτης (πλην Γενίτσαρη) δεν ήταν εγκληματίας.

Ο Μαθεσης ήταν ρεμπέτης. Μπορεί να μην ήταν μουσικός πρώτης γραμμής, αλλά δε μετράμε τους ρεμπέτηδες με τις πωλήσεις που κάνανε οι δίσκοι τους.
Ηχογράφησε δυο στροφές, έπαιξε αρκετα περισσότερο σε τεκέδες ή οπουδήποτε, εκανε παρέα με άλλους ρεμπετηδες και άκουγε ρεμπέτικη μουσική: ε, θα τον πω ρεμπέτη.

Ο Μάρκος δεν ηταν βαρύς εγκληματίας, αν και το χασίσι του του φουμερνε και με πορνες είχε πάρε δώσε.
Αλλά ζούσε τους εγκληματίες στην καθημερινότητα του, και μερικούς τους έκανε παρέα.
Δε ζούσε έξω και μακριά από τον υπόκοσμο, όπως κι οι περισσότεροι από τους πρώτους ρεμπέτες.

Όταν λες ότι κανένας ρεμπέτης δεν ήταν εγκληματίας, μάλλον έχουμε πρόβλημα στον ορισμό.
Αν μιλάς για τα μεγάλα ονόματα που ηχογράφησαν δίσκους από το 1924 ίσως να έχεις δίκιο, δεν το έχω ψάξει, πάω πάσο.
Αλλά όταν λέω εγω ρεμπέτες εννοώ όλους αυτούς που παίζαν ρεμπέτικη μουσική στον Πειραιά από το 1880, σε ταβέρνες, σε τεκέδες, στο δρόμο, στα κατσάβραχα που πήγαιναν να φουμάρουν. Όλους αυτούς που δημιούργησαν το ρεμπέτικο μέχρι το 1922.
Κι από αυτούς ήταν πολλοί μάγκες (μαχαιροβγάλτες), νταβατζηδες, κλέφτες, κοινώς εγκληματίες. Κι οι υπόλοιποι ζούσαν μαζί με τους προηγούμενους, παρέα με τους προηγούμενους, στα ίδια μέρη και στέκια με τους προηγούμενους

Ο Μάθεσης δεν ήταν μουσικός, δεν έπαιζε οργανο. Δεν έχει καμία σχέση, πέραν του ότι ήταν στην πιάτσα και θαμώνας των μαγαζιών.

Δεν υπάρχει «ρεμπέτικη μουσική», υπάρχουν «ρεμπέτικα τραγούδια» και τον όρο τον ξεχείλωσε ο Πετρόπουλος σε έναν αχταρμά όπου συμπεριέλαβε την μισή δισκογραφία και ότι άλλο του κατέβηκε. Με αυτόν τον όρο, «ρεμπέτικο» οι μεταγενέστεροι (οι τις δεκαετίας του '60-70, της αναβίωσης που λέμε, αυτοί που διάβασαν τον Πετρόπουλο) βάφτισαν όλο το προγενέστερο λαϊκό τραγούδι.

Τα τραγούδια τα έγραψαν μουσικοί, όχι εγκληματίες. Σίγουρα υπάρχουν αδέσποτα από 'δω κι από 'κει που κάποιο από αυτά το έγραψε κανένας φυλακόβιος την εποχή της ανώνυμης δημιουργίας, αλλά αυτά είναι λίγα και δεν είναι χαρακτηριστικά του είδους. Η ζωή την νύχτα έχει και υπόκοσμο, τα είπαμε αυτά.

[Αρίστος]

Ναι, αυτό είναι το καλό δείγμα. Υπάρχουν και φέσια όπως Κορίτσι Όλα Για Σένα. Επίσης τα οριεντάλ του Τσιτσάνη, Γκιουλ Μπαχάρ, Σεράχ, είναι κορυφαία, φλερτάρουν περισσότερο με το μπολερό παρά με το τουρκοτσιφτετέλι αισθητικά.

Μια χαρα τραγουδι ειναι αυτο που λες φεσι με πολυ ωραια τσιτσανικα γυρισματα και φοβερη ερμηνεια της Χαρουλας Λαμπρακη αλλα δεν θα τα χαλασουμε εκει.

.

Δεν μου αρέσει, αλλά δεν τα χαλάμε. Και από φωνές θεωρώ κορυφαίες τον Καρούζο Παγιουμτζή και τη Λύδια.

Σ' αρε;




.