Πώς αισθάνεσαι τώρα;

[ΓΑΛΗ]

ο έρωτας φεύγει, η στραβωμάρα μένει

πιο μικρό να χωράει

Έχω και κάτι πιο ποιητικό, του Γκαίτε.

If I love you, what business is it of yours?

[Αγις]

[Ναύτης]

Αφιερωμένο στην φίλη μας την Casp

[Αγις]

Αφιερωμένο στην φίλη μας την Casp

[Ερμής]

Την άλλη φορά που θα πάτε φαγητό κάνε οτι ξέχασες το πορτοφόλι σου και τσέκαρε αντιδράσεις.

Αυτό το έχω πάθει σε πρώτο ραντεβού αλλά όχι προσχεδιασμένα

πρώτο και τελευταίο φαντάζομαι

Και όμως όχι, συν οτι περάσαμε τέλεια. Ηταν πολύ οκ άτομο.

[Ασέβαστος]

Εντάξει, μείναμε κι εμείς με πχορουμικά blue balls μια φορά, μη το κάνουμε θέμα, ρωτήστε κι άλλους τι περνάνε.

καλο.

[Ασέβαστος]

Εγώ δεν βλέπω κάτι τραγικό πάντως.

γω δεν ειδα τιποτα, αλλα εμπιστευομαι την κριση της ναιδας.

οποτε, υπαρβαλλεις, μια χαρα ειναι ο ανρθωπος.

[Naida]

Εγώ δεν βλέπω κάτι τραγικό πάντως.

γω δεν ειδα τιποτα, αλλα εμπιστευομαι την κριση της ναιδας.

οποτε, υπαρβαλλεις, μια χαρα ειναι ο ανρθωπος.

Έτσι πρέπει.

[Naida]

Λείπουν σήμερα όλα τα στελέχη, λείπει και ο προϊστάμενος και δεν ακούγεται φωνή. Και δεν έχει ούτε δουλειά καθόλου. Τζάμπα αγχώθηκα το πρωί και με έχει πιάσει πονοκέφαλος.

[Airman68]

Λείπουν σήμερα όλα τα στελέχη, λείπει και ο προϊστάμενος και δεν ακούγεται φωνή. Και δεν έχει ούτε δουλειά καθόλου. Τζάμπα αγχώθηκα το πρωί και με έχει πιάσει πονοκέφαλος.

Γρήγορα παρήγγειλε καφέ από τον Θεό και όταν έρθει πιάσε κουβεντουλα μαζί του να σου φτιάξει η διάθεση...

[Naida]

Λείπουν σήμερα όλα τα στελέχη, λείπει και ο προϊστάμενος και δεν ακούγεται φωνή. Και δεν έχει ούτε δουλειά καθόλου. Τζάμπα αγχώθηκα το πρωί και με έχει πιάσει πονοκέφαλος.

Γρήγορα παρήγγειλε καφέ από τον Θεό και όταν έρθει πιάσε κουβεντουλα μαζί του να σου φτιάξει η διάθεση...

Όχι τώρα. Πιο μετά το μεσημέρι θα πάρω σοκολάτα αλλά δεν νομίζω να τα φέρει αυτός. Έχει πολλες μέρες να έρθει.

[Airman68]

Λείπουν σήμερα όλα τα στελέχη, λείπει και ο προϊστάμενος και δεν ακούγεται φωνή. Και δεν έχει ούτε δουλειά καθόλου. Τζάμπα αγχώθηκα το πρωί και με έχει πιάσει πονοκέφαλος.

Γρήγορα παρήγγειλε καφέ από τον Θεό και όταν έρθει πιάσε κουβεντουλα μαζί του να σου φτιάξει η διάθεση...

Όχι τώρα. Πιο μετά το μεσημέρι θα πάρω σοκολάτα αλλά δεν νομίζω να τα φέρει αυτός. Έχει πολλες μέρες να έρθει.

Όταν πάρεις τηλέφωνο να παραγγείλεις ριξτο τυχαία ότι σε έχουν αφήσει μόνη σου. Θα το πιάσει το νόημα...

[ΓΑΛΗ]

Λείπουν σήμερα όλα τα στελέχη, λείπει και ο προϊστάμενος και δεν ακούγεται φωνή. Και δεν έχει ούτε δουλειά καθόλου. Τζάμπα αγχώθηκα το πρωί και με έχει πιάσει πονοκέφαλος.

Γρήγορα παρήγγειλε καφέ από τον Θεό και όταν έρθει πιάσε κουβεντουλα μαζί του να σου φτιάξει η διάθεση...

Όχι τώρα. Πιο μετά το μεσημέρι θα πάρω σοκολάτα αλλά δεν νομίζω να τα φέρει αυτός. Έχει πολλες μέρες να έρθει.

[Naida]

Γρήγορα παρήγγειλε καφέ από τον Θεό και όταν έρθει πιάσε κουβεντουλα μαζί του να σου φτιάξει η διάθεση...

Όχι τώρα. Πιο μετά το μεσημέρι θα πάρω σοκολάτα αλλά δεν νομίζω να τα φέρει αυτός. Έχει πολλες μέρες να έρθει.

Όταν πάρεις τηλέφωνο να παραγγείλεις ριξτο τυχαία ότι σε έχουν αφήσει μόνη σου. Θα το πιάσει το νόημα...

Μα δεν είμαι μόνη μου και θα παραγγείλω και τόσους καφέδες

Γρήγορα παρήγγειλε καφέ από τον Θεό και όταν έρθει πιάσε κουβεντουλα μαζί του να σου φτιάξει η διάθεση...

Όχι τώρα. Πιο μετά το μεσημέρι θα πάρω σοκολάτα αλλά δεν νομίζω να τα φέρει αυτός. Έχει πολλες μέρες να έρθει.

Πλάκα πλάκα όντως έχει πολύ καιρό να έρθει.

[Casp]

Οχι καμια σχεση με ζηλια. Μιλαμε για ενα χαρακτηριστικο ανθρωπων που οποιοσδηποτε και αν το εχει δεν το αντεχω, ποσο μαλλον η σχεση μου, και ποσο μαλλον χθες που ειχε γενεθλια. Και οχι μονο μαζι μου αλλα γενικα, αλλα κυριως μαζι μου θα επρεπε τουλαχιστον να σκεφτει παραπανω. Αλλα μαλλον επιτηδες δεν εκανε αυτο που «επρεπε». Τον νικησε το χαρακτηριστικο που ειχε και μαλλον πιστεψε πως ειτε δεν θα παει το μυαλο μου, ειτε απλα δεν θα ελεγα κατι, οπως και εγινε.

Όλα διορθώνονται/κρύβονται κάτω από το χαλί. Μίλα μαζί του. Πιστεύεις ότι θα κουμπώσεις με άλλους γκόμενους όπως με αυτόν; Σκέψου πόσα δικά σου χαρακτηριστικά δεν θα αρέσουν σε εκείνον.

Όσιος Τηλεσκόπιος θα έπρεπε να λέγεται.

Όχι όλα και σίγουρα δεν πρέπει να του μιλήσει...
Θα αρχίσει να κρύβεται πιο πολύ.
Απλά να παρατηρεί , να παρατηρεί και να φέρει στην μνήμη και το παρελθόν.
Το να μας πάει κάποιος με τα νερά μας είναι εύκολο γιαυτο και δύσκολο για μας αν είμαστε και ερωτευμένοι.
Πρέπει να ξέρει ποιον ακριβώς ερωτεύτηκε στην πραγματικότητα.
Αυτά.

Έκατσα τώρα που έχω καθαρό μυαλό (ο Θεός να το κάνει δηλαδή, με μια ώρα ύπνο) να ξαναδιαβάσω τι γράψατε χθες και νομίζω πως αυτό ήταν η πιο σωστή κουβέντα στο νήμα. Αυτά θα έλεγα και εγώ σε μια φίλη μου, αν μου ζητούσε την γνώμη της, αυτά πρέπει να λέω και στον εαυτό μου. Και αυτά πρέπει να κάνω. Θα παρατηρώ γιατί θέλω να μάθω ποιός πραγματικά είναι. Θέλω να ξέρω ποιόν άνθρωπο έχω δίπλα μου. Και θέλω να το μάθω σύντομα, επειδή είμαι ανυπόμονη. Και για να προλάβω κάποιους, είμαι ανυπόμονη όχι για να χωρίσω αλλά για να διαπιστώσω πως τελικά τα νέα είναι ευχάριστα (ελπίζοντας γι’ αυτό, εννοώ) και να τον λατρέψω (ακόμα) περισσότερο. Να μην έχω την παραμικρή αμφιβολία για την «αγνότητα» του χαρακτήρα του (σε εισαγωγικά επειδή κανείς μας δεν είναι αγνός).

Σήμερα και χθες μου έγραφε διάφορα. Ότι θέλει να κοιμόμαστε αγκαλιά, τα πρωινά μου λέει πως με θέλει δίπλα του, σε άσχετες φάσεις όταν τον κάνω να γελάει μου γράφει πόσο με λατρεύει και ότι δεν μπορεί να μου δείξει πόσο, ότι του λείπω, μέχρι που μου είπε να πάω να τον βρω στην καφετέρια μετά την δουλειά για να με χαλαρώσει, επειδή του είπα λίγο πριν σχολάσω ότι με έπιασε πάλι η υπερένταση. Μιλούσαμε (γελούσαμε βασικά) από το messenger όταν ξύπνησε και έμπαινα εγώ στα gates για την aegean μου, για κάτι δικά μας, και περπατούσα (στον αυτόματο φυσικά) και έγραφα στο κινητό σκασμένη από τα γέλια και με έβλεπε και ο κόσμος και σίγουρα με δούλευε. Σκεφτείτε να κοιτάτε έναν χαζοχαρούμενο ερωτευμένο υπάλληλο να περπατάει γράφοντας μηνύματα και γελώντας μόνος του. Έτσι ήμουν σήμερα. Τι να τον κάνω, πέστε μου τι. Αφού είναι ένα γλυκύτατο πλάσμα που δεν μπορώ καν να διανοηθώ πως έχω δίκαιο στις κακές σκέψεις που κάνω για εκείνον. Και ξέρω πως θα τον δω πάλι αύριο και θα μου περάσουν όλα. Και ξέρω πως πρέπει να συνεχίζω να παρατηρώ και από την άλλη σκέφτομαι «ε δεν γμται ρε συ, αφού ήδη μπήκα στον χορό και ξέρω πως θα φάω τα μούτρα μου, ε ας τα φάω, γιατί να μπω σε αυτή την διαδικασία παρατήρησης που θα με τρώει μέρα με την μέρα;». Και με πιάνει πάλι το μπέρδεμα.