Ερώτηση για τους Χριστιανούς: Την έχω καταλάβει ορθώς τη λογική της θρησκείας σας;

[Λοξίας]

Και επειδή σε ξέρω (και με ξέρεις)...ξαναπάρε...

Και επειδή συνεχίζεις να απαντάς σε ερωτήματα που δεν τέθηκαν και απαντάς σε ερωτήματα που δεν τέθηκαν, πάρε άλλη μία...

Οπότε ξεκαθαρίζουμε, αυτό...

Εκδικέω είναι η βυζαντινή απόδοση του εκδικάζω.

...ΔΕΝ μπορείς να το στηρίξεις με τεκμήρια. Συνεπώς απορρίπτεται.

Και ΜΗΝ ξεχνάς, η φασαρία ξεκίνησε από αυτά τα δυο ποστς σου

Έλα, Νικ. Πες ότι δεν κατάλαβες τι σημαίνει εκδίκηση στην αρχαία γλώσσα...

Εκδίκηση = εκδίκαση = απονομή δικαιοσύνης.

Επαναλαμβάνω: εκδίκηση στην αρχαία ελληνική και λόγια βυζαντινή σημαίνει εκδίκαση, απονομή δικαιοσύνης, και ελαστικά σημαίνει ικανοποίηση του αδικηθέντος.

Τα οποία είναι εντελώς λανθασμένα καθώς παρετυμολογούν και παρερμηνεύουν (και δεν καταλαβαίνω τον λόγο, πέραν από το να την πεις στον Νικ), την λέξη "εκδίκηση".

Η λέξη αυτή, όπως έδειξα πεντακάθαρα από τέσσερα αξιόλογα λεξικά, είχε την ίδια σημασία και στην Αρχαία και στην Ελληνιστική και στην Μεσαιωνική (άνοιξε του Κριαρά το αντίστοιχο λεξικό) και στην Βυζαντινή, αλλά έχει την ιδια σημασία και στην νεοελληνική.

Εκδίκηση, και τότε και σήμερα, σημαίνει "ανταπόδοση κακού, βλάβης, αδικίας προσβολής". Σημαίνει πράξη ατομικής δικαιοσύνης.

Δεν υπάρχει πουθενά εκδίκησις = εκδίκαση, απονομή δικαιοσύνης
Δεν εκδικάζεται δικαστικώς τίποτε με την εκδίκηση. Δεν απονέμεται δικαιοσύνη σε καμία δικαστική αίθουσα με την εκδίκηση.
Αυτή είναι μια ερμηνεία που έβγαλες από το κουφιοκεφαλάκι σου. Αν μπορείς, διάψευσέ με...με τεκμήρια όμως, όχι με λόγια του αέρα.

Ενώ λοιπόν εσύ δεν έχεις φέρει ΚΑΝΕΝΑ τεκμήριο της ερμηνείας σου, ζητάς να αρκεστούμε στις διαβεβαιώσεις σου!
Αμ δε! "Εν τη αποδείξει και ούτω πεισθώμεν", φίλτατε Σταβρομανόρε...
Και καθώς δεν μπορείς να παραδεχθείς λάθος, καταντάει το νήμα κάγκελο...

Αυτή ακριβώς είναι η ουσία της "διαμάχης" και θα την βλέπεις διαρκώς μπροστά σου όσο συνεχίζεις να κάνεις πως δεν βλέπεις...

Για να σε δω...θα φέρεις αποδείξεις των ισχυρισμών σου για την λέξη εκδίκηση.
Όπως σου έφερα λεξικά, έτσι και λεξικά θέλω ως τεκμήριο, ΟΧΙ τις παρλαπίπες τις δικές σου...

[ΓΑΛΗ]

...
...

Έτσι, λοιπόν, θα βρεις ότι το δικαστήριο εκείνη την περίοδο δεν ονομάζονταν δικαστήριο, αλλά εκδικείον, δηλαδή ο χώρος στον οποίο λαμβάνει χώρα η εκδίκηση, η νόμιμη τιμωρία.

stav, στα περισσότερα (παλιά ή νεώτερα) λεξικά και αντιλεξικά καταγράφονται οι διαφορετικές εκδοχές που αποκτούν με το πέρασμα του χρόνου οι λέξεις.

Και σε κάθε περίπτωση, το στοιχείο της εκδίκησης παραμένει σταθερό.

Δεν είναι έτσι.
Η εκδίκηση σημαίνει κατά περιόδους και "τιμωρία". Όχι ανταπόδοση.

Ποια ακριβώς είναι η διαφορά της εκδίκησης/εκδίκασης μέσω νόμιμης τιμωρίας από την εκδίκηση που είναι προϊόν θυμικής αντίδρασης ενός ή περισσότερων ανθρώπων;

Θέλεις να ανοίξουμε ζήτημα αυτοδικίας;
Θυμίζει θέμα έκθεσης Λυκείου

Δεν ανέφερα καν τη λέξη "αυτοδικία".

Και αν θες εσύ, προσωπικώς δεν έχω κάποιο πρόβλημα.


Κατά τα άλλα, σταμάτα να γράφεις ασυναρτησίες τύπου

Η εκδίκηση σημαίνει κατά περιόδους και "τιμωρία". Όχι ανταπόδοση.

Η τιμωρία για κάτι, σαφώς και είναι κάτι ανταποδοτικό σε συγκεκριμένη πράξη.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Ο θεός είναι μεγάλος τελικά. Εκεί που όλα σου πάνε στραβά, εκεί που περπατάς στο δρόμο, μπαμ, μπροστά σου ένα πεντακοσάρικο. Η πίστη μεγάλο πράμα είναι

Όλη ή έννοια του θρησκευτικού συναισθήματος αυτή είναι
Ένας Θεός που σε ευνοεί σαν πιστό οπαδό που τον προσκυνας και δεν δε τιμωρεί σαν ασεβή που δεν τον προσκυνας

[ΓΑΛΗ]

Όσο για τις αναλύσεις σου για τα φάρμακα/φαρμάκια/φαρμακούς... ακριβώς επειδή τα ξέρω, έκανα την ερώτηση.

Και ακριβώς επειδή όσοι διαβάζουν φαρμακεία, καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για χώρο που προμηθεύει ιαματικά φάρμακα και όχι φαρμάκια ή αμαρτίες (ακόμη και αν ξέρουν και τις άλλες ερμηνείες), έτσι ακριβώς και οι λέξεις "εκδίκηση" και "εκδίκαση" γίνονται αντιληπτές με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Με τη διαφορά ότι στη μία περίπτωση αναφέρεσαι στο πώς αντιλαμβάνεται ο κόσμος σήμερα τη λέξη, ενώ την άλλη μελετάμε το πλαίσιο στο οποίο γράφτηκε η άλλη λέξη.
Έτσι, αν μελετήσεις ένα αρχαίο κείμενο και βρεις τη λέξη "φαρμακεία", ως Νικ ή Λοξίας θα τη μεταφράσεις ως χώρο παρασκευής ιαμάτων (σημερινή σημασία), ενώ στην πραγματικότητα η λέξη στα πλαίσια εκείνης της εποχής σήμαινε "δηλητηρίαση".

Τώρα το είδα αυτό.

Στην αρχαιότητα δεν υπήρχαν φαρμακεία stav. Βότανα υπήρχαν. Ιαματικά και θανατηφόρα.

[ΓΑΛΗ]

Ο θεός είναι μεγάλος τελικά. Εκεί που όλα σου πάνε στραβά, εκεί που περπατάς στο δρόμο, μπαμ, μπροστά σου ένα πεντακοσάρικο. Η πίστη μεγάλο πράμα είναι

Όλη ή έννοια του θρησκευτικού συναισθήματος αυτή είναι
Ένας Θεός που σε ευνοεί σαν πιστό οπαδό που τον προσκυνας και δεν δε τιμωρεί σαν ασεβή που δεν τον προσκυνας

Και οι πολιτικοί πιστοί το ίδιο ακριβώς αισθηματίες είναι.

[Λοξίας]

Ας μειδιάσωμεν έτι περαιτέρω...







Από το επίτομο λεξικό της Βυζαντινής, του Εμμ. Κριαρά.

Έλα μωρέ...τι να ξέρει ο Κριαράς. Εκδίκηση = Εκδίκαση αφού...

[nik_killthemall]

Νικ, το πρόβλημά σου είναι ότι η μόνη επαφή που έχεις με τα πατερικά κείμενα είναι η λίστα Καλόπουλου.

Αν ανοιγες το λινκ που έβαλα

1) Θα έβλεπες πως λες παπαριες

2) Θα ανακαλυπτες πως οι επιστολες του Παυλου ΔΕΝ γραφτηκαν στους Βυζαντινους χρόνους για να μας πρηζεις τα @@ με τις προσωπικες σου παραχαραξεις που τις τοποθετεις στο Βυζαντιο.

3) Θα ανακαλυπτες πως προφανως ο οποιοσδηποτε καλοπουλος, αυγολεμονος κλπ ειναι περιπου 100 χιλιαδες φορες πιο αξιοπιστος απο εσενα.

Καποια στιγμη πρεπει να καταλαβεις πως η περσονα σου ειναι συνωνυμη με το ψεμα, την αναξιοπιστια, τον καφενειακο πολιτικαντισμο και λοιπου βεληνεκους "αρετες".

Κατα τα αλλα καθε ποστ που γραφεις επιβεβαιωνεις την αρτια αναλυση που εκανα και σε ευχαριστω για αυτο.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Ο θεός είναι μεγάλος τελικά. Εκεί που όλα σου πάνε στραβά, εκεί που περπατάς στο δρόμο, μπαμ, μπροστά σου ένα πεντακοσάρικο. Η πίστη μεγάλο πράμα είναι

Όλη ή έννοια του θρησκευτικού συναισθήματος αυτή είναι
Ένας Θεός που σε ευνοεί σαν πιστό οπαδό που τον προσκυνας και δεν δε τιμωρεί σαν ασεβή που δεν τον προσκυνας

Και οι πολιτικοί πιστοί το ίδιο ακριβώς αισθηματίες είναι.

Δεν διαφωνω
Οι άνθρωποι ανέκαθεν δημιουργούν τους Θεούς τους κατ εικόνα και κάθ ομοίωση της κοσμικής τους εξουσίας (την οποία έχουν στις κοινωνιες που ζουν )

[nik_killthemall]

Στο ερώτημα αν το μεταφυσικό "παράλογο" και πιο συγκεκριμένα αν αυτό λειτουργεί στο θρησκευτικό πεδίο, απαντάω ΝΑΙ.

Αναφορικά δε με τη σύγκριση αγάπης/κατανόησης/συγχώρεσης και εκδικητικότητας/τιμωρίας που εκφράζεται μέσα από τις "αντιδράσεις" των θεών απέναντι στους ανθρώπους στους θρησκευτικούς μύθους, είναι δεδομένο ότι υπερτερεί το δεύτερο.

Σαφώς και υπάρχει στη θρησκευτική ιστορία το στοιχείο της θρησκευτικής τρομοκρατίας.

Αυτή όμως ήταν ορατή μόνον στην Παλαιά και όχι στην Καινή Διαθήκη. Και προσωπικώς, δεν βρίσκω κάποια συνέχεια ή σύγκριση μεταξύ αυτών των δύο. Για μένα ο Χριστός ήταν παιδί άλλου θεού. Αιρετική -και πιθανόν υβριστική άποψη- αλλά αυτήν έχω.


ΥΓ. Όσο για τα μπολντ, που αφορούν στις συγκρίσεις και πόσο αυτές επηρεάζουν την καθημερινότητα μας, ξέρω ότι αυτό δεν πρόκειται να συζητηθεί, ακόμη και αν ανοίξει ξεχωριστό θέμα. Για πολιτικούς και όχι θρησκευτικούς λόγους. Θα ξυνίσει η ορθολογικώς δομημένη σούπα των... ανθρωπιστώνε.

Πολύ ωραία, μετά απο αρκετη ώρα απαντάς ον τοπικ και αυξανεις κατακορυφα την πιθανοτητα που ευστοχα και κωμικα με ειχες ρωτησει σε αλλο νημα προσφατα περι αλληλεπίδρασης παραρατηρητων !

Στα 4 πρωτα μπολντ με βρισκεις συμφωνο και απαντάς σε αυτά που ρώτησα.

Στο 5ο (τελευταιο) μπολντ εχω διαφωνίες. Η σωστή κατά την δικιά μου γνώμη αποτίμηση είναι πως απλά ο θεός της Καινής Διαθήκης αυτοβελτιώθηκε και έγινε λιγότερο θρησκευτικός τρομοκράτης από τον θεό της Παλιάς Διαθήκης. Δηλ. και η Καινή Διαθήκη διατηρεί τις βασικές αρχές της θρησκευτικής τρομοκρατίας που φτιάχνουν εκείνο το μεταφυσικό παράλογο, αλλά απλά πολύ λιγότερο από το σπλάτερ της Παλιάς Διαθήκης.

Προφανώς και πάλι συμφωνα με την δικια μου αποψη θεοι που ανα βερζιον εκδοσης Διαθηκης αλλάζουν λέβελ εξημέρωσης οπως τα ζωα της γήινης πανιδας, αποτελουν τεκμήριο πως ολες αυτες οι βερζιον είναι ανθρωπινα δημιουργηματα κατά την πορεία μετάβασης του ανθρωπου από το ζωο προς τον άνθρωπο, και προφανως ΔΕΝ αποτελουν τεκμηρια για κανενα υπερτατο ον.

Όσο για το ΥΓ καθολου δεν θα ξυνισει η σουπα των ανθρωπιστωνε, εννοειται πως ο ιδιος παραλογισμος επικρατει και στο πολιτικοκοινωνικο πεδιο, αλλα υπαρχουν δυο συνταρακτικες διαφορες :
1) Στο πολιτικοκοινωνικο πεδιο της δυσης (και οχι στις οασεις του σοσιαλισμου) ο παραλογισμος ΔΕΝ επικαλειται εξαιρεση απο τα επιχειρηματα επειδη ηρθε καποια εξ αποκαλυψεως αληθεια απο τον αφαντο θεο, αλλα προσπαθει να πεισει με επιχειρηματα. Ειτε αρεσει ειτε οχι, αυτο ειναι πολυ σημαντικη διαφορα ! Και
2) Στο πολιτικοκοινωνικο πεδιο και παλι της δυσης γινονται εκλογες ! Ο παραλογισμος ακολουθει δημοκτρατικες διαδικασιες και αποφασιζεται απο οριακες πλειοψηφειες και οχι απο ακραιες μειοψηφειες όπως συμβαινει στο θρησκευτικο πεδιο.

[ΓΑΛΗ]

Όλη ή έννοια του θρησκευτικού συναισθήματος αυτή είναι
Ένας Θεός που σε ευνοεί σαν πιστό οπαδό που τον προσκυνας και δεν δε τιμωρεί σαν ασεβή που δεν τον προσκυνας

Και οι πολιτικοί πιστοί το ίδιο ακριβώς αισθηματίες είναι.

Δεν διαφωνω
Οι άνθρωποι ανέκαθεν δημιουργούν τους Θεούς τους κατ εικόνα και κάθ ομοίωση της κοσμικής τους εξουσίας (την οποία έχουν στις κοινωνιες που ζουν )

Οι άνθρωποι δεν δημιουργούν θεούς αλλά κοσμοθέαση των πραγμάτων. Και μέσω αυτής ερμηνεύουν τις πράξεις και λογισμούς θεών και ανθρώπων.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Ο θεός είναι μεγάλος τελικά. Εκεί που όλα σου πάνε στραβά, εκεί που περπατάς στο δρόμο, μπαμ, μπροστά σου ένα πεντακοσάρικο. Η πίστη μεγάλο πράμα είναι

Όλη ή έννοια του θρησκευτικού συναισθήματος αυτή είναι
Ένας Θεός που σε ευνοεί σαν πιστό οπαδό που τον προσκυνας και δεν δε τιμωρεί σαν ασεβή που δεν τον προσκυνας

Εγώ είμαι υπηρέτης του και μπαμ, νατο πεντακοσάρικο. Σκέφτομαι τώρα σοβαρά, τι παραπάνω μπορώ να κάνω γι Αυτόν.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Και οι πολιτικοί πιστοί το ίδιο ακριβώς αισθηματίες είναι.

Δεν διαφωνω
Οι άνθρωποι ανέκαθεν δημιουργούν τους Θεούς τους κατ εικόνα και κάθ ομοίωση της κοσμικής τους εξουσίας (την οποία έχουν στις κοινωνιες που ζουν )

Οι άνθρωποι δεν δημιουργούν θεούς αλλά κοσμοθέαση των πραγμάτων. Και μέσω αυτής ερμηνεύουν τις πράξεις και λογισμούς θεών και ανθρώπων.

Το θρησκευτικό συναίσθημα των ανθρώπων δεν έχει σχέση ουτε με κοσμοθέαση ούτε με θεολογικές ή ηθικές αρχές και αντιλήψεις, αλλά έχει σχέση μόνο με
Κολακείες και δωροδοκίες υπερφυσικών Θεϊκών Αρχόντων προκειμένου να μας ευνοήσουν και να μην μας τιμωρήσουν

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Ο θεός είναι μεγάλος τελικά. Εκεί που όλα σου πάνε στραβά, εκεί που περπατάς στο δρόμο, μπαμ, μπροστά σου ένα πεντακοσάρικο. Η πίστη μεγάλο πράμα είναι

Όλη ή έννοια του θρησκευτικού συναισθήματος αυτή είναι
Ένας Θεός που σε ευνοεί σαν πιστό οπαδό που τον προσκυνας και δεν δε τιμωρεί σαν ασεβή που δεν τον προσκυνας

Εγώ είμαι υπηρέτης του και μπαμ, νατο πεντακοσάρικο. Σκέφτομαι τώρα σοβαρά, τι παραπάνω μπορώ να κάνω γι Αυτόν.

.. απλά τον προσκυνας σαν Κύριο τον Θεό σου και τον δοξολογεις ικετεύοντας τον και του κάνεις τάματα θυσίες ..

[ΓΑΛΗ]

Στο ερώτημα αν το μεταφυσικό "παράλογο" και πιο συγκεκριμένα αν αυτό λειτουργεί στο θρησκευτικό πεδίο, απαντάω ΝΑΙ.

Αναφορικά δε με τη σύγκριση αγάπης/κατανόησης/συγχώρεσης και εκδικητικότητας/τιμωρίας που εκφράζεται μέσα από τις "αντιδράσεις" των θεών απέναντι στους ανθρώπους στους θρησκευτικούς μύθους, είναι δεδομένο ότι υπερτερεί το δεύτερο.

Σαφώς και υπάρχει στη θρησκευτική ιστορία το στοιχείο της θρησκευτικής τρομοκρατίας.

Αυτή όμως ήταν ορατή μόνον στην Παλαιά και όχι στην Καινή Διαθήκη. Και προσωπικώς, δεν βρίσκω κάποια συνέχεια ή σύγκριση μεταξύ αυτών των δύο. Για μένα ο Χριστός ήταν παιδί άλλου θεού. Αιρετική -και πιθανόν υβριστική άποψη- αλλά αυτήν έχω.


ΥΓ. Όσο για τα μπολντ, που αφορούν στις συγκρίσεις και πόσο αυτές επηρεάζουν την καθημερινότητα μας, ξέρω ότι αυτό δεν πρόκειται να συζητηθεί, ακόμη και αν ανοίξει ξεχωριστό θέμα. Για πολιτικούς και όχι θρησκευτικούς λόγους. Θα ξυνίσει η ορθολογικώς δομημένη σούπα των... ανθρωπιστώνε.

Πολύ ωραία, μετά απο αρκετη ώρα απαντάς ον τοπικ και αυξανεις κατακορυφα την πιθανοτητα που ευστοχα και κωμικα με ειχες ρωτησει σε αλλο νημα προσφατα περι αλληλεπίδρασης παραρατηρητων !

Στα 4 πρωτα μπολντ με βρισκεις συμφωνο και απαντάς σε αυτά που ρώτησα.

Στο 5ο (τελευταιο) μπολντ εχω διαφωνίες. Η σωστή κατά την δικιά μου γνώμη αποτίμηση είναι πως απλά ο θεός της Καινής Διαθήκης αυτοβελτιώθηκε και έγινε λιγότερο θρησκευτικός τρομοκράτης από τον θεό της Παλιάς Διαθήκης. Δηλ. και η Καινή Διαθήκη διατηρεί τις βασικές αρχές της θρησκευτικής τρομοκρατίας που φτιάχνουν εκείνο το μεταφυσικό παράλογο, αλλά απλά πολύ λιγότερο από το σπλάτερ της Παλιάς Διαθήκης.

Βασικά, το βλέπουμε τελείως διαφορετικά. Εγώ βλέπω έναν άνθρωπο και όχι έναν θεό ως πρωταγωνιστή στην ιστορία της Καινής Διαθήκης. Και για να το τραβήξω ακόμα πιο μακριά, στη δική μου ερμηνεία ο θάνατος του Χριστού στην Καινή Διαθήκη δεν αίρει μόνον τις αμαρτίες των ανθρώπων αλλά και τη σκληρότητα του θεού της Παλαιάς. Δεν θυσιάζει μόνον ο πατέρας τον γιό αλλά και ο γιός τον παλιό του πατέρα. Κι έτσι αναγεννιούνται και οι δύο. Η Καινή Διαθήκη δεν είναι το κόμμα αλλά η τελεία στην Παλαιά Διαθήκη. Καθαρά προσωπική άποψη, έτσι;

Προφανώς και πάλι συμφωνα με την δικια μου αποψη θεοι που ανα βερζιον εκδοσης Διαθηκης αλλάζουν λέβελ εξημέρωσης οπως τα ζωα της γήινης πανιδας, αποτελουν τεκμήριο πως ολες αυτες οι βερζιον είναι ανθρωπινα δημιουργηματα κατά την πορεία μετάβασης του ανθρωπου από το ζωο προς τον άνθρωπο, και προφανως ΔΕΝ αποτελουν τεκμηρια για κανενα υπερτατο ον.

Μα και ο άνθρωπος ένα ζωντανό της γήινης πανίδας είναι. Και σε όλη τη γνωστή μέχρι τώρα ιστορία του, θεωρεί ή εύχεται ότι είναι κάτι υπεράνω της γήινης του υπόστασης. Υπάρχει κάποιο τεκμήριο ότι είναι όντως κάτι παραπάνω;

Όσο για το ΥΓ καθολου δεν θα ξυνισει η σουπα των ανθρωπιστωνε, εννοειται πως ο ιδιος παραλογισμος επικρατει και στο πολιτικοκοινωνικο πεδιο, αλλα υπαρχουν δυο συνταρακτικες διαφορες :
1) Στο πολιτικοκοινωνικο πεδιο της δυσης (και οχι στις οασεις του σοσιαλισμου) ο παραλογισμος ΔΕΝ επικαλειται εξαιρεση απο τα επιχειρηματα επειδη ηρθε καποια εξ αποκαλυψεως αληθεια απο τον αφαντο θεο, αλλα προσπαθει να πεισει με επιχειρηματα. Ειτε αρεσει ειτε οχι, αυτο ειναι πολυ σημαντικη διαφορα !

Μα ακριβώς σ' αυτά τα επιχειρήματα αναφέρομαι, τόσο στα γνωστά γεωγραφικά πεδία όσο και στις σοσιαλιστικές οάσεις της επαγγελίας. Αν αντιμετωπίσεις το πράγμα χωρίς ιδεολογήματα θα διαπιστώσεις ότι η οργή του θεού και η οργή του λαού εκφράζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Με την αντίστοιχη διαχείριση από τους εκπροσώπους του μεν και των δε.

Και
2) Στο πολιτικοκοινωνικο πεδιο και παλι της δυσης γινονται εκλογες ! Ο παραλογισμος ακολουθει δημοκτρατικες διαδικασιες και αποφασιζεται απο οριακες πλειοψηφειες και οχι απο ακραιες μειοψηφειες όπως συμβαινει στο θρησκευτικο πεδιο.

Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Ότι ο δημοκρατικός παραλογισμός είναι οκ, επειδή υποστηρίζεται από μια οριακή πλειοψηφία; Στην τελική, αν αποδέχεσαι τις αποφάσεις της πλειοψηφίας ως κάτι λογικό για μια στοιχειωδώς ευνομούμενη κοινωνία, δεν θα' πρεπε να είχες πρόβλημα και με τις αποφάσεις της πλειοψηφίας αναφορικά με το θέμα της θρησκείας. Ακόμη και στο αμιγώς πολιτικό πεδίο, δεν ψηφίζουν μόνον όσοι δηλώνουν άθεοι. Και χριστιανοί και μουσουλμάνοι και πατρώοι και άθεοι ψηφίζουν.

Και ειλικρινά βρε nik, δεν καταλαβαίνω ποια ακραία θρησκευτική μειοψηφία τάραξε, επηρέασε η διαμόρφωσε τους κανόνες και τα όρια στον τρόπο που ζεις.

Ενιγουέι, μην ξεχνάς ότι διάγουμε μίαδημοκρατική περίοδο όπου τα πρώτα μωρά στην πίστα είναι οι μειοψηφίες και αν σε πείραξαν οι χριστιανοί θα τους δώσεις μπόνους.

Οκ, αρχικώς θα διευκρινίσω ότι ο λόγος πιου δεν απαντούσα δεν είχε καμμία πρόθεση εξυπνακίστικης υπεκφυγής γιατί έχω αναφέρει δεκάδες φορές στους διαλόγους μας, αυτά που αναφέρω και σ' αυτό το θέμα.

Ευχαριστώ για την απάντηση (έτσι για να μην λένε οι κακοπροαίρετοι ότι δεν έχουμε καλούς τρόπους στο πχόρουμ) και θα γράψω τις απαντήσεις μου με χρώμα στο δικό σου κείμενο για πρακτικούς καθαρά λόγους.

[Λοξίας]

Όσο για τις αναλύσεις σου για τα φάρμακα/φαρμάκια/φαρμακούς... ακριβώς επειδή τα ξέρω, έκανα την ερώτηση.

Και ακριβώς επειδή όσοι διαβάζουν φαρμακεία, καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για χώρο που προμηθεύει ιαματικά φάρμακα και όχι φαρμάκια ή αμαρτίες (ακόμη και αν ξέρουν και τις άλλες ερμηνείες), έτσι ακριβώς και οι λέξεις "εκδίκηση" και "εκδίκαση" γίνονται αντιληπτές με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Με τη διαφορά ότι στη μία περίπτωση αναφέρεσαι στο πώς αντιλαμβάνεται ο κόσμος σήμερα τη λέξη, ενώ την άλλη μελετάμε το πλαίσιο στο οποίο γράφτηκε η άλλη λέξη.
Έτσι, αν μελετήσεις ένα αρχαίο κείμενο και βρεις τη λέξη "φαρμακεία", ως Νικ ή Λοξίας θα τη μεταφράσεις ως χώρο παρασκευής ιαμάτων (σημερινή σημασία), ενώ στην πραγματικότητα η λέξη στα πλαίσια εκείνης της εποχής σήμαινε "δηλητηρίαση".

Τώρα το είδα αυτό.

Στην αρχαιότητα δεν υπήρχαν φαρμακεία stav. Βότανα υπήρχαν. Ιαματικά και θανατηφόρα.

Ήδη από την εποχή του Ομήρου, ξεχώριζαν τα "φάρμακα" (που προήρχοντο από βότανα), σε ωφέλιμα και σε δηλητήρια - ιαματικά και θανατηφόρα.
Ομήρου Οδύσσεια, ραψωδία δ, στ.228-230:

ἐσθλά, τά οἱ Πολύδαμνα πόρεν, Θῶνος παράκοιτις,
Αἰγυπτίη, τῇ πλεῖστα φέρει ζείδωρος ἄρουρα
φάρμακα, πολλὰ μὲν ἐσθλὰ μεμιγμένα, πολλὰ δὲ λυγρά

Άντε και από μία ομιλία στην Φαρμακευτική Σχολή του ΕΚΠΑ:



Σαν δεν ντρέπονται, αρχαίοι άνθρωποι, να έχουν διττή ερμηνεία για το φάρμακον...όπως και εμείς σήμερα!
Και να μην σημαίνει σκέτο δηλητήριο...