Ερώτηση για τους Χριστιανούς: Την έχω καταλάβει ορθώς τη λογική της θρησκείας σας;

[stavmanr]

Νομίζω ότι το νήμα μπορεί να κλειδώσει.
Θα ξανανοίξει το Δεκέμβριο πριν τα Χριστουγεννα.

Έχουμε και της Παναγίας όπως και του Τιμίου Σταυρού.

[ΓΑΛΗ]

Τροφή για σκέψη λοιπόν ότι στη λόγια βυζαντινή το δικαστήριο ονομάζονταν ...εκδικείον. Εκδίκηση ήταν η τιμωρία διά της δίκης, διά του νόμου.

stav, δεν είναι καθόλου πρωτότυπη η κατάληξη -είον, οπότε δεν αποδεικνύει κάτι.

Σκέψου τη λέξη "φαρμακείον".

Τί θεωρείς ότι θα βρεις εκεί;

Φάρμακο, φαρμάκι ή χώρο συνάντησης φαρμακών;

[ΓΑΛΗ]

Για να καταλαβω, επειδή λοιπόν για σένα "η συντριπτική πλειοψηφία των άθεων ... επιδιώκει ή αποδέχεται ... Τη μεταφορά του μεταφυσικού παράλογου στο κοινωνικοπολιτικό πεδίο" άρα η μεταφορά του μεταφυσικού παράλογου στο θρησκευτικό πεδίο εξαγιάζεται και ειναι κουλ ? Αυτό λες ?


Εδω το θέμα μας είναι το μεταφυσικό παράλογο και κατά βάση το θέατρο του παραλόγου στο θρησκευτικό πεδίο !

Οπότε η εμμονική σύγκριση που κάνεις ακαταπαυστα με το κοινωνικοπολιτικό πεδίο τι ακριβώς προσφέρει πέραν από την αλλαγη θέματος ?

Μήπως η ανωτερω εμμονική σύγκριση αποτελει τεκμήριο είτε διάψευσης είτε επιβεβαιωσης για το θεατρο του παραλόγου στο θρησκευτικό πεδίο όπου το "αγαπάτε αλλήλους" εναρμονίζεται με πούδρα με το "διδόντος ἐκδίκησιν τοῖς μὴ εἰδόσι Θεὸν ... ὄλεθρον αἰώνιον ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου" ?

ή μήπως δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με αυτό και απλά πατάμε κουμπάκια μπλινκ μπλονκ για να αποφύγουμε να παραδεχτούμε τον ορισμό της παράνοιας και της απάτης στο θρησκευτικό πεδίο ?

Για ποιο λόγο είναι εμμονική η σύγκριση που κάνω αναφορικά με το κοινωνικοπολιτικό πεδίο, nik;

Το μέγεθος του επηρεασμού από τη θρησκεία σ' αυτό ακριβώς το πεδίο, δεν είναι το ζητούμενο;

Αν θεωρείς υπεκφυγή ή εμμονή τη σύγκριση μεταξύ του χ και του ψ σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, είσαι τελείως εκτός λογικού πλαίσιου. Εγώ θέτω στο τραπέζι και τα δύο.

Με όσο κυνισμό γουστάρεις, δεν έχω πρόβλημα. Αντιθέτως.

Απαντάς σε κάτι που δεν ρώτησα και δεν απαντάς τιποτα σε κάτι που ρώτησα.

Αυτό που ρώτησα είναι τα υπογραμμισμένα τα οποια με μαθηματικη ακριβεια τα προσπερνας. Πουθενα δεν ρωτησα αν για σενα ειναι ή οχι εμμονικη η συγκριση. Για μενα ειναι εμμονικη για σενα μπορει να ειναι γαλακτομπουρικο, αδιαφορο, δεν ρωτησα αυτο.

Αυτο που ρωτησα ειναι τι προσφερει η συγκριση που κανεις με το παραλογο στο κοινωνικο πολιτικο πεδιο, στο ερωτημα του κατα ποσο το θεατρο του παραλογου στο θρησκευτικο πεδίο όπου το αγαπατε αλληλους παντρευεται με αιωνιους ολεθρους, ειναι οντως θεατρο του παραλογου και παράνοιας ή όχι !

Το αν ο νομος της βαρυτητας ειναι ψευδης ή αληθης, δεν μπορει να αποδειχτει μέσα από το αν η θεωρια του δαρβινου ειναι αληθης ή ψευδης. Αλλο το ενα αλλο το αλλο.

Αν παμε στη συνεχεια να συζητησουμε ποιος απο τους δυο νομους μας επηρεαζει περισσοτερο τοτε ναι η συγκριση ειναι απαραιτητη, αλλα δεν συζηταμε αυτο εδω.

Στο ερώτημα αν το μεταφυσικό "παράλογο" και πιο συγκεκριμένα αν αυτό λειτουργεί στο θρησκευτικό πεδίο, απαντάω ΝΑΙ.

Αναφορικά δε με τη σύγκριση αγάπης/κατανόησης/συγχώρεσης και εκδικητικότητας/τιμωρίας που εκφράζεται μέσα από τις "αντιδράσεις" των θεών απέναντι στους ανθρώπους στους θρησκευτικούς μύθους, είναι δεδομένο ότι υπερτερεί το δεύτερο.

Σαφώς και υπάρχει στη θρησκευτική ιστορία το στοιχείο της θρησκευτικής τρομοκρατίας.

Αυτή όμως ήταν ορατή μόνον στην Παλαιά και όχι στην Καινή Διαθήκη. Και προσωπικώς, δεν βρίσκω κάποια συνέχεια ή σύγκριση μεταξύ αυτών των δύο. Για μένα ο Χριστός ήταν παιδί άλλου θεού. Αιρετική -και πιθανόν υβριστική άποψη- αλλά αυτήν έχω.


ΥΓ. Όσο για τα μπολντ, που αφορούν στις συγκρίσεις και πόσο αυτές επηρεάζουν την καθημερινότητα μας, ξέρω ότι αυτό δεν πρόκειται να συζητηθεί, ακόμη και αν ανοίξει ξεχωριστό θέμα. Για πολιτικούς και όχι θρησκευτικούς λόγους. Θα ξυνίσει η ορθολογικώς δομημένη σούπα των... ανθρωπιστώνε.

[stavmanr]

Τροφή για σκέψη λοιπόν ότι στη λόγια βυζαντινή το δικαστήριο ονομάζονταν ...εκδικείον. Εκδίκηση ήταν η τιμωρία διά της δίκης, διά του νόμου.

stav, δεν είναι καθόλου πρωτότυπη η κατάληξη -είον, οπότε δεν αποδεικνύει κάτι.

Σκέψου τη λέξη "φαρμακείον".

Τί θεωρείς ότι θα βρεις εκεί;

Φάρμακο, φαρμάκι ή χώρο συνάντησης φαρμακών;

Σημαίνει ότι είναι ο χώρος παρασκευής και φύλαξης φαρμάκων.

Πρόσεξε τώρα το εξής...
Η αρχική σημασία του "φάρμακο" είναι "δηλητήριο".

φαρμᾰκάω (φάρμακον), υποφέρω από την επίδραση δηλητηρίου, είμαι άρρωστος ή αλλόφρων,
φαρμᾰκείᾱ, ἡ (φαρμακεύω)· I. 1. χρήση φαρμάκων, φίλτρων ή μαγείας, σε Πλάτ. 2. δηλητηρίαση, μαγική δράση, Λατ. veneficium, σε Δημ. II. θεραπεία, φροντίδα, σε Αριστ.
φαρμᾰκεύς, -έως, ὁ (φάρμακον), αυτός που δηλητηριάζει, μάγος, γητευτής, γόης, σε Σοφ.
φαρμᾰκεύω, μέλ. -σω (φάρμακον)· I. 1. χορηγώ φάρμακα, σε Πλάτ. 2. κάνω χρήση μαγικών, φαρμακεύειν τι ἐς τὸν ποταμόν, χρησιμοποιώ κάτι ως θέλγητρο για να ηρεμήσω το ποτάμι, σε Ηρόδ. II. με αιτ. προσ., καθαίρω, δίνω σε κάποιον δηλητηριώδες ή καθαρτικό φάρμακο, σε Ευρ.
φαρμᾰκίς, -ίδος, θηλ. του φαρμακεύς, γόησσα, μάγισσα, γητεύτρια, Λατ. venefica, σε Αριστοφ., Δημ.
φάρμᾰκος, ὁ, ἡ, I. δηλητηριαστής, γόης, μάγος, σε Κ.Δ. II. αυτός που θυσιάζεται για την εξιλέωση των άλλων, εξιλαστήριο θύμα (αποδιοπομπαίος τράγος), σε Αριστοφ.· και από τότε που η λέξη εξέπεσε της σημασίας της και χρησιμοποιείται για αρνητικά· φαρμακός δηλώνει γενικά ονειδισμό, σε Αριστοφ., Δημ.

Οι αρχαίοι, με τον καιρό, ανακάλυψαν ότι η λελογισμένη χρήση κάποιων δηλητηρίων βοηθούσε απέναντι στις αρρώστιες. Αργά μα σταθερά, η λέξη φάρμακο απέκτησε την έννοια του ιάματος.
Η σημασία της λέξης, σταδιακά, άλλαξε από "δηλητήριο" σε "ίαμα". Πλήρης αντιστροφή του νοήματος!

φάρμᾰκον, τό, I. 1. φάρμακο, θεραπευτικό μέσο, σε Όμηρ. κ.λπ.· τὰ φάρμακα που εφαρμόζονται εξωτερικά είναι χριστά, ἔγχριστα, ἐπίχριστα (αλοιφές), και παστά, ἐπίπαστα, καταπλαστά (έμπλαστρα), σε Θεόκρ., Αριστοφ.· αυτά που λαμβάνονταν εσωτερικά, βρώσιμα και πόσιμα, ποτά, πιστά, σε Αισχύλ., Ευρ. κ.λπ.· με γεν., φάρμακον νόσου, φάρμακο για αυτή την αρρώστια, θεραπεία εναντίον αυτής, σε Αισχύλ.· φάρμακον κεφαλῆς, για τον πονοκέφαλο, σε Πλάτ. 2. με αρνητική σημασία, μαγικό φίλτρο, ομοίως θέλγητρο, μαγεία, μαγγανεία, σε Ομήρ. Οδ., Θεόκρ.· επίσης ναρκωτικό, δηλητήριο, σε Σοφ., Ευρ. II. 1. θεραπεία, φροντίδα, σε Ησίοδ.· φάρμακον πραΰ, λέγεται για χαλινάρι, σε Πίνδ.· με γεν., θεραπεία εναντίον, βλάβης, σε Αισχύλ.· πόνων, λύπης, σε Ευρ. 2. με γεν. επίσης, μέσο παραγωγής, σωτηρίας, στον ίδ.· σοφίας, σε Πλάτ. III. βαφή, μπογιά, χρώμα, σε Ηρόδ. κ.λπ.

Αντίστοιχα, στη λόγια βυζαντινή γλώσσα η αρχαία λέξη εκδίκηση άλλαξε το νόημά της, εξαιτίας του γενικού πλαισίου αναφοράς, από "ανταπόδοση με οργή" σε "νόμιμη τιμωρία/νόμιμη ικανοποίηση του θύματος". Η προσωπική ανταπόδοση απαιτούσε χρήση άλλων βοηθητικών λέξεων όπως πχ. στη φράση "εκδικούμαι εαυτόν" που σημαίνει παίρνω το νόμο στα χέρια μου.
Έτσι, λοιπόν, θα βρεις ότι το δικαστήριο εκείνη την περίοδο δεν ονομάζονταν δικαστήριο, αλλά εκδικείον, δηλαδή ο χώρος στον οποίο λαμβάνει χώρα η εκδίκηση, η νόμιμη τιμωρία.

[ΓΑΛΗ]

...
...

Έτσι, λοιπόν, θα βρεις ότι το δικαστήριο εκείνη την περίοδο δεν ονομάζονταν δικαστήριο, αλλά εκδικείον, δηλαδή ο χώρος στον οποίο λαμβάνει χώρα η εκδίκηση, η νόμιμη τιμωρία.

stav, στα περισσότερα (παλιά ή νεώτερα) λεξικά και αντιλεξικά καταγράφονται οι διαφορετικές εκδοχές που αποκτούν με το πέρασμα του χρόνου οι λέξεις.

Και σε κάθε περίπτωση, το στοιχείο της εκδίκησης παραμένει σταθερό.

Ποια ακριβώς είναι η διαφορά της εκδίκησης/εκδίκασης μέσω νόμιμης τιμωρίας από την εκδίκηση που είναι προϊόν θυμικής αντίδρασης ενός ή περισσότερων ανθρώπων;

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Ο θεός είναι μεγάλος τελικά. Εκεί που όλα σου πάνε στραβά, εκεί που περπατάς στο δρόμο, μπαμ, μπροστά σου ένα πεντακοσάρικο. Η πίστη μεγάλο πράμα είναι

[ΓΑΛΗ]

Όσο για τις αναλύσεις σου για τα φάρμακα/φαρμάκια/φαρμακούς... ακριβώς επειδή τα ξέρω, έκανα την ερώτηση.

Και ακριβώς επειδή όσοι διαβάζουν φαρμακεία, καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για χώρο που προμηθεύει ιαματικά φάρμακα και όχι φαρμάκια ή αμαρτίες (ακόμη και αν ξέρουν και τις άλλες ερμηνείες), έτσι ακριβώς και οι λέξεις "εκδίκηση" και "εκδίκαση" γίνονται αντιληπτές με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

[stavmanr]

...
...

Έτσι, λοιπόν, θα βρεις ότι το δικαστήριο εκείνη την περίοδο δεν ονομάζονταν δικαστήριο, αλλά εκδικείον, δηλαδή ο χώρος στον οποίο λαμβάνει χώρα η εκδίκηση, η νόμιμη τιμωρία.

stav, στα περισσότερα (παλιά ή νεώτερα) λεξικά και αντιλεξικά καταγράφονται οι διαφορετικές εκδοχές που αποκτούν με το πέρασμα του χρόνου οι λέξεις.

Και σε κάθε περίπτωση, το στοιχείο της εκδίκησης παραμένει σταθερό.

Δεν είναι έτσι.
Η εκδίκηση σημαίνει κατά περιόδους και "τιμωρία". Όχι ανταπόδοση.

Ποια ακριβώς είναι η διαφορά της εκδίκησης/εκδίκασης μέσω νόμιμης τιμωρίας από την εκδίκηση που είναι προϊόν θυμικής αντίδρασης ενός ή περισσότερων ανθρώπων;

Θέλεις να ανοίξουμε ζήτημα αυτοδικίας;
Θυμίζει θέμα έκθεσης Λυκείου

[stavmanr]

Όσο για τις αναλύσεις σου για τα φάρμακα/φαρμάκια/φαρμακούς... ακριβώς επειδή τα ξέρω, έκανα την ερώτηση.

Και ακριβώς επειδή όσοι διαβάζουν φαρμακεία, καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για χώρο που προμηθεύει ιαματικά φάρμακα και όχι φαρμάκια ή αμαρτίες (ακόμη και αν ξέρουν και τις άλλες ερμηνείες), έτσι ακριβώς και οι λέξεις "εκδίκηση" και "εκδίκαση" γίνονται αντιληπτές με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Με τη διαφορά ότι στη μία περίπτωση αναφέρεσαι στο πώς αντιλαμβάνεται ο κόσμος σήμερα τη λέξη, ενώ την άλλη μελετάμε το πλαίσιο στο οποίο γράφτηκε η άλλη λέξη.
Έτσι, αν μελετήσεις ένα αρχαίο κείμενο και βρεις τη λέξη "φαρμακεία", ως Νικ ή Λοξίας θα τη μεταφράσεις ως χώρο παρασκευής ιαμάτων (σημερινή σημασία), ενώ στην πραγματικότητα η λέξη στα πλαίσια εκείνης της εποχής σήμαινε "δηλητηρίαση".

[Λοξίας]

Αντίστοιχα, στη λόγια βυζαντινή γλώσσα η αρχαία λέξη εκδίκηση άλλαξε το νόημά της, εξαιτίας του γενικού πλαισίου αναφοράς, από "ανταπόδοση με οργή" σε "νόμιμη τιμωρία/νόμιμη ικανοποίηση του θύματος". Η προσωπική ανταπόδοση απαιτούσε χρήση άλλων βοηθητικών λέξεων όπως πχ. στη φράση "εκδικούμαι εαυτόν" που σημαίνει παίρνω το νόμο στα χέρια μου.
Έτσι, λοιπόν, θα βρεις ότι το δικαστήριο εκείνη την περίοδο δεν ονομάζονταν δικαστήριο, αλλά εκδικείον, δηλαδή ο χώρος στον οποίο λαμβάνει χώρα η εκδίκηση, η νόμιμη τιμωρία.

Βρε βρε βρε...εκεί που ήθελε να κλειδώσει το νήμα, είδε φως και μπήκε ο παρετυμολόγος/παρερμηνευτής του φόρουμ μας...
Ώστε "εκδικείον" ήταν το δικαστήριο, ε; Και μιλάμε για το πολιτικό δικαστήριο, έτσι;
Πολύ ωραία...έχεις κάποια απόδειξη για οτν ισχυρισμό αυτόν ή "από δω παν' κι οι άλλοι", ώς συνήθως;
Διότι τα λεξικά, άλλα λένε!



Λένε πως είναι το γραφείο του συνηγόρου ή και η σφραγίδα του...
Τα δικά σου λεξικά ΤΙ λένε; Για φέρε να δούμε...εδώ έφερες (μάνι μάνι) λεξικά για την λέξη "φάρμακο"...για το εκδικείον τσου;


όχι για εσένα
Αν κάποιος ψάξει τα ετυμολογικά/ερμηνευτικά λεξικά) ακόμα και αυτά τα 4 που έφερα), αντιλαμβάνεται πως λέξεις όπως "έκδικος" και "εκδικείον", σχετίζονται με δίκη. Με την εκδίκαση κάποιας υπόθεσης σε δικαστήριο. Γι' αυτό ετυμολογικά προέρχονται από το εκδικάζω.
Αντιθέτως, η "εκδίκησις", όπως αποδεικνύουν τα λεξικά, προέρχεται από το εκδικέω. Και ο εκδικητής, από αυτό το ρήμα είναι.

[Λοξίας]

Και επειδή σε ξέρω (και με ξέρεις)...ξαναπάρε...

Και επειδή συνεχίζεις να απαντάς σε ερωτήματα που δεν τέθηκαν και απαντάς σε ερωτήματα που δεν τέθηκαν, πάρε άλλη μία...

Οπότε ξεκαθαρίζουμε, αυτό...

Εκδικέω είναι η βυζαντινή απόδοση του εκδικάζω.

...ΔΕΝ μπορείς να το στηρίξεις με τεκμήρια. Συνεπώς απορρίπτεται.

Και ΜΗΝ ξεχνάς, η φασαρία ξεκίνησε από αυτά τα δυο ποστς σου

Έλα, Νικ. Πες ότι δεν κατάλαβες τι σημαίνει εκδίκηση στην αρχαία γλώσσα...

Εκδίκηση = εκδίκαση = απονομή δικαιοσύνης.

Επαναλαμβάνω: εκδίκηση στην αρχαία ελληνική και λόγια βυζαντινή σημαίνει εκδίκαση, απονομή δικαιοσύνης, και ελαστικά σημαίνει ικανοποίηση του αδικηθέντος.

Τα οποία είναι εντελώς λανθασμένα καθώς παρετυμολογούν και παρερμηνεύουν (και δεν καταλαβαίνω τον λόγο, πέραν από το να την πεις στον Νικ), την λέξη "εκδίκηση".

Η λέξη αυτή, όπως έδειξα πεντακάθαρα από τέσσερα αξιόλογα λεξικά, είχε την ίδια σημασία και στην Αρχαία και στην Ελληνιστική και στην Μεσαιωνική (άνοιξε του Κριαρά το αντίστοιχο λεξικό) και στην Βυζαντινή, αλλά έχει την ιδια σημασία και στην νεοελληνική.

Εκδίκηση, και τότε και σήμερα, σημαίνει "ανταπόδοση κακού, βλάβης, αδικίας προσβολής". Σημαίνει πράξη ατομικής δικαιοσύνης.

Δεν υπάρχει πουθενά εκδίκησις = εκδίκαση, απονομή δικαιοσύνης
Δεν εκδικάζεται δικαστικώς τίποτε με την εκδίκηση. Δεν απονέμεται δικαιοσύνη σε καμία δικαστική αίθουσα με την εκδίκηση.
Αυτή είναι μια ερμηνεία που έβγαλες από το κουφιοκεφαλάκι σου. Αν μπορείς, διάψευσέ με...με τεκμήρια όμως, όχι με λόγια του αέρα.

Ενώ λοιπόν εσύ δεν έχεις φέρει ΚΑΝΕΝΑ τεκμήριο της ερμηνείας σου, ζητάς να αρκεστούμε στις διαβεβαιώσεις σου!
Αμ δε! "Εν τη αποδείξει και ούτω πεισθώμεν", φίλτατε Σταβρομανόρε...
Και καθώς δεν μπορείς να παραδεχθείς λάθος, καταντάει το νήμα κάγκελο...

Αυτή ακριβώς είναι η ουσία της "διαμάχης" και θα την βλέπεις διαρκώς μπροστά σου όσο συνεχίζεις να κάνεις πως δεν βλέπεις...

Για να σε δω...θα φέρεις αποδείξεις των ισχυρισμών σου για την λέξη εκδίκηση.
Όπως σου έφερα λεξικά, έτσι και λεξικά θέλω ως τεκμήριο, ΟΧΙ τις παρλαπίπες τις δικές σου...

[stavmanr]

Αντίστοιχα, στη λόγια βυζαντινή γλώσσα η αρχαία λέξη εκδίκηση άλλαξε το νόημά της, εξαιτίας του γενικού πλαισίου αναφοράς, από "ανταπόδοση με οργή" σε "νόμιμη τιμωρία/νόμιμη ικανοποίηση του θύματος". Η προσωπική ανταπόδοση απαιτούσε χρήση άλλων βοηθητικών λέξεων όπως πχ. στη φράση "εκδικούμαι εαυτόν" που σημαίνει παίρνω το νόμο στα χέρια μου.
Έτσι, λοιπόν, θα βρεις ότι το δικαστήριο εκείνη την περίοδο δεν ονομάζονταν δικαστήριο, αλλά εκδικείον, δηλαδή ο χώρος στον οποίο λαμβάνει χώρα η εκδίκηση, η νόμιμη τιμωρία.

Ώστε "εκδικείον" ήταν το δικαστήριο, ε; Και μιλάμε για το πολιτικό δικαστήριο, έτσι;

Τι θα πει ακριβώς "πολιτικό δικαστήριο" στο Βυζάντιο ή στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία;

Πολύ ωραία...έχεις κάποια απόδειξη για οτν ισχυρισμό αυτόν ή "από δω παν' κι οι άλλοι", ώς συνήθως;
Διότι τα λεξικά, άλλα λένε!



Λένε πως είναι το γραφείο του συνηγόρου ή και η σφραγίδα του...

Μία από τις σημασίες του εκδικέω ήταν και το "υπερασπίζομαι" Λοξία.

- έκδικος ο. Υπερασπιστής: (Βίος Αλ. 966). [μτγν. ουσ. έκδικος]

- εκδικώ· γδικώ· εξεδικώ· εξεκδικώ· ’κδικώ· ξεγδικώ· ξεδικώ· ξεκδικώ. I. Ενεργ. 1) α) Παίρνω εκδίκηση από κάπ. χάριν άλλου: θέλει τον Αντίγονον για να τονε σκοτώσει, εκείνον τον πατέρα της να τονε ξεκδικήσει (Αλεξ. 2388)· β) βοηθώ κάπ. που αδικείται, υπερασπίζω: Λαβέ την ρομφαίαν ταύτην και εκδίκησον τον λαόν Κυρίου (Δούκ. 3659· Μαχ. 47611)· γ) (νομ.) υπερασπίζω: (Ελλην. νόμ. 51515). 2) (Νομ.) διεκδικώ, απαιτώ: Τα εκ του προτέρου γάμου κερδαιθέντα … δύνανται τα παιδία του πρώτου γάμου εκδικείν αυτά (Ελλην. νόμ. 5784‑5). 3) Παίρνω εκδίκηση: μηδέ θελέσεις εκδικείν εις τον καθένα λόγον (Σπαν. A 252). II. Μέσ. Α´ (Μτβ.) εκδικούμαι, τιμωρώ: τον εχθρόν υμών … εκδικηθήσεσθε καλώς (Βίος Αλ. 5371)· (με σύστ. αντικ.): (Πόλ. Τρωάδ. 7335). Β´ (Αμτβ.) τιμωρώ: (Αλεξ. 2417). [αρχ. εκδικέω. Το μέσ. και σήμ.]

Βλέπεις, οι λέξεις ρέουν ως προς τη σημασία τους μέσα στις κοινωνίες. Δεν είναι στατικές. Λαμβάνουν τη σημασία τους από το γενικότερο πλαίσιο αναφοράς.

Τα δικά σου λεξικά ΤΙ λένε; Για φέρε να δούμε...εδώ έφερες (μάνι μάνι) λεξικά για την λέξη "φάρμακο"...για το εκδικείον τσου;

Ψάξε την έκφραση "ιερό εκδικείο".
Κάνε googlάρισμα.
Μην περιμένεις έτοιμη τροφή.

[Λοξίας]

Αντίστοιχα, στη λόγια βυζαντινή γλώσσα η αρχαία λέξη εκδίκηση άλλαξε το νόημά της, εξαιτίας του γενικού πλαισίου αναφοράς, από "ανταπόδοση με οργή" σε "νόμιμη τιμωρία/νόμιμη ικανοποίηση του θύματος". Η προσωπική ανταπόδοση απαιτούσε χρήση άλλων βοηθητικών λέξεων όπως πχ. στη φράση "εκδικούμαι εαυτόν" που σημαίνει παίρνω το νόμο στα χέρια μου.
Έτσι, λοιπόν, θα βρεις ότι το δικαστήριο εκείνη την περίοδο δεν ονομάζονταν δικαστήριο, αλλά εκδικείον, δηλαδή ο χώρος στον οποίο λαμβάνει χώρα η εκδίκηση, η νόμιμη τιμωρία.

Ώστε "εκδικείον" ήταν το δικαστήριο, ε; Και μιλάμε για το πολιτικό δικαστήριο, έτσι;

Τι θα πει ακριβώς "πολιτικό δικαστήριο" στο Βυζάντιο ή στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία;

Θα συνεχίσεις να κάνειςτον βλάκα για πολύ ακόμα;
Εσύ αναφερόσουν στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία ή στο Βυζάντιο; Στο Βυζάντιο, έτσι; Για ποιον λόγο εγώ θα αναφερόμουν στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία; Απλώς να κάνεις φιγούρα θέλεις...

[Λοξίας]

Πολύ ωραία...έχεις κάποια απόδειξη για οτν ισχυρισμό αυτόν ή "από δω παν' κι οι άλλοι", ώς συνήθως;
Διότι τα λεξικά, άλλα λένε!



Λένε πως είναι το γραφείο του συνηγόρου ή και η σφραγίδα του...

Σήμερα ναι.
Γενικά, θα συνεχίσεις για πολύ ακόμα αυτή την τακτική, να μιλάμε για κείμενα του Βυζαντίου και να μου απαντάς με σημασίες του 20-21ου αιώνα;

Θα συνεχίσεις για πολύ ακόμα την τακτική του χαζού;
Καλά, την σημείωση (Βυζ.) του λεξικού που σημαίνει Βυζαντινή λέξη, στραβομάρα έχεις και δεν την είδες; Κα το λεξικό έχει εκδοθεί τον 17ο αιώνα κακομοίρη μου...ποια σημασία του 20ου αιώνα τσαμπουνάς κατακαημένο μου;
Τα είδες, τα είδες...αλλά το εγωϊστιλίκι σου δεν σε αφήνει να παραδεχθείς το λάθος σου...δεν πειράζει, εδώ θα είμαι να στο θυμίζω.

[Λοξίας]

Τα δικά σου λεξικά ΤΙ λένε; Για φέρε να δούμε...εδώ έφερες (μάνι μάνι) λεξικά για την λέξη "φάρμακο"...για το εκδικείον τσου;

Ψάξε την έκφραση "ιερό εκδικείο".
Κάνε googlάρισμα.
Μην περιμένεις έτοιμη τροφή.

Αμ φουκαρά μου, ακόμα να μάθεις πως πρώτα σε έχω στο χέρι και μετά σε κοπανάω σαν το χταπόδι...αλλά πού εσύ...
Γι αυτό σου έγραψα "πολιτικό δικαστήριο"! Διότι σε επιστολές, ακόμα και σε αναλύσεις των πεπραγμένων κάποιων Ιερών Συνόδων, αναφέρεται η φράση "ιερόν εκδικείον". Όπου εκεί εννοείται πως είναι δικαστήριο. Θρησκευτικό δικαστήριο! Όχι πολιτικό.
Και όπως αποδεικνύει το λεξικό, η λέξη "εκδικείον" σους Βυζαντινούς χρόνους, σημαίνει το γραφείο του συνηγόρου.
Φέρε εσύ λεξικό που να δείχνει πως η δική σου εκδοχή είναι η σωστή...
Έχεις τέτοιο λεξικό; Αν όχι, ξαναπιάσε το τρομπόνι...
Κα μισό να σου θυμίσω το προχθεσινό...