Κόκ(κ)ορας ή περί ορθογραφίας

[shrike]

Και όντως, σήμερα λέμε φαρμοκοποιό αυτόν που πουλάει τα φάρμακα, αν και έπρεπε να τον λέμε φαρμακοπώλη, διότι φάρμακα δεν φτιάχνει. Αλλά αυτό ήταν τρε μπανάλ για την καθαρεύουσα. Έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε μια λάθος λέξη για περιγράψουμε το επάγγελμα. Βέβαια αυτό είναι πταίσμα μπροστά σε κάτι ερμαφρόδιτα «η αυστροναύτης» και «η δικαστής» με τα οποία θα ξεκαρδίζονταν στα γέλια ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας.

κι ομως ακομα υπαρχουν φαρμακεια,που παρασκευαζουν ιατρικες συνταγες.
Οποτε κι εδω λαθος εισαι,υπερβολικος θα ελεγα.

Υπερβολικός είναι όντως ο Χέλης (συνήθως). Έχει κάποιο δίκιο είναι η αλήθεια, όντως η δουλειά των φαρμακοποιών είναι πλέον κατά 99% (+++) η πώληση και όχι η παρασκευή φαρμάκων, αλλά αφ' ενός κάνουν και παρασκευή στα καταστήματά τους (έστω σε πολύ μικρό βαθμό), αφ' ετέρου δε τον "τίτλο" αυτόν τον αποκτήσαν σε κάποια σχολή όπου μάθανε και ασχολήθηκαν με την παρασκευή φαρμάκων, μεταξύ άλλων. Τώρα, αν στη συνέχεια η δουλειά τους είναι τέτοια που κυρίως πουλάνε και δεν παρασκευάζουν, αυτό δεν σημαίνει ότι θα τους αλλάξουμε και την ονομασία της ειδικότητας. Ειδικά επειδή δουλεύουν πάνω στο αντικείμενό τους, δεν μιλάω για την περίπτωση που (τυχαίο παράδειγμα) ένας πολιτικός μηχανικός ανοίξει μαγαζί και πουλάει σκοτς ον δη ροκς. Εκεί όντως, συνήθως μπακάλη θα τον λέμε... (χωρίς να έχει πάψει να είναι και πολ.μηχ. φυσικά).

[Thor]

αν ημασταν στην Αμερικη για παραδειγμα,θα μπορουσε να διαμαρτυρηθει με το δικιο του ο Χελης.
Εδω στην Ελλαδα,η συντριπτικη πλειοψηφια των φαρμακειων,δουλευουν με επαγγελματιες φαρμακοποιους,οι οποιοι στον τιτλο σπουδων τους λεει,φαρμακοποιος.
Τι να κανουμε,ν'αρχισουμε ν'αλλαζουμε ολες τις ονομασιες μετρωντας ποσοστα ανταποκρισης της ονομασιας,με το περιεχομενο;
Α εδω ο τιτλος εχει πεσει στο 10% της σωστης ερμηνειας,ας τον αλλαξουμε!

[paul25]

Η Καθαρεύουσα φτιάχτηκε με δύο σκοπούς. Έναν γλωσσικό και έναν πολιτικό
Ο γλωσσικός είναι προφανής. Έπρεπε να αποκαθάρει (εξού και η λέξη καθαρεύουσα) τη γλώσσα από τα ξένα δάνεια που είχε αποκτήσει από τα ύστερα χρόνια του Βυζαντίου και την Τουρκοκρατία.
Ο πολιτικός είναι ότι έπρεπε να εξυπηρετήσει το εθνικό αφήγημα της τριχιλιετούς διαρκούς και με συνέχεια Ελληνικής Γλώσσας

Ο πρώτος στόχος επευτεύχθη σε μεγάλο βαθμό, μιας και κατασκεύασε (από το μηδέν) λέξεις για εκατοντάδες για τις οποίες χρησιμοποιούσαμε Ιταλικές ή Τουρκικές και οι οποίες ενσωματώθηκαν εξαιρετικά στη γλώσσα:
Κανείς δεν λέει πλέον σπετσέρη τον φαρμακοποιό και αμιράλη τον ναύαρχο κοκ
Αλλά έφτιαξε μια γλώσσα για τη Διοίκηση που ήταν ξένη στον Έλληνα, δεν ήξερε να τη χρησιμοποιήσει και την κορόϊδευε γιατί ήταν ψεύτικη, σόλοικη και τον πλάνταζε.

Ο πολιτικός στόχος προφανώς εξυπηρετήθηκε, γιατί το αποτέλεσμα (η αποδοχή της Καθαρεύοπυσαν από τον λαό) ήταν αδιάφορο. Το σημαντικό ήταν να υπάρχει η γλώσσα του Νέου Κράτους και να μοιάζει στην αρχαία ελληνική

Βασικα το γλωσσικο ζητημα μπορει να ξεκινησε ετσι αλλα πηρε πολλες διαστασεις στα μετεπειτα
Χρονια:

Ιδεολογικα: Η καθαρευουσα ειναι γνησιο κομματι της εθνικης ταυτοτητας, η Δημοτικη οχι.

Πολιτικα: Τα κομματα ειχαν χωριστει σε αυτα που υποστηριζαν τη καθαρευουσα και σε αυτα που υποστηριζαν τη δημοτικη συντηρωντας τη διαμαχη για πολιτικους σκοπους.

Κοινωνικα: Καθαρευουσα μιλα μονο η εθνικοφρωνη καπιταλιστικη ελιτ, δημοτικη μιλα ο λαος και οι φτωχοι εργατες.

Πολιτισμικα: Η καθαρευουσα ενισχυε την αποψη της αρχαιας προελευσης μας και μας συνεδεε με το παρελθον.

Θεσμικα: Υπηρχε αναγκη να για την υιοθετηση μιας γλωσσας που να εξυπηρετει τους επισημους θεσμους και πνευματικους τομεις.

Ολα τα παραπανω συντελεσαν στη δημιουργια καθαρευουσας και διατηρησαν τη διαμαχη ασβεστη εναμιση αιωνα περιπου.

Εγω προσωπικα απο ολα αυτα θεωρω οτι η καθαρευουσα για τις θεσμικες αναγκες ηταν απαραιτητη τουλαχιστον τον πρωτο καιρο. Αναδρομικα πια και εφοσον μιλαω και ακουω στη ΚΝΕ, ατοφια Δημοτικη θα μου επεφτε βαρια πχ

Κατα τη Μπασια του μινιστρου στο σαραη του Μαξιμου ο Καπεταν (η και εφεντης) Τσιπρας εκραξε, "ειμαστε μπλαβιασμενοι με το κακο που μας ηβρε"

Και στη πιο καθαρισμενη δημοτικη μας

Κατα την εισοδο του κυριου υπουργου στο Μεγαρο Μαξιμου ο Πρωθυπουργος κυριος Τσιπρας δηλωσε " Ειμαστε περιλυποι για τη συμφορα που μας βρηκε"


Νομιζω πως η πρωτη εκδοχη ειναι πολυ βαρβαρη οντως, βεβαια το λεω τωρα αναδρομικα, αλλα και οι λογιοι της εποχης που θα ειχαν συνηθισει σε πιο αρχαιοελληνικες εκφρασεις θα τους ηταν λιγο πολιτισμικο σοκ να δεχθουν κατι τετοιο. Θεωρω οτι η καθαρευουσα ως δεκανικι της φυσικης γλωσσας ηταν καλη επιλογη, το λαθος εγινε στο γεγονος οτι δεν εμεινε δεκανικι υποχωρωντας τη στιγμη που επρεπε οταν η Δημοτικη ειχε αμβλυνθει ωστε να συνεχιστει η φυσικη πορεια της γλωσσας. Τι να πω, δε ξερω, μπορει και η Δημοτικη του 19αιωνα να μπορουσε να σταθει και απο μονη της αυτο ομως τωρα πια δε θα το μαθουμε ποτε.

[shrike]

Κατα τη Μπασια του μινιστρου στο σαραη του Μαξιμου ο Καπεταν (η και εφεντης) Τσιπρας εκραξε, "ειμαστε μπλαβιασμενοι με το κακο που μας ηβρε"

Έλα ρε συ, αυτό ούτε αρθρογράφος του Ριζοσπάστη δεν θα το 'γραφε (στις πρόσφατες δεκαετίες εννοώ).
Ούτε καν ο Φλωράκης δεν θα το 'λεγε, πιστεύω.

[Saliveros]

Και όντως, σήμερα λέμε φαρμοκοποιό αυτόν που πουλάει τα φάρμακα, αν και έπρεπε να τον λέμε φαρμακοπώλη, διότι φάρμακα δεν φτιάχνει. Αλλά αυτό ήταν τρε μπανάλ για την καθαρεύουσα. Έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε μια λάθος λέξη για περιγράψουμε το επάγγελμα. Βέβαια αυτό είναι πταίσμα μπροστά σε κάτι ερμαφρόδιτα «η αυστροναύτης» και «η δικαστής» με τα οποία θα ξεκαρδίζονταν στα γέλια ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας.

κι ομως ακομα υπαρχουν φαρμακεια,που παρασκευαζουν ιατρικες συνταγες.
Οποτε κι εδω λαθος εισαι,υπερβολικος θα ελεγα.

Υπερβολικός είναι όντως ο Χέλης (συνήθως). Έχει κάποιο δίκιο είναι η αλήθεια, όντως η δουλειά των φαρμακοποιών είναι πλέον κατά 99% (+++) η πώληση και όχι η παρασκευή φαρμάκων, αλλά αφ' ενός κάνουν και παρασκευή στα καταστήματά τους (έστω σε πολύ μικρό βαθμό), αφ' ετέρου δε τον "τίτλο" αυτόν τον αποκτήσαν σε κάποια σχολή όπου μάθανε και ασχολήθηκαν με την παρασκευή φαρμάκων, μεταξύ άλλων. Τώρα, αν στη συνέχεια η δουλειά τους είναι τέτοια που κυρίως πουλάνε και δεν παρασκευάζουν, αυτό δεν σημαίνει ότι θα τους αλλάξουμε και την ονομασία της ειδικότητας. Ειδικά επειδή δουλεύουν πάνω στο αντικείμενό τους, δεν μιλάω για την περίπτωση που (τυχαίο παράδειγμα) ένας πολιτικός μηχανικός ανοίξει μαγαζί και πουλάει σκοτς ον δη ροκς. Εκεί όντως, συνήθως μπακάλη θα τον λέμε... (χωρίς να έχει πάψει να είναι και πολ.μηχ. φυσικά).

Μέχρι και πριν από (όχι και πάρα πολλά) χρόνια, οι φαρμακοποιοί παρασκεύαζαν πάρα πολλά σκευάσματα στα φαρμακεία τους. Ακόμα κι όταν ήμουν μικρός (χτες δηλαδή).
Προφανώς και ήταν δόκιμος ο όρος "φαρμακοποιός" όταν καθιερώθηκε.

Βέβαια, κατά το "φαρμακείο" θα μπορούσε να είχε ονομαστεί και "φαρμακεύς", πλην όμως έτσι ονομάστηκε αυτός που φαρμακώνει (φτιάχνει/χορηγεί δηλητήριο).

[paul25]

Έλα ρε συ, αυτό ούτε αρθρογράφος του Ριζοσπάστη δεν θα το 'γραφε (στις πρόσφατες δεκαετίες εννοώ).
Ούτε καν ο Φλωράκης δεν θα το 'λεγε, πιστεύω.

Χαχαχαχα! 19th century φιλε μου, ουτε ο Τζεημς Παρης στις ταινιες του δε χρησιμοποιησε τετοια γλωσσα, μονο λιγο και περιστασιακα.

[ΟΥΤΙΣ]

Η Καθαρεύουσα φτιάχτηκε με δύο σκοπούς. Έναν γλωσσικό και έναν πολιτικό
Ο γλωσσικός είναι προφανής. Έπρεπε να αποκαθάρει (εξού και η λέξη καθαρεύουσα) τη γλώσσα από τα ξένα δάνεια που είχε αποκτήσει από τα ύστερα χρόνια του Βυζαντίου και την Τουρκοκρατία.
Ο πολιτικός είναι ότι έπρεπε να εξυπηρετήσει το εθνικό αφήγημα της τριχιλιετούς διαρκούς και με συνέχεια Ελληνικής Γλώσσας

Ο πρώτος στόχος επευτεύχθη σε μεγάλο βαθμό, μιας και κατασκεύασε (από το μηδέν) λέξεις για εκατοντάδες για τις οποίες χρησιμοποιούσαμε Ιταλικές ή Τουρκικές και οι οποίες ενσωματώθηκαν εξαιρετικά στη γλώσσα:
Κανείς δεν λέει πλέον σπετσέρη τον φαρμακοποιό και αμιράλη τον ναύαρχο κοκ
Αλλά έφτιαξε μια γλώσσα για τη Διοίκηση που ήταν ξένη στον Έλληνα, δεν ήξερε να τη χρησιμοποιήσει και την κορόϊδευε γιατί ήταν ψεύτικη, σόλοικη και τον πλάνταζε.

Ο πολιτικός στόχος προφανώς εξυπηρετήθηκε, γιατί το αποτέλεσμα (η αποδοχή της Καθαρεύοπυσαν από τον λαό) ήταν αδιάφορο. Το σημαντικό ήταν να υπάρχει η γλώσσα του Νέου Κράτους και να μοιάζει στην αρχαία ελληνική

Βασικα το γλωσσικο ζητημα μπορει να ξεκινησε ετσι αλλα πηρε πολλες διαστασεις στα μετεπειτα
Χρονια:

Ιδεολογικα: Η καθαρευουσα ειναι γνησιο κομματι της εθνικης ταυτοτητας, η Δημοτικη οχι.

Πολιτικα: Τα κομματα ειχαν χωριστει σε αυτα που υποστηριζαν τη καθαρευουσα και σε αυτα που υποστηριζαν τη δημοτικη συντηρωντας τη διαμαχη για πολιτικους σκοπους.

Κοινωνικα: Καθαρευουσα μιλα μονο η εθνικοφρωνη καπιταλιστικη ελιτ, δημοτικη μιλα ο λαος και οι φτωχοι εργατες.

Πολιτισμικα: Η καθαρευουσα ενισχυε την αποψη της αρχαιας προελευσης μας και μας συνεδεε με το παρελθον.

Θεσμικα: Υπηρχε αναγκη να για την υιοθετηση μιας γλωσσας που να εξυπηρετει τους επισημους θεσμους και πνευματικους τομεις.

Ολα τα παραπανω συντελεσαν στη δημιουργια καθαρευουσας και διατηρησαν τη διαμαχη ασβεστη εναμιση αιωνα περιπου.

Εγω προσωπικα απο ολα αυτα θεωρω οτι η καθαρευουσα για τις θεσμικες αναγκες ηταν απαραιτητη τουλαχιστον τον πρωτο καιρο. Αναδρομικα πια και εφοσον μιλαω και ακουω στη ΚΝΕ, ατοφια Δημοτικη θα μου επεφτε βαρια πχ

Κατα τη Μπασια του μινιστρου στο σαραη του Μαξιμου ο Καπεταν (η και εφεντης) Τσιπρας εκραξε, "ειμαστε μπλαβιασμενοι με το κακο που μας ηβρε"

Και στη πιο καθαρισμενη δημοτικη μας

Κατα την εισοδο του κυριου υπουργου στο Μεγαρο Μαξιμου ο Πρωθυπουργος κυριος Τσιπρας δηλωσε " Ειμαστε περιλυποι για τη συμφορα που μας βρηκε"


Νομιζω πως η πρωτη εκδοχη ειναι πολυ βαρβαρη οντως, βεβαια το λεω τωρα αναδρομικα, αλλα και οι λογιοι της εποχης που θα ειχαν συνηθισει σε πιο αρχαιοελληνικες εκφρασεις θα τους ηταν λιγο πολιτισμικο σοκ να δεχθουν κατι τετοιο. Θεωρω οτι η καθαρευουσα ως δεκανικι της φυσικης γλωσσας ηταν καλη επιλογη, το λαθος εγινε στο γεγονος οτι δεν εμεινε δεκανικι υποχωρωντας τη στιγμη που επρεπε οταν η Δημοτικη ειχε αμβλυνθει ωστε να συνεχιστει η φυσικη πορεια της γλωσσας. Τι να πω, δε ξερω, μπορει και η Δημοτικη του 19αιωνα να μπορουσε να σταθει και απο μονη της αυτο ομως τωρα πια δε θα το μαθουμε ποτε.

Σωστές οι παρατηρήσεις σου. Να προσθέσω βέβαια ότι το γλωσσικό ζήτημα έχει τις ρίζες του πολύ παλιότερα από όσο νομίζουμε. Στην πραγματικότητα ξεκινά από την εποχή του Αττικισμού και της Κοινής Ελληνικής.

[shrike]

Spoiler

κι ομως ακομα υπαρχουν φαρμακεια,που παρασκευαζουν ιατρικες συνταγες.
Οποτε κι εδω λαθος εισαι,υπερβολικος θα ελεγα.

Υπερβολικός είναι όντως ο Χέλης (συνήθως). Έχει κάποιο δίκιο είναι η αλήθεια, όντως η δουλειά των φαρμακοποιών είναι πλέον κατά 99% (+++) η πώληση και όχι η παρασκευή φαρμάκων, αλλά αφ' ενός κάνουν και παρασκευή στα καταστήματά τους (έστω σε πολύ μικρό βαθμό), αφ' ετέρου δε τον "τίτλο" αυτόν τον αποκτήσαν σε κάποια σχολή όπου μάθανε και ασχολήθηκαν με την παρασκευή φαρμάκων, μεταξύ άλλων. Τώρα, αν στη συνέχεια η δουλειά τους είναι τέτοια που κυρίως πουλάνε και δεν παρασκευάζουν, αυτό δεν σημαίνει ότι θα τους αλλάξουμε και την ονομασία της ειδικότητας. Ειδικά επειδή δουλεύουν πάνω στο αντικείμενό τους, δεν μιλάω για την περίπτωση που (τυχαίο παράδειγμα) ένας πολιτικός μηχανικός ανοίξει μαγαζί και πουλάει σκοτς ον δη ροκς. Εκεί όντως, συνήθως μπακάλη θα τον λέμε... (χωρίς να έχει πάψει να είναι και πολ.μηχ. φυσικά).

Μέχρι και πριν από (όχι και πάρα πολλά) χρόνια, οι φαρμακοποιοί παρασκεύαζαν πάρα πολλά σκευάσματα στα φαρμακεία τους. Ακόμα κι όταν ήμουν μικρός (χτες δηλαδή).
Προφανώς και ήταν δόκιμος ο όρος "φαρμακοποιός" όταν καθιερώθηκε.

Βέβαια, κατά το "φαρμακείο" θα μπορούσε να είχε ονομαστεί και "φαρμακεύς", πλην όμως έτσι ονομάστηκε αυτός που φαρμακώνει (φτιάχνει/χορηγεί δηλητήριο).

Εγώ πάντως θείο, φαρμακοτρίφτες τους λέω. Το ξεκίνησα από κολλητό (και κουμπάρο μου) που κάνει αυτήν τη δουλειά και που τον αποκαλούσα έτσι από τότε που σπούδαζε ακόμα, και σιγά-σιγά έφτασα όλους (όσους έχω κάποια σχετική άνεση) να τους αποκαλώ έτσι. Οπότε, γλύτωσα κι απ' το δίλημμα ποιο είναι το σωστό.

[Saliveros]

Ενταξει, αλλα μεχρι η δημοτικη να εξελισοταν χρειαζονταν μια πιο αμεση και κατεπειγουσα λυση, αλλωστε στο τελος η Δημοτικη δανειστικε πολλες λεξεις και απο τη καθαρευουσα εφοσον θα δανειζοταν που θα δανειζοταν οπως παραδεχεσαι και εσυ ο ιδιος.
Τωρα για το Σολωμο δεν ειμαι κριτης λογοτεχνιας αλλα υπαρχουν καποιοι που αμφισβητουν τη λογοτεχνικη του αξια ενω ειναι εμφανες οτι δεν ηξερε να χειριζεται τη δημοτικη καλα (σε ορθογραφικο επιπεδο). Μεγαλη εντυπωση μου ειχε κανει η δηλωση του συγχωρεμενου του Ρενου Αποστολιδη κριτη λογοτεχνιας που καποιοι το καλουν και Μεγα Δασκαλο, ο οποιος σε μια εκπομπη στο καναλι 5 χαρακτηρισε το εργο του Σολωμου "Διαλογος" απαραδεκτο και το οποιο δεν θα επρεπε να διδασκεται στα σχολεια και μαλιστα ειπε για το Σολωμο οτι ουτε τα κορδονια απο τα παπουτσια του Κοραη δε θα μπορουσε να λυσει. Οπως ειπα, προσωπικα δεν μπορω να εχω γνωμη γι'αυτο και το εργο του Σολωμου και φυσικα δεν εχω λογο να μην πιστεψω την πλειοψηφια που τον εκθειαζει.

Δεν ξέρω αν ο Αποστολίδης είχε ξεμωραθεί ή γενικότερα έλεγε ανείπωτες μαλακίες

Ο Ρένος ήταν ένας απίστευτα κομπλεξικός (λόγω του πολύ σοφότερου πατέρα του, πιστεύω) παραδοξολόγος, του οποίου η βασική απασχόληση ήταν να βγάζει σκάρτους το 99% των Ελλήνων λογοτεχνών.
Κυκλοφόρησε κι ένα σχετικά βραχύβιο περιοδικό, τα "Νέα Ελληνικά", όπου γινόταν πραγματική σφαγή Βενέζηδων, Μυριβήληδων, Θεοτοκάδων και λοιπών "ασχέτων"

[Saliveros]

Εγώ πάντως θείο, φαρμακοτρίφτες τους λέω. Το ξεκίνησα από κολλητό (και κουμπάρο μου) που κάνει αυτήν τη δουλειά και που τον αποκαλούσα έτσι από τότε που σπούδαζε ακόμα, και σιγά-σιγά έφτασα όλους (όσους έχω κάποια σχετική άνεση) να τους αποκαλώ έτσι. Οπότε, γλύτωσα κι απ' το δίλημμα ποιο είναι το σωστό.

Κι εγώ έτσι λέω τον γείτονά μου, μπας και τον καταφέρω να μου δώσει υδροκυάνιο, αλλά τσάμπα κόπος

[paul25]

Σωστές οι παρατηρήσεις σου. Να προσθέσω βέβαια ότι το γλωσσικό ζήτημα έχει τις ρίζες του πολύ παλιότερα από όσο νομίζουμε. Στην πραγματικότητα ξεκινά από την εποχή του Αττικισμού και της Κοινής Ελληνικής.

Ναι! Αλλα επετρεψε μου μια παρατηρηση, τοτε ξεκινησε οχι ως ζητημα. Το γλωσσικο ζητημα ξεκινησε απο την αρχη ιδρυσης του Νεοελληνικου κρατους και το λεμε ζητημα διοτι αποτελεσε πεδιο διαμαχης στο ερωτημα " Ποια γλωσσα ηταν καταλληλη για το νεοιδρυθεν κρατος". Μεχρι τοτε οι δυο γλωσσες εξελισσονταν παραλληλα χωρις να μαχονται μεταξυ τους. Η αρχαιο ελληνικη στο δικο της κυκλο των λογιων και η δημοτικη στο λαο και δεν τεθηκε ποτε καποιο ζητημα για το ποια θα επικρατησει η ποια θα πρεπει να υιοθετηθει για να τη μιλανε ολοι, απλα συνυπηρχαν, γι'αυτο και λεμε οτι το γλωσσικο ζητημα ξεκινησε απο τον 19 αιωνα και μετα.

[Saliveros]

Ναι! Αλλα επετρεψε μου μια παρατηρηση

[ΟΥΤΙΣ]

Σωστές οι παρατηρήσεις σου. Να προσθέσω βέβαια ότι το γλωσσικό ζήτημα έχει τις ρίζες του πολύ παλιότερα από όσο νομίζουμε. Στην πραγματικότητα ξεκινά από την εποχή του Αττικισμού και της Κοινής Ελληνικής.

Ναι! Αλλα επετρεψε μου μια παρατηρηση, τοτε ξεκινησε οχι ως ζητημα. Το γλωσσικο ζητημα ξεκινησε απο την αρχη ιδρυσης του Νεοελληνικου κρατους και το λεμε ζητημα διοτι αποτελεσε πεδιο διαμαχης στο ερωτημα " Ποια γλωσσα ηταν καταλληλη για το νεοιδρυθεν κρατος". Μεχρι τοτε οι δυο γλωσσες εξελισσονταν παραλληλα χωρις να μαχονται μεταξυ τους. Η αρχαιο ελληνικη στο δικο της κυκλο των λογιων και η δημοτικη στο λαο και δεν τεθηκε ποτε καποιο ζητημα για το ποια θα επικρατησει η ποια θα πρεπει να υιοθετηθει για να τη μιλανε ολοι, απλα συνυπηρχαν, γι'αυτο και λεμε οτι το γλωσσικο ζητημα ξεκινησε απο τον 19 αιωνα και μετα.

Δεν είχε λάβει διαστάσεις πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά είχε λάβει διαστάσεις πολιτιστικής και πνευματικής αντιπαράθεσης. Ακόμη τότε δεν ετίθετο ζήτημα πολιτικής αντιπαράθεσης, διότι η αυθεντία των αρχαίων δεν αμφισβητούταν. Χρειάστηκαν δυο χιλιάδες χρόνια για να ανακύψει το πολιτικό ζήτημα και τούτο φυσικά συνδέεται με την εμφάνιση του εθνικού κράτους.

[paul25]

Ναι! Αλλα επετρεψε μου μια παρατηρηση

Χαχαχαχα! Εχεις δικιο, πιο πανω μιλαγαμε για προστακτικες στο ιδιο νημα. Ενταξει, μεχρι να συνηθισω....δεν ειναι ευκολο...

[paul25]

Δεν είχε λάβει διαστάσεις πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά είχε λάβει διαστάσεις πολιτιστικής και πνευματικής αντιπαράθεσης. Ακόμη τότε δεν ετίθετο ζήτημα πολιτικής αντιπαράθεσης, διότι η αυθεντία των αρχαίων δεν αμφισβητούταν. Χρειάστηκαν δυο χιλιάδες χρόνια για να ανακύψει το πολιτικό ζήτημα και τούτο φυσικά συνδέεται με την εμφάνιση του εθνικού κράτους.

Αντιπαραθεση; Δεν υπηρχε καποια αντιπαραθεση, πχ στο Βυζανιο οι λογιοι γραφαν στην αρχαιοελληνικου τυπου γλωσσα την οποια καλουσαν Ελληνικη, ενω του λαου η γλωσσα τους ηταν παντελως αδιαφορη και τη καλουσαν Ρωμεικη, ουτε ο λαος αξιωνε η γλωσσα του να επιβληθει σε θεσμους της εποχης. Δεν υπηρχε καμια διαμαχη μεταξυ τους. Υπηρχε το φαινομενο του γλωσσικου διμορφισμου, κανενα ζητημα δεν δημιουργηθηκε εκεινα τα χρονια.