Ιάννης Ξενάκης

[Navis]

Υπάρχει φίλος που το παίζει (καλά) και δεν του πήρε 5 ζωές. Αλλά δεν είναι εύκολο για όλους. Όχι ακόμα. Μέχρι να γεράσουμε μπορεί να το δίνουν στα παιδιά στις εξετάσεις των μεγάλων τάξεων.

Φαινεται εξαιρετικα δυσκολο, αλλα νομιζω οτι καποια εργα του (ισως οχι αυτο) τα παιζουν "στο περιπου". Οπως ενα που εχει πενταγραμμα για τα διαφορετικα δαχτυλα, επομενως ειναι και αδυνατο να παιχθουν ως εχουν.
Το συγκεκριμενο εργο του βιντεο μου αρεσει πολυ.

[ST48410]

Φαινεται εξαιρετικα δυσκολο, αλλα νομιζω οτι καποια εργα του (ισως οχι αυτο) τα παιζουν "στο περιπου". Οπως ενα που εχει πενταγραμμα για τα διαφορετικα δαχτυλα, επομενως ειναι και αδυνατο να παιχθουν ως εχουν.
Το συγκεκριμενο εργο του βιντεο μου αρεσει πολυ.

Κάποιοι πιανίστες με μεγαλύτερο χέρι, ταχύτητα και αντίληψη παίζουν περισσότερα από άλλους.

[ST48410]

Πολλά τα δεινά, 1962

[ST48410]

στην ίδια χρονιά

[Navis]

Ας πουμε ευχαριστη Αβαντ Γκαρντ / Αμπιεντ (με ολιγη Φανκ βεβαια) που ακουγεται ευχαριστα ξανα και ξανα ειναι -



Παντως και ο Ξενακης εχει τις στιγμες του, και βεβαιως ειναι σημαντικος γιατι ηταν απο τους "πρωτους" που τα κανανε.

Εδώ Navis υπάρχει το στοιχείο του ρυθμού που βοηθάει πολύ την ακρόαση ακόμα κι όταν η αρμονία είναι δύσπεπτη από μόνη της. Έχει κάπου ο ακροατής να πιαστεί. Στον Ξενάκη ο μέσος ακροατής έχει πολύ λιγότερες προσλαμβάνουσες. Οι μόνες σχετικές εμπειρίες είναι από μουσική υπόκρουση από θρίλερ, οπότε τελικά εισπράττει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που πιθανόν δίνει ο συνθέτης.

Ναι ακριβως. Ο (συγκοπτομενος) ρυθμος βοηθαει πολυ.

Αυτο ειναι κατι που ειχα γραψει μαζι με εναν Πορτογαλλο πριν λιγα χρονια. Η μουσικη εχει αυτο το κοσμικο ηχοχρωμα (χωρις ιδιαιτερο ρυθμο). Τα γραφικα δικα μου - η αυθεντικη εκτελεση ειναι προγραμματισμενη να τρεχει σε πραγματικο χρονο (σε C++), εδω το παρουσιαζω μεσω youtube γιατι ειναι πιο ευκολο να το μοιραστω. Ας πουμε οτι ηταν ενα πειραμα με χαοτικα δυναμικα συστηματα (και ισως και ειχα παρει καποιες ιδεες απο Ξενακη). Ο τιτλος ειναι Violent Nature και δειχνει μια διαδικασια "φαγοκυτταρωσης", που μπορει ομως να ειναι σε μοριακο επιπεδο η' σε επιπεδο γαλαξιων (* το αφηνω στη φαντασια του θεατη).

[sharp]

Κάποτε τα παίζανε μόνο Γιαπωνέζοι αυτά. Δεν τους ξέφευγε νότα.

[Μπίστης]

Πολύ καλοί είσαστε ! (Νάβις & Πορτογάλε) Μακάρι να είχα την ψυχραιμία να σας μιμηθώ ή την απλή γνώση να σας σαμπλάρω

Μιά χαρά είναι ο Ξενάκης. Εξερεύνησε μιά συγκεκριμένη και αχαρτογράφητη περιοχή με ειλικρίνεια και εξυπνάδα που δεν την είχαν οι Φράγκοι. (Εξαιρώ Άλμπαν Μπέργκ αλλά μάλλον γιά την ευαισθησία του) Μπορεί να δικαίωσε το αβάν ή μπορεί και να τον πήραν στον λαιμό τους ...

Δεν λέμε ότι είναι το ρεπερτόριο που βάζεις γιά να ξεκινήσεις την μέρα. Αλλά το δειλινό αν θές να μείνεις μόνος και να ξελαμπικάρεις από τις συμβατίλες και τον πετύχεις στο Τρίτο με παρθένα διάθεση τον ακούς με τον σωστό τρόπο.

Πιθανώς όταν ακούτε Mogwai ή National ή Godspeed ή δεν ξέρω τι προσπερνάτε βιαστικώς, αναρωτιέστε γιατί δεν είναι τέλεια καταπληκτικό σαν το Stairway To Heaven ...

[ST48410]

Αυτο ειναι κατι που ειχα γραψει μαζι με εναν Πορτογαλλο πριν λιγα χρονια. Η μουσικη εχει αυτο το κοσμικο ηχοχρωμα (χωρις ιδιαιτερο ρυθμο). Τα γραφικα δικα μου - η αυθεντικη εκτελεση ειναι προγραμματισμενη να τρεχει σε πραγματικο χρονο (σε C++), εδω το παρουσιαζω μεσω youtube γιατι ειναι πιο ευκολο να το μοιραστω. Ας πουμε οτι ηταν ενα πειραμα με χαοτικα δυναμικα συστηματα (και ισως και ειχα παρει καποιες ιδεες απο Ξενακη). Ο τιτλος ειναι Violent Nature και δειχνει μια διαδικασια "φαγοκυτταρωσης", που μπορει ομως να ειναι σε μοριακο επιπεδο η' σε επιπεδο γαλαξιων (* το αφηνω στη φαντασια του θεατη).

Ενδιαφέρον. Η αυθεντική εκτέλεση τρέχει ήχος και εικόνα σε πραγματικό χρόνο και κάθε εκτέλεση είναι διαφορετική, ή το ένα είναι φιξαρισμένο και απλά ταΐζει κάποιον υπολογιστή (;) που παράγει real time το άλλο;

[ST48410]

Μένουμε στο 1962

[Navis]

Αυτο ειναι κατι που ειχα γραψει μαζι με εναν Πορτογαλλο πριν λιγα χρονια. Η μουσικη εχει αυτο το κοσμικο ηχοχρωμα (χωρις ιδιαιτερο ρυθμο). Τα γραφικα δικα μου - η αυθεντικη εκτελεση ειναι προγραμματισμενη να τρεχει σε πραγματικο χρονο (σε C++), εδω το παρουσιαζω μεσω youtube γιατι ειναι πιο ευκολο να το μοιραστω. Ας πουμε οτι ηταν ενα πειραμα με χαοτικα δυναμικα συστηματα (και ισως και ειχα παρει καποιες ιδεες απο Ξενακη). Ο τιτλος ειναι Violent Nature και δειχνει μια διαδικασια "φαγοκυτταρωσης", που μπορει ομως να ειναι σε μοριακο επιπεδο η' σε επιπεδο γαλαξιων (* το αφηνω στη φαντασια του θεατη).

Ενδιαφέρον. Η αυθεντική εκτέλεση τρέχει ήχος και εικόνα σε πραγματικό χρόνο και κάθε εκτέλεση είναι διαφορετική, ή το ένα είναι φιξαρισμένο και απλά ταΐζει κάποιον υπολογιστή (;) που παράγει real time το άλλο;

Ειναι ενα προγραμμα που τρεχει σε εναν υπολογιστη με γουιντουζ,οπως πχ ενα βιντεοπαιχνιδι. Η μουσικη ειναι φιξ (δηλαδη ειναι ενα αρχειο mp3), τα δε γραφικα θεωρητικα μπορει να ειναι διαφορετικα ανα εκτελεση αλλα τα εχω φιξντ γιατι θελω να σκηνοθετησω τνα δινει το ιδιο αποτελεσμα. Τα γραφικα λυνουν καποιες εξισωσεις κινησης και εχουν σαν ινπουτ το χρονο (χρονο και Δελτα χρονου), τις συχνοτητες της μουσικης , και καποια αλλα μεταδεδομενα. Ουσιαστικα αυτο μπορει να γινει και σε μη πραγματικο χρονο (και βεβαιως καλυτερα, χωρις τους περιορισμους της ταχυτητας υπολογιστη) αλλα εμεις παραδοσιακα δουλευουμε σε πραγματικο χρονο, γιατι αυτο ξερουμε.

Δεν υπαρχει λογος υπαρξης ή αξιας, και ουτε λυνει καποιο προβλημα, ειναι καθαρα για τη χαρα της δημιουργιας και παρουσιασης/χαβαλε με αλλους που κανουν παρομοια.

[ST48410]

1963. Εόντα για πιάνο και πέντε χάλκινα πνευστά.



ο πιανίστας είναι Έλληνας

[Beria]

Είναι πολύ εγκεφαλικός για τα γούστα μου.
Και θέλω η μουσική να με συγκινεί

Τρου.

Και σε ρωτάω τώρα μπέρι μου; ποιος; ποιος Συνθέτης καταφέρνει να ισορροπήσει αυτά τα πράματα με τον πιο Θεϊκό τρόπο; ε; το ποιος; μίλα με στα ίσια, χωρίς περιστροφές, στα μάτια σε κοιτάω. Για πε; (γιατί εμένανε πάνε να με βγάλουν τρελό)

Ο Μπράμς;

[sys3x]

Είναι πολύ εγκεφαλικός για τα γούστα μου.
Και θέλω η μουσική να με συγκινεί

Τρου.

Και σε ρωτάω τώρα μπέρι μου; ποιος; ποιος Συνθέτης καταφέρνει να ισορροπήσει αυτά τα πράματα με τον πιο Θεϊκό τρόπο; ε; το ποιος; μίλα με στα ίσια, χωρίς περιστροφές, στα μάτια σε κοιτάω. Για πε; (γιατί εμένανε πάνε να με βγάλουν τρελό)

Ο Μπράμς;

Είπα, Θεϊκό, ας σοβαρευτούμε λιγάκι, δεν όλα τα πράματα το ίδιο.

[νύχτα]

1963. Εόντα για πιάνο και πέντε χάλκινα πνευστά.



ο πιανίστας είναι Έλληνας

άκουσα το μισό περίπου
με άγχωσε

θα ήθελες να μοιραστείς τί συναίσθημα σου προκαλεί;
το απολαμβάνεις;

[ST48410]

άκουσα το μισό περίπου
με άγχωσε

θα ήθελες να μοιραστείς τί συναίσθημα σου προκαλεί;
το απολαμβάνεις;

Ακρόαση τέτοιας μουσικής συνήθως γίνεται με τη προσοχή στραμμένη εκεί και όχι με παράλληλη ενασχόληση.

Ε, και μετά έχεις απορίες και εκπλήξεις. "-τι να 'κανε εδώ; -γιατί έτσι αυτό; -από που ήρθε αυτό το στοιχείο;"
Αν καταλάβεις κάποια πράγματα που θεωρείς σημαντικά, προφανώς και ικανοποίηση "-Α, πολύ ωραία, μάλιστα" "-δουλεύει ωραία αυτό εδώ..." "-α, εδώ δημιουργεί ένταση έτσι" "-α, εδώ το εξισορροπεί έτσι" "-για 1963 αυτό είναι πριν από εκείνο και μετά από το άλλο" κλπ κλπ
Υπάρχουν σημεία που έχουν και ιδιαίτερο συγκινησιακό φορτίο αλλά συνήθως δεν σταματώ εκεί γιατί μπορεί να συγκινήσει οτιδήποτε ακόμα κι αν έχει μηδέν καλλιτεχνική αξία. Εδώ αναζητώ πνευματικό μόχθο, κατορθώματα στην συναρμογή των ήχων που δείχνουν γνώση, γούστο, ευφυΐα. Και όλα αυτά βέβαια όχι ως στοιχεία αραδιασμένα αλλά στην πλοκή ενός όλου, ενός έργου.

ΥΓ. Το συγκεκριμένο έργο είναι δύσκολο να το απολαύσεις από ηχεία (ίσως μια καλή ηχογράφηση από καλό στερεοφωνικό αλλά και πάλι). Από κοντά θα εκτιμήσεις αλλιώς τους ήχους που ταξιδεύουν στο χώρο όταν κινούνται τα χάλκινα πνευστά ή όταν αντηχούν πάνω από το ανοικτό πιάνο. Ο ήχος έχει άλλη "μαγεία", άλλο συγκινησιακό φορτίο τότε.