Ιάννης Ξενάκης

[sys3x]

Υπάρχει ιστορική εξέλιξη στη μουσική. Οι σημερινές τάσεις κινούνται ανάμεσα σε Μπαχ και Μάλερ. Οι μετέπειτα έχουν μπει σε παρένθεση. Το ότι κανείς δεν συνέχισε αυτό το στυλ είναι αντικειμενικό και κάτι δείχνει.

Όχι. Δηλαδή όποιος σπουδάζει σύνθεση σήμερα γράφει σαν το Μπαχ ή τον Μάλερ; Ούτε έναν δεν ξέρω. Και ξέρω αρκετούς.

Χάνεις τον χρόνο σου, δεν ξέρει - καταλαβαίνει γιατί του μιλάς, δεν κακό, δε πειράζει, αλλά τον χάνεις.

[sys3x]

Επειδη ηταν κομμουνιστης τα λετε ολα αυτα

[sharp]

Δεν είναι μουσική. Μπορεί να είναι μαθηματικη εφαρμογή σε ήχους, αλλά μουσική δεν είναι.

Όχι βέβαια. Απλώς αν δεν γνωρίζει κάποιος τη γλώσσα του φαίνεται ακαταλαβίστικο αυτό που ακούει. Δεν σημαίνει ότι ο άλλος που μιλάει δεν ξέρει τι λέει και ότι δεν υπάρχουν δέκτες να το καταλάβουν.

Όπως δεν είναι του Cage, είναι ίσως φιλοσοφία. Του Στοκχάουζεν είναι μαλακία

Αγάπη για τον Στοκχάουζεν! Να κάνουμε νήμα κάποια στιγμή.

Ο Στοκζάουζεν όταν τον έπαιρνε τηλέφωνο ο εκδότης του και τού έλεγε ότι δεν βγάζει μερικές νότες στο χειρόγραφο τού απαντούσε "και οι λάθος νότες, σωστές είναι". Επίσης κατά δική του ομολογία δεν είχε καθόλου αυτί.

[sharp]

Υπάρχει ιστορική εξέλιξη στη μουσική. Οι σημερινές τάσεις κινούνται ανάμεσα σε Μπαχ και Μάλερ. Οι μετέπειτα έχουν μπει σε παρένθεση. Το ότι κανείς δεν συνέχισε αυτό το στυλ είναι αντικειμενικό και κάτι δείχνει.

Όχι. Δηλαδή όποιος σπουδάζει σύνθεση σήμερα γράφει σαν το Μπαχ ή τον Μάλερ; Ούτε έναν δεν ξέρω. Και ξέρω αρκετούς.

Για την Ελλάδα μιλάς; Γιατί εκεί είναι πίσω τα πράγματα, κάτι σαν το αριστεριλίκι.

[ST48410]

Μου αρέσει το πρώτο μέρος, εκεί που εξαναγκάζει όλα τα βιολιά και τα πνευστά σε μια νότα- είναι σαν να συντονίζεις τις σάλπιγγες για να γκρεμίσεις τα τείχη της Ιεριχούς. Έχει δηλαδή μια συγκινησιακή δύναμη.
Μου αρέσει και το φινάλε. Στα ενδιάμεσα χάνω τελείως τον ειρμό και το ενδιαφέρον.

Έπειτα κοιτάζω τη βίλλα της Αμοργού, και νιώθω ότι έχω να κάνω με ένα υπερβολικά εσωστρεφές όσον αφορά τα "μάτια" του κτίριο- τα ανοίγματά του παραπέμπουν σε πολυβολεία του ΒΠΠ, αλλά ταυτόχρονα έχει μια γοητεία. Αρχιτεκτονικά πάλι μιλώντας, το Pavillon παίζει με μη ευκλείδειες γεωμετρίες, γεννώντας ένα πολύ εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
Όμως, η μουσική που ακουγόταν στο Pavillon, θυμίζει το δίλημμα πως προτιμάς να πεθάνεις, από μια μαχαιριά ή από χιλιάδες βελονίτσες.

Και για να τελειώνω, κρίνοντας από την αρχιτεκτονική του, (που μπορω κάπως καλύτερα να κρίνω), ο άνθρωπος αυτός δεν μου φαίνεται δηθενιάς ή απατεώνας, αλλά έντονα εσωστρεφής και δύσκολος. Η μουσική του για μένα είναι ακανθώδης, δεν μπορώ να την πλησιάσω, και αυτό με εκνευρίζει.

Όμως θα ήθελα να ακούσω τι έχετε να πείτε, ιδίως εσύ ST48410 , αλλά μη μας μιλήσετε μόνο για πρωτοπορείες, ε;

Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος. Αυτό θα το ξέρεις και από τις άλλες τέχνες. Το πρώτο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να δει σποραδικά τι προηγήθηκε. Αν κάποιος δεν έχει ακούσει δεύτερη σχολή της Βιέννης και κυρίως Webern δεν θα καταλάβει ότι το τρίγωνο της εισαγωγής (εκεί που αρχίζουν τα όργανα από μία νότα και καταλήγουν σε μία φαρδιά ηχητική επιφάνεια) είναι απλώς το επόμενο βήμα. Οπότε τι να εκτιμήσει. Ναι, μπορώ να προτείνω (και θα βάλω στις επόμενες σελίδες) έργα του που ακούγονται πιο εύκολα. To Hommage à Ravel ας πούμε μπορεί να ακουστεί πιο εύκολα όπως ίσως και οι νύχτες. Όπως και τα έργα για κρουστά. Αν όμως υπάρξει μία μικρή εξοικείωση με το τι προηγήθηκε τότε το έργο του είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό και έξυπνο βήμα στην εξέλιξη των πραγμάτων.

[ST48410]

Πώς και δεν βάλατε οι θαυμαστές του την Περσέπολη, που είχε φτιάξει για το τότε πάρτυ του Σάχη; Εκείνη την εποχή ήταν το διασημότερο.

Σιγά σιγά. Αν έχετε όρεξη βέβαια, θα 'χει δρόμο το νήμα. Προσπάθησα να βάλω έργα με χρονολογική σειρά για να φανούν και κάποια πράγματα.

[sys3x]

αλλά και εσύ νομίζω αφήνεις να πέσει κάτω η κενότητα που προβάλει, ότι κάτι πρέπει να έχει τεχνικές δυσκολίες και αυξημένη πολυπλοκότητα για να αποκτήσει πραγματική αξία και σπουδαιότητα, κάτι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου δηλαδή.

Δεν λέω αυτό. Απλά δεν είναι ο Ξενάκης αυτό το παράδειγμα. Δεν έχει ακόμα διαμορφώσει το προσωπικό του ύφος. Συμβαίνει πάρα πολύ συχνά με τα πρώτα έργα των δημιουργών αυτό. Δεν πας να κάνεις με κάποιον συζήτηση για τον Ξενάκη με αυτό το παράδειγμα.

Ναι βρε, σωστή παρατήρηση, δεν το σκέφτηκα καν έτσι μόνος μου διότι έτσι κι αλλιώς ήταν moot το point του, έδωσα απλά σημασία σε κάτι πολύ πιο σημαντικό, κατά την γνώμημου, σε σχέση με το άμπαλο παράδειγμα.
Α ρε πούστη, το μέσο δε βοηθάει, αυτά κανονικά οι άνθρωποι τα συζητάμε με κάνα φραπόγαλο, κάνα κρασάκι, τέτοια πράματα. Πολύ εύκολα μπορεί να παρεξηγηθούν αυτά που λέμε, θέλει μια ρακή κάτι η φάση, μια* μπύρα έστω.

[ST48410]

Επειδη ηταν κομμουνιστης τα λετε ολα αυτα

Δε με λες και κομμουνιστή, εκτός ίσως από έναν συμφορουμίτη πριν 2 χρόνια

[akirav]

έπεσε στ αυτίμου ένα κομμάτι τελευταία, συγκλονίστηκα κι έβαλα να ακούσω
τον δίσκο, κι έχω βαλθεί ν ακούω αποκλειστικά ιαπωνικούς δίσκους έκτοτε (και σουάνζ)

ακουν με αλλο μερος του εγκεφαλου
βαζω συχνα να ακουσω για ντιφραγκ στο σκληρο


περι Ξενακη:
πως πιστευετε νιωθουν οι μουσικοι που ερμηνευουν?

[ST48410]

Υπάρχει ιστορική εξέλιξη στη μουσική. Οι σημερινές τάσεις κινούνται ανάμεσα σε Μπαχ και Μάλερ. Οι μετέπειτα έχουν μπει σε παρένθεση. Το ότι κανείς δεν συνέχισε αυτό το στυλ είναι αντικειμενικό και κάτι δείχνει.

Όχι. Δηλαδή όποιος σπουδάζει σύνθεση σήμερα γράφει σαν το Μπαχ ή τον Μάλερ; Ούτε έναν δεν ξέρω. Και ξέρω αρκετούς.

Για την Ελλάδα μιλάς; Γιατί εκεί είναι πίσω τα πράγματα, κάτι σαν το αριστεριλίκι.

Διεθνώς.

[sharp]

Όχι. Δηλαδή όποιος σπουδάζει σύνθεση σήμερα γράφει σαν το Μπαχ ή τον Μάλερ; Ούτε έναν δεν ξέρω. Και ξέρω αρκετούς.

Για την Ελλάδα μιλάς; Γιατί εκεί είναι πίσω τα πράγματα, κάτι σαν το αριστεριλίκι.

Διεθνώς.

Ε, βάλε κανα παράδειγμα συναυλίας ντε.

[ST48410]

περι Ξενακη:
πως πιστευετε νιωθουν οι μουσικοι που ερμηνευουν?

Οι μεν σολίστες ή μουσικοί μικρών συνόλων το βλέπουν σαν πρόκληση από πολλές απόψεις. Των μεγάλων ορχηστών δεν ξέρω. Αν πληρώνονται ως συνήθως δεν θα τους αρέσει γιατί απαιτεί μελέτη τέτοιου τύπου που δεν είναι συνηθισμένοι.

[sys3x]

έπεσε στ αυτίμου ένα κομμάτι τελευταία, συγκλονίστηκα κι έβαλα να ακούσω
τον δίσκο, κι έχω βαλθεί ν ακούω αποκλειστικά ιαπωνικούς δίσκους έκτοτε (και σουάνζ)

πως πιστευετε νιωθουν οι μουσικοι που ερμηνευουν?

Δεν έχει καμμία απολύτως σημασία, έτσι κι αλλιώς κανένας τους δε γαμάει.

[ST48410]

Υπάρχει φίλος που το παίζει (καλά) και δεν του πήρε 5 ζωές. Αλλά δεν είναι εύκολο για όλους. Όχι ακόμα. Μέχρι να γεράσουμε μπορεί να το δίνουν στα παιδιά στις εξετάσεις των μεγάλων τάξεων.

[Μαυροβασίλης]

δεν αρέσει ο Ξενάκης και αυτό είναι σαφές, είναι οκ επίσης, ουδέτερο, δε σημαίνει τπτ, όπως και το να αρέσει

Μην παίρνεις όρκο. Κάνα δυο δεκαετίες πριν θυμάμαι να λέει γνωστός που γνώριζε τον ατζέντη του ότι κάθε μέρα κάπου στον κόσμο είχε και μία συναυλία με έργα του. Αν σκεφτείς ότι δεν είναι και τα ευκολότερα να παιχθούν (πρόβες, πολλές και ακριβές) αυτό δεν είναι καθόλου λίγο.

σίγουρα δεν παίρνω γιατί εννοούσα ότι δεν αρέσει στους συμμετέχοντες (εδώ), η απουσία υποκειμένου παρέπεμπε στο κλασικό 'δεν άρεσε η Μήδεια' του κ. Σταυρόπουλου