Ο φίλος μου με άγγιζε όσο νόμιζε πως κοιμόμουν.Αυτό που έκανε για μένα είναι βιασμός

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Για αυτό, καλό είναι, εκτός από την φίλη της φίλης, να έχουμε και έναν κολλητό μας μαζί, για να έχουμε και εμείς έναν μάρτυρα υπεράσπισης.

Οπότε εάν γίνει μια παρτούζα, θα πρέπει να υπάρχει η συναίνεση όλων των συμμετεχόντων ;

[Airman68]

Το λάθος που γίνεται είναι ότι δεν λαμβάνεται υπόψη η κατηγορία του εγκλήματος στις περιπτώσεις που αναφέρονται. Δεν είναι όλοι οι βιασμοί ίδιοι, ούτε έχουν την ίδια βαρύτητα στην ποινική διαδικασία. Οι βιασμοί που προκαλούν σωματικές βλάβες, ή φέρονται με βία ή με απειλή, είναι βαρύτατες μορφές βιασμού σύμφωνα με το άρθρο του ποινικού κώδικα. Οι βιασμοί που δεν φέρουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά προκύπτουν ως κάποια υπέρβαση της ελευθερίας του ατόμου στην αυτοδιάθεση, είναι μεν εγκλήματα, αλλά όχι όπως τα πρώτα. Γι' αυτό και τα πρώτα τιμωρούνται με φυλάκιση άνω των 10 ετών (ως και ισόβια σε βαριές περιπτώσεις), ενώ τα δεύτερα με κάθειρξη ως και 10 ετών.

Μη νομίζεις δηλαδή ότι οι περιπτώσεις όλες θα δικάζονται με τον ίδιο τρόπο και θα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Ανάλογα της βαρύτητας των πράξεων ή της αμέλειας για συναίνεση, θα κλιμακώνονται και οι ποινές.

Σωστά τα λες.
Η διαφωνία μου είναι ότι δεν είναι όλα "βιασμοί"...

Σύμφωνα με τον ΠΚ είναι. Εφόσον πρόκειται για απόπειρα ή και τέλεση ερωτικής πράξης χωρίς συναίνεση ή και με απειλή ή χρήση βίας ή εκβιασμό κλπ. μιλάμε για βιασμό. Είναι ενιαίος ο χαρακτηρισμός με κλιμακούμενες ποινές ανάλογα με το χαρακτήρα της προσβολής.

Αυτό λέω κι εγώ.
Τα δύο παραδείγματα που ανέφερα παραπάνω θα τα λέμε βιασμό, επειδή έτσι αποφάσισε η κοπελιά εκ των υστέρων και μετά από πολλή σκέψη...

[Ζενίθεδρος]

Για αυτό, καλό είναι, εκτός από την φίλη της φίλης, να έχουμε και έναν κολλητό μας μαζί, για να έχουμε και εμείς έναν μάρτυρα υπεράσπισης.

Οπότε εάν γίνει μια παρτούζα, θα πρέπει να υπάρχει η συναίνεση όλων των συμμετεχόντων ;

Εννοείται. Απ ότι φαίνεται, μόνο σε παρτουζες θα γίνεται πλέον σεξ στο μέλλον. Είναι η φυσιολογικη κατάληξη όλων των πολιτισμών.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Μια απορία
Εάν εκβιασω μια γυναίκα να κάνει σεξ μαζί μου με την απειλή ότι αν δεν μου κάτσει δεν θα κεράσω μπουκάλι ουίσκι στα μπουζούκια η δεν θα την πάω βόλτα με το γιώτ μου
Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως βιασμός ;

[ΓΑΛΗ]

Εντωμεταξύ το άρθρο αν κατάλαβα καλά, δεν βρίσκεται στην ελληνική νομοθεσία.

Σαφώς και δεν βρίσκεται.

Το τι αντιλαμβάνεται η ελληνική νομοθεσία ως βιασμό είναι ξεκάθαρο.

Aναφορικά πάντως με τη συναίνεση , ισχύει αυτό.

α. Η ανάγκη για εξωτερίκευση της αντίθετης βούλησης

Η αντίθετη βούληση ενός προσώπου συνιστά μία κατάσταση του εσωτερικού κόσμου και, όπως όλες οι καταστάσεις του εσωτερικού κόσμου, δεν είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή, εάν δεν εξωτερικευτεί. Έτσι, η αντίθετη βούληση απαιτείται να έχει εξωτερικευτεί, και επιπλέον, όπως γίνεται δεκτό στη νομολογία, να έχει καταστεί εμφανής στο δράστη.

Με ποιον τρόπο, όμως, μπορεί να εξωτερικευτεί η αντίθετη βούληση ενός προσώπου σε ορισμένη πράξη, παράλειψη ή ανοχή;
Η αντίθετη βούληση θα πρέπει να συνάγεται από την εν γένει στάση του θύματος και μπορεί να εκφραστεί με δύο συνολικά τρόπους: είτε με μυϊκές ενέργειες (αντίσταση), είτε λεκτικά, π.χ. προσπάθεια αποτροπής, παρακλήσεις προς τον δράστη, φωνές, κλήση σε βοήθεια.

Προβληματική εμφανίζεται, ωστόσο, η περίπτωση στην οποία εκφέρονται αντιφατικά μηνύματα ή συνάγεται αναποφασιστικότητα από πλευράς του θύματος. Σε αυτή την περίπτωση δεν στοιχειοθετείται το έγκλημα του βιασμού, καθώς η αντίθετη βούληση του θύματος, ακόμη και αν υπάρχει ως εσωτερική κατάσταση, ωστόσο, δεν έχει καταστεί εμφανής στο δράστη. Στο ίδιο αποτέλεσμα καταλήγουμε και όταν το θύμα είχε τη δυνατότητα να αποκρούσει (π.χ. απωθώντας τον δράστη με ένα απλό σπρώξιμο) ή να αποφύγει (π.χ. βάζοντάς το στα πόδια) την επίθεση. Τότε εύλογα ο δράστης θεωρεί ότι το θύμα συναινεί ή τουλάχιστον δεν αντιστέκεται.

[ΓΑΛΗ]

Μια απορία
Εάν εκβιασω μια γυναίκα να κάνει σεξ μαζί μου με την απειλή ότι αν δεν μου κάτσει δεν θα κεράσω μπουκάλι ουίσκι στα μπουζούκια η δεν θα την πάω βόλτα με το γιώτ μου
Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως βιασμός ;

Όχι. Οι εκβιασμοί αυτού του τύπου παίζουν στο άρθρο 337.

Άρθρο 337
Προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας

4. Όποιος προβαίνει σε χειρονομίες γενετήσιου χαρακτήρα ή διατυπώνει προτάσεις για τέλεση γενετήσιων πράξεων σε πρόσωπο που εξαρτάται εργασιακά από αυτόν ή εκμεταλλευόμενος την ανάγκη ενός προσώπου να εργαστεί, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή. Για την ποινική δίωξη απαιτείται έγκληση.

Αφορούν δηλαδή στις περιπτώσεις, που αναφέρουμε ως σεξουαλική παρενόχληση.

[ΓΑΛΗ]

Οι τραλαλά θεωρίες γενικώς, είναι για ποιητικές βραδιές και όχι για δικαστικές αίθουσες.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Μια απορία
Εάν εκβιασω μια γυναίκα να κάνει σεξ μαζί μου με την απειλή ότι αν δεν μου κάτσει δεν θα κεράσω μπουκάλι ουίσκι στα μπουζούκια η δεν θα την πάω βόλτα με το γιώτ μου
Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως βιασμός ;

Όχι. Οι εκβιασμοί αυτού του τύπου παίζουν στο άρθρο 337.

Άρθρο 337
Προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας

4. Όποιος προβαίνει σε χειρονομίες γενετήσιου χαρακτήρα ή διατυπώνει προτάσεις για τέλεση γενετήσιων πράξεων σε πρόσωπο που εξαρτάται εργασιακά από αυτόν ή εκμεταλλευόμενος την ανάγκη ενός προσώπου να εργαστεί, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή. Για την ποινική δίωξη απαιτείται έγκληση.

Αφορούν δηλαδή στις περιπτώσεις, που αναφέρουμε ως σεξουαλική παρενόχληση.

Αν εκβιάζω μια γυναίκα στην οποία έχω ενοικιάσεις ακίνητο και μου δεν μου πληρώνει τα ενοίκια ότι εάν δεν μου κάτσει θα της κάνω έξωση ;

[Naida]

Σωστά τα λες.
Η διαφωνία μου είναι ότι δεν είναι όλα "βιασμοί"...

Σύμφωνα με τον ΠΚ είναι. Εφόσον πρόκειται για απόπειρα ή και τέλεση ερωτικής πράξης χωρίς συναίνεση ή και με απειλή ή χρήση βίας ή εκβιασμό κλπ. μιλάμε για βιασμό. Είναι ενιαίος ο χαρακτηρισμός με κλιμακούμενες ποινές ανάλογα με το χαρακτήρα της προσβολής.

Αυτό λέω κι εγώ.
Τα δύο παραδείγματα που ανέφερα παραπάνω θα τα λέμε βιασμό, επειδή έτσι αποφάσισε η κοπελιά εκ των υστέρων και μετά από πολλή σκέψη...

Όχι σου λέει είναι βιασμός γιατί δεν υπήρξε συναίνεση.

[hellegennes]

Σ’ εκείνη τη φάση, ήθελα να τον αφήσω, αλλά με τρόμαζε το γεγονός να έχω να πληρώνω όλο το νοίκι μόνη μου για το διαμέρισμά μας στο Λονδίνο. Επίσης, μου έβαζε εμπόδια. Απείλησε να αυτοκτονήσει, που ήξερα ότι το φοβόμουν πολύ, επειδή μια από τις πιο στενές μου φίλες είχε αυτοκτονήσει, όταν πήγαινα πανεπιστήμιο. Τσακωνόμασταν και αυτός πήγαινε και στεκόταν στην άκρη μιας γέφυρας.Στο τέλος, τον απάτησα με έναν 19χρονο από τη δουλειά. Παρόλο που ζούσαμε μαζί, πλέον δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου και η κακοποίηση ήταν τόσο φρικτή, που ένιωθα άθλια, όταν ήμουν μαζί του. Με αυτήν τη ζωή –να κοιμάμαι με κάποιον που ήταν γλυκός και μικρός και χαζούλης– ένιωθα πιο χαρούμενη. Αυτή η σύντομη περιπέτεια μου έδωσε δύναμη. Την ένιωσα σαν μια μικρή εκδίκηση.

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον ακτιβισμό και ίδρυσα με κάποιες άλλες γυναίκες μια φεμινιστική ομάδα. Το ότι μπόρεσα να δημιουργήσω μια ξεχωριστή ζωή και ταυτότητα –και να γνωρίσω ανθρώπους που νοιάζονταν για την ασφάλειά μου- με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να δώσω ένα τέλος. Του είπα ότι ήθελα να ζήσουμε χωριστά, όταν έληγε το συμβόλαιο για το σπίτι μας.

Από τη στιγμή που ο κύριος λόγος παραμονής ήταν το νοίκι και όχι ο φόβος ή οτιδήποτε άλλο, η συγκεκριμένη σχέση παραπέμπει περισσότερο σε συνειδητή πορνεία και όχι υποταγή λόγω θυματοποίησης κλπ

Γιατί η συνειδητοποίηση ήρθε πολύ πιο νωρίς από τη λήξη του συμβόλαιου.

Γενικά, όλες οι ψεύτικες ιστορίες της ηλίθιας, βγαλμένες από κακό άρλεκιν, δείχνουν εμφανώς το αντίθετο απ' αυτά που ισχυρίζεται ότι συνέβαιναν. Δηλαδή η ίδια η γελοία αφήγησή της την προδίδει.

[stargazer]

Καλό μου παιδί, δεν συμβαίνει αυτό και δεν μπορεί να συμβεί. Γιατί προσπαθείς να μας πείσεις με παραδείγματα όταν ΔΕΝ ισχύει. Άλλο τι θα ήθελες κι άλλο τι ισχύει.

Ως εκ τούτου, ο ορισμός του βιασμού πρέπει να περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα εξαναγκαστικών περιστάσεων, όπου η συναίνεση δεν μπορεί να δοθεί ελεύθερα. Ταυτόχρονα, εκτός τέτοιων περιστάσεων, ενώ το βάρος της απόδειξης παραμένει στον/στην κατήγορο, ο κατηγορούμενος θα πρέπει να ερωτηθεί σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο εξασφάλισε τη συναίνεση του καταγγέλλοντα.

Σε χώρες με νόμους που βασίζονται στη συναίνεση, η ευθύνη εξακολουθεί να είναι στην πλευρά του κατηγόρου (δηλαδή του θύματος), να αποδείξει πέρα από κάθε εύλογη αμφιβολία ότι η σεξουαλική πράξη δεν ήταν συναινετική και αν ο βιασμός διαπράχθηκε εκ προθέσεως, απερίσκεπτα ή εξ αμελείας. Το γεγονός ότι, κατά τη διάρκεια της έρευνας και των δικαστικών διαδικασιών, ο κατηγορούμενος μπορεί να ερωτηθεί σχετικά με τα μέτρα που έλαβε για να διαπιστώσει εάν το άλλο συναινεί, δεν σημαίνει ότι θεωρείται ένοχος.

https://www.amnesty.gr/en/node/22080
Είναι απ το λινκ που παρέθεσε ο ίδιος χρήστης πίσω.

Ουσιαστικά η καινοτομία είναι ότι ο δικαστής θα ρωτήσει πως εξασφάλισε ο κατηγορούμενος την συναίνεση και όχι ότι θα πρέπει να αποδείξει κάτι.

Και υποθέτεις ότι θα τον ρωτήσει έτσι, για να κουτσομπολέψει την υπόθεση;
Το πράγμα είναι απλό: όταν το θύμα υποστηρίξει ότι δεν συναίνεσε, ότι πάγωσε ή ότι έδινε δείγματα δυσφορίας, ο θύτης θα πρέπει να αντικρούσει τον ισχυρισμό του θύματος. Εκ των πραγμάτων θα πρέπει να αποδείξει τη δική του πλευρά, δηλαδή να τεκμηριώσει τη συναίνεση, όπως εκείνος την αντιλήφθηκε.
Η διαδικασία θα προσπαθήσει να κατανοήσει το βαθμό στον οποίο ο ένας προσπαθούσε να δείξει τη δυσφορία του, κι ο άλλος εισέπραττε συναίνεση.

Μην μπερδεύετε το τεκμήριο της αθωότητας με την υποχρέωση να αντικρούσει τον ισχυρισμό του κατηγόρου που τον βάζει σε θέση υπόλογου δεδομένου ότι τα αντικειμενικά κριτήρια της συναίνεσης είναι περιορισμένα κι όλα στηρίζονται στην περιγραφή της κατάστασης από τα δύο μέρη.

Μάλιστα...

Και αφού είναι μόνο οι δυο τους, πόσο δύσκολο είναι να αντικρούσει τον ισχυρισμό της άλλης;

Αφού δεν υπάρχουν ούτε μάρτυρες ούτε ιατροδικαστικά ευρήματα

Πρέπει να είναι εντελώς ηλίθιος δηλαδή για να μην τα καταφέρει.

[stargazer]

Εντωμεταξύ το άρθρο αν κατάλαβα καλά, δεν βρίσκεται στην ελληνική νομοθεσία.

Βρε σεις!

Νόμος 4619/2019, Π.Κ. όπως τροποποιήθηκε και ισχύει από την 1η Ιουλίου 2019.

Επειδή ο ποινικός κώδικας είναι αρκετά μεγάλος μπορείς να πεις και το νούμερο του άρθρου;

[stavmanr]

Σωστά τα λες.
Η διαφωνία μου είναι ότι δεν είναι όλα "βιασμοί"...

Σύμφωνα με τον ΠΚ είναι. Εφόσον πρόκειται για απόπειρα ή και τέλεση ερωτικής πράξης χωρίς συναίνεση ή και με απειλή ή χρήση βίας ή εκβιασμό κλπ. μιλάμε για βιασμό. Είναι ενιαίος ο χαρακτηρισμός με κλιμακούμενες ποινές ανάλογα με το χαρακτήρα της προσβολής.

Αυτό λέω κι εγώ.
Τα δύο παραδείγματα που ανέφερα παραπάνω θα τα λέμε βιασμό, επειδή έτσι αποφάσισε η κοπελιά εκ των υστέρων και μετά από πολλή σκέψη...

Οι ορολογίες είναι νομικές και προβλέπουν δικαστικές αποφάσεις. Εφόσον προκύψει δικαστική απόφαση, δεν θα είναι επειδή η κάθε κοπελιά σκέφτηκε κάτι.

Σκέψου το καί λογικά:
Υπάρχει περίπτωση να συνευρέθηκες με κοπέλα που δεν ήθελε τη συνεύρεση και να μην τη βίασες;

[stavmanr]

Σύμφωνα με τον ΠΚ είναι. Εφόσον πρόκειται για απόπειρα ή και τέλεση ερωτικής πράξης χωρίς συναίνεση ή και με απειλή ή χρήση βίας ή εκβιασμό κλπ. μιλάμε για βιασμό. Είναι ενιαίος ο χαρακτηρισμός με κλιμακούμενες ποινές ανάλογα με το χαρακτήρα της προσβολής.

Αυτό λέω κι εγώ.
Τα δύο παραδείγματα που ανέφερα παραπάνω θα τα λέμε βιασμό, επειδή έτσι αποφάσισε η κοπελιά εκ των υστέρων και μετά από πολλή σκέψη...

Όχι σου λέει είναι βιασμός γιατί δεν υπήρξε συναίνεση.

Απλά και καθαρά.

[stavmanr]

Ως εκ τούτου, ο ορισμός του βιασμού πρέπει να περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα εξαναγκαστικών περιστάσεων, όπου η συναίνεση δεν μπορεί να δοθεί ελεύθερα. Ταυτόχρονα, εκτός τέτοιων περιστάσεων, ενώ το βάρος της απόδειξης παραμένει στον/στην κατήγορο, ο κατηγορούμενος θα πρέπει να ερωτηθεί σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο εξασφάλισε τη συναίνεση του καταγγέλλοντα.

Σε χώρες με νόμους που βασίζονται στη συναίνεση, η ευθύνη εξακολουθεί να είναι στην πλευρά του κατηγόρου (δηλαδή του θύματος), να αποδείξει πέρα από κάθε εύλογη αμφιβολία ότι η σεξουαλική πράξη δεν ήταν συναινετική και αν ο βιασμός διαπράχθηκε εκ προθέσεως, απερίσκεπτα ή εξ αμελείας. Το γεγονός ότι, κατά τη διάρκεια της έρευνας και των δικαστικών διαδικασιών, ο κατηγορούμενος μπορεί να ερωτηθεί σχετικά με τα μέτρα που έλαβε για να διαπιστώσει εάν το άλλο συναινεί, δεν σημαίνει ότι θεωρείται ένοχος.

https://www.amnesty.gr/en/node/22080
Είναι απ το λινκ που παρέθεσε ο ίδιος χρήστης πίσω.

Ουσιαστικά η καινοτομία είναι ότι ο δικαστής θα ρωτήσει πως εξασφάλισε ο κατηγορούμενος την συναίνεση και όχι ότι θα πρέπει να αποδείξει κάτι.

Και υποθέτεις ότι θα τον ρωτήσει έτσι, για να κουτσομπολέψει την υπόθεση;
Το πράγμα είναι απλό: όταν το θύμα υποστηρίξει ότι δεν συναίνεσε, ότι πάγωσε ή ότι έδινε δείγματα δυσφορίας, ο θύτης θα πρέπει να αντικρούσει τον ισχυρισμό του θύματος. Εκ των πραγμάτων θα πρέπει να αποδείξει τη δική του πλευρά, δηλαδή να τεκμηριώσει τη συναίνεση, όπως εκείνος την αντιλήφθηκε.
Η διαδικασία θα προσπαθήσει να κατανοήσει το βαθμό στον οποίο ο ένας προσπαθούσε να δείξει τη δυσφορία του, κι ο άλλος εισέπραττε συναίνεση.

Μην μπερδεύετε το τεκμήριο της αθωότητας με την υποχρέωση να αντικρούσει τον ισχυρισμό του κατηγόρου που τον βάζει σε θέση υπόλογου δεδομένου ότι τα αντικειμενικά κριτήρια της συναίνεσης είναι περιορισμένα κι όλα στηρίζονται στην περιγραφή της κατάστασης από τα δύο μέρη.

Μάλιστα...

Και αφού είναι μόνο οι δυο τους, πόσο δύσκολο είναι να αντικρούσει τον ισχυρισμό της άλλης;

Αφού δεν υπάρχουν ούτε μάρτυρες ούτε ιατροδικαστικά ευρήματα

Πρέπει να είναι εντελώς ηλίθιος δηλαδή για να μην τα καταφέρει.

Φαντάζεσαι δηλαδή ότι η ανακριτική και ακροαματική διαδικασία είναι
- Συμφωνείς κε Χ ότι δεν συναίνεσε;
- Όχι.
- Αθώος.