Ο φίλος μου με άγγιζε όσο νόμιζε πως κοιμόμουν.Αυτό που έκανε για μένα είναι βιασμός

[ΓΑΛΗ]

Όπως έγραψα παραπάνω, ο νέος νόμος καταλήγει να ζητά από τον κατηγορούμενο τα τεκμήρια ή έστω κάποια στοιχεία συναίνεσης.

Καλό μου παιδί, δεν συμβαίνει αυτό και δεν μπορεί να συμβεί. Γιατί προσπαθείς να μας πείσεις με παραδείγματα όταν ΔΕΝ ισχύει. Άλλο τι θα ήθελες κι άλλο τι ισχύει.

Ως εκ τούτου, ο ορισμός του βιασμού πρέπει να περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα εξαναγκαστικών περιστάσεων, όπου η συναίνεση δεν μπορεί να δοθεί ελεύθερα. Ταυτόχρονα, εκτός τέτοιων περιστάσεων, ενώ το βάρος της απόδειξης παραμένει στον/στην κατήγορο, ο κατηγορούμενος θα πρέπει να ερωτηθεί σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο εξασφάλισε τη συναίνεση του καταγγέλλοντα.

Σε χώρες με νόμους που βασίζονται στη συναίνεση, η ευθύνη εξακολουθεί να είναι στην πλευρά του κατηγόρου (δηλαδή του θύματος), να αποδείξει πέρα από κάθε εύλογη αμφιβολία ότι η σεξουαλική πράξη δεν ήταν συναινετική και αν ο βιασμός διαπράχθηκε εκ προθέσεως, απερίσκεπτα ή εξ αμελείας. Το γεγονός ότι, κατά τη διάρκεια της έρευνας και των δικαστικών διαδικασιών, ο κατηγορούμενος μπορεί να ερωτηθεί σχετικά με τα μέτρα που έλαβε για να διαπιστώσει εάν το άλλο συναινεί, δεν σημαίνει ότι θεωρείται ένοχος.

https://www.amnesty.gr/en/node/22080
Είναι απ το λινκ που παρέθεσε ο ίδιος χρήστης πίσω.

Ουσιαστικά η καινοτομία είναι ότι ο δικαστής θα ρωτήσει πως εξασφάλισε ο κατηγορούμενος την συναίνεση και όχι ότι θα πρέπει να αποδείξει κάτι.



ΥΓ Βιασμός εξ αμελείας; wtf;

Το κόκκινο όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να προστεθούν και κάποια άρθρα αναφορικά με τους κανόνες συναίνεσης.

Δηλαδή άρθρο τάδε και προσθήκη παραγράφων με τα στοιχεία που πιστοποιούν τη συναίνεση. Αν στις 10 πιάνει τις 5, δεν θα είναι βιασμός.

[EKPLIKTIKOS]

Όχι τίποτα άλλο αλλά κρίμα για τα πραγματικά θύματα βιασμού που θα αντιμετωπίσουν απίστευτη καχυποψία λόγω αυτού...

Δε θα γίνει αυτο. Παντοτε θα βλεπουμε με μεγάλη συμπάθεια τα θύματα κ θα θελουμε τη χειροτερη τιμωρια για καθάρματα όπως αυτά στη Ροδο, για βιαστες ανηλίκων, κ καθε αλλο αρρωστημένο υποκείμενο που του αξιζει μονο μια σφαιρα στο κεφαλι με συνοπτικές διαδικασίες τυπου Κατυν. Καμια σχεση με την καθε μουρλοκαμπερω που της έβαλε δαχτυλο ο γκομενος της κ αποφασισε μετα απο 3 μερες οτι δεν της αρεσε ή οτι "κοιμοταν"

[ΓΑΛΗ]

Μπορούν πάντως οι κοπέλες όταν συνευρισκονται ερωτικά να έχουν και μια φίλη να παρατηρεί η -γιατί όχι- και να συμμετέχει έτσι ώστε να υπάρχουν μάρτυρες για το δικαστήριο και να μην χρειάζεται να αποδείξουν το αυτονόητο.

Νομίζω ότι ειναι η μόνη λύση, spread the word!

Ε, ναι ή με μάρτυρες ή με κάμερα. Τάξις και ασφάλεια.

[Airman68]

Μπορούν πάντως οι κοπέλες όταν συνευρισκονται ερωτικά να έχουν και μια φίλη να παρατηρεί η -γιατί όχι- και να συμμετέχει έτσι ώστε να υπάρχουν μάρτυρες για το δικαστήριο και να μην χρειάζεται να αποδείξουν το αυτονόητο.

Νομίζω ότι ειναι η μόνη λύση, spread the word!

Ε, ναι ή με μάρτυρες ή με κάμερα. Τάξις και ασφάλεια.

[georgebi]

https://www.vice.com/gr/article/8xvjav/ ... eis-ki-esy Ήταν το πρώτο μου κανονικό αγόρι και η πρώτη φορά που έκανα σεξ. Μετά από έξι μήνες, η σχέση έγινε ξαφνικά κακοποίηση – σωματικά, σεξουαλικά και συναισθηματικά. Με βίασε δύο ή τρεις φορές, αρκετά νωρίς στη σχέση και έμεινα μαζί του άλλα πέντε χρόνια.

Στους έξω φαινόταν γλυκός και ευγενικός – και αρκετά θηλυπρεπής. Δεν περίμενε κανείς να είναι βίαιος και ποτέ δεν είπα σε κανέναν τι συνέβαινε. Ένας από τους λόγους που δυσκολευόμουν να φύγω, ήταν επειδή είχε δυο πλευρές – διχασμένη προσωπικότητα. Όταν δεν με κακοποιούσε, όλα ήταν μια χαρά. Τα πηγαίναμε πολύ καλά.Την πρώτη φορά που με βίασε είχαμε τσακωθεί πολύ άσχημα και μάλλον έψαχνε τρόπο να με τιμωρήσει. Τότε δούλευε σε ένα μπαρ και μου ζήτησε να πάω από εκεί στο διάλλειμά του.

Νόμιζα ότι ήθελε να μιλήσουμε. Πήγαμε σε μια δασώδη περιοχή πίσω από το μπαρ και είπε: «Νιώθω άσχημα. Θέλω να κάνω σεξ». Του είπα ότι εγώ δεν ήθελα, είπε ότι δεν τον ένοιαζε και μου είπε να γονατίσω. Με ανάγκασε να του κάνω στοματικό και μετά με έβαλε να γυρίσω και κάναμε σεξ. Έκλαιγα. Το είχε κάνει για να με τιμωρήσει – για να με ταπεινώσει και να νιώσει εκείνος καλύτερα.Όταν το σκέφτομαι εκ των υστέρων, προφανώς δεν ήταν συναινετικό. Τότε, επειδή μου είπε τι να κάνω και το έκανα, δεν σκέφτηκα ότι με είχε βιάσει. Μου πήρε περίπου τέσσερα χρόνια να το συνειδητοποιήσω. Αλλά τότε –τώρα μου ακούγεται τρελό–, νόμιζα ότι ήταν απλώς ένας ακραίος τσακωμός. Ήταν η πρώτη μακροχρόνια σχέση μου και δεν είχα με τι να τη συγκρίνω - και δεν ήθελα να είμαι μόνη μου. Εκ των υστέρων, λέω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα να ήμουν μόνη.

Σε ταινίες ή σειρές, όπου δείχνουν σχέσεις που περιλαμβάνουν κακοποίηση, το κάνουν να φαίνεται σαν να συμβαίνει συνέχεια. Αλλά το περισσότερο διάστημα δεν είναι έτσι – τα πράγματα είναι σχετικά νορμάλ. Ύστερα όμως, υπήρχαν στιγμές που γίνονταν καυγάδες που ήταν πέρα από τα όρια του αποδεκτού. Έριχνε ολόκληρες βιβλιοθήκες, πετούσε καρέκλες, μου πετούσε πράγματα. Μια φορά, μου κοπάνησε το κεφάλι στον καθρέφτη και οι γείτονες κάλεσαν την Αστυνομία.

Σ’ εκείνη τη φάση, ήθελα να τον αφήσω, αλλά με τρόμαζε το γεγονός να έχω να πληρώνω όλο το νοίκι μόνη μου για το διαμέρισμά μας στο Λονδίνο. Επίσης, μου έβαζε εμπόδια. Απείλησε να αυτοκτονήσει, που ήξερα ότι το φοβόμουν πολύ, επειδή μια από τις πιο στενές μου φίλες είχε αυτοκτονήσει, όταν πήγαινα πανεπιστήμιο. Τσακωνόμασταν και αυτός πήγαινε και στεκόταν στην άκρη μιας γέφυρας.Στο τέλος, τον απάτησα με έναν 19χρονο από τη δουλειά. Παρόλο που ζούσαμε μαζί, πλέον δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου και η κακοποίηση ήταν τόσο φρικτή, που ένιωθα άθλια, όταν ήμουν μαζί του. Με αυτήν τη ζωή –να κοιμάμαι με κάποιον που ήταν γλυκός και μικρός και χαζούλης– ένιωθα πιο χαρούμενη. Αυτή η σύντομη περιπέτεια μου έδωσε δύναμη. Την ένιωσα σαν μια μικρή εκδίκηση.

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον ακτιβισμό και ίδρυσα με κάποιες άλλες γυναίκες μια φεμινιστική ομάδα. Το ότι μπόρεσα να δημιουργήσω μια ξεχωριστή ζωή και ταυτότητα –και να γνωρίσω ανθρώπους που νοιάζονταν για την ασφάλειά μου- με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να δώσω ένα τέλος. Του είπα ότι ήθελα να ζήσουμε χωριστά, όταν έληγε το συμβόλαιο για το σπίτι μας.

[Naida]

https://www.vice.com/gr/article/8xvjav/ ... eis-ki-esy Ήταν το πρώτο μου κανονικό αγόρι και η πρώτη φορά που έκανα σεξ. Μετά από έξι μήνες, η σχέση έγινε ξαφνικά κακοποίηση – σωματικά, σεξουαλικά και συναισθηματικά. Με βίασε δύο ή τρεις φορές, αρκετά νωρίς στη σχέση και έμεινα μαζί του άλλα πέντε χρόνια.

Στους έξω φαινόταν γλυκός και ευγενικός – και αρκετά θηλυπρεπής. Δεν περίμενε κανείς να είναι βίαιος και ποτέ δεν είπα σε κανέναν τι συνέβαινε. Ένας από τους λόγους που δυσκολευόμουν να φύγω, ήταν επειδή είχε δυο πλευρές – διχασμένη προσωπικότητα. Όταν δεν με κακοποιούσε, όλα ήταν μια χαρά. Τα πηγαίναμε πολύ καλά.Την πρώτη φορά που με βίασε είχαμε τσακωθεί πολύ άσχημα και μάλλον έψαχνε τρόπο να με τιμωρήσει. Τότε δούλευε σε ένα μπαρ και μου ζήτησε να πάω από εκεί στο διάλλειμά του.

Νόμιζα ότι ήθελε να μιλήσουμε. Πήγαμε σε μια δασώδη περιοχή πίσω από το μπαρ και είπε: «Νιώθω άσχημα. Θέλω να κάνω σεξ». Του είπα ότι εγώ δεν ήθελα, είπε ότι δεν τον ένοιαζε και μου είπε να γονατίσω. Με ανάγκασε να του κάνω στοματικό και μετά με έβαλε να γυρίσω και κάναμε σεξ. Έκλαιγα. Το είχε κάνει για να με τιμωρήσει – για να με ταπεινώσει και να νιώσει εκείνος καλύτερα.Όταν το σκέφτομαι εκ των υστέρων, προφανώς δεν ήταν συναινετικό. Τότε, επειδή μου είπε τι να κάνω και το έκανα, δεν σκέφτηκα ότι με είχε βιάσει. Μου πήρε περίπου τέσσερα χρόνια να το συνειδητοποιήσω. Αλλά τότε –τώρα μου ακούγεται τρελό–, νόμιζα ότι ήταν απλώς ένας ακραίος τσακωμός. Ήταν η πρώτη μακροχρόνια σχέση μου και δεν είχα με τι να τη συγκρίνω - και δεν ήθελα να είμαι μόνη μου. Εκ των υστέρων, λέω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα να ήμουν μόνη.

Σε ταινίες ή σειρές, όπου δείχνουν σχέσεις που περιλαμβάνουν κακοποίηση, το κάνουν να φαίνεται σαν να συμβαίνει συνέχεια. Αλλά το περισσότερο διάστημα δεν είναι έτσι – τα πράγματα είναι σχετικά νορμάλ. Ύστερα όμως, υπήρχαν στιγμές που γίνονταν καυγάδες που ήταν πέρα από τα όρια του αποδεκτού. Έριχνε ολόκληρες βιβλιοθήκες, πετούσε καρέκλες, μου πετούσε πράγματα. Μια φορά, μου κοπάνησε το κεφάλι στον καθρέφτη και οι γείτονες κάλεσαν την Αστυνομία.

Σ’ εκείνη τη φάση, ήθελα να τον αφήσω, αλλά με τρόμαζε το γεγονός να έχω να πληρώνω όλο το νοίκι μόνη μου για το διαμέρισμά μας στο Λονδίνο. Επίσης, μου έβαζε εμπόδια. Απείλησε να αυτοκτονήσει, που ήξερα ότι το φοβόμουν πολύ, επειδή μια από τις πιο στενές μου φίλες είχε αυτοκτονήσει, όταν πήγαινα πανεπιστήμιο. Τσακωνόμασταν και αυτός πήγαινε και στεκόταν στην άκρη μιας γέφυρας.Στο τέλος, τον απάτησα με έναν 19χρονο από τη δουλειά. Παρόλο που ζούσαμε μαζί, πλέον δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου και η κακοποίηση ήταν τόσο φρικτή, που ένιωθα άθλια, όταν ήμουν μαζί του. Με αυτήν τη ζωή –να κοιμάμαι με κάποιον που ήταν γλυκός και μικρός και χαζούλης– ένιωθα πιο χαρούμενη. Αυτή η σύντομη περιπέτεια μου έδωσε δύναμη. Την ένιωσα σαν μια μικρή εκδίκηση.

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον ακτιβισμό και ίδρυσα με κάποιες άλλες γυναίκες μια φεμινιστική ομάδα. Το ότι μπόρεσα να δημιουργήσω μια ξεχωριστή ζωή και ταυτότητα –και να γνωρίσω ανθρώπους που νοιάζονταν για την ασφάλειά μου- με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να δώσω ένα τέλος. Του είπα ότι ήθελα να ζήσουμε χωριστά, όταν έληγε το συμβόλαιο για το σπίτι μας.

Μπράβο της που βρήκε τρόπο να αποδεσμευτεί και ίδρυσε και ομάδα να βοηθάει και άλλες γυναίκες σε παρόμοια θέση.
Άπειρες τέτοιες περιπτώσεις. Και ειδικότερα πιο παλιά που η γυναίκα δεν εργαζόταν εκεί να δεις τι ανεχόταν για να μην μείνει χωρίς δυνατότητα επιβίωσης.

[Lord Brum]

https://www.vice.com/gr/article/8xvjav/ ... eis-ki-esy Ήταν το πρώτο μου κανονικό αγόρι και η πρώτη φορά που έκανα σεξ. Μετά από έξι μήνες, η σχέση έγινε ξαφνικά κακοποίηση – σωματικά, σεξουαλικά και συναισθηματικά. Με βίασε δύο ή τρεις φορές, αρκετά νωρίς στη σχέση και έμεινα μαζί του άλλα πέντε χρόνια.

Στους έξω φαινόταν γλυκός και ευγενικός – και αρκετά θηλυπρεπής. Δεν περίμενε κανείς να είναι βίαιος και ποτέ δεν είπα σε κανέναν τι συνέβαινε. Ένας από τους λόγους που δυσκολευόμουν να φύγω, ήταν επειδή είχε δυο πλευρές – διχασμένη προσωπικότητα. Όταν δεν με κακοποιούσε, όλα ήταν μια χαρά. Τα πηγαίναμε πολύ καλά.Την πρώτη φορά που με βίασε είχαμε τσακωθεί πολύ άσχημα και μάλλον έψαχνε τρόπο να με τιμωρήσει. Τότε δούλευε σε ένα μπαρ και μου ζήτησε να πάω από εκεί στο διάλλειμά του.

Νόμιζα ότι ήθελε να μιλήσουμε. Πήγαμε σε μια δασώδη περιοχή πίσω από το μπαρ και είπε: «Νιώθω άσχημα. Θέλω να κάνω σεξ». Του είπα ότι εγώ δεν ήθελα, είπε ότι δεν τον ένοιαζε και μου είπε να γονατίσω. Με ανάγκασε να του κάνω στοματικό και μετά με έβαλε να γυρίσω και κάναμε σεξ. Έκλαιγα. Το είχε κάνει για να με τιμωρήσει – για να με ταπεινώσει και να νιώσει εκείνος καλύτερα.Όταν το σκέφτομαι εκ των υστέρων, προφανώς δεν ήταν συναινετικό. Τότε, επειδή μου είπε τι να κάνω και το έκανα, δεν σκέφτηκα ότι με είχε βιάσει. Μου πήρε περίπου τέσσερα χρόνια να το συνειδητοποιήσω. Αλλά τότε –τώρα μου ακούγεται τρελό–, νόμιζα ότι ήταν απλώς ένας ακραίος τσακωμός. Ήταν η πρώτη μακροχρόνια σχέση μου και δεν είχα με τι να τη συγκρίνω - και δεν ήθελα να είμαι μόνη μου. Εκ των υστέρων, λέω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα να ήμουν μόνη.

Σε ταινίες ή σειρές, όπου δείχνουν σχέσεις που περιλαμβάνουν κακοποίηση, το κάνουν να φαίνεται σαν να συμβαίνει συνέχεια. Αλλά το περισσότερο διάστημα δεν είναι έτσι – τα πράγματα είναι σχετικά νορμάλ. Ύστερα όμως, υπήρχαν στιγμές που γίνονταν καυγάδες που ήταν πέρα από τα όρια του αποδεκτού. Έριχνε ολόκληρες βιβλιοθήκες, πετούσε καρέκλες, μου πετούσε πράγματα. Μια φορά, μου κοπάνησε το κεφάλι στον καθρέφτη και οι γείτονες κάλεσαν την Αστυνομία.

Σ’ εκείνη τη φάση, ήθελα να τον αφήσω, αλλά με τρόμαζε το γεγονός να έχω να πληρώνω όλο το νοίκι μόνη μου για το διαμέρισμά μας στο Λονδίνο. Επίσης, μου έβαζε εμπόδια. Απείλησε να αυτοκτονήσει, που ήξερα ότι το φοβόμουν πολύ, επειδή μια από τις πιο στενές μου φίλες είχε αυτοκτονήσει, όταν πήγαινα πανεπιστήμιο. Τσακωνόμασταν και αυτός πήγαινε και στεκόταν στην άκρη μιας γέφυρας.Στο τέλος, τον απάτησα με έναν 19χρονο από τη δουλειά. Παρόλο που ζούσαμε μαζί, πλέον δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου και η κακοποίηση ήταν τόσο φρικτή, που ένιωθα άθλια, όταν ήμουν μαζί του. Με αυτήν τη ζωή –να κοιμάμαι με κάποιον που ήταν γλυκός και μικρός και χαζούλης– ένιωθα πιο χαρούμενη. Αυτή η σύντομη περιπέτεια μου έδωσε δύναμη. Την ένιωσα σαν μια μικρή εκδίκηση.

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον ακτιβισμό και ίδρυσα με κάποιες άλλες γυναίκες μια φεμινιστική ομάδα. Το ότι μπόρεσα να δημιουργήσω μια ξεχωριστή ζωή και ταυτότητα –και να γνωρίσω ανθρώπους που νοιάζονταν για την ασφάλειά μου- με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να δώσω ένα τέλος. Του είπα ότι ήθελα να ζήσουμε χωριστά, όταν έληγε το συμβόλαιο για το σπίτι μας.

Μπράβο της που βρήκε τρόπο να αποδεσμευτεί και ίδρυσε και ομάδα να βοηθάει και άλλες γυναίκες σε παρόμοια θέση.
Άπειρες τέτοιες περιπτώσεις. Και ειδικότερα πιο παλιά που η γυναίκα δεν εργαζόταν εκεί να δεις τι ανεχόταν για να μην μείνει χωρίς δυνατότητα επιβίωσης.

άρση συναίνεσης 4.5 χρόνια μετά. την είχε κλεισμένη σε κανένα υπόγειο και την κρατούσε δεμένη ή μήπως η τύπισα είχε βολευτεί να πληρώνει μισό ενοίκιο. Και τον κεράτωσε κιόλας η τσούλα και πάει να βγει και από πάνω.

[Naida]

άρση συναίνεσης 4.5 χρόνια μετά. την είχε κλεισμένη σε κανένα υπόγειο και την κρατούσε δεμένη ή μήπως η τύπισα είχε βολευτεί να πληρώνει μισό ενοίκιο. Και τον κεράτωσε κιόλας η τσούλα και πάει να βγει και από πάνω.

Για να γίνει άρση της συναίνεσης όπως λες πρέπει πρώτα να δοθεί και από τα γραφόμενα το συμπέρασμα είναι πως δεν την είχε δώσει.
Θα πρέπει να κατανοήσεις ότι τα θύματα κακοποίησης δεν είναι τόσο εύκολο να ξεφύγουν από τη θέση αυτή, θα έχεις ακούσει φαντάζομαι ειδικά παλιότερα,για γυναίκες που τις έδερνε ο σύντροφος.Να τους σπάνε χέρια, πλευρά κτλ και όμως παραμένουν επειδή δεν είχαν δουλειά ή που να πάνε. Τι; όχι;
Επίσης καλά έκανε και τον κεράτωσε, ελπίζω να το έκανε απροκάλυπτα έτσι ώστε να το μάθει ο μάγκας.

[stavmanr]

Εγώ πάλι γιατί είμαι σίγουρος ότι ότι στο κοντινό μέλλον θα αυξηθούν κατακόρυφα οι καταγγελίες για βιασμό αν "ο νέος νόμος καταλήγει να ζητά από τον κατηγορούμενο τα τεκμήρια ή έστω κάποια στοιχεία συναίνεσης"...

Μπα το πιο πιθανό είναι να αυξηθούν οι καταγγελόμενοι βιασμοί που πριν τους απέκρυπταν.

Γιατί τώρα θα πάψουν να ντρέπονται να το καταγγείλουν ή μήπως οι τοπική κοινωνία θα τις βλέπει διαφορετικά;

Η αυστηροποίηση της νομοθεσίας βοηθά τις περιπτώσεις βιασμού να αναδειχθούν ως τέτοιες. Σε παλαιότερες υποθέσεις, πολλές βιασμένες έβγαιναν στο τέλος "χαλαρών ηθών", δεδομένου ότι δικαιώνονταν οι βιαστές τους.
Προς την κατεύθυνση αυτή κινούνται όλα τα ανθρωπιστικά κινήματα της Ευρώπης, που ζητούν να αλλάξει ο νόμος σε όλες τις χώρες και να μπει το κριτήριο της συναίνεσης, όπως έγινε στη δική μας.

[stavmanr]

Όπως έγραψα παραπάνω, ο νέος νόμος καταλήγει να ζητά από τον κατηγορούμενο τα τεκμήρια ή έστω κάποια στοιχεία συναίνεσης.

Καλό μου παιδί, δεν συμβαίνει αυτό και δεν μπορεί να συμβεί. Γιατί προσπαθείς να μας πείσεις με παραδείγματα όταν ΔΕΝ ισχύει. Άλλο τι θα ήθελες κι άλλο τι ισχύει.

Ως εκ τούτου, ο ορισμός του βιασμού πρέπει να περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα εξαναγκαστικών περιστάσεων, όπου η συναίνεση δεν μπορεί να δοθεί ελεύθερα. Ταυτόχρονα, εκτός τέτοιων περιστάσεων, ενώ το βάρος της απόδειξης παραμένει στον/στην κατήγορο, ο κατηγορούμενος θα πρέπει να ερωτηθεί σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο εξασφάλισε τη συναίνεση του καταγγέλλοντα.

Σε χώρες με νόμους που βασίζονται στη συναίνεση, η ευθύνη εξακολουθεί να είναι στην πλευρά του κατηγόρου (δηλαδή του θύματος), να αποδείξει πέρα από κάθε εύλογη αμφιβολία ότι η σεξουαλική πράξη δεν ήταν συναινετική και αν ο βιασμός διαπράχθηκε εκ προθέσεως, απερίσκεπτα ή εξ αμελείας. Το γεγονός ότι, κατά τη διάρκεια της έρευνας και των δικαστικών διαδικασιών, ο κατηγορούμενος μπορεί να ερωτηθεί σχετικά με τα μέτρα που έλαβε για να διαπιστώσει εάν το άλλο συναινεί, δεν σημαίνει ότι θεωρείται ένοχος.

https://www.amnesty.gr/en/node/22080
Είναι απ το λινκ που παρέθεσε ο ίδιος χρήστης πίσω.

Ουσιαστικά η καινοτομία είναι ότι ο δικαστής θα ρωτήσει πως εξασφάλισε ο κατηγορούμενος την συναίνεση και όχι ότι θα πρέπει να αποδείξει κάτι.

Και υποθέτεις ότι θα τον ρωτήσει έτσι, για να κουτσομπολέψει την υπόθεση;
Το πράγμα είναι απλό: όταν το θύμα υποστηρίξει ότι δεν συναίνεσε, ότι πάγωσε ή ότι έδινε δείγματα δυσφορίας, ο θύτης θα πρέπει να αντικρούσει τον ισχυρισμό του θύματος. Εκ των πραγμάτων θα πρέπει να αποδείξει τη δική του πλευρά, δηλαδή να τεκμηριώσει τη συναίνεση, όπως εκείνος την αντιλήφθηκε.
Η διαδικασία θα προσπαθήσει να κατανοήσει το βαθμό στον οποίο ο ένας προσπαθούσε να δείξει τη δυσφορία του, κι ο άλλος εισέπραττε συναίνεση.

Μην μπερδεύετε το τεκμήριο της αθωότητας με την υποχρέωση να αντικρούσει τον ισχυρισμό του κατηγόρου που τον βάζει σε θέση υπόλογου δεδομένου ότι τα αντικειμενικά κριτήρια της συναίνεσης είναι περιορισμένα κι όλα στηρίζονται στην περιγραφή της κατάστασης από τα δύο μέρη.

[Λίνο Βεντούρα]

https://www.vice.com/gr/article/8xvjav/ ... eis-ki-esy Ήταν το πρώτο μου κανονικό αγόρι και η πρώτη φορά που έκανα σεξ. Μετά από έξι μήνες, η σχέση έγινε ξαφνικά κακοποίηση – σωματικά, σεξουαλικά και συναισθηματικά. Με βίασε δύο ή τρεις φορές, αρκετά νωρίς στη σχέση και έμεινα μαζί του άλλα πέντε χρόνια.

Στους έξω φαινόταν γλυκός και ευγενικός – και αρκετά θηλυπρεπής. Δεν περίμενε κανείς να είναι βίαιος και ποτέ δεν είπα σε κανέναν τι συνέβαινε. Ένας από τους λόγους που δυσκολευόμουν να φύγω, ήταν επειδή είχε δυο πλευρές – διχασμένη προσωπικότητα. Όταν δεν με κακοποιούσε, όλα ήταν μια χαρά. Τα πηγαίναμε πολύ καλά.Την πρώτη φορά που με βίασε είχαμε τσακωθεί πολύ άσχημα και μάλλον έψαχνε τρόπο να με τιμωρήσει. Τότε δούλευε σε ένα μπαρ και μου ζήτησε να πάω από εκεί στο διάλλειμά του.

Νόμιζα ότι ήθελε να μιλήσουμε. Πήγαμε σε μια δασώδη περιοχή πίσω από το μπαρ και είπε: «Νιώθω άσχημα. Θέλω να κάνω σεξ». Του είπα ότι εγώ δεν ήθελα, είπε ότι δεν τον ένοιαζε και μου είπε να γονατίσω. Με ανάγκασε να του κάνω στοματικό και μετά με έβαλε να γυρίσω και κάναμε σεξ. Έκλαιγα. Το είχε κάνει για να με τιμωρήσει – για να με ταπεινώσει και να νιώσει εκείνος καλύτερα.Όταν το σκέφτομαι εκ των υστέρων, προφανώς δεν ήταν συναινετικό. Τότε, επειδή μου είπε τι να κάνω και το έκανα, δεν σκέφτηκα ότι με είχε βιάσει. Μου πήρε περίπου τέσσερα χρόνια να το συνειδητοποιήσω. Αλλά τότε –τώρα μου ακούγεται τρελό–, νόμιζα ότι ήταν απλώς ένας ακραίος τσακωμός. Ήταν η πρώτη μακροχρόνια σχέση μου και δεν είχα με τι να τη συγκρίνω - και δεν ήθελα να είμαι μόνη μου. Εκ των υστέρων, λέω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα να ήμουν μόνη.

Σε ταινίες ή σειρές, όπου δείχνουν σχέσεις που περιλαμβάνουν κακοποίηση, το κάνουν να φαίνεται σαν να συμβαίνει συνέχεια. Αλλά το περισσότερο διάστημα δεν είναι έτσι – τα πράγματα είναι σχετικά νορμάλ. Ύστερα όμως, υπήρχαν στιγμές που γίνονταν καυγάδες που ήταν πέρα από τα όρια του αποδεκτού. Έριχνε ολόκληρες βιβλιοθήκες, πετούσε καρέκλες, μου πετούσε πράγματα. Μια φορά, μου κοπάνησε το κεφάλι στον καθρέφτη και οι γείτονες κάλεσαν την Αστυνομία.

Σ’ εκείνη τη φάση, ήθελα να τον αφήσω, αλλά με τρόμαζε το γεγονός να έχω να πληρώνω όλο το νοίκι μόνη μου για το διαμέρισμά μας στο Λονδίνο. Επίσης, μου έβαζε εμπόδια. Απείλησε να αυτοκτονήσει, που ήξερα ότι το φοβόμουν πολύ, επειδή μια από τις πιο στενές μου φίλες είχε αυτοκτονήσει, όταν πήγαινα πανεπιστήμιο. Τσακωνόμασταν και αυτός πήγαινε και στεκόταν στην άκρη μιας γέφυρας.Στο τέλος, τον απάτησα με έναν 19χρονο από τη δουλειά. Παρόλο που ζούσαμε μαζί, πλέον δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου και η κακοποίηση ήταν τόσο φρικτή, που ένιωθα άθλια, όταν ήμουν μαζί του. Με αυτήν τη ζωή –να κοιμάμαι με κάποιον που ήταν γλυκός και μικρός και χαζούλης– ένιωθα πιο χαρούμενη. Αυτή η σύντομη περιπέτεια μου έδωσε δύναμη. Την ένιωσα σαν μια μικρή εκδίκηση.

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον ακτιβισμό και ίδρυσα με κάποιες άλλες γυναίκες μια φεμινιστική ομάδα. Το ότι μπόρεσα να δημιουργήσω μια ξεχωριστή ζωή και ταυτότητα –και να γνωρίσω ανθρώπους που νοιάζονταν για την ασφάλειά μου- με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να δώσω ένα τέλος. Του είπα ότι ήθελα να ζήσουμε χωριστά, όταν έληγε το συμβόλαιο για το σπίτι μας.

Ο απόπατος της κοινωνίας με μορφή χαζογκομενας

[Airman68]

Καλό μου παιδί, δεν συμβαίνει αυτό και δεν μπορεί να συμβεί. Γιατί προσπαθείς να μας πείσεις με παραδείγματα όταν ΔΕΝ ισχύει. Άλλο τι θα ήθελες κι άλλο τι ισχύει.

Ως εκ τούτου, ο ορισμός του βιασμού πρέπει να περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα εξαναγκαστικών περιστάσεων, όπου η συναίνεση δεν μπορεί να δοθεί ελεύθερα. Ταυτόχρονα, εκτός τέτοιων περιστάσεων, ενώ το βάρος της απόδειξης παραμένει στον/στην κατήγορο, ο κατηγορούμενος θα πρέπει να ερωτηθεί σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο εξασφάλισε τη συναίνεση του καταγγέλλοντα.

Σε χώρες με νόμους που βασίζονται στη συναίνεση, η ευθύνη εξακολουθεί να είναι στην πλευρά του κατηγόρου (δηλαδή του θύματος), να αποδείξει πέρα από κάθε εύλογη αμφιβολία ότι η σεξουαλική πράξη δεν ήταν συναινετική και αν ο βιασμός διαπράχθηκε εκ προθέσεως, απερίσκεπτα ή εξ αμελείας. Το γεγονός ότι, κατά τη διάρκεια της έρευνας και των δικαστικών διαδικασιών, ο κατηγορούμενος μπορεί να ερωτηθεί σχετικά με τα μέτρα που έλαβε για να διαπιστώσει εάν το άλλο συναινεί, δεν σημαίνει ότι θεωρείται ένοχος.

https://www.amnesty.gr/en/node/22080
Είναι απ το λινκ που παρέθεσε ο ίδιος χρήστης πίσω.

Ουσιαστικά η καινοτομία είναι ότι ο δικαστής θα ρωτήσει πως εξασφάλισε ο κατηγορούμενος την συναίνεση και όχι ότι θα πρέπει να αποδείξει κάτι.

Και υποθέτεις ότι θα τον ρωτήσει έτσι, για να κουτσομπολέψει την υπόθεση;
Το πράγμα είναι απλό: όταν το θύμα υποστηρίξει ότι δεν συναίνεσε, ότι πάγωσε ή ότι έδινε δείγματα δυσφορίας, ο θύτης θα πρέπει να αντικρούσει τον ισχυρισμό του θύματος. Εκ των πραγμάτων θα πρέπει να αποδείξει τη δική του πλευρά, δηλαδή να τεκμηριώσει τη συναίνεση, όπως εκείνος την αντιλήφθηκε.
Η διαδικασία θα προσπαθήσει να κατανοήσει το βαθμό στον οποίο ο ένας προσπαθούσε να δείξει τη δυσφορία του, κι ο άλλος εισέπραττε συναίνεση.

Αυτό το "απλό" πράγμα θα έχει ως αποτέλεσμα ¨ο λόγος του ενός ενάντια στο λόγο του άλλου".
Γιατί και η καταγγέλλουσα αν δεν έχει να δείξει σημάδια βίας πάνω της πώς θα αποδείξει τον ισχυρισμό της;
Εκτός και αν καταλήξουμε σε αυτό που συζητάμε εδώ και κανένα δίμηνο στο πχώρουμ, να είναι αρκετή η καταγγελία χωρίς αποδεικτικά στοιχεία.
Αλλοίμονό μας (άντρες και γυναίκες) αν η δικαιοσύνη φτάσει σε αυτό το σημείο...

[Naida]

Εν τω μεταξύ σε όλες τις ιστορίες οι περισσότεροι εστιάζουν στην συμπεριφορά της γυναίκας σαν παραβατική και οι υπόλοιποι στου άνδρα σαν παραβατική
Διχάζει την φορουμική κοινωνία ο georgebi.

[stavmanr]

Εγώ πάλι γιατί είμαι σίγουρος ότι στο κοντινό μέλλον θα αυξηθούν κατακόρυφα οι καταγγελίες για βιασμό αν "ο νέος νόμος καταλήγει να ζητά από τον κατηγορούμενο τα τεκμήρια ή έστω κάποια στοιχεία συναίνεσης"...

Αυτό ισχύει και σήμερα.
Σαφώς και αναζητούνται τα στοιχεία που παραπέμπουν σε συναίνεση.
Για την ακρίβεια, το α, β ή γ στοιχείο, που μπορεί να αναφέρει ο κατηγορούμενος ως δείγματα συναίνεσης για την πράξη.
Και το κατά πόσον τα συγκεκριμένα στοιχεία μπορεί να εκληφθούν από το δικαστήριο ως λογικά.

Ναι αλλά απ' ότι καταλαβαίνω τώρα υπάρχει η τάση να προσδίδεται η ταμπέλα του βιασμού σε μια ευρύτερη γκάμα πράξεων και να αναλωνόμαστε σε συζητήσεις επί συζητήσεων αναφορικά με την έννοια της συναίνεσης.
Κάποιες και κάποιοι ονομάζουν "βιασμό" το δάχτυλο που της έβαλε ο άλλος όταν αυτή παρίστανε την κοιμισμένη "για να δει πού το πάει" αντί να το πουν ξέρω γω "μαλακία" ή "ανωμαλία".
Αναφέρουν σαν "βιασμό" αυτό που υπέστησε η άλλη που έχασε το στοίχημα αλλά δεν είπε ότι δεν θέλει, αντί να το πουν "δοκίμασα αλλά δεν μου άρεσε".
Και φοβάμαι ότι θα ξεφτυλιστεί η κατηγορία του βιασμού γιατί πολλές θα σκεφτούν εκ των υστέρων ότι δεν τους άρεσε η φάση.
Όχι τίποτα άλλο αλλά κρίμα για τα πραγματικά θύματα βιασμού που θα αντιμετωπίσουν απίστευτη καχυποψία λόγω αυτού...

Το λάθος που γίνεται είναι ότι δεν λαμβάνεται υπόψη η κατηγορία του εγκλήματος στις περιπτώσεις που αναφέρονται. Δεν είναι όλοι οι βιασμοί ίδιοι, ούτε έχουν την ίδια βαρύτητα στην ποινική διαδικασία. Οι βιασμοί που προκαλούν σωματικές βλάβες, ή φέρονται με βία ή με απειλή, είναι βαρύτατες μορφές βιασμού σύμφωνα με το άρθρο του ποινικού κώδικα. Οι βιασμοί που δεν φέρουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά προκύπτουν ως κάποια υπέρβαση της ελευθερίας του ατόμου στην αυτοδιάθεση, είναι μεν εγκλήματα, αλλά όχι όπως τα πρώτα. Γι' αυτό και τα πρώτα τιμωρούνται με φυλάκιση άνω των 10 ετών (ως και ισόβια σε βαριές περιπτώσεις), ενώ τα δεύτερα με κάθειρξη ως και 10 ετών.

Μη νομίζεις δηλαδή ότι οι περιπτώσεις όλες θα δικάζονται με τον ίδιο τρόπο και θα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Ανάλογα της βαρύτητας των πράξεων ή της αμέλειας για συναίνεση, θα κλιμακώνονται και οι ποινές.

[ΓΑΛΗ]

Σ’ εκείνη τη φάση, ήθελα να τον αφήσω, αλλά με τρόμαζε το γεγονός να έχω να πληρώνω όλο το νοίκι μόνη μου για το διαμέρισμά μας στο Λονδίνο. Επίσης, μου έβαζε εμπόδια. Απείλησε να αυτοκτονήσει, που ήξερα ότι το φοβόμουν πολύ, επειδή μια από τις πιο στενές μου φίλες είχε αυτοκτονήσει, όταν πήγαινα πανεπιστήμιο. Τσακωνόμασταν και αυτός πήγαινε και στεκόταν στην άκρη μιας γέφυρας.Στο τέλος, τον απάτησα με έναν 19χρονο από τη δουλειά. Παρόλο που ζούσαμε μαζί, πλέον δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου και η κακοποίηση ήταν τόσο φρικτή, που ένιωθα άθλια, όταν ήμουν μαζί του. Με αυτήν τη ζωή –να κοιμάμαι με κάποιον που ήταν γλυκός και μικρός και χαζούλης– ένιωθα πιο χαρούμενη. Αυτή η σύντομη περιπέτεια μου έδωσε δύναμη. Την ένιωσα σαν μια μικρή εκδίκηση.

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον ακτιβισμό και ίδρυσα με κάποιες άλλες γυναίκες μια φεμινιστική ομάδα. Το ότι μπόρεσα να δημιουργήσω μια ξεχωριστή ζωή και ταυτότητα –και να γνωρίσω ανθρώπους που νοιάζονταν για την ασφάλειά μου- με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να δώσω ένα τέλος. Του είπα ότι ήθελα να ζήσουμε χωριστά, όταν έληγε το συμβόλαιο για το σπίτι μας.

Από τη στιγμή που ο κύριος λόγος παραμονής ήταν το νοίκι και όχι ο φόβος ή οτιδήποτε άλλο, η συγκεκριμένη σχέση παραπέμπει περισσότερο σε συνειδητή πορνεία και όχι υποταγή λόγω θυματοποίησης κλπ

Γιατί η συνειδητοποίηση ήρθε πολύ πιο νωρίς από τη λήξη του συμβόλαιου.