Phorum.com.gr

Πρετεντέρης έγραψε: 14 Μαρ 2020, 14:00

Papa John έγραψε: 12 Μαρ 2020, 17:26 Από τις πιο διάσημες ιστορίες βιασμού βιβλίου από την αντίστοιχη ταινία,πρέπει να είναι (ξανά) ένα του Στήβεν Κινγκ,η Λάμψη.
Δεν το λέω εγώ,ο ίδιος ο Κινγκ το λέει.

Δεν είναι άσχημη η Λάμψη, απλώς υποθέτω ότι ο Κινγκ είναι τόσο καλός συγγραφέας, ώστε προφανώς η ταινία δεν μπορεί να αποδώσει όλη την ατμόσφαιρα του βιβλίου.

Η αλήθεια είναι ότι περισσότερο μου άρεσε η ταινία από το βιβλίο.
Η καλλίτερη ερμηνεία του Νίκολσον για μένα.

Albrecht έγραψε: 13 Μαρ 2020, 15:35 Γιατί λέτε για το heart of darkness? Εδώ δεν έχουμε μεταφορά βιβλίου αλλά επιρροή. Καμία σχέση στην πλοκή

Bipsco έγραψε: 14 Μαρ 2020, 13:29 Δεν υπάρχει καθολική αποδοχή για αντικειμενικά κριτήρια στην τέχνη. Ας πούμε, μπορούμε να ορίσουμε ότι τα τραγούδια με τρία ακόρντα είναι σκουπίδια; Οι περισσότεροι θα το εφαρμόσουν, μόνο στα τραγούδια που δεν τους αρέσουν.

Γενικά μιλώντας, στερεοτυπικοί και μονότονοι χαρακτήρες, προβλέψιμη πλοκή, κακή χρήση της γλώσσας*, παρωχημένο world building, όλα αυτά είναι ελέγξιμοι ισχυρισμοί. Δεν έχουν αντικειμενικότητα στον βαθμό που μπορεί κάποιο φιλόδοξο έργο να βρεθεί να τα χρησιμοποιεί επιτηδευμένα επειδή αποσκοπεί σε αποδόμηση ή/και σε κάποιο πρωτότυπο recontextualization, αλλά στην μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων θα επισημανθούν σαν αδυναμίες.

Εκεί που υπάρχει μεγάλη υποκειμενικότητα πάντως είναι στο πως θα εκτιμήσεις το τι θα πέσει στα χέρια σου όταν πρωτοξεκινάς να διαβάζεις, το πιο πιθανό είναι να θαμπωθείς μια και δεν έχεις σημεία αναφοράς. Ξαναδιάβασα το The Color Out of Space εν όψει της ταινίας τις προάλλες και... δεν ήταν τόσο καλό όσο το θυμόμουν

* έχω σίγουρα διαβάσει να λένε για το Έραγκον ότι είχε ξεκάρφωτες υπερλεπτομερείς περιγραφές π.χ. random επίπλων να σπάνε τη ροή, και το θυμάμαι επειδή ομοίως λένε για τον RRMartin ότι το παρακάνει όταν περιγράφει φαγητά.

hellegennes έγραψε: 13 Μαρ 2020, 13:26 Αφενός δεν είπα ότι είναι πρόβλημα στην λογοτεχνία του Λάβκραφτ, είπα ότι είναι χαρακτηριστικό της. Δεν ξέρω γιατί το εξέλαβες σαν κριτική και όχι σαν ανάλυση.

Το είπες στο κοντεξτ του γιατί δε γίνονται καλές ταινίες, σε αυτό απαντούσα. Δεν διαφωνώ σε αυτά που λες παρακάτω, πέραν να προσθέσω ότι οι χαρακτήρες της ταινίας ήταν υποτυπώδεις.

hellegennes έγραψε: 13 Μαρ 2020, 13:26 Όταν λέω αρλεκινοειδές νομίζω ότι οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι μιλάμε για λαϊκή λοχοτεχνία.

Τα άρλεκιν είναι πιο ειδικού τύπου όμως, αποκλειστικά φωτορομάντζα, δεν ταιριάζει για γενικός χαρακτηρισμός.

Ναι, εννοώ ότι δεν γίνονται καλές ταινίες γιατί η ταινία δουλεύει διαφορετικά σαν μέσο κι αυτό το είδος λογοτεχνίας δεν δουλεύει στο μέσο του κινηματογράφου. Η προσέγγιση του Λάβκραφτ είναι αφηγητική και στις ταινίες η αφήγηση δεν δουλεύει καλά.

hellegennes έγραψε: 15 Μαρ 2020, 00:06 Ναι, εννοώ ότι δεν γίνονται καλές ταινίες γιατί η ταινία δουλεύει διαφορετικά σαν μέσο κι αυτό το είδος λογοτεχνίας δεν δουλεύει στο μέσο του κινηματογράφου. Η προσέγγιση του Λάβκραφτ είναι αφηγητική και στις ταινίες η αφήγηση δεν δουλεύει καλά.

Μια χαρά μπορεί να δουλέψει, αρκεί να έχεις αρκετή άνεση με το μέσο ώστε να μπορείς να κινηθείς αντισυμβατικά.

Οι καλύτερες λαβκραφτικές ταινίες για μένα είναι το In The Mouth of Madness και το Lighthouse, ενώ από απευθείας μεταφορές πολύ αξιόλογα θεωρώ το Call of Cthulhu και το The Whisperer in the Darkness, indy παραγωγές που υιοθέτησαν ένα χαρακτηριστικό ασπρόμαυρο παλιομοδίτικο στυλ παρουσίασης, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ιδιαίτερα πρώιμες δυνατότητες εκείνης της εποχής σε ειδικά εφέ σαν translation convention για τα ποιο απόκοσμα πράγματα που θα έπρεπε διαφορετικά να δείξουν (το call of cthulhu μάλιστα νομίζω ήταν γυρισμένο σαν βουβή ταινία).

Γενικά βρήκα τα εφέ του ντεμέκ 1920 πολύ πιο ικανοποιητικά από ότι ας πούμε τον εξωγήινο screen saver στο τέλος του κατά τα άλλα πετυχημένου Annihilation.

hellegennes έγραψε: 12 Μαρ 2020, 20:03

alekhine έγραψε: 12 Μαρ 2020, 19:56 αυτο μπορει να βρεθει σε 1-2 καλα παλαιοβιβλιοπωλεια, οπως αυτο

Οου! Η Β΄ έκδοση. Αυτή βγήκε μετά την ταινία. Αναρωτιέμαι αν έχει διαφορές ή είναι απλώς ανατύπωση με άλλο εξώφυλλο. Ψήνομαι να το παραγγείλω.

Παρεμπιπτόντως, η κόπια μου λέει «δρχ 900». Το αφήνω να πλανάται.

Αυτήν είχα κι εγώ και δεν μπορώ να την βρω γαμω τα κερατα μου. Έχω σίγουρα πάντως τον Χαμένο Κόσμο . Με βάλατε στην πρίζα πάντως ρε τομάρια να ψάξω να βρω το Jurrasic Park. Αν δεν το βρω Χελη ανέμενε επίσκεψη /infiltration -> κλοπή του δικού σου.

Απαγορεύονται τα infiltrations εν μέσω πανδημίας.

Πάντως είναι πολύ ταλαιπωρημένη η έκδοσή μου. Χρειάζεται κόλλημα σελίδων πίσω στην ράχη.

Stalker έγραψε: 15 Μαρ 2020, 01:33

hellegennes έγραψε: 15 Μαρ 2020, 00:06 Ναι, εννοώ ότι δεν γίνονται καλές ταινίες γιατί η ταινία δουλεύει διαφορετικά σαν μέσο κι αυτό το είδος λογοτεχνίας δεν δουλεύει στο μέσο του κινηματογράφου. Η προσέγγιση του Λάβκραφτ είναι αφηγητική και στις ταινίες η αφήγηση δεν δουλεύει καλά.

Μια χαρά μπορεί να δουλέψει, αρκεί να έχεις αρκετή άνεση με το μέσο ώστε να μπορείς να κινηθείς αντισυμβατικά.

Οι καλύτερες λαβκραφτικές ταινίες για μένα είναι το In The Mouth of Madness και το Lighthouse, ενώ από απευθείας μεταφορές πολύ αξιόλογα θεωρώ το Call of Cthulhu και το The Whisperer in the Darkness, indy παραγωγές που υιοθέτησαν ένα χαρακτηριστικό ασπρόμαυρο παλιομοδίτικο στυλ παρουσίασης, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ιδιαίτερα πρώιμες δυνατότητες εκείνης της εποχής σε ειδικά εφέ σαν translation convention για τα ποιο απόκοσμα πράγματα που θα έπρεπε διαφορετικά να δείξουν (το call of cthulhu μάλιστα νομίζω ήταν γυρισμένο σαν βουβή ταινία).

Γενικά βρήκα τα εφέ του ντεμέκ 1920 πολύ πιο ικανοποιητικά από ότι ας πούμε τον εξωγήινο screen saver στο τέλος του κατά τα άλλα πετυχημένου Annihilation.

βαλε και το The Void

Παρταλι έγραψε: 16 Μαρ 2020, 18:48 βαλε και το The Void

Σωστός, αλλά είναι πολύ πιο έμμεση η επιρροή εκεί, νομίζω κυριαρχεί το DNA του Hellraiser και του Κάρπεντερ. Αλλά αν δεχτούμε το Lighthouse γιατί όχι κι αυτό.

Όλη η ταινία είναι ένα ανούσιο γλυκανάλατο μελό για να χαίρονται οι χαζογκόμενες με το να ασχολούμαστε συνέχεια με τα γκομενικά του Ρον Ουέσλι. Λείπουν επίσης πολλές από τις σκηνές με τις "αναμνήσεις" του Λόρδου Βόλντεμορτ που μας δείχνουν την κάπως πιο ανθρώπινη πλευρά του (όταν ήταν νέος).

Τα βρήκα, εμένα λέει 1000 δραχμές (και το πήρα το καλοκαίρι του 94 είμαι σχεδόν σίγουρος).

Ενδιαφέρον. Το δικό σου είναι έκδοση του Οκτωβρίου του '93, το δικό μου είναι Δεκέμβριο του '92. Το δικό μου οπισθόφυλλο δεν έχει barcode.

Αύξηση 11% η δραχμούλα σε λιγότερο από έτος.

Ο Χαμένος Κόσμος πρέπει να είναι ίδια έκδοση με την δική μου. Δεν την έχω για αντιπαραβολή, δυστυχώς, την έχω δανείσει.

Stalker έγραψε: 16 Μαρ 2020, 20:08

Παρταλι έγραψε: 16 Μαρ 2020, 18:48 βαλε και το The Void

Σωστός, αλλά είναι πολύ πιο έμμεση η επιρροή εκεί, νομίζω κυριαρχεί το DNA του Hellraiser και του Κάρπεντερ. Αλλά αν δεχτούμε το Lighthouse γιατί όχι κι αυτό.

βαζουμε και το Underwater [2020] στο τσουβαλι
βασικα δεν ειναι Lovecraft-ικη ΑΛΛΑ, εμφανιζεται ο ιδιος ο ΚΘΟΥΛΟΥ αντιπροσωπος στο φιναλε (μεγαλειο, ψιλοεχυσα)