Γαμάτα βιβλία που "βιάστηκαν" από ταινίες

[Βλήμα]

Η Αποκάλυψη είναι η πιό γαμάτη ταινία έβα (αν εξαιρέσεις την σκηνή που ο Μπράντο μιλά λες και παθαίνει εγκεφαλικό.)
Υποθέτω πως το βιβλίο θα είναι >>> Όμηρος

Εξίσου καλό είναι και το βιβλίο.

Ναι αλλά καμία σχέση, πέρα από τον πολύ γενικό σεναριακό κορμό του πάω βαρκάδα να βρω έναν πωρωμένο ζουγκλοτσιφλικά να μου λύσει τα υπαρξιακά μου.

Η εποχή που αναφερόταν το βιβλίο απείχε δυο- τρεις δεκαετίες από την εποχή που γράφτηκε. Ήταν σχεδόν σύγχρονο. Αν το 70 γυριζόταν μια ταινία στηριγμένη πιστά στο βιβλίο θα υπήρχε ο φόβος οι θεατές να την αντιληφθούν σαν ταινία εποχής κι οι προβληματισμοί της να περάσουν σε δεύτερο επίπεδο. Οι αλλαγές που γίνανε θεωρώ ότι ήταν σωστές και, κατά παράδοξο τρόπο, αναγκαίες στο να μείνει πιστός ο σκηνοθέτης στο πνεύμα του βιβλίου.

[hellegennes]

αυτο μπορει να βρεθει σε 1-2 καλα παλαιοβιβλιοπωλεια, οπως αυτο

Οου! Η Β΄ έκδοση. Αυτή βγήκε μετά την ταινία. Αναρωτιέμαι αν έχει διαφορές ή είναι απλώς ανατύπωση με άλλο εξώφυλλο. Ψήνομαι να το παραγγείλω.

Παρεμπιπτόντως, η κόπια μου λέει «δρχ 900». Το αφήνω να πλανάται.

[Βλήμα]

Η κινηματογραφική Λάμψη είναι σαφώς ανώτερη από το βιβλίο. Μην πω και η Λάμψη του Φώσκολου είναι ανώτερη από το βιβλίο.

Ερώτηξις: Έχεις διαβάσει καθόλου Κινγκ; Το ρωτάω επειδή γενικά αντιμετωπίζεται σαν συγγραφέας άρλεκιν τρόμου κι όταν διάβασα την λάμψη είχα κι εγώ αυτό στο μυαλό μου, αλλά τελικά αποδείχτηκε αρχιδάτο βιβλίο.

[νύχτα]

και το παιχνίδι του Τζέραλντ ήταν γαμάτο βιβλίο (διασκεδαστικό)
μα η ταινία δεν βλεπόταν

[ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ]

Το τραγούδι τα ξεπέρασε όλα (βιβλίο, ταινία).

[Stalker]

Η εποχή που αναφερόταν το βιβλίο απείχε δυο- τρεις δεκαετίες από την εποχή που γράφτηκε. Ήταν σχεδόν σύγχρονο. Αν το 70 γυριζόταν μια ταινία στηριγμένη πιστά στο βιβλίο θα υπήρχε ο φόβος οι θεατές να την αντιληφθούν σαν ταινία εποχής κι οι προβληματισμοί της να περάσουν σε δεύτερο επίπεδο. Οι αλλαγές που γίνανε θεωρώ ότι ήταν σωστές και, κατά παράδοξο τρόπο, αναγκαίες στο να μείνει πιστός ο σκηνοθέτης στο πνεύμα του βιβλίου.

Α δεν το είπα για κακό Απλά για να μην βρεθεί ο προ εκπλήξεως αυτός που απαντούσες αν πάει να το διαβάσει το heart of darkness περιμένοντας ξέρω γω πολεμικό.

Κατά τα άλλα συμφωνώ και επαυξάνω.

[Bipsco]

Το Eragon δεν είναι εκείνο το fantasy που έγραψε ένα δεκαπεντάχρονο και το έβγαλαν οι γονείς του που είχαν τυπογραφείο, και που η πλοκή είναι η πιο σούπα εκδοχή του monomyth έβερ;

Anyway κακή χρήση του Jeremy Irons, είναι γαμάτος όταν παίζει σάπιους φανταζί κακούς.

To Eragon είναι το πρώτο βιβλίο της τετραλογίας "The inheritance cycle". H πρώτη έκδοση του πρώτου βιβλίου ήταν της οικογενείας. Ναι, ήταν 15χρονών, όταν το έγραψε. Ok, δεν ήταν ιδιαίτερα πρωτότυπο αλλά σούπα δεν το λες.

[hellegennes]

Η κινηματογραφική Λάμψη είναι σαφώς ανώτερη από το βιβλίο. Μην πω και η Λάμψη του Φώσκολου είναι ανώτερη από το βιβλίο.

Ερώτηξις: Έχεις διαβάσει καθόλου Κινγκ; Το ρωτάω επειδή γενικά αντιμετωπίζεται σαν συγγραφέας άρλεκιν τρόμου κι όταν διάβασα την λάμψη είχα κι εγώ αυτό στο μυαλό μου, αλλά τελικά αποδείχτηκε αρχιδάτο βιβλίο.

Από τα παλιότερα σχεδόν τα πάντα, εκτός από τα Dark Towers. Δεν έχω διαβάσει τίποτα που έχει γράψει τα τελευταία 15 χρόνια.

[Stalker]

Το Eragon δεν είναι εκείνο το fantasy που έγραψε ένα δεκαπεντάχρονο και το έβγαλαν οι γονείς του που είχαν τυπογραφείο, και που η πλοκή είναι η πιο σούπα εκδοχή του monomyth έβερ;

Anyway κακή χρήση του Jeremy Irons, είναι γαμάτος όταν παίζει σάπιους φανταζί κακούς.

To Eragon είναι το πρώτο βιβλίο της τετραλογίας "The inheritance cycle". H πρώτη έκδοση του πρώτου βιβλίου ήταν της οικογενείας. Ναι, ήταν 15χρονών, όταν το έγραψε. Ok, δεν ήταν ιδιαίτερα πρωτότυπο αλλά σούπα δεν το λες.

Να διευκρινίσω ότι μιλάω από δεύτερο χέρι, τέτοια φήμη είχε τότε το βιβλίο. Ίσως να ήταν καλό για το είδος του, δεν ξέρω, εδώ θεωρούνται καλά το Dark Elf και το Last Wish, υπάρχει τρομερή υποκειμενικότητα σε ότι αφορά τα genre βιβλία.

Από την ταινία δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα, και όταν προσπαθώ να το θυμηθώ νομίζω ότι το μπερδεύω με το starwars στο μυαλό μου, π.χ. ξεκινάει με πριγκίπισσα που την κυνηγάνε, αυτό που κουβαλάει το βρίσκει ανυποψίαστο χωριατόπαιδο και τον οδηγεί σε μέντορα που του αποκαλύπτει ότι είναι γόνος μυστικιστικού τάγματος, μετά βρίσκει τους επαναστάτες κ.λπ. κ.λπ.

[Bipsco]

Το Eragon δεν είναι εκείνο το fantasy που έγραψε ένα δεκαπεντάχρονο και το έβγαλαν οι γονείς του που είχαν τυπογραφείο, και που η πλοκή είναι η πιο σούπα εκδοχή του monomyth έβερ;

Anyway κακή χρήση του Jeremy Irons, είναι γαμάτος όταν παίζει σάπιους φανταζί κακούς.

To Eragon είναι το πρώτο βιβλίο της τετραλογίας "The inheritance cycle". H πρώτη έκδοση του πρώτου βιβλίου ήταν της οικογενείας. Ναι, ήταν 15χρονών, όταν το έγραψε. Ok, δεν ήταν ιδιαίτερα πρωτότυπο αλλά σούπα δεν το λες.

Να διευκρινίσω ότι μιλάω από δεύτερο χέρι, τέτοια φήμη είχε τότε το βιβλίο. Ίσως να ήταν καλό για το είδος του, δεν ξέρω, εδώ θεωρούνται καλά το Dark Elf και το Last Wish, υπάρχει τρομερή υποκειμενικότητα σε ότι αφορά τα genre βιβλία.

Από την ταινία δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα, και όταν προσπαθώ να το θυμηθώ νομίζω ότι το μπερδεύω με το starwars στο μυαλό μου, π.χ. ξεκινάει με πριγκίπισσα που την κυνηγάνε, αυτό που κουβαλάει το βρίσκει ανυποψίαστο χωριατόπαιδο και τον οδηγεί σε μέντορα που του αποκαλύπτει ότι είναι γόνος μυστικιστικού τάγματος, μετά βρίσκει τους επαναστάτες κ.λπ. κ.λπ.

Επειδή ένα βιβλίο αρέσει σε κάποιους δεν σημαίνει ότι πρέπει να σου αρέσει και σένα. Είναι παράλογο να γκρινιάζεις για την υποκειμενικότητα της άποψης μιας μερίδας ατόμων και να μην βλέπεις την υποκειμενικότητα της δικιάς σου γνώμης. Είχα διαβάσει τα τρια ή τέσσερα(δεν θυμάμαι) βιβλία πριν κάτι χρόνια (τέλη δεκαετίας του 2000). Έχω ξεχάσει την πλοκή. Πάνω κάτω, θυμάμαι αυτά που θυμάσαι εσύ.

[Stalker]

Επειδή ένα βιβλίο αρέσει σε κάποιους δεν σημαίνει ότι πρέπει να σου αρέσει και σένα. Είναι παράλογο να γκρινιάζεις για την υποκειμενικότητα της άποψης μιας μερίδας ατόμων και να μην βλέπεις την υποκειμενικότητα της δικιάς σου γνώμης. Είχα διαβάσει τα τρια ή τέσσερα(δεν θυμάμαι) βιβλία πριν κάτι χρόνια (τέλη δεκαετίας του 2000). Έχω ξεχάσει την πλοκή. Πάνω κάτω, θυμάμαι αυτά που θυμάσαι εσύ.

Σαφώς, αυτό ήθελα να μαζέψω όταν μίλησα για υποκειμενικότητα, ειδικά αφού δεν το έχω διαβάσει. Απλά το θυμάμαι επειδή πουλούσε κέρατα εν μέσω κριτικής κατακραυγής, πάνω κάτω ότι έγινε με το twilight αργότερα, και μάλιστα πριν γίνουν μόδα τα young adult, πιθανόν να ήταν και πρωτοποριακό στο να καλύψει αυτό το target group δηλαδή.

Από κει και πέρα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, και πάνω απ'όλα δεν υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ του να σου αρέσει ένα βιβλίο και του να είναι αντικειμενικά για τα μπάζα, και το λέω αυτό σαν άτομο που έχει πολύ περισσότερα μυθιστορήματα starwars στο ράφι του απ' ότι θα ήμουν διατεθειμένος να παραδεχτώ ενυπόγραφα.

[Jimmy81]

Για πολλά βιβλία του Stephen King λέγεται αυτό περί κακής κινηματογραφικής μεταφοράς αλλά και του H.P. Lovecraft. Ειδικά του δεύτερου τα βιβλία είναι πολύ δύσκολο να αποδοθούν στον κινηματογράφο πετυχημένα.

[hellegennes]

Για πολλά βιβλία του Stephen King λέγεται αυτό περί κακής κινηματογραφικής μεταφοράς αλλά και του H.P. Lovecraft. Ειδικά του δεύτερου τα βιβλία είναι πολύ δύσκολο να αποδοθούν στον κινηματογράφο πετυχημένα.

Ναι, για δύο λόγους: είναι ονειρικά/ψυχεδελικά, που στοχεύουν στην φαντασία σου, η οποία μπορεί να είναι πολύ αποδοτικότερη της αποτύπωσης στο φιλμ και γενικά δύσκολα αποτυπώνεται ο ατμοσφαιρικός φόβος σε εικόνα, ακόμα και με την βοήθεια του ήχου. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο Λάβκραφτ ήταν αυτό που λέμε «καλός κακός συγγραφέας». Λογοτεχνικά είναι κακός. Επαναλαμβανόμενος λόγος και μοτίβα, ίδιες λέξεις, υπεραπλουστευμένη γλώσσα, αρλεκινοειδής, χωρίς βάθος και χωρίς χαρακτήρες. Σαν αίσθηση όμως είναι μοναδικός. Με την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που δημιούργησε, το σύμπαν του και την μυθολογία του και με το εξαιρετικά χαρακτηριστικό του στυλ.

Τώρα, τα αρλεκινοειδή προσφέρονται μόνο για b movies και το τελευταίο ειδικά είναι από τα σημαντικότερα σημεία στα οποία κρίνεται μια ταινία: οι χαρακτήρες. Ουσιαστικά αυτό κάνει μια ταινία καλή: οι καλογραμμένοι χαρακτήρες, με βάθος, ιδιαιτερότητες και προσωπικότητα, με τους οποίους μπορείς να ταυτιστείς, να μισήσεις και γενικά να σου προκαλέσουν έντονα συναισθήματα. Αυτό απουσιάζει τελείως από το έργο του Λάβκραφτ, οι χαρακτήρες του είναι μόνο οχήματα στην αφήγηση.

[hellegennes]

Αντιθέτως, υπάρχουν καλές μεταφορές του Κινγκ. Η Λάμψη, η Τελευταία Έξοδος και το Πράσινο Μίλι και σε έναν βαθμό η Ομίχλη, είναι καλές μεταφορές. Επίσης, το Maximum Overdrive, είναι στο ίδιο επίπεδο με το διήγημα: για τον πούτσο, αλλά διασκεδαστικό.

[Ζενίθεδρος]