Bipsco έγραψε: 14 Μαρ 2020, 13:29
Δεν υπάρχει καθολική αποδοχή για αντικειμενικά κριτήρια στην τέχνη. Ας πούμε, μπορούμε να ορίσουμε ότι τα τραγούδια με τρία ακόρντα είναι σκουπίδια; Οι περισσότεροι θα το εφαρμόσουν, μόνο στα τραγούδια που δεν τους αρέσουν.
Γενικά μιλώντας, στερεοτυπικοί και μονότονοι χαρακτήρες, προβλέψιμη πλοκή, κακή χρήση της γλώσσας
*, παρωχημένο world building, όλα αυτά είναι ελέγξιμοι ισχυρισμοί. Δεν έχουν αντικειμενικότητα στον βαθμό που μπορεί κάποιο φιλόδοξο έργο να βρεθεί να τα χρησιμοποιεί επιτηδευμένα επειδή αποσκοπεί σε αποδόμηση ή/και σε κάποιο πρωτότυπο recontextualization, αλλά στην μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων θα επισημανθούν σαν αδυναμίες.
Εκεί που υπάρχει μεγάλη υποκειμενικότητα πάντως είναι στο πως θα εκτιμήσεις το τι θα πέσει στα χέρια σου όταν πρωτοξεκινάς να διαβάζεις, το πιο πιθανό είναι να θαμπωθείς μια και δεν έχεις σημεία αναφοράς. Ξαναδιάβασα το The Color Out of Space εν όψει της ταινίας τις προάλλες και... δεν ήταν τόσο καλό όσο το θυμόμουν
* έχω σίγουρα διαβάσει να λένε για το Έραγκον ότι είχε ξεκάρφωτες υπερλεπτομερείς περιγραφές π.χ. random επίπλων να σπάνε τη ροή, και το θυμάμαι επειδή ομοίως λένε για τον RRMartin ότι το παρακάνει όταν περιγράφει φαγητά.