Phorum.com.gr

νύχτα έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 19:06

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:58
Εμένα αντιθέτως, μου φαίνεται η τέλεια ενότητα όπως εξελίχθηκε το θέμα.

εγώ με τους Θεούς έχω τελειώσει

οριακά και με τους ανθρώπους, αλλά η αντάρεςμας γελάει,
ας μη της το χαλάσουμε

νύχτα έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 19:06 εγώ με τους Θεούς έχω τελειώσει

οριακά και με τους ανθρώπους, κι ανοίγω σχέσεις με ζώα. Εξέλιξη.

Antares έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:46

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:32
Είναι μια πολύ καλή αρχή. Και να σου πω κάτι;

Σταμάτα να ξοδεύεσαι σ' αυτά που έχασες και στους άλλους κι επικεντρώσου σ' αυτά που έχεις εσύ. Γιατί έχεις.

Και δεν εννοώ μόνον τον σταθερό μισθό, έτσι;

Αυτά κάνω. Φεύγω και από την Αθήνα επίσης με μετάθεση. Να έχω ησυχία και να μην χρειάζομαι συγκοινωνίες ατέλειωτες.

AlienWay έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 21:13 Τι λέτε εδώ, κορίτσια; Βάλτε με στην παρέα σας...

Naida έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 21:14

AlienWay έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 21:13 Τι λέτε εδώ, κορίτσια; Βάλτε με στην παρέα σας...

Λέμε για το πως η πατριαρχία την συγχώρεση.

AlienWay έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 21:16

Naida έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 21:14

AlienWay έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 21:13 Τι λέτε εδώ, κορίτσια; Βάλτε με στην παρέα σας...

Λέμε για το πως η πατριαρχία την συγχώρεση.

Τι την κάνει τη συγχώρεση; Τη δίνει ή δεν τη δίνει;

Naida έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 21:18

AlienWay έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 21:16

Naida έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 21:14

Λέμε για το πως η πατριαρχία την συγχώρεση.

Τι την κάνει τη συγχώρεση; Τη δίνει ή δεν τη δίνει;

Δεν είχα τι λέξη να βάλω και το έγραψα έτσι.

Ομελέτιος Δανιμαρκίας έγραψε: 21 Ιούλ 2020, 02:17 Όμορφο ποστ, αλλά θέλω να ρωτήσω κάτι εξ' αφορμής πρόσφατης προσωπικής εμπειρίας. Η συγχώρεση όπως την εννοείς νομίζω (και γενικά όπως την καταλαβαίνω) επιτελεί τη θεραπευτική λειτουργία της,
όταν π.χ. ο Α συγχωρεί τον Β, ο οποίος Β αναγνωρίζει ότι έχει κάνει μαλακία στον Α και αισθάνεται τύψεις. Έτσι ο Α συγχωρώντας τον Β, τον λυτρώνει από τις ενοχές του και παράλληλα λυτρώνεται και ο ίδιος από αρνητικά συναισθηματικά κατάλοιπα (και μπορούν έτσι και οι δύο να προχωρήσουν με τη ζωή τους).
Τι γίνεται σε περίπτωση που ο Β όχι μόνο δεν αισθάνεται τύψεις, αλλά υποκρίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται καν τι κακό έκανε στον Α (φούλ κακοπροαίρετα και σκατόψυχα)? Τι οφείλει να πράξει εδώ ο Α?
Το θέμα είναι ότι η συγχώρεση ,όπως την αντιλαμβάνομαι, μπορεί να οδηγήσει σε αποκατάσταση της ισορροπίας μόνο όταν και τα δύο μέρη αναγνωρίζουν ότι έλαβε χώρα αδικία, και επιθυμούν, συνεργαζόμενα ουσιαστικά, να ξεπεράσουν το σημείο αυτό. Όταν ο Β ούτε αξίζει, ούτε και επιζητεί συγχώρεση, τι θέση μπορεί να λάβει ο Α?

AlienWay έγραψε:Η συγχώρεση είναι κάτι που δίδεται όταν κάποιος κρίνει ότι το να συγχωρέσει είναι λιγότερο φασαρία ή επιβλαβές από το να μη συγχωρέσει.

Νύχτα έγραψε:είναι αδύνατο να καταφέρεις να συγχωρέσεις κάποιον ο οποίος
δεν θέλει να συγχωρεθεί

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:04

omg kai 3 lol έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 16:36

ΓΑΛΗ έγραψε: 21 Ιούλ 2020, 22:35

Το πρόβλημα δεν είναι η αξία της έννοιας σε θεωρητικό επίπεδο αλλά η λειτουργικότητα της υπεράνω οπτικής στην καθημερινότητα.

Σαφώς και η καλή διάθεση είναι κάτι που έχει αποτελεσματικότητα γιατί αμβλύνει τις αμυντικές διαθέσεις. Σαφώς μπορούν να προκύψουν παρεξηγήσεις και εντάσεις λόγω εγωϊστικής προσέγγισης των πραγμάτων και αν υπάρξει προσπάθεια να βρεις και την οπτική γωνία του άλλου, πιθανόν να εξομαλυνθεί η κατάσταση. Σαφώς και μια αγκαλιά ή ένα χάδι μπορούν να έχουν μεγαλύτερη δύναμη από μια γροθιά.

Αλλά επίσης σαφώς κάποιοι βλέπουν την όποια θετική προσέγγιση ως παθητικότητα, φόβο ή αδυναμία. Και κάνουν ένα βήμα παραπάνω διεκδικώντας περισσότερο χώρο από αυτόν που κατέκτησαν με το "σπαθί τους".

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ενίοτε η συγγνώμη μπορεί να υποδηλώνει γενναιοδωρία/μεγαλείο ψυχής και όποια άλλη πομπώδη έκφραση γουστάρεις αλλά ενίοτε είναι και εφαλτήριο/δικαίωση για τη μικροψυχία και τη μιζέρια.

η απαντηση ειναι πολυ απλη και δεν εχει καμια σχεση με τον εκαστοτε αλλο,

θα πρεπει να ρωτησεις τον εαυτο σου εαν ειχες την ευκαιρια ποιον απο τους δυο δρομους θα ηθελες να ακολουθησεις στη ζωη σου:

1) να ζησεις με ευτυχια, ζωντανια, ευλογια, χαρα και αρμονια
ή
2) να ζησεις με την εκδικηση, το θυμο, το μισος τη μιζερια

αυτη την ευκαιρια την εχεις καθε μερα,

κι οτι εμποδιο κι αν συναντας μικρο ή μεγαλο, αδιαφορο ή εκνευριστικο θα αντιμετωπιζεται βασει της συνειδητης επιλογης που εχεις κανει πιο πανω..

πχ μπορει να ξυπνησεις μια μερα και να εχεις ολη την καλη διαθεση να δημιουργησεις μια ομορφη ευχαριστη κατασταση για τον εαυτο σου η οποια ομως σχεδον παντα ειναι καταδικασμενη να χαλασει απο αμετρητους εξωγενεις παραγοντες..

για την ευτυχια του σωματος, της ψυχης και του νου ο απολυτος κυριαρχος εισαι εσυ και κανεις αλλος...

Mάλλον έβγαλες διαφορετικό συμπέρασμα από αυτό που εννοώ.

Είμαι πολύ πιο γελαστό άτομο απ' ό,τι νομίζεις. Και φορτίζω πανεύκολα.

stavmanr έγραψε: 23 Ιούλ 2020, 09:12

Ομελέτιος Δανιμαρκίας έγραψε: 21 Ιούλ 2020, 02:17 Όμορφο ποστ, αλλά θέλω να ρωτήσω κάτι εξ' αφορμής πρόσφατης προσωπικής εμπειρίας. Η συγχώρεση όπως την εννοείς νομίζω (και γενικά όπως την καταλαβαίνω) επιτελεί τη θεραπευτική λειτουργία της,
όταν π.χ. ο Α συγχωρεί τον Β, ο οποίος Β αναγνωρίζει ότι έχει κάνει μαλακία στον Α και αισθάνεται τύψεις. Έτσι ο Α συγχωρώντας τον Β, τον λυτρώνει από τις ενοχές του και παράλληλα λυτρώνεται και ο ίδιος από αρνητικά συναισθηματικά κατάλοιπα (και μπορούν έτσι και οι δύο να προχωρήσουν με τη ζωή τους).
Τι γίνεται σε περίπτωση που ο Β όχι μόνο δεν αισθάνεται τύψεις, αλλά υποκρίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται καν τι κακό έκανε στον Α (φούλ κακοπροαίρετα και σκατόψυχα)? Τι οφείλει να πράξει εδώ ο Α?
Το θέμα είναι ότι η συγχώρεση ,όπως την αντιλαμβάνομαι, μπορεί να οδηγήσει σε αποκατάσταση της ισορροπίας μόνο όταν και τα δύο μέρη αναγνωρίζουν ότι έλαβε χώρα αδικία, και επιθυμούν, συνεργαζόμενα ουσιαστικά, να ξεπεράσουν το σημείο αυτό. Όταν ο Β ούτε αξίζει, ούτε και επιζητεί συγχώρεση, τι θέση μπορεί να λάβει ο Α?

AlienWay έγραψε:Η συγχώρεση είναι κάτι που δίδεται όταν κάποιος κρίνει ότι το να συγχωρέσει είναι λιγότερο φασαρία ή επιβλαβές από το να μη συγχωρέσει.

Νύχτα έγραψε:είναι αδύνατο να καταφέρεις να συγχωρέσεις κάποιον ο οποίος
δεν θέλει να συγχωρεθεί

Η συγχώρεση δεν γίνεται για τον άλλο. Γίνεται για τον εαυτό μας. Είναι η δραστηριότητα με την οποία διώχνουμε κάθε ίχνος κακού προς κάποιο πρόσωπο από μέσα μας. Εξοικονομούμε χώρο στο καλό αντί να γεμίζουμε κακές σκέψεις και συναισθήματα.
Στη χριστιανική θεολογία αυτός που σώζει τον εαυτό του σώζεται. Μιλάμε για τη σωτηρία της ψυχής του καθενός. Την κάθαρση. Την προσωπική ευθύνη καθενός να διώξει τα πάθη.