Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://dev.phorum.com.gr/
Είναι μια πολύ καλή αρχή. Και να σου πω κάτι;
Έκανα μια αίτηση σε μια ομάδα έρευνας με μισθό. Δεν έγινε δεκτή, ίσως λόγω ηλικίας, γιατί συνήθως παίρνουν νεαρά άτομα για να κάνουν διδακτορικό. Κατά τα άλλα χρειάζεται κάποιο ποσό, να πας, να βρεις σπίτι, να φτιάξεις τα χαρτιά σου και στην ανάγκη γράφεσαι στον εκεί ΟΑΕΔ για δουλειά. Αλλά δεν υπάρχει μία. Μόνο χρέη.Naida έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:26 Ίσως να ήσουν καλύτερα αν είχες πάει Γερμανία. Τι να κάνεις όμως πλέον δεν υπάρχει αυτή η εναλλακτική. Αν υπήρχε τώρα θα το έκανες; σου έλεγε κάποιος αύριο, υπάρχει μια δουλειά για σενα με τα ίδια λεφτά που παίρνεις τώρα. Θα έφευγες από την δουλειά σου και αυτό το κακό περιβάλλον;
Αυτά κάνω. Φεύγω και από την Αθήνα επίσης με μετάθεση. Να έχω ησυχία και να μην χρειάζομαι συγκοινωνίες ατέλειωτες.ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:32
Είναι μια πολύ καλή αρχή. Και να σου πω κάτι;
Σταμάτα να ξοδεύεσαι σ' αυτά που έχασες και στους άλλους κι επικεντρώσου σ' αυτά που έχεις εσύ. Γιατί έχεις.
Και δεν εννοώ μόνον τον σταθερό μισθό, έτσι;
νύχτα έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:47 είναι αδύνατο να καταφέρεις να συγχωρέσεις κάποιον ο οποίος
δεν θέλει να συγχωρεθεί
Όντως. Δεν θέλει να είναι κανείς συγχωρεμένος. Συγνώμη μου φάνηκε αστείο.νύχτα έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:47 είναι αδύνατο να καταφέρεις να συγχωρέσεις κάποιον ο οποίος
δεν θέλει να συγχωρεθεί
με αποθαρρύνει που το τόπικ βρίσκεται στην ενότητα της Θρησκειολογίας,
ειδάλλως θα ξεδίπλωνα τις σκέψεις μου και θα σας έλεγα πολλά για τις
πίπες ανωτερότητας που θυμίζουν αναγνώσματα αυτοβελτίωσης και αυτοΐασης
Antares έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:49
Μια αφιέρωση.Antares έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:46Αυτά κάνω. Φεύγω και από την Αθήνα επίσης με μετάθεση. Να έχω ησυχία και να μην χρειάζομαι συγκοινωνίες ατέλειωτες.ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:32
Είναι μια πολύ καλή αρχή. Και να σου πω κάτι;
Σταμάτα να ξοδεύεσαι σ' αυτά που έχασες και στους άλλους κι επικεντρώσου σ' αυτά που έχεις εσύ. Γιατί έχεις.
Και δεν εννοώ μόνον τον σταθερό μισθό, έτσι;
Εμένα αντιθέτως, μου φαίνεται η τέλεια ενότητα όπως εξελίχθηκε το θέμα.νύχτα έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:47
με αποθαρρύνει που το τόπικ βρίσκεται στην ενότητα της Θρησκειολογίας,
Εντάξει. Τότε το ίδιο λέμε. Παρεξήγησα.ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 16:16Οκ, θα το θέσω πιο κυνικά. Αντικατέστησε τον προσδιορισμό "πάγωμα συναισθημάτων" με το "αφόδευση συναισθημάτων" που ταιριάζει καλύτερα στην αποβολή της τοξικότητας που αναφέρεις. Αυτό ακριβώς είναι.- Casper - έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 16:06Γιατί γενικεύεις όμως;ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 15:57
Το είχα διαβάσει το άρθρο, πριν σου απαντήσω. Και αυτό που μπόλνταρα στην τελευταία σιτ πρόταση, είναι αυτό που εννοώ "πάγωμα συναισθήματος".
Είναι πανεύκολο να συγχωρείς αυτούς που δεν σ' ενδιαφέρουν.
Υπάρχει κι άλλη λέξη γι' αυτού του τύπου τη "συγγνώμη".
Αν ήταν πανεύκολο δεν θα χρειάζονταν χρόνια για να μπορέσεις να φτάσεις σ' αυτό το σημείο. Ναι υπάρχει και η περίπτωση που λες, αλλά μπορεί να μιλάμε και για άτομο που ήσουν στενά συνδεδεμένος και να πληγώθηκες πολύ, να αρρώστησες με την συμπεριφορά του. Οπότε αυτό από μόνο του κάνει τα συναισθήματά σου πιο δύσκολα διαχειρίσιμα.
Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Ε τώρα αν αυτό το άτομο δεν αναγνωρίζει καν τα λάθη του και συνεχίζει να συμπεριφέρεται σκάρτα, αυτό γιατί να αφορά εσένα; Εσύ τον αποδέχεσαι και καταφέρνεις να βγάλεις από μέσα μου τα τοξικά συναισθήματα που σε ταλαιπωρούσαν για χρόνια και προστατεύεις ταυτόχρονα και τον εαυτό σου αφού τώρα πια "γνωρίζεις" και βάζεις και τα όριά σου. Μάλιστα, ξέρεις τι να περιμένεις και τα συναισθήματα γίνονται πια πιο ήπια.
Ίσα ίσα που πιστεύω πως όσο δεν αποβάλλεις τα τοξικά συναισθήματα από μέσα σου, τόσο περισσότερο γιγαντώνονται. Ουσιαστικά, για σένα το κάνεις. Κυρίως εσύ ηρεμείς από την διαδικασία γιατί εσύ τρώγεσαι, ιδίως όταν "ο θύτης" είναι αλλού γι' αλλού και δεν παίρνει χαμπάρι τι σκατά κάνει.
εγώ με τους Θεούς έχω τελειώσειΓΑΛΗ έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 18:58
Εμένα αντιθέτως, μου φαίνεται η τέλεια ενότητα όπως εξελίχθηκε το θέμα.
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Αν ήμουν εκείνη η μάνα, ή ακόμα και ο γιος της, μπορεί να μην κατάφερνα ποτέ να συγχωρήσω. Όμως ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Δεν είναι μόνο θέμα οικονομικής αποζημίωσης. Αυτό είναι το λιγότερο όταν κάποιος αφαιρεί ανθρώπινη ζωή. Εξάρταται από το πώς το χειρίζεται ο κάθε άνθρωπος και τι τον βοηθάει περισσότερο.Antares έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 16:20 Η μάνα του άραγε θα έχει συγχωρήσει τον δολοφόνο;
Βρισκόμαστε στην θρησκειολογία και όχι στην ψυχολογία οπότε δικαιολογείται και αυτή η ερώτηση.
Αν βρίσκεται κάπου όπου έχει αντίληψη και μνήμη αλλά και τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά από τον κόσμο μας;
Εκείνο που βοηθάει είναι μια καλύτερη οικονομική κατάσταση, γι' αυτό υπάρχουν και οι αποζημιώσεις, για τους εναπομείναντες. Πράγμα που δεν συμβαίνει βέβαια για όλους.
Φυσικά εξαρτάται από τον τρόπο που το χειρίζεται ο καθένας. Μερικές φορές βλέπω σε εφημερίδες φωτογραφίες συγγενών που αποτυπώνουν αυτό που δεν λέγεται με λέξεις. Ιδιαίτερα σε θανάτους νέων ανθρώπων. Δεν βλέπω διάθεση συγχώρεσης. Ίσως κάποια στιγμή φτάσει στην αφόδευση συναισθημάτων όπως γράψατε πιο πάνω.- Casper - έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 19:08
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Αν ήμουν εκείνη η μάνα, ή ακόμα και ο γιος της, μπορεί να μην κατάφερνα ποτέ να συγχωρήσω. Όμως ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Δεν είναι μόνο θέμα οικονομικής αποζημίωσης. Αυτό είναι το λιγότερο όταν κάποιος αφαιρεί ανθρώπινη ζωή. Εξάρταται από το πώς το χειρίζεται ο κάθε άνθρωπος και τι τον βοηθάει περισσότερο.
Πρέπει να είσαι Άγιος άνθρωπος (με την μεταφορική έννοια το λέω) ή αναίσθητος για να μην σε επηρεάζουν τέτοια γεγονότα και να μην εξοργίζεσαι, να μην αρρωσταίνεις, ιδιαίτερα αν είσαι συγγενής θύματος και συμβαίνει κάτι πρόσφατα. Είναι λογικό για μένα ακόμα και το να θες να αυτοδικήσεις για να βρεις "δικαίωση". Γι' αυτό έγραψα και στο πρώτο ποστ πως είναι κάτι στο οποίο απαιτείται χρόνος, αν φτάσεις ποτέ σ' αυτό το σημείο. Θαυμάζω τους ανθρώπους που εν τέλει το καταφέρνουν.Antares έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 19:14Φυσικά εξαρτάται από τον τρόπο που το χειρίζεται ο καθένας. Μερικές φορές βλέπω σε εφημερίδες φωτογραφίες συγγενών που αποτυπώνουν αυτό που δεν λέγεται με λέξεις. Ιδιαίτερα σε θανάτους νέων ανθρώπων. Δεν βλέπω διάθεση συγχώρεσης. Ίσως κάποια στιγμή φτάσει στην αφόδευση συναισθημάτων όπως γράψατε πιο πάνω.- Casper - έγραψε: 22 Ιούλ 2020, 19:08
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Αν ήμουν εκείνη η μάνα, ή ακόμα και ο γιος της, μπορεί να μην κατάφερνα ποτέ να συγχωρήσω. Όμως ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Δεν είναι μόνο θέμα οικονομικής αποζημίωσης. Αυτό είναι το λιγότερο όταν κάποιος αφαιρεί ανθρώπινη ζωή. Εξάρταται από το πώς το χειρίζεται ο κάθε άνθρωπος και τι τον βοηθάει περισσότερο.