sharp έγραψε: 06 Ιαν 2025, 18:37
Μου είσαι πάρα πολύ συμπαθής και το ξέρεις, αλλά πρέπει να γίνεις μια σταλιά πιο προσεκτικός στον τρόπο που γράφεις. Κάθε σου ποστ ανοίγει 10 νέα θέματα επειδή άλλο θέλεις να πεις και άλλο λες τελικά. Και ο αναγνώστης που δεν έχει τις πλούσιες και σχετικές γνώσεις σου, θα καταλάβει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που ίσως ήθελες να μεταφέρεις.
sharp έγραψε: 06 Ιαν 2025, 18:37
Αυτή η κουβέντα έγινε πριν 30+ χρόνια και αφορούσε τον κεντροευρωπαϊκό χώρο που ήταν τότε πολύ δαφορετικός σε κουλτούρα από την Ελλάδα. Και ειδικότερα στη μουσική,
η δημοτική μουσική έχει απορροφηθεί από την κλασσική εδώ και αιώνες, ούτε υπάρχει η λέξη "έντεχνο".
Το τονισμένο δεν ισχύει. Δες παραπάνω τις κατηγοριοποιήσεις προσεκτικά. Δημοτική μουσική ή λαϊκή τέχνη γενικότερα απαιτεί έναν άλλο τύπο απομονωμένης σχετικά κοινωνίας που δεν υπάρχει από τότε που έχεις εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ιντερνετ.
Δεν μπορεί σήμερα να παραχθεί τέτοιου είδους λαϊκή/δημοτική τέχνη γιατί λείπουν όλων των ειδών οι κοινωνικές λειτουργίες που την παρήγαγαν. Δεν έχεις μουσικούς που διδάσκονταν με το τρόπο εκείνο, δεν έχεις κοινωνίες που λειτουργούν συλλογικά με τον τρόπο εκείνο. Έχεις μιμήσεις και υβρίδια. Γράφει κάποιο "νησιώτικα" και τα υπογράφει. Από την στιγμή και μόνο που τα υπογράφει παύουν να λειτουργούν στο πλαίσιο της ομάδας όπως θα έπρεπε. Απλά ένας ικανός μουσικός φτιάχνει κάτι που μιμείται εκείνο το στυλ. Με τίποτα αυτά δεν είναι αποκρυστάλλωση κοινωνικών λειτουργιών ομάδων όπως ήταν κάποτε. Μαϊμουδίσματα, προϊόντα άγνοιας ή διαφημιστικού δόλου (να βγάλει ο τάδε διάσημος καλλιτέχνης δίσκο με νέα νησιώτικα).
Αυτό που υπάρχει και καλώς είναι η διάσωση αυτής της παράδοσης. Να μάθουμε να παίζουμε/τραγουδούμε/χορεύουμε αυτά που διαφυλάξαμε στους αιώνες.
Αυτό που ίσως προσπαθείς να πεις είναι ότι μέρος των δημοτικών/λαϊκών μελωδιών έγινε υλικό για να παραχθούν έργα σοβαρής μουσικής, το οποίο ισχύει. Η σοβαρή τέχνη αντλεί και αντλούσε υλικό από παντού τριγύρω, πάντοτε αλλά κάποιες περιόδους στράφηκε περισσότερο εδώ ή εκεί.
sharp έγραψε: 06 Ιαν 2025, 18:37
Και φυσικά δεν εννοούσε να το πάρεις τοις μετρητοίς ως κριτήριο, αλλά ήταν μια έκφραση όλων αυτών που προσπαθώ να πω στον Στάθη. Ότι η λογιστική ανάλυση δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτό είναι σοβαρό κι εκείνο ελαφρύ. Πρόσεξε την λέξη "αποδείξει".Γιατί μπορείς να γράψεις αριστουργήματα σε ντο μείζονα και αηδίες σε πολλαπλή σειραϊκή τεχνολογία με χρήση κβαντικών υπολογιστών. Το αποτέλεσμα είναι πάντοτε το παραγόμενο, δηλ. το άκουσμα, το οποίο δυστυχώς (ή μάλλον ευτυχώς) δεν είναι μετρήσιμο όπως στην επιστήμη.
Δεν ξέρω τι εννοείς "αποδείξει". Αν βάλεις μια AI να σου κάνει μια άσκηση ύφους (ένα έργο που να μοιάζει σε τεχνοτροπία με Θεοτοκόπουλο), μια χαρά θα στο κάνει. Αυτό θα έπρεπε να σου λέει ότι υπάρχουν χαρακτηριστικά στοιχεία, αναγνωρίσιμα που καθορίζουν το ύφος και που σε συγκεκριμένα ποσοστά βρίσκονται στατιστικά στην χ ή ψ εποχή και στο φ ή ω ύφος.
Τώρα το αν ένα έργο συγκαταλέγεται στην σοβαρή ή την δημοφιλή τέχνη χρειάζεται μια εξέταση των στοιχείων τους πως συνδυάζεται το υλικό, των δομικών και μορφολογικών λύσεων και γνώση του τι έγινε εκείνη την εποχή. Χοντρικά, αν οι λύσεις είναι πεπατημένες σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό -> ελαφρά τέχνη. Αν οι λύσεις είναι εξαιρετικά πρωτότυπες, με έντονο προσωπικό χαρακτήρα του δημιουργού -> σοβαρή τέχνη. Και υπάρχουν και όπως καταλαβαίνεις όλα τα ενδιάμεσα στάδια που μπορεί να ανήκει κάτι.
ΕΔΩ ΠΡΟΣΟΧΗ. Μπαίνει ο παράγοντας χρόνος. Κάτι που μπορεί να είναι εξαιρετικά σύνθετο ή ευφυές ή πρωτότυπο για το 1950, μπορεί να το κάνουν πολλοί 10 χρόνια μετά και ο καθένας 50 χρόνια μετά. Η ίδια τεχνοτροπία/στυλ/τρόπος δόμησης που είναι αιχμή της σοβαρής τέχνης κάποια στιγμή, μπορεί να είναι απλά ελαφρά τέχνη αρκετά αργότερα γιατί παύει πια να υπάρχει πνευματικός μόχθος από τον κατασκευαστή και ανάλογος μόχθος για να το κατανοήσει ο ακροατής.
