Σεξ, υπερεκτιμημένη ηδονή;

[Feindflug]

Μπα όχι μαργαρίτα θα είναι. Πρώτα θα την κάνω και μετά θα την φάω.

Στην πίτσα μας λουλούδια...

[Naida]

Λίγη τσίπα πχια...

Τι είπα; Αν θα το πιεις με γλυκάνισο ή σκέτο

Με ή άνευ τελικά;

Σκέτο με μέλι

[Ερμής]

Γ@μηθηκε κάνεις ή όλοι τη συμφωνία σκέφτεστε;

Εγώ πριν λίγο

Στο crossover

[LEONAS]

Γ@μηθηκε κάνεις ή όλοι τη συμφωνία σκέφτεστε;

Γω σκέφτομαι την πίτσα που θα φάω.

Τις ανωμαλίας γίνεται

[Custom_F]

Γ@μηθηκε κάνεις ή όλοι τη συμφωνία σκέφτεστε;

Εγώ πριν λίγο

Στο crossover

Βρε άσε το κροσοβα κ πήγαινε στη γυναίκα!!!!!

[LEONAS]

Εγώ την ακονιζω για το βράδυ

[AlienWay]

Δεν είναι καθόλου καλή ιδέα το να μείνεις εργένης επειδή ατύχησες με έναν σύντροφο. Η ζωή είναι πολύ δύσκολη για να την βγάλεις πέρα μόνος σου και πολύ ταπεινωτικό να πεθάνεις μόνος σου χωρίς σύντροφο ή τέκνα. Το κρεβάτι πάντα πρέπει να έχει κάποιον δίπλα το βράδυ. Αλλιώς δεν γίνεται να είσαι συναισθηματικά στα καλύτερα σου μεσοπρόθεσμα.

Εμένα δεν με ενοχλεί το σεξ με την ίδια κάθε μέρα. Εάν δεν είσαι κανένας σουλτάνος ή βασιλιάς δεν μπορείς να είσαι ιδιαίτερα πολυγαμικός. Δεν είναι πρακτικό από άποψη χρόνου, σπατάλη πόρων και ασφάλειας από ασθένειες. Όταν είσαι καλά με τον άλλον συναισθηματικά θα είναι και το σεξ γενικά καλό. Δεν είναι ο, τι καλύτερο τα ίδια και τα ίδια αλλά είναι πάντα ένα πάκτο ηδονής που είναι καλύτερο να έχεις από το να μην έχεις.

Το αν ατύχησα με μία σύντροφο, αυτό ήταν μόνο η αρχή. Στη συνέχεια άρχισα να διαπιστώνω όλο και περισσότερο ότι "δεν το έχω" με τις μόνιμες δεσμεύσεις, ακόμη περισσότερο γιατί έχω διανύσει και μια περίοδο πολυγαμίας.

Οταν λέω "πολυγαμίας" δεν εννοώ ότι πήγαινα με άλλη κάθε μέρα (αυτά όσοι τα ισχυρίζονται λένε μπούρδες) αλλά ήμουν αρκετά πάνω από το μέσο όρο σε εναλλαγές συντρόφων.

Διαπίστωσα λοιπόν ότι η περίοδος πολυγαμίας ήταν ιδανική, η περίοδος ελευθερίας (αγαμίας) μια χαρά και ότι αμφότερες είναι αρκετά καλύτερες για μένα από τη μονογαμία.

Αυτό που λες εσύ ότι δεν σε ενοχλεί το σεξ με την ίδια κάθε μέρα, το πίστευα κι εγώ όταν ήμουν με την ίδια κάθε μέρα. Αργότερα διαπίστωσα ότι με ενοχλούσε μεν, απλώς έκανα υποχωρήσεις στο βωμό του έρωτα.

Ειναι στον άνθρωπο το πώς εκλαμβάνει τη μοναξιά. Αλλος την εκλαμβάνει σαν καταδίκη και άλλος σαν ελευθερία.

Από τη στιγμή που περιγράφεις την περίοδο πολυγαμίας που βίωσες ως ιδανική τότε μάλλον εσύ είσαι αυτός που υπερεκτιμά το σεξ, απλά εσύ εστιάζεις στην ποικιλία και όχι στην ποσότητα. Με άλλα λόγια είσαι σαν ένας καλοφαγάς που προτιμάει να δοκιμάζει πολλές γεύσεις με μέτρο αντί να φορτώνεται πολύ φαγητό κάθε μέρα.

Η μονογαμία είναι καλή για λόγους άσχετους με το σεξ. Άλλωστε και η μαλακία μια χαρά δουλεύει. Εγώ εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει υπάρξει ούτε μέρα που να μην την έχω παίξει. Πρέπει να βρεις έναν σύντροφο που σου ταιριάζει στον χαρακτήρα και στον οποίο μπορείς να βασιστείς κάθε μέρα στη ζωή σου. Αν δεν το κάνεις έχεις ψοφήσει και θα πεθάνεις νεότερος σύμφωνα με πολλές μελέτες.

Ολα σωστά, απλώς δύο επισημάνσεις.

1ον: Επιμένω ότι οι περισσότεροι επιδιώκουν τόσο εμμονικά το σεξ που το υπερεκτιμούν.
2ον: Δεν αποκλείω καθόλου ότι θα υπάρξει συντροφος στο μέλλον. Απλώς σε μία εποχή που οι ερωτικές σχέσεις περνάνε κρίσεις, οι πολλές παράμετροι που θέτω καθιστούν την πιθανότητα απειροελάχιστη. Και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να πω "αααα, είναι αργά και πρέπει να παντρευτώ όποια να 'ναι".

[ξέχασα ποιος ήμουν στο παλιό]

Η υπέρτατη ηδονή είναι αλλού...

Κάποια κόρη, ενάρετη και ευλαβής, είχε πολύ πόθο να δει τον Κύριο παιδί τριών χρόνων, όπως Αυτός ήταν κατά σάρκα, όταν άρχισε να μιλάει. Προσευχήθηκε, λοιπόν, πολλές φορές στον Κύριο γι’ αυτό το θέμα. Τελικά, την άκουσε ο Πανοικτίρμων και Πολυέλεος Χριστός.

Μια μέρα πήγε στην εκκλησία να λειτουργηθεί· και όταν τελείωσε η Λειτουργία και έφυγε όλος ο λαός, έμεινε αυτή και προσευχόταν προς την Παναγία με ευλάβεια και κατάνυξη μέχρι την ώρα του γεύματος, όπως είχε πάντοτε συνήθεια να κάνει, λέγοντας τον «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό», το «Θεοτόκε Παρθένε» και όσα άλλα ήξερε, μελετώντας του Κυρίου τα θεία Μυστήρια, δηλαδή τη Σάρκωση, το Πάθος και την Ανάσταση. 

Καθώς, λοιπόν, στεκόταν σε αυτή τη θεία μελέτη και την ουράνια θεωρία, είδε εκεί ένα παιδί περίπου τριών χρόνων που περιφερόταν γύρω από την αγία Τράπεζα, το οποίο έδειχνε πολύ όμορφο και ενδοξότατο. Και αυτή, επειδή νόμιζε ότι ήταν το παιδί κάποιου άρχοντα που το άφησαν εκεί από απροσεξία, το πήρε και έπαιζε μαζί του και το καταφιλούσε πολλή ώρα και το αγκάλιαζε, γιατί φαινόταν πολύ ωραίο και πιο χαριτωμένα απ’ όλα τα νήπια. Και όταν το ρώτησε ποιανού παιδί ήταν, αυτό δεν αποκρίθηκε καθόλου, μόνο την κοίταζε με βλέμμα γλυκύτατο και θαυμάσιο. 

Και εκείνη νόμιζε ότι τούτο το παιδάκι δε μιλούσε, επειδή ήταν ακόμη μικρό στην ηλικία· και επειδή πόθησε να το κάνει να μιλήσει, του λέει: «Πες, παιδί μου, “Χαίρε Κεχαριτωμένη”!». Και το βρέφος επανέλαβε τα λόγια με ομιλία γλυκύτατη και χαριτωμένη. Και αυτή πάλι του έλεγε λέξη-λέξη όλο τον υπόλοιπο «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό» και το θείο νήπιο τής αποκρινόταν λέγοντας τα ίδια λόγια με ομιλία γλυκύτατη και ωραία στην άρθρωση μέχρι που έφτασε στο «Εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου», λόγο τον οποίο, ο πραότατος και ταπεινός στην καρδιά Ιησούς Χριστός, δε θέλησε να τον πει. 

Και αυτή η κοπέλα είπε στο παιδί άλλες δυο φορές τον «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό», παρακινώντάς το να πει και αυτόν τον λόγο ως τιμιότερο απ’ όλους τους άλλους. Και το βρέφος την κοίταζε με βλέμμα ιλαρό και σπλαχνικότατο: «Χαίρε, αγαπημένη Μου θυγατέρα· γιατί αυτό που ποθούσες, το είδες!». Αυτά, είπε ο Δεσπότης Χριστός και έγινε άφαντος. 

Τότε η ενάρετη κόρη κατάλαβε ότι τούτο το μικρό παιδί ήταν ο Χριστός και μέσα της πληγώθηκε από τον έρωτά Του και Τον ευχαρίστησε για την ευσπλαχνία Του που καταδέχθηκε και την άκουσε και την εύφρανε με τη θεϊκή παρουσία Του. Και έμεινε η ενθύμησή Του τόσο πολύ μέσα στη διάνοιά της, ώστε κάθε ώρα Τον μελετούσε και Τον στοχαζόταν, με τόση ευχαρίστηση και απόλαυση, που ερχόταν πολλές φορές σε θεία έκσταση. Ζώντας, λοιπόν, με παρθενία και καθαρότητα βίου, αναχώρησε από την πρόσκαιρη ζωή και απήλθε σε εκείνη τη μακάρια και αιώνια... 

Αγάπιος Μοναχός (1595-1656) 

[Antigeist]

Η υπέρτατη ηδονή είναι αλλού...

Κάποια κόρη, ενάρετη και ευλαβής, είχε πολύ πόθο να δει τον Κύριο παιδί τριών χρόνων, όπως Αυτός ήταν κατά σάρκα, όταν άρχισε να μιλάει. Προσευχήθηκε, λοιπόν, πολλές φορές στον Κύριο γι’ αυτό το θέμα. Τελικά, την άκουσε ο Πανοικτίρμων και Πολυέλεος Χριστός.

Μια μέρα πήγε στην εκκλησία να λειτουργηθεί· και όταν τελείωσε η Λειτουργία και έφυγε όλος ο λαός, έμεινε αυτή και προσευχόταν προς την Παναγία με ευλάβεια και κατάνυξη μέχρι την ώρα του γεύματος, όπως είχε πάντοτε συνήθεια να κάνει, λέγοντας τον «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό», το «Θεοτόκε Παρθένε» και όσα άλλα ήξερε, μελετώντας του Κυρίου τα θεία Μυστήρια, δηλαδή τη Σάρκωση, το Πάθος και την Ανάσταση. 

Καθώς, λοιπόν, στεκόταν σε αυτή τη θεία μελέτη και την ουράνια θεωρία, είδε εκεί ένα παιδί περίπου τριών χρόνων που περιφερόταν γύρω από την αγία Τράπεζα, το οποίο έδειχνε πολύ όμορφο και ενδοξότατο. Και αυτή, επειδή νόμιζε ότι ήταν το παιδί κάποιου άρχοντα που το άφησαν εκεί από απροσεξία, το πήρε και έπαιζε μαζί του και το καταφιλούσε πολλή ώρα και το αγκάλιαζε, γιατί φαινόταν πολύ ωραίο και πιο χαριτωμένα απ’ όλα τα νήπια. Και όταν το ρώτησε ποιανού παιδί ήταν, αυτό δεν αποκρίθηκε καθόλου, μόνο την κοίταζε με βλέμμα γλυκύτατο και θαυμάσιο. 

Και εκείνη νόμιζε ότι τούτο το παιδάκι δε μιλούσε, επειδή ήταν ακόμη μικρό στην ηλικία· και επειδή πόθησε να το κάνει να μιλήσει, του λέει: «Πες, παιδί μου, “Χαίρε Κεχαριτωμένη”!». Και το βρέφος επανέλαβε τα λόγια με ομιλία γλυκύτατη και χαριτωμένη. Και αυτή πάλι του έλεγε λέξη-λέξη όλο τον υπόλοιπο «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό» και το θείο νήπιο τής αποκρινόταν λέγοντας τα ίδια λόγια με ομιλία γλυκύτατη και ωραία στην άρθρωση μέχρι που έφτασε στο «Εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου», λόγο τον οποίο, ο πραότατος και ταπεινός στην καρδιά Ιησούς Χριστός, δε θέλησε να τον πει. 

Και αυτή η κοπέλα είπε στο παιδί άλλες δυο φορές τον «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό», παρακινώντάς το να πει και αυτόν τον λόγο ως τιμιότερο απ’ όλους τους άλλους. Και το βρέφος την κοίταζε με βλέμμα ιλαρό και σπλαχνικότατο: «Χαίρε, αγαπημένη Μου θυγατέρα· γιατί αυτό που ποθούσες, το είδες!». Αυτά, είπε ο Δεσπότης Χριστός και έγινε άφαντος. 

Τότε η ενάρετη κόρη κατάλαβε ότι τούτο το μικρό παιδί ήταν ο Χριστός και μέσα της πληγώθηκε από τον έρωτά Του και Τον ευχαρίστησε για την ευσπλαχνία Του που καταδέχθηκε και την άκουσε και την εύφρανε με τη θεϊκή παρουσία Του. Και έμεινε η ενθύμησή Του τόσο πολύ μέσα στη διάνοιά της, ώστε κάθε ώρα Τον μελετούσε και Τον στοχαζόταν, με τόση ευχαρίστηση και απόλαυση, που ερχόταν πολλές φορές σε θεία έκσταση. Ζώντας, λοιπόν, με παρθενία και καθαρότητα βίου, αναχώρησε από την πρόσκαιρη ζωή και απήλθε σε εκείνη τη μακάρια και αιώνια... 

Αγάπιος Μοναχός (1595-1656) 

Αχ Χριστέ μου

[Custom_F]

Η υπέρτατη ηδονή είναι αλλού...

Κάποια κόρη, ενάρετη και ευλαβής, είχε πολύ πόθο να δει τον Κύριο παιδί τριών χρόνων, όπως Αυτός ήταν κατά σάρκα, όταν άρχισε να μιλάει. Προσευχήθηκε, λοιπόν, πολλές φορές στον Κύριο γι’ αυτό το θέμα. Τελικά, την άκουσε ο Πανοικτίρμων και Πολυέλεος Χριστός.

Μια μέρα πήγε στην εκκλησία να λειτουργηθεί· και όταν τελείωσε η Λειτουργία και έφυγε όλος ο λαός, έμεινε αυτή και προσευχόταν προς την Παναγία με ευλάβεια και κατάνυξη μέχρι την ώρα του γεύματος, όπως είχε πάντοτε συνήθεια να κάνει, λέγοντας τον «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό», το «Θεοτόκε Παρθένε» και όσα άλλα ήξερε, μελετώντας του Κυρίου τα θεία Μυστήρια, δηλαδή τη Σάρκωση, το Πάθος και την Ανάσταση. 

Καθώς, λοιπόν, στεκόταν σε αυτή τη θεία μελέτη και την ουράνια θεωρία, είδε εκεί ένα παιδί περίπου τριών χρόνων που περιφερόταν γύρω από την αγία Τράπεζα, το οποίο έδειχνε πολύ όμορφο και ενδοξότατο. Και αυτή, επειδή νόμιζε ότι ήταν το παιδί κάποιου άρχοντα που το άφησαν εκεί από απροσεξία, το πήρε και έπαιζε μαζί του και το καταφιλούσε πολλή ώρα και το αγκάλιαζε, γιατί φαινόταν πολύ ωραίο και πιο χαριτωμένα απ’ όλα τα νήπια. Και όταν το ρώτησε ποιανού παιδί ήταν, αυτό δεν αποκρίθηκε καθόλου, μόνο την κοίταζε με βλέμμα γλυκύτατο και θαυμάσιο. 

Και εκείνη νόμιζε ότι τούτο το παιδάκι δε μιλούσε, επειδή ήταν ακόμη μικρό στην ηλικία· και επειδή πόθησε να το κάνει να μιλήσει, του λέει: «Πες, παιδί μου, “Χαίρε Κεχαριτωμένη”!». Και το βρέφος επανέλαβε τα λόγια με ομιλία γλυκύτατη και χαριτωμένη. Και αυτή πάλι του έλεγε λέξη-λέξη όλο τον υπόλοιπο «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό» και το θείο νήπιο τής αποκρινόταν λέγοντας τα ίδια λόγια με ομιλία γλυκύτατη και ωραία στην άρθρωση μέχρι που έφτασε στο «Εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου», λόγο τον οποίο, ο πραότατος και ταπεινός στην καρδιά Ιησούς Χριστός, δε θέλησε να τον πει. 

Και αυτή η κοπέλα είπε στο παιδί άλλες δυο φορές τον «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό», παρακινώντάς το να πει και αυτόν τον λόγο ως τιμιότερο απ’ όλους τους άλλους. Και το βρέφος την κοίταζε με βλέμμα ιλαρό και σπλαχνικότατο: «Χαίρε, αγαπημένη Μου θυγατέρα· γιατί αυτό που ποθούσες, το είδες!». Αυτά, είπε ο Δεσπότης Χριστός και έγινε άφαντος. 

Τότε η ενάρετη κόρη κατάλαβε ότι τούτο το μικρό παιδί ήταν ο Χριστός και μέσα της πληγώθηκε από τον έρωτά Του και Τον ευχαρίστησε για την ευσπλαχνία Του που καταδέχθηκε και την άκουσε και την εύφρανε με τη θεϊκή παρουσία Του. Και έμεινε η ενθύμησή Του τόσο πολύ μέσα στη διάνοιά της, ώστε κάθε ώρα Τον μελετούσε και Τον στοχαζόταν, με τόση ευχαρίστηση και απόλαυση, που ερχόταν πολλές φορές σε θεία έκσταση. Ζώντας, λοιπόν, με παρθενία και καθαρότητα βίου, αναχώρησε από την πρόσκαιρη ζωή και απήλθε σε εκείνη τη μακάρια και αιώνια... 

Αγάπιος Μοναχός (1595-1656) 

Αχ Χριστέ μου

Το διάβασες;

[Fluffy]

Αχ, ο Θείος Ερωτας!

[andy12gr]

Το Σεξ ειναι οντως υπερεκτιμημένη ηδονή οταν εισαι πανω απο τα 60, να μη πω στα 70. Αν εισαι 30 ή 40 δεν ειναι το ιδιο. Ειναι αναγκη, ειναι υγεια σωματικη και ψυχολογικη, ειναι επικοινωνια, ειναι τα παντα αρκει να γινεται με τον ανθρωπο σου. Αυτα για αρχη.

[ξέχασα ποιος ήμουν στο παλιό]

Μπερνίνι, Η έκσταση της αγίας Θηρεσίας.

[ΓΑΛΗ]

Ψήφισα ναι, γιατί το κομμάτι που αφορά καθαρά στο σκέλος της ηδονής είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι του πακέτου σεξ.

[LEONAS]

Ψήφισα ναι, γιατί το κομμάτι που αφορά καθαρά στο σκέλος της ηδονής είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι του πακέτου σεξ.

Κοκορακι είναι ο σύντροφός;