Τσαμικος [χορός σχεδόν πανελλήνιος]
'''Σχετικά με το ρυθμό του τσάμικου ο S. Baud Bovy, διάσημος εθνικομουσικολόγος,
παρατηρεί πως είναι όμοιος με το ρυθμό που έχει το τραγούδι του Σείκιλου.
Η επιτύμβια στήλη του Σεικίλου (1ος αι.μ.Χ.) είναι το πιο σημαντικό μνημείο που έχουμε στην αρχαία ελληνική μουσική.
Στην επιγραφή της στήλης πάνω από τα γράμματα που αποδίδουν το ύψος των φθόγγων υπάρχουν σημεία που καθορίζουν και τη διάρκειά τους.
Οι στίχοι της επιγραφής είναι οι εξής: Όσον ζης φαίνου, μηδέν όλως λυπού. Προς ολίγον εστί το ζην, το τέλος ο χρόνος απαιτεί.
Συρτός χορός [ εξίσου σχεχδόν πανελλήνιος]
Αλλη μαρτυρία για την αρχαία καταγωγή του συρτού χορού μας δίνει και η επιγραφή του 1ου μ.Χ
. αιώνα από θρησκευτικό πανηγύρι στη Βοιωτία, στο ιερό του Απόλλωνος....Η μαρμάρινη επιγραφή, που στήθηκε προς τιμή κάποιου Επαμεινώνδα, αναφέρει τα εξής:
“τάς πατρίους πομπάς μεγάλας και τήν τών συρτών πάτριον όρχησιν θεοσεβώς επετέλεσε”.
Η λέξη “πάτριος” που χρησιμοποιείται μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι συρτοί χοροί υπήρχαν πολύ πιο μπροστά από τον 1ο αιώνα και κληροδοτήθηκαν στους αρχαίους προγόνους μας από τους πατέρες τους. Βλέπουμε δε ότι η επιγραφή αναφέρεται σε πολλούς συρτούς χορούς, κάτι δηλαδή που συναντάμε και σήμερα σε ολόκληρη την Ελλάδα.
....