JOKER

[Last Veteran]

με εξαίρεση το τζον γουικ που είναι δυνατή καφρίλα και περνάει όλες οι άλλες που έβαλες είναι γτπ

Τραβά πιες κάνα χαμομήλι ωρε. Είσαι μπήτις άσχετος.

[Eθνικοκοινωνιστης]

Θεατές έφυγαν από σινεμά της Νέας Υόρκης όταν τύπος άρχισε να πανηγυρίζει στις δολοφονίες του Joker

incellah?

[Eθνικοκοινωνιστης]

Νατος ο ρατσισμος για τον οποιο σας λεω. Με σταματαει η αστυνομια γιατι ειμαι μονος μου. Τελικα ισως πρεπει να γινω τζοκερ.

η πρωτη νικη των ινσελ

βασικα ολο το νημα μια νικη του ινσελισμου

[σούπερ δημήτριος]

Τραβά πιες κάνα χαμομήλι ωρε. Είσαι μπήτις άσχετος.

έχεις καλό γούστο και στα ροφήματα βλέπω

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Άπλά να προσέχεις όταν αντί για ταινία μυθοπλασίας κατατάσεται ως κοινωνική. Τότε θα πρέπει να εξηγήσεις στους σανοφάγους πώς γίνεται ένα κραταιό καπιταλιστικό κράτος έξω από τις τουριστικές και τις οικονομικές να θυμίζει Εξάρχεια κατά τη διάρκεια μπάχαλων ή οι πεινασμένοι του να θυμίζουν Σομαλία...

Τι να προσέχω; Μη μου τη φέρει το καπιταλιστικό χόλυγουντ; Άκου φίλε. Η πραγματικότητα είναι ότι το χόλυγουντ όντως δεν παράγει πολλές καλές ταινίες αλλά τι να κάνουμε; Είναι επιχείρηση. Το αξιοπερίεργο είναι ότι ακόμα και μέσα στα πλαίσια αυτής της επιχείρησης κάπου κάπου βλέπουμε κάτι ενδιαφέρον. Το σινεμά είναι τέχνη βλέπεις και δεν μπορούν να απορρίψουν εντελώς αυτό του το κομμάτι. Κατά τα άλλα μόνο θύματα συνωμοσιολογίας ή τύποι που έχουν ελάχιστη σχέση με το σπορ θα υποστήριαν ότι το σύνολο των ταινιών του χόλυγουντ έχει προπαγανδιστική ατζέντα.
Για τη συγκεκριμένη ταινία, που μάλλον δεν είδες, τα συμπεράσματα αφήνονται στον θεατή. Μπορείς να επιλέξεις ότι πρόκειται για πολιτικοποιημένο κατηγορώ της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας και της έλλειψης κοινωνικού κράτους ή ότι τίποτα από αυτά που είδες δεν συμβαίνει παρά μόνο στο μυαλό ενός τρελού που είναι κλεισμένος σε ένα φρενοκομείο όλη του τη ζωή και απλά φαντάζεται πράξεις βίας και εξεγέρσεις.
Και αυτό είναι το σινεμά στα καλύτερά του.

Καθαρή προπαγάνδα των δημοκρατικών υπέρ του Ομπάμα Καίρ ήταν. Δεν κατηγορεί την σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία. Κατηγορεί τους Ρεπουμπλικάνους.
Όσον αφορά το τι να προσέχεις, αναφέρομαι στα επόμενα μπάχαλα. Κάποτε τα μπάχαλα στην Αθήνα γίνονταν από κάτι γραφικούς αριστεροαναρχικούς, άντε και κανέναν λαθρομετανάστη. Σήμερα και αύριο γίνονται από τύπους, φαν του καπιταλισμού, που θεωρούν μόδα και μαγκιά να τα σπας και να κάνεις μπάχαλα για το τίποτα...

Ήδη αυτό το χάλι με τις ανούσιες ταγκιές είναι μία μόδα που μας ήρθε από το χόλυγουντ και πια σιχαίνεσαι να ακουμπήσεις τοίχο...

Ανάλογα πως το βλέπεις. Κατηγορεί το σύνολο της σύγχρονης κοινωνίας, όχι μόνο της αμερικανικής, για την έλλειψη ανθρωπιάς, την αποξένωση κτλ κτλ. Το ότι ένα μέρος της κατηγορίας πέφτει στους ρεπουμπλικάνους είναι επόμενο αφού αυτοί είναι που θέλουν να απαλλαχθούν από το κοινωνικό κράτος. Περισσότερο όμως και από τους ρεπουμπλικάνους το φταίξιμο πέφτει στους πλούσιους που όχι μόνο έχουν πλουτίσει ρουφώντας το αίμα του φτωχού αλλά έχουν το θράσος να μας κουνούν το δάκτυλο. Δεν πρόκειται για πόλωση μεταξύ δημοκρατικών και ρεπουμπλικανών. Πρόκειται για ταξική πάλη και διαμαρτυρία ή όπως είπα παραπάνω τίποτα από αυτά αν τελικά δεχθείς ότι το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι φαντασίωση του κεντρικού χαρακτήρα. Φαντασίωση επίσης αποτελεί η σκέψη ότι καπιταλιστές θα πάρουν τους δρόμους και θα καταστρέψουν θα βιάσουν και θα ζωγραφίσουν τοίχους.

Καταρχάς από αυτούς που αναφέρεις πραγματικά καλός είναι μόνο ο Μέλβιλ που ναι έγραψε το Μόμπι Ντικ σε μικρή σχετικά ηλικία αλλά είχε μέχρι τότε συγκεντρώσει τις παραστάσεις και εμπειρίες που απαιτούνταν για ένα δύσκολο έργο.
Η πραγματικότητα είναι ότι όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς ξεκινούν τα πιο σημαντικά τους έργα μετά τα 40.

Leo Tolstoy (1828–1910)

War and Peace (Война и мир [Voyna i mir], 1869)
Anna Karenina (Анна Каренина [Anna Karenina], 1877)
Resurrection (Воскресение [Voskresenie], 1899)


Gabriel García Márquez March 1927

In Evil Hour (1962)
One Hundred Years of Solitude (1967)
The Autumn of the Patriarch (1975)
Love in the Time of Cholera (1985)
The General in His Labyrinth (1989)
Of Love and Other Demons (1994)

Είσαι σε καλό δρόμο. Ο Τολστόι και ο Ντίκενς είναι οι καλύτερες επιλογές σου. Διαφωνώ καθέτως με αυτό που λες για τα 40. Ο γνωστότερος συγγραφέας του κόσμου για τον οποίο γνωρίζουμε πράγματα, έγραψε τα καλύτερα έργα του μεταξύ 30 και 42. Ό,τι έγραψε την τελευταία δεκαετία της ζωής του είναι μέτριο (σε σχέση με το προηγούμενο έργο του). Το ίδιο και ο Όσκαρ Ουάιλντ. Τα καλύτερά του είναι πολύ πρώιμα (αν και σχετικά άδικο γιατί πέθανε στα 46). Ίσως έχεις καλύτερη τύχη με το επιχείρημά σου αν πιάσεις συγγραφείς που έπιασαν την πένα μετά τα 35, όπως ο Βερν ή ο Τουέιν. Αλλά γενικά θα δυσκολευτείς να βρεις συγγραφείς που μετά την τέταρτη δεκαετία της ζωής τους κατέθεσαν τον μεγαλύτερο όγκο του σημαντικού τους έργου. Γενικά η δημιουργική ηλικία είναι βαριά μέχρι τα 45. Από εκεί και πέρα μπορεί να έχεις εκλάμψεις και αν είσαι εξαιρετικός σ' αυτό που κάνεις ίσως γαμεί, αλλά να είναι καλύτερο από το νεανικό σου έργο είναι πολύ δύσκολο.

Παρατηρώ ότι οι ηλικίες από 19 και 20 φτάνουν σιγά σιγά στα 40.

William Shakespeare (bapt. 26 April 1564 – 23 April 1616)

3 Chronology
3.1 The Two Gentlemen of Verona (1589–1591)
3.2 The Taming of the Shrew (1590–1591)
3.3 Henry VI, Part 2 (1591)
3.4 Henry VI, Part 3 (1591)
3.5 Henry VI, Part 1 (1591–1592)
3.6 Titus Andronicus (1591–1592)
3.7 Richard III (1592–1593)
3.8 Edward III (1592–1593)
3.9 The Comedy of Errors (1594)
3.10 Love's Labour's Lost (1594–1595)
3.11 Love's Labour's Won (1595–1596)
3.12 Richard II (1595)
3.13 Romeo and Juliet (1595)
3.14 A Midsummer Night's Dream (1595)
3.15 King John (1596)
3.16 The Merchant of Venice (1596–1597)
3.17 Henry IV, Part 1 (1596–1597)
3.18 The Merry Wives of Windsor (1597)
3.19 Henry IV, Part 2 (1597–1598)
3.20 Much Ado About Nothing (1598–1599)
3.21 Henry V (1599)
3.22 Julius Caesar (1599)
3.23 As You Like It (1599–1600)
3.24 Hamlet (1599–1601)
3.25 Twelfth Night (1601)
3.26 Troilus and Cressida (1600–1602)
3.27 Sir Thomas More (1592–1595; Shakespeare's involvement, 1603–1604)
3.28 Measure for Measure (1603–1604)
3.29 Othello (1603–1604)
3.30 All's Well That Ends Well (1604–1605)
3.31 King Lear (1605–1606)
3.32 Timon of Athens (1605–1606)
3.33 Macbeth (1606)
3.34 Antony and Cleopatra (1606)
3.35 Pericles, Prince of Tyre (1607–1608)
3.36 Coriolanus (1608)
3.37 The Winter's Tale (1609–1611)
3.38 Cymbeline (1610)
3.39 The Tempest (1610–1611)
3.40 Cardenio (1612–1613)
3.41 Henry VIII (1612–1613)
3.42 The Two Noble Kinsmen (1613–1614)

Ι ρεστ μαι κεις.

[Apergos8]

Γιατί πιστεύεις ότι είναι κριτική στη φιλελεύθερη δημοκρατία και όχι απλά στην κοινωνία;

Επιτίθεται στο σύστημα διοίκησης της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Την κατηγορεί πως ωφελεί μόνο τους πλούσιους (που στην ταινία ενσαρκώνει η οικογένεια Γουέιν) και καταδυνάστευε τον απλό λαό. Μάλλον στον σκηνοθέτη αρέσει η δικτατορία ή κάποιο άλλο σύστημα διακυβέρνησης.

Η καταγγελία των κοινωνικών ανισοτήτων σημαίνει ότι σε αυτόν που τις καταγγέλλει αρέσει η δικτατορία;
Μπρααααβο, πουλιά στον αέρα πιάνεις.

Τα Αμερικανικα ακροδεξιά σάιτ αποθεώνουν την ταινία "Joker" και όχι άδικα αφού έμμεσα βρίζει τη φιλελεύθερη δημοκρατία.

[stergiosbik]

Σοβαρά, τώρα;

Σοβαροτατα.
Παμε μια από την αρχή.
Το Mad Max πρόκειται περί ταινιάρας. Άριστη φωτογραφία, άριστες ερμηνείες και πολυ καλό σενάριο. Κοινώς, ο κιθαρίστας σας κατουραει στα μούτρα.


Το Rush ήταν αρκετά καλή, όχι βέβαια αριστούργημα, μα δεν ήταν αυτός ο σκοπός της. Anyway σας το δίνω.

John Wick ούτε κι αυτό αριστούργημα μα το έβαλα για να δείξω στον πήζοντα πως δεν ισχύει το περί μη καλών ταινιών του χολυγουντ. Αν μη τι άλλο είναι μια ωραία περιπέτεια.

Prometheus άρτια ταινία με πολύ καλό σενάριο, φοβερή φωτογραφία και πολύ potential άσχετα αν το γαμησε στο covenant ο μαλακας ο σκοτ. Scifi στα πολύ καλά του.

Riddick. Όλα τα ριντικ γαμανε στεργιε απλά έβαλα το τελευταίο γιατί ήθελα να βάλω ταινιες μέχρι 8ετιας. Γιατί το chrinicles δηλαδή; το Pitch Black σε χάλαγε;

Gravity αν δεν σας άρεσε το Gravity δεν ξέρετε να βλέπετε ταινίες.

Και περνάμε στον ορισμό της απόλυτης οικογενειακής περιπέτειας για όλες -μα όλες ομως- τις ηλικίες.
Adventures of Tin Tin ίσα μωρέ κλασομπανιέρες που τολμάτε να παρατήσετε τα κατουρα που σας πετάει ο Σπηλμπερκ στο στόμα για να μιλήσετε γι' αυτή την ταινία γίδια. Τολμάς Στεργιε executive chief γιδοβοσκε να λες "σοβαρά τώρα;" γι' αυτήν την ταινιάρα; ΝΑΙ ΡΕ μηρυκαστικο σοβαρά τώρα λολζ

ταινίες μες' την στάνη
να βλέπετε δεν κάνει

Μυρωδιας.
Ακους μπλοκμπαστερ και χυνεις.

[ΟΥΤΙΣ]

Επιτίθεται στο σύστημα διοίκησης της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Την κατηγορεί πως ωφελεί μόνο τους πλούσιους (που στην ταινία ενσαρκώνει η οικογένεια Γουέιν) και καταδυνάστευε τον απλό λαό. Μάλλον στον σκηνοθέτη αρέσει η δικτατορία ή κάποιο άλλο σύστημα διακυβέρνησης.

Η καταγγελία των κοινωνικών ανισοτήτων σημαίνει ότι σε αυτόν που τις καταγγέλλει αρέσει η δικτατορία;
Μπρααααβο, πουλιά στον αέρα πιάνεις.

Τα Αμερικανικα ακροδεξιά σάιτ αποθεώνουν την ταινία "Joker" και όχι άδικα αφού έμμεσα βρίζει τη φιλελεύθερη δημοκρατία.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει με σχεδόν κάθε καλό έργο τέχνης (βιβλίο ή ταινία) που χρησιμοποιεί στην πλοκή του στοιχεία κριτικής ή αποθέωσης ενός συστήματος ή τρόπου ζωής ή ιστορικών γεγονότων.

Στο συγκεκριμένο προφανώς για να δοθεί ένας αληθοφανής τόνος στην εξέλιξη του κεντρικού χαρακτήρα, χρησιμοποιήθηκαν υλικά από τα κακώς κείμενα της αμερικανικής κοινωνίας και του αμερικανικού κατεστημένου. Και καλώς κατά την γνώμη μου. Τώρα, είναι αναμενόμενο ότι πολλοί θα διεκδικήσουν να εκμεταλλευτούν την επιτυχία της και να αναδείξουν την δική τους ιδεολογική ατζέντα. Κομμουνιστές, ακροδεξιοί, μιγκτάου, δημοκρατικοί και ξέρω κι εγώ ποιος άλλος.


Σημείωση: Δεν έχω δει ακόμη την ταινία. Ελπίζω να προλάβω μέσα στην εβδομάδα.

[Last Veteran]

Τραβά πιες κάνα χαμομήλι ωρε. Είσαι μπήτις άσχετος.

έχεις καλό γούστο και στα ροφήματα βλέπω

Το χαμομήλι το προτείνω στους γηραιους συνομηλιτες μου. Αφού μου αποκαλείς καφρίλα το wick και όχι το μαδ μαξ τι να πω άλλο.

[Χουργιατς]

Επιτίθεται στο σύστημα διοίκησης της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Την κατηγορεί πως ωφελεί μόνο τους πλούσιους (που στην ταινία ενσαρκώνει η οικογένεια Γουέιν) και καταδυνάστευε τον απλό λαό. Μάλλον στον σκηνοθέτη αρέσει η δικτατορία ή κάποιο άλλο σύστημα διακυβέρνησης.

Η καταγγελία των κοινωνικών ανισοτήτων σημαίνει ότι σε αυτόν που τις καταγγέλλει αρέσει η δικτατορία;
Μπρααααβο, πουλιά στον αέρα πιάνεις.

Τα Αμερικανικα ακροδεξιά σάιτ αποθεώνουν την ταινία "Joker" και όχι άδικα αφού έμμεσα βρίζει τη φιλελεύθερη δημοκρατία.

Με τον εαυτό σου μιλάς πάλι χαηλάντερ

[Naranjita]

έτσι ξεκινάει η ασθένεια.

στην αρχή μιλάς μονος σου, μετά ακούς φωνές κτλ κτλ

[σούπερ δημήτριος]

Το χαμομήλι το προτείνω στους γηραιους συνομηλιτες μου. Αφού μου αποκαλείς καφρίλα το wick και όχι το μαδ μαξ τι να πω άλλο.

το θέμα μας είναι οι καλές ταινίες όχι οι καλές καφρίλες και το μαντ μαξ δεν είναι τίποτα από τα δύο,τρελόπαιδο

[Χαοτικός]

Μέσα στη συνταγή ήταν και η εγκατάλειψη από τον πατέρα. Πριν λίγες μέρες που είδα το Ξενία memberlist.php?mode=viewprofile&u=244 ακριβώς με τον ίδιο τρόπο το χειρίστηκε. Άρνηση να δεχτεί ο κακός την πατρότητα και βία. Μόνο που ο Κούτρας το έκανε πιο ρεαλιστικό και πιο ενδιαφέρον
Μα να βλέπει κανείς ότι η ταινία αυτή είναι "κοινωνική"! Η δεν ξέρει από ταινίες ή ακόμα χειρότερα δεν καταλαβαίνει τι είναι η κοινωνία.
Πραγματικά δεν ανέδειξε κανένα πρόβλημα της κοινωνίας. Μία υπόθεση υπό την οπτική του ήρωα ήταν και πολύ αδιάφορη. Το ότι τη γουστάρουν δεξιοί είναι σαν την 15άρα παρθένα που όλο έχει στο μυαλό της πότε θα είναι η πρώτη της φορά. Τέτοια σκηνικά χουμε στην χώρα μας δεκαετίες τώρα και είναι γνήσια. Αυτά τα βλέπουν με άλλο μάτι οι δεξιοί. Στην ταινία τα βλέπουν εξιδανικευμένα.
Εντελώς βλακεία στο μυαλό. Να θέλουν λίγο να ευαισθητοποιηθούν και να μην το κάνουν στην καθημερινότητά τους με υπαρκτά ζητήματα, αλλά το κάνουν σε μια μαλακοταινία με τις υπερβολές της και τις εξωπραγματικές καταστάσεις. Λες και θα υπήρχε ποτέ περίπτωση, έναν πραγματικό επαναστάτη ή έστω έναν "κοινωνικό εκδικητή" (ας το πούμε), να τον προωθούσαν τα μέσα και να ακολουθούσε ολόκληρο κίνημα.

Όχι άλλες αμερικανιές.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Μέσα στη συνταγή ήταν και η εγκατάλειψη από τον πατέρα. Πριν λίγες μέρες που είδα το Ξενία memberlist.php?mode=viewprofile&u=244 ακριβώς με τον ίδιο τρόπο το χειρίστηκε. Άρνηση να δεχτεί ο κακός την πατρότητα και βία. Μόνο που ο Κούτρας το έκανε πιο ρεαλιστικό και πιο ενδιαφέρον
Μα να βλέπει κανείς ότι η ταινία αυτή είναι "κοινωνική"! Η δεν ξέρει από ταινίες ή ακόμα χειρότερα δεν καταλαβαίνει τι είναι η κοινωνία.
Πραγματικά δεν ανέδειξε κανένα πρόβλημα της κοινωνίας. Μία υπόθεση υπό την οπτική του ήρωα ήταν και πολύ αδιάφορη. Το ότι τη γουστάρουν δεξιοί είναι σαν την 15άρα παρθένα που όλο έχει στο μυαλό της πότε θα είναι η πρώτη της φορά. Τέτοια σκηνικά χουμε στην χώρα μας δεκαετίες τώρα και είναι γνήσια. Αυτά τα βλέπουν με άλλο μάτι οι δεξιοί. Στην ταινία τα βλέπουν εξιδανικευμένα.
Εντελώς βλακεία στο μυαλό. Να θέλουν λίγο να ευαισθητοποιηθούν και να μην το κάνουν στην καθημερινότητά τους με υπαρκτά ζητήματα, αλλά το κάνουν σε μια μαλακοταινία με τις υπερβολές της και τις εξωπραγματικές καταστάσεις. Λες και θα υπήρχε ποτέ περίπτωση, έναν πραγματικό επαναστάτη ή έστω έναν "κοινωνικό εκδικητή" (ας το πούμε), να τον προωθούσαν τα μέσα και να ακολουθούσε ολόκληρο κίνημα.

Όχι άλλες αμερικανιές.

Ποια εγκατάλειψη από τον πατέρα ρε μπαγλαμά; Την είδες την ταινία;

[hellegennes]

Παρατηρώ ότι οι ηλικίες από 19 και 20 φτάνουν σιγά σιγά στα 40.

Ι ρεστ μαι κεις.

Κάνε και μια μετάφραση, γιατί δεν βγάζει και πολύ νόημα η ανάρτησή σου.