The Childfree Life

[shrike]

Έχεις τέτοιο παιδί και πλένετε και δόντια;

Γελάς Αθηνούλα μ' αλλά και λίγα λέω

Μήπως το βγάλατε Damien και όλως τυχαίως έχει κάτι νούμερα χαραγμένα στη κορυφή του κρανίου;

Τον βγάλαμε Ντένης Ταζμάνια κι έχει 3 κόκκινες τελείες στην κορυφή του κρανίου σε τριγωνικό σχηματισμό. Ανησυχώ λίγο που απ όλα τα παραμύθια γουστάρει τους "κακούς" , είναι πάντα με τον λύκο, ξενερώνει που λύνονται τα μάγια και το τέρας γίνεται άνθρωπος, στηρίζει Κάπτεν Χούκ, γουστάρει Άδη και τέτοια εννοείται ότι δεν έχω πει τίποτα στον παπά.

Κάποια στιγμή, έτσι στο άσχετο, ρίξε πάνω του λίγο αγιασμό. Αν τυχόν δεις να αφρίζει εκεί που τον άγγιξε και να αρχίσει ο μικρός να ουρλιάζει κατάρες σε κάποια ακατάληπτη γλώσσα, φύγε τρέχοντας για Ταϊλάνδη. Σε μια βδομαδούλα θα έχεις τελειώσει με την αλλαγή φύλου και θα μπορείς μια χαρά να πας να κλειστείς στην Εσφιγμένου.

[Athina__P]

Μετά από αρκετά χρόνια κατάφερα να παραδεχτώ ότι το να κάθομαι σπίτι με κάνει unhappy. Υποχρεωτικά κάθεσαι σε κλειστούς χώρους για να είσαι στη δουλειά, για να κάνεις ένα ντους το πρωί, να διαλέξεις τα ρούχα σου... Το ότι κάνεις παιδιά, αφού αρχίσουν σχολείο, σε κλείνει περισσότερο από το όταν ήταν μικρά. Αυτό που αυτομάτως αυτοί με τα μικρά αισθάνονται ότι κλείνονται, ακόμα δεν μπορώ να το καταλάβω! Δεν σε υποχρεώνει κανείς να κλειστείς!

Εισαι με ενα παιδί 24ωρες το 24ωρο, 7μερες τη βδομάδα, 365 μέρες το χρονο. Ο πατερας του δουλευει 10 και 12 ωρες. Δεν παιζουν γιαγιαδες, παπούδια, πεθερες, αδερφές κουνιάδες στο σκηνικό. Έχεις ενα παιδάκι (ποσο μάλλον 2 ή 3) το οποιο, υγεία να χει, δεν καθεται δευτερόλεπτο, κωλοφωτιά, όπως τα περισσότερα. Τον πρώτο χρόνο το θηλάζει, μετά να το χεις σε πρόγραμμα δεν μπορείς να είσαι έξω οπότε σου καπνίσει. Βγαίνεις κάθε μέρα, 2 και 3ωρες για βόλτα με το παιδί, πας σε 5 διαφορετικά πάρκα της περιοχής σου. Το κάνεις μια, το κάνεις δύο μήνες το κανεις 3 και 4. Εντωμεταξύ στην ηλικία των 2-3-4 το πάρκο με παιδί είναι σα γυμναστήριο. Δε κάθεσαι στιγμή, τρέχεις από πίσω του, πέφτει καμια 42 φορές και μαλωνει 15 με άλλο παιδάκι. Δεν είναι ησυχία, δεν είναι ξεκουραση, δεν είναι διασκεδαση. Πες μου στους πόσους μήνες που χεις γυρίσει τα ίδια και τα ίδια θα αρχίσεις να σκυλοβαριεσαι τη ζωή σου; Μιλάμε για φάση που δεν έχεις αυτοκίνητό κι οι μετακινήσεις είναι δύσκολες, ούτε λεφτά για παιδότοπους και τέτοια. Κι αυτό τα καλοκαίρια. Τους χειμώνες, πώς δεν κλεινεσαι; στις αρρώστιες του πώς δεν κλείνεσαι;

Με την ίδια λογική από που κι ως πού κλείνεσαι σπίτι όταν τα παιδιά πάνε σχολείο αφού α)είναι ευκολότερο να εργαστείς β) να βγεις ΜΟΝΗ σου να ησυχάσεις, να κάνεις μια βόλτα, μια δραστηριότητα

Ξαναδιαβάζοντας... Δεν υπήρχε πρόγραμμα. Το πρόγραμμα μας το έβαζε ο ήλιος που έβγαινε το πρωί, η καλημέρα του μπαμπά που ήθελαν οπωσδήποτε να έχουν τα παιδιά πριν φύγει εκείνος για το γραφείο, μετά ξυπνάγανε, παίζανε, έβαζα κανα φαϊ, ήταν ξεκούραστα, μετά όλη μέρα έξω μέχρι το απόγευμα. Στην αρχή είχα εγκλωβιστεί και εγώ στο πρόγραμμα που σου λέει ο παιδίατρος και που στην πραγματικότητα κινείται γύρω από το φαγητό και τις ώρες του. Ε, το ένα ήταν κακόφαγο και τζάμπα ό,τι και να κάναμε. Οπότε λέω δεν θα τρελαθώ εγώ εδώ μέσα. Το άλλο παιδί αφού πέρασε τη φάση του μπουσουλήματος ήθελε μόνο έξω και ανεχόταν το σπίτι μόνο το πρωί που ήταν ξεκούραστο. Αλλά να πω την αλήθεια τις εκπτώσεις στο φαγητό, ναι τις κάναμε. Δεν ήθελα να κουβαλάω κιόλας... Επίσης η Αθήνα ήταν έτσι και μέναμε σε τέτοια γειτονιά που δεν είχε νόημα να κάθεσαι σπίτι, ειχε τόσα να κάνεις και να δεις. Και πάλι όμως δεν το είχε πάρει χαμπάρι ο κόσμος τι αναλαμπή ομορφιάς ζούσαμε τότε στην Αθήνα, τα μωρά ήταν προγραμματισμένα να κάθονται μέσα, είναι θέμα κουλτούρας καθαρά, για αυτό έδωσα το παράδειγμα με το Αμβούργο, δεν θα έχει αλλάξει η κουλτούρα φαντάζομαι, θα το επιβεβαιώσει ο Καβαλιέρε, πόσο έξω είναι τα μωρά στο Αμβούργο σε σχέση με την Αθήνα και τις εποχές του χρόνου.

Πώς κάνουμε κουοτ να δει το νήμα ο Καβαλιέρε να πει τι σουρτούκεμα πέφτει στο Αμβούργο χειμωνιάτικα;

Ήξερα και εγώ τι πήξιμο θα ακολουθούσε με το γραφείο μετά, όταν θα ξαναγυρνούσα, το έδωσα και κατάλαβε Δεν χρωστούσα κιόλας! Όλοι περνούσαμε καλά. Κλασικά ο άντρας μου μουρμούραγε λίγο ότι αυτά δεν τα κάνει κανείς, αλλά δεν είχε άλλα επιχειρήματα, γιατί έβλεπε όλη την οικογένεια χαρούμενη!

Κάτσε να δεις και μετά που οι περισσότερες οικογένειες του καλού κόζμου έχουν τα παιδιά απασχολημένα και τα ΣΚ με ποδόσφαιρα, χορούς, παιδικά πάρτι και τα συναφή. Εκεί είναι μετά από καμιά 10ριά χρόνια που εμφανίζονται οι γκόμενοι Για να χαρούν επι τέλους οι μαμάδες που τα έκαναν όλα by the book.

Εμένα μου λείπουν τα πρώτα χρόνια με την έννοια ότι η ζωηράδα σε δένει με το παιδί (τρόμαζα, δεν τον άφηνα ούτε με το μπαμπά μόνο μέχρι τον πρώτο χρόνο, να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται) και είναι ωραίο που σε θέλουν και είναι όλοι γύρω γύρω όπου βρίσκονται, σπίτι, έξω, αλλά έχεις κάτι να κάνεις με τα παιδιά, ενδιαφέρονται να είναι μαζί σου, πόσα δεκάχρονα θα δεις έτσι; Φυσιολογικά τα πράγματα αλλάζουν μετά. Αλλά είναι σημαντικό να κοιμάσαι καλά και να καταφέρεις θα ρυθμίσεις όλη τη ζωή σου (πχ δουλειά) έτσι που να μην εξαντληθείς.

Μην τρομάζετε, οι υπόλοιποι. Τέτοια παιδιά είναι εξαιρετικά σπάνια και συνήθως το βλέπεις ότι σέρνεται κάποιο γονίδιο στην οικογένεια και έχεις πάρει τα ρίσκα σου. Κυρίως έχεις αποφασίσει ότι έχεις αντοχές και εσύ και ο συμβίος.

[Athina__P]

Τα ζωηρά παιδάκια ως ποσοστό, πανω κάτω τα υπολογίζεις σε ένα πλοίο. Υπάρχουν τα περισσότερα παιδάκια που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι δίπλα στους γονείς τους και όλοι κάθονται και κάνουν chillin.

Υπάρχουν και τα άλλα που με συνοδεία των γονιών θα γυρίσουν όλο το πλοίο αρκετές φορές, θα ταϊσουν γλάρους, θα χαζεύουν τα σκυλάκια, θα ακούνε σπικάζ όλη την ώρα από το γονιό... Γενικά δεν θα κάτσουν κάτω. Τα δεύτερα συνήθως θα τα δεις και πιο χαρούμενα και τους γονείς τους το ίδιο, αν έχουν φτάσει στο στάδιο που ξέρουν ότι έτσι θα περάσουν όλοι καλύτερα και δεν βλέπουν τη βόλτα στο πλοίο ως αγγαρεία αλλά ως ευκαιρία να κάνουν κάτι γλυκό με το παιδί. Ή τέλος πάντων έχουν βρει τον τρόπο σταδιακά να αποφεύγουν ότι είναι πραγματικά βαρετό και ανούσιο και να μην του δίνουν χρόνο. Μερικά παιδιά σε καθοδηγούν πολύ καλά σε αυτό. Εντάξει το πλύσιμο δοντιών είναι άλλο θέμα.

Είχα μια γνωστή που έλεγε ααααα το δεύτερο με κούρασε δεν είναι σαν το πρώτο! Και το δεύτερο μας άφηνε μισάωρα να συζητάμε οι μεγάλοι, όσο εκείνο ήταν στο καρότσι και διεκδικούσε ένα χαμόγελο σποραδικά και ένα κουπεπέ! Οπότε ζωηρό από ζωηρό διαφέρει!

Από την άλλη ώρες ώρες σκέφτομαι ποιος είναι ο παράξενος; Αν κάθεσαι πολύ κάτω, είτε το έχεις στη φύση σου είτε το μάθεις, αναγκαστείς σταδιακά να το μάθεις γιατί έτσι είναι η ζωή μας, μετά θα βρεθεί κάποια στιγμή κάποιος γιατρός να σου πει μην κάθεσαι όλη την ώρα, γιατί θα χάσεις χρόνια από τη ζωή σου και όσα σου μείνουν δεν θα είναι καλά. Και θα βρεθούμε να περπατάμε άσκοπα μην κάνοντας κάτι ενδιαφέρον παράλληλα.

[Gherschaagk]

Αυτό είναι ευλογία
Ο μικρός πάλι, υγεία νά χει, είναι ακριβώς το αντίθετο. Απ τα 10 που θα του πω θα κάνει το 1 κι αυτό αν τον βολεύει. Είτε του μιλήσω 15 φορές ήρεμα και λογικά, είτε τον απειλήσω με 3 λεπτά στην καρέκλα της ηρεμίας ή με κατάργηση προνομίων και παιχνιδιών και το πράξω, είτε προσπαθήσω να τον γλυκάνω, είτε του μιλήσω με την πιο ντεθ μέταλ φωνή μου είναι το ιδιο και το αυτο. Τις μέρες που θα κάνει τα 4 την θεωρώ καλή μέρα. Τα πάντα είναι ένας διαρκής αγώνας, απ το τι θα φορέσει, αν θα φάει, πώς θα παίξει, πώς θα διαβάσουμε τα καθημερινά παραμύθια, πώς θα πλύνει δόντια. Και μετα ακούς την τύπισσα στο πάρκο που το παιδάκι της παίζει στα 2 μετρα ησυχο και το ταΐζει η γιαγιά του να λέει πόσο εύκολο είναι να μεγαλώνεις παιδιά και πόσο υπερβολικές είναι ορισμένες μητέρες. Ή ίδια αν είχε το παιδί μου θα έπαιρνε ψυχοφάρμακα.

Τι με θύμησες;

Πέρυσι λίγο πριν τον δεκαπενταύγουστο, τον βρήκα να έχει σκαρφαλώσει το καμάρι μου τα κάγκελα του μπαλκονιού μαζί με την προέκταση 2 μέτρα σε ύψος όλο μαζί, κι έβγαλε και το πόδι από την άλλη μεριά για να πέσει στον κενό γιατί δεν του άρεσε το σχόλιο που έκανα για ένα βιντεάκι που έβλεπε. Μου το είχε πει κιόλας, πως θα πάει να πέσει απ' το μπαλκόνι αλλά πού να φανταστώ κι εγώ;

Το Πάσχα πήγαμε ποδηλατάδα μεγάλη παρέα, μαμάδες με τα πόδια και παιδιά με τα ποδήλατα. Έφυγε τόσο μπροστά γιατί συναγωνιζόταν το μεγαλύτερο της παρέας που τον χάσαμε. Στείλαμε το συγκεκριμένο παιδί να τον βρει και γύρισε πίσω και μας είπε πως δεν μπορεί να τον φτάσει γιατί ήταν πολύ μακριά. Κάααααποια στιγμή θυμήθηκε και γύρισε μόνος του. Ήμουν έτοιμη να πάρω τον πατέρα του τηλέφωνο και να πω πώς τον έχασα. Τον σβέρκωσα κανονικά με το που τον έφτασα.

13 μηνών με πυρετό, έκοβε βόλτες πάνω στην πλάτη του καναπέ. Τρέχοντας.

18 μηνών παραμονές Πρωτοχρονιάς έσχισε τον χαλινό μέσα στο στόμα. Του έγινε ράμμα. Λίγο πριν είχε σκαρφαλώσει το καμάρι μου στον μπουφέ, 90 cm ύψος χρησιμοποιώντας το τζάκι σαν σκαλοπάτι, σα να ήταν γιατί.

2 παρά κάτι, μεγάλη βδομάδα, τον πήγε η μάνα μου βόλτα. Κρατούσε στο χέρι του μια λαμπάδα. Την έριξε μέσα σ' ένα χαντάκι (τη λαμπάδα) και την έδειχνε με το χέρι. Κατεβαίνει κι η γιαγιά το χαντάκι να την πάρει κι εκεί που πάει να ανέβει, δίνει μία και χώνεται κι εκείνος μέσα μαζί της. Τον ανεβάζει πάνω, πάει να ανέβει κι εκείνη και ξανακατεβαίνει ο μπόμπιρας. Ξανά και ξανά. Εγώ να κοιτάω το παράθυρο και να λέω αργούν. Οι υπόλοιποι να μου λένε, πως είναι η ιδέα μου. Έρχονται πίσω και η γιαγιά είχε πετάξει γλώσσα έξω από την προσπάθεια κι αυτός να είναι με το χαμόγελο στα χείλη.

3 χρόνων μεγάλη Πέμπτη, πάει με την γιαγιά επιτάφιο. Έσβησε και άναψε ξανά όλα τα κεριά στον πρόναο. Προσπαθούσε να σκαρφαλώσει τις κολόνες, έκανε μπλονζόν κάτω απ' τον επιτάφιο, ανέβηκε στο ψαλτήρι και φώναζε στο μικρόφωνο. Γυρνούσαμε πίσω κι έλεγε η μάνα μου, όλα στη θέση τους τα αφήσαμε.

4 χρόνων μεγάλη βδομάδα πάλι έγδαρε την σπονδυλική στήλη και είπα δεν θα ξαναπερπατήσει.

Μπαίνει στην μπανιέρα για ένα γρήγορο ντους και μ' ακούει η γειτονιά.

Το προηγούμενο καλοκαίρι χτυπιόταν γιατί δεν τον αφήσαμε να μπει στο Κάθισμα στη Λευκάδα με 3-4-5 μέτρα κύμα. Του έλεγα πως αν το κάνω θα είμαι κακή μαμά και μου έλεγε πως ξέρει κολύμπι.

Σε κάποια φάση κλείδωσα την πόρτα μη μου φύγει και ξέχασα που έβαλα τα κλειδιά.

[Otto Weininger]

]

Τι με θύμησες;

Πέρυσι λίγο πριν τον δεκαπενταύγουστο, τον βρήκα να έχει σκαρφαλώσει το καμάρι μου τα κάγκελα του μπαλκονιού μαζί με την προέκταση 2 μέτρα σε ύψος όλο μαζί, κι έβγαλε και το πόδι από την άλλη μεριά για να πέσει στον κενό γιατί δεν του άρεσε το σχόλιο που έκανα για ένα βιντεάκι που έβλεπε. Μου το είχε πει κιόλας, πως θα πάει να πέσει απ' το μπαλκόνι αλλά πού να φανταστώ κι εγώ;

Όλα όσα έγραψες είναι νορμάλ. Το παραπάνω όμως είναι καμπανάκι.
Έχε το νου σου.

Αν και δεν πιστεύω ότι θα το έκανε εν τέλει, εντούτοις έχε το νου σου την επόμενη φορά που θα κάνει τέτοια ή παρόμοια δήλωση.

[νύχτα]

Όλα όσα έγραψες είναι νορμάλ. Το παραπάνω όμως είναι καμπανάκι.
Έχε το νου σου.

Αν και δεν πιστεύω ότι θα το έκανε εν τέλει, εντούτοις έχε το νου σου την επόμενη φορά που θα κάνει τέτοια ή παρόμοια δήλωση.

κι εγώ τρομοκρατήθηκα

[Gherschaagk]

]

Τι με θύμησες;

Πέρυσι λίγο πριν τον δεκαπενταύγουστο, τον βρήκα να έχει σκαρφαλώσει το καμάρι μου τα κάγκελα του μπαλκονιού μαζί με την προέκταση 2 μέτρα σε ύψος όλο μαζί, κι έβγαλε και το πόδι από την άλλη μεριά για να πέσει στον κενό γιατί δεν του άρεσε το σχόλιο που έκανα για ένα βιντεάκι που έβλεπε. Μου το είχε πει κιόλας, πως θα πάει να πέσει απ' το μπαλκόνι αλλά πού να φανταστώ κι εγώ;

Όλα όσα έγραψες είναι νορμάλ. Το παραπάνω όμως είναι καμπανάκι.
Έχε το νου σου.

Αν και δεν πιστεύω ότι θα το έκανε εν τέλει, εντούτοις έχε το νου σου την επόμενη φορά που θα κάνει τέτοια ή παρόμοια δήλωση.

Νορμάλ ξενορμάλ η καρδούλα μου ξέρει τι θα πει λαχτάρα. Αυτά έγραψα, πόσα άλλα σαν κι αυτά έχει κάνει.

Άλλα παιδιά εκεί που τα αφήνεις, εκεί τα βρίσκεις και το δικό μου είναι ικανό να καβαλήσει τον σκύλο και να πάει να κατακτήσει το βυτιοφόρο, έχοντας το σκουπόξυλο για δόρυ.

Όλα όσα έγραψες είναι νορμάλ. Το παραπάνω όμως είναι καμπανάκι.
Έχε το νου σου.

Αν και δεν πιστεύω ότι θα το έκανε εν τέλει, εντούτοις έχε το νου σου την επόμενη φορά που θα κάνει τέτοια ή παρόμοια δήλωση.

κι εγώ τρομοκρατήθηκα

Επί 2 ώρες έκλαιγα.

[νύχτα]

Επί 2 ώρες έκλαιγα.

έχετε πολύ κουράγιο εσείς οι μανούλες, είναι αξιοθαύμαστο

[Ερμής]

Οι ανιψιές μου είναι αγγελούδια μπροστα σε αυτά που διαβάζω. Ειδικά η μεγάλη, αν εξελιχθεί όπως είναι τώρα τη βλέπω για μεγάλα πράγματα.

Ελπίζω όλη την διαολιά να μη την πάρει το τρίτο παιδί της οικογένειας

[Gherschaagk]

Επί 2 ώρες έκλαιγα.

έχετε πολύ κουράγιο εσείς οι μανούλες, είναι αξιοθαύμαστο

Είμαστε νοσοκομείο, έχει βρογχίτιδα και κρατάει την ακτινογραφία του και λέει. Αυτά είναι τα πνευμόοοοονιαα μου, αυτό είναι το στομάαααχιι μου, αυτό είναι το εντερόοοο μου. Κι εμένα να μου έχουν λυθεί τα πόδια γιατί είναι ξεκάθαρο ακόμη και για μένα πως και οι 2 πνεύμονες είναι γεμάτοι με υγρό. Δεν μας είχαν πει ακόμη για βρογχίτιδα, φοβόμασταν για πνευμονία.

Οι ανιψιές μου είναι αγγελούδια μπροστα σε αυτά που διαβάζω. Ειδικά η μεγάλη, αν εξελιχθεί όπως είναι τώρα τη βλέπω για μεγάλα πράγματα.

Ελπίζω όλη την διαολιά να μη την πάρει το τρίτο παιδί της οικογένειας

Πρόσεχε τι εύχεσαι.

[ΟΥΤΙΣ]

Περαστικά!

[perseus]

Συνηθως αναποδα πάει τα τσακλιασμενα μωρα γινονται ηρεμοι εφηβοι

[Gherschaagk]

Περαστικά!

Το δικό σου είναι πιο βολικό;

[ΟΥΤΙΣ]

Περαστικά!

Το δικό σου είναι πιο βολικό;

Είναι ζωηρός, αλλά σε λογικά πλαίσια.

[Ερμής]

Πρόσεχε τι εύχεσαι.

Ευχομαι να πάρει ολα τα καλά της μάνας του και του πατέρα του