The Childfree Life

[Ίφιδα]

Μετά από αρκετά χρόνια κατάφερα να παραδεχτώ ότι το να κάθομαι σπίτι με κάνει unhappy. Υποχρεωτικά κάθεσαι σε κλειστούς χώρους για να είσαι στη δουλειά, για να κάνεις ένα ντους το πρωί, να διαλέξεις τα ρούχα σου... Το ότι κάνεις παιδιά, αφού αρχίσουν σχολείο, σε κλείνει περισσότερο από το όταν ήταν μικρά. Αυτό που αυτομάτως αυτοί με τα μικρά αισθάνονται ότι κλείνονται, ακόμα δεν μπορώ να το καταλάβω! Δεν σε υποχρεώνει κανείς να κλειστείς!

Εισαι με ενα παιδί 24ωρες το 24ωρο, 7μερες τη βδομάδα, 365 μέρες το χρονο. Ο πατερας του δουλευει 10 και 12 ωρες. Δεν παιζουν γιαγιαδες, παπούδια, πεθερες, αδερφές κουνιάδες στο σκηνικό. Έχεις ενα παιδάκι (ποσο μάλλον 2 ή 3) το οποιο, υγεία να χει, δεν καθεται δευτερόλεπτο, κωλοφωτιά, όπως τα περισσότερα. Τον πρώτο χρόνο το θηλάζει, μετά να το χεις σε πρόγραμμα δεν μπορείς να είσαι έξω οπότε σου καπνίσει. Βγαίνεις κάθε μέρα, 2 και 3ωρες για βόλτα με το παιδί, πας σε 5 διαφορετικά πάρκα της περιοχής σου. Το κάνεις μια, το κάνεις δύο μήνες το κανεις 3 και 4. Εντωμεταξύ στην ηλικία των 2-3-4 το πάρκο με παιδί είναι σα γυμναστήριο. Δε κάθεσαι στιγμή, τρέχεις από πίσω του, πέφτει καμια 42 φορές και μαλωνει 15 με άλλο παιδάκι. Δεν είναι ησυχία, δεν είναι ξεκουραση, δεν είναι διασκεδαση. Πες μου στους πόσους μήνες που χεις γυρίσει τα ίδια και τα ίδια θα αρχίσεις να σκυλοβαριεσαι τη ζωή σου; Μιλάμε για φάση που δεν έχεις αυτοκίνητό κι οι μετακινήσεις είναι δύσκολες, ούτε λεφτά για παιδότοπους και τέτοια. Κι αυτό τα καλοκαίρια. Τους χειμώνες, πώς δεν κλεινεσαι; στις αρρώστιες του πώς δεν κλείνεσαι;

Με την ίδια λογική από που κι ως πού κλείνεσαι σπίτι όταν τα παιδιά πάνε σχολείο αφού α)είναι ευκολότερο να εργαστείς β) να βγεις ΜΟΝΗ σου να ησυχάσεις, να κάνεις μια βόλτα, μια δραστηριότητα

[Athina__P]

Ειδικά το χειμώνα δεν χρειάζεται να κλείνεσαι, εκτός αν έχει τρελό κρύο, οπως φέτος ή αν βρέχει. Αρρώστιες δεν ξέραμε τι θα πει πριν τον παιδικό. Αν το παιδί τρώει ό,τι και εσύ, όπως εσύ δεν χρειάζεται να τρως όλα τα γεύματα σπίτι, έτσι και αυτό. ¨Ημουν και πολυ τυχερή και αν τώρα η Αθήνα έχει 5 μέρη που αξίζουν, τότε είχε 115! Περάσαμε φίνα, φίνα!

Βγαίναμε τα πρωϊνά σε μέρη με παιδιά, κυριλέ, δεν είχε πολύ κόσμο, κάτι γιαγιάδες και νταντάδες, δεν θυμάμαι προστριβές ή πεσίματα που να χρειάζονται επεμβάσεις. Το απόγευμα ήταν η ώρα που θα πηγαίναμε στο Φλοίσβο και περιμέναμε το μπαμπά να μας μαζέψει μετά το γραφείο του.

[Ίφιδα]

Κάθε χειμώνας εδώ πάνω εχει είτε κρύο, είτε βροχή, είτε αέρα που σου παίρνει το παιδί και το κυνηγάς 2-3 τετράγωνα. Ας μη κοιτάμε μόνο το δικό μας μικρόκοσμό στην Αθήνα ή την Κρήτη. Και σε ρώτησα, πήγαινες στα ίδια πάρκα καθε μερα επί μηνες και δε σκυλοβαρεθηκες τη ζωή σου;
Πήγαινες στα ίδια μέρη ΚΑΘΕ μέρα επί μήνες με τα παιδιά σου και περνούσες φίνα, φίνα; Τί φάση; Είχες και φιλενάδες μαζί; πρόσεχαν το ένα παιδί το άλλο;

[Athina__P]

Στο ίδιο πάρκο πηγαίναμε για λίγες φορές πριν χρονισουμε. Κατά τα άλλα, Φλοίσβος, Πλάκα, Ερμού, Παιδικό μουσείο, Εθνικός Κήπος, Παιδική χαρά ψυχικού με συγκοινωνία, Metro Μαλλ, Νέα Σμύρνη, μουσείο Μπενάκη, Balux, όλα με συγκοινωνίες, μόλις τέλειωνε η ώρα αιχμής για τους εργαζόμενους. Αυτά ηταν τα βασικά. Υπήρχαν και παραλλαγές. Πχ το Public με τα παιχνίδια και τα στημένα τρενάκια. Μια ολόκληρη Αθήνα! Τι στο καλό;

Βασικό να έχεις καρότσι που βολεύει για ύπνο και όλα τα άλλα είναι εύκολα.

[Athina__P]

Ε και ναι, το ένα από τα δύο παιδιά που μεγάλωσε έτσι μεχρι κάποιο σημείο, δυσκολεύτηκε λόγω χαρακτήρα να περνάει τη μέρα σε ένα δωματιάκι παιδικού. Ευτυχώς είχαν κήπο και τον χρησιμοποιούσαν όλο το χρόνο!

[Athina__P]

Η μεση θερμοκρασία της Αθήνας τους πιο κρύους μήνες του χρόνου είναι 10 βαθμοί. Είναι απαγορευτικό για να βγεις οι 10 βαθμοί; Ίσως είναι που έτυχε να πάω Δεκέμβρη στο Αμβούργο και να ξεψαρώσω με το πόσα μωρά είχε έξω εκεί. Όσα έχουμε εμείς τον Απρίλιο περίπου.

[Athina__P]

A, επίσης ένα από τα παιδιά μου ήταν πλάζμα που δεν άντεχε το σπίτι καθόλου μα καθόλου, αλλιώς ούτε θα μου περνούσε από το μυαλό ότι μπορούσε κάποιος να σουρτουκεύει όλη μέρα με ένα καρότσι και να γουστάρει. Αλλά να που έγινε και αυτό. Και επίσης δεν εμπιστευόμουν γυναίκα να απασχολήσει παιδιά σπίτι με αυτές τις προϋποθέσεις, αφού δεν μπορούσα ούτε και εγώ. It takes a village που λένε και στα χωργιά. Για αυτό παιδικός μετά, αλλά όσο πιο χαλαρά γινόταν από πλευράς κλεισίματος, ευτυχώς πέσαμε καλά εκεί. Όλο εκδρομούλες τα βγάζανε.

Μετά βέβαια ήρθαν τα ταμπλετ κλπ κλπ, άλλη ιστορία αυτή! Δεν τρελαίνονται πια να βγαίνουν

[Ίφιδα]

Με 10 βαθμους δεν ειναι καθολου απαγορευτικο να βγαινεις. Απλως αναρωτιεσαι πως ειναι δυνατον καποια να κλεινετε και σου λεω οτι όχι, δεν ειναι σε όλη την Ελλάδα μέσο όρο τον χειμώνα οι δέκα βαθμοί. Επίσης άνετα έβγαινα με το παιδι στους 0 βαθμούς του χωριού, αλλά στους 0 της Θεσσαλονίκης με την υγρασία, σε καμία ώρα πρέπει να είσαι πίσω. Επίσης δεν έχουν όλοι αυλή, ούτε όλοι έχουν ειδικά καροτσάκια, ούτε και το ένα παιδί να προσέχει το άλλο, ούτε όλοι τα ίδια παιδιά. Υπάρχουν παιδιά που τα ξαμολας στο πάρκο και παίζουν "ήσυχα" για ώρες και παιδιά που έρχονται φτύνοντας αίμα κυριολεκτικά ή με γδαρσίματα κάθε τρεις και λίγο ή μαλώνουν για το τάδε παιχνιδι κλπ κλπ.

Θέλω να πω, οι συνθήκες για τον καθένα είναι διαφορετικές. Αν κοιτάμε μόνο τις δικές μας είναι λογικό να μην καταλαβαίνουμε τις άλλες. Αν συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί παράγοντες, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πολλά. Άλλο Αθήνα και Θεσσαλονίκη, άλλο οι μικρότερες πόλεις με χειρότερες συγκοινωνίες και λιγότερες επιλογές. Άλλο ένα παιδί, άλλο τα δύο, άλλο τα τρία. Άλλο 3 ήσυχα σχετικά παιδιά που τα βρίσκουν μεταξύ τους άλλο δύο που πλακώνονται όλη την ώρα. Άλλο ο μπαμπάς σπίτι κάθε απόγευμα, άλλο τις Κυριακές, άλλο με βοήθεια, άλλο χωρίς, άλλο μονοκατοικία με αυλή., άλλο διαμερίσματα κλπ κλπ

[Ασέβαστος]

Με 10 βαθμους δεν ειναι καθολου απαγορευτικο να βγαινεις. Απλως αναρωτιεσαι πως ειναι δυνατον καποια να κλεινετε και σου λεω οτι όχι, δεν ειναι σε όλη την Ελλάδα μέσο όρο τον χειμώνα οι δέκα βαθμοί. Επίσης άνετα έβγαινα με το παιδι στους 0 βαθμούς του χωριού, αλλά στους 0 της Θεσσαλονίκης με την υγρασία, σε καμία ώρα πρέπει να είσαι πίσω. Επίσης δεν έχουν όλοι αυλή, ούτε όλοι έχουν ειδικά καροτσάκια, ούτε και το ένα παιδί να προσέχει το άλλο, ούτε όλοι τα ίδια παιδιά. Υπάρχουν παιδιά που τα ξαμολας στο πάρκο και παίζουν "ήσυχα" για ώρες και παιδιά που έρχονται φτύνοντας αίμα κυριολεκτικά ή με γδαρσίματα κάθε τρεις και λίγο ή μαλώνουν για το τάδε παιχνιδι κλπ κλπ.

Θέλω να πω, οι συνθήκες για τον καθένα είναι διαφορετικές. Αν κοιτάμε μόνο τις δικές μας είναι λογικό να μην καταλαβαίνουμε τις άλλες. Αν συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί παράγοντες, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πολλά. Άλλο Αθήνα και Θεσσαλονίκη, άλλο οι μικρότερες πόλεις με χειρότερες συγκοινωνίες και λιγότερες επιλογές. Άλλο ένα παιδί, άλλο τα δύο, άλλο τα τρία. Άλλο 3 ήσυχα σχετικά παιδιά που τα βρίσκουν μεταξύ τους άλλο δύο που πλακώνονται όλη την ώρα. Άλλο ο μπαμπάς σπίτι κάθε απόγευμα, άλλο τις Κυριακές, άλλο με βοήθεια, άλλο χωρίς, άλλο μονοκατοικία με αυλή., άλλο διαμερίσματα κλπ κλπ

ακριβως ετσι.

εγω δεν πολυμιλαω σε αυτες τις κουβεντες, γιατι δεν καταλαβαινω τα προβληματα των αλλων. ειμαι πολυ τυχερος. καταρχην το καμαρι μου ειναι το πιο βολικο παιδι του κοσμου, οτι του πω κανει. υστερα εχω 2 γιαγιαδες παραπανω απο προθυμες, αυλη, παιδικη χαρα στα 5 μετρα απο την πορτα, καλο καιρο ολο το χρονο, ταπανταολα μου εχουν ερθει βολικα. μονο η γυναικα δεν οδηγει, και τρεχω ολο εγω σε δραστηριοτητες, μικρο προβλημα αυτο.
βλεπω ομως γυρω μου να τραβανε διαφοροι δυνατο ζορι, αναλογα.

[Ίφιδα]

Με 10 βαθμους δεν ειναι καθολου απαγορευτικο να βγαινεις. Απλως αναρωτιεσαι πως ειναι δυνατον καποια να κλεινετε και σου λεω οτι όχι, δεν ειναι σε όλη την Ελλάδα μέσο όρο τον χειμώνα οι δέκα βαθμοί. Επίσης άνετα έβγαινα με το παιδι στους 0 βαθμούς του χωριού, αλλά στους 0 της Θεσσαλονίκης με την υγρασία, σε καμία ώρα πρέπει να είσαι πίσω. Επίσης δεν έχουν όλοι αυλή, ούτε όλοι έχουν ειδικά καροτσάκια, ούτε και το ένα παιδί να προσέχει το άλλο, ούτε όλοι τα ίδια παιδιά. Υπάρχουν παιδιά που τα ξαμολας στο πάρκο και παίζουν "ήσυχα" για ώρες και παιδιά που έρχονται φτύνοντας αίμα κυριολεκτικά ή με γδαρσίματα κάθε τρεις και λίγο ή μαλώνουν για το τάδε παιχνιδι κλπ κλπ.

Θέλω να πω, οι συνθήκες για τον καθένα είναι διαφορετικές. Αν κοιτάμε μόνο τις δικές μας είναι λογικό να μην καταλαβαίνουμε τις άλλες. Αν συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί παράγοντες, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πολλά. Άλλο Αθήνα και Θεσσαλονίκη, άλλο οι μικρότερες πόλεις με χειρότερες συγκοινωνίες και λιγότερες επιλογές. Άλλο ένα παιδί, άλλο τα δύο, άλλο τα τρία. Άλλο 3 ήσυχα σχετικά παιδιά που τα βρίσκουν μεταξύ τους άλλο δύο που πλακώνονται όλη την ώρα. Άλλο ο μπαμπάς σπίτι κάθε απόγευμα, άλλο τις Κυριακές, άλλο με βοήθεια, άλλο χωρίς, άλλο μονοκατοικία με αυλή., άλλο διαμερίσματα κλπ κλπ

ακριβως ετσι.

εγω δεν πολυμιλαω σε αυτες τις κουβεντες, γιατι δεν καταλαβαινω τα προβληματα των αλλων. ειμαι πολυ τυχερος. καταρχην το καμαρι μου ειναι το πιο βολικο παιδι του κοσμου, οτι του πω κανει. υστερα εχω 2 γιαγιαδες παραπανω απο προθυμες, αυλη, παιδικη χαρα στα 5 μετρα απο την πορτα, καλο καιρο ολο το χρονο, ταπανταολα μου εχουν ερθει βολικα. μονο η γυναικα δεν οδηγει, και τρεχω ολο εγω σε δραστηριοτητες, μικρο προβλημα αυτο.
βλεπω ομως γυρω μου να τραβανε διαφοροι δυνατο ζορι, αναλογα.

Αυτό είναι ευλογία
Ο μικρός πάλι, υγεία νά χει, είναι ακριβώς το αντίθετο. Απ τα 10 που θα του πω θα κάνει το 1 κι αυτό αν τον βολεύει. Είτε του μιλήσω 15 φορές ήρεμα και λογικά, είτε τον απειλήσω με 3 λεπτά στην καρέκλα της ηρεμίας ή με κατάργηση προνομίων και παιχνιδιών και το πράξω, είτε προσπαθήσω να τον γλυκάνω, είτε του μιλήσω με την πιο ντεθ μέταλ φωνή μου είναι το ιδιο και το αυτο. Τις μέρες που θα κάνει τα 4 την θεωρώ καλή μέρα. Τα πάντα είναι ένας διαρκής αγώνας, απ το τι θα φορέσει, αν θα φάει, πώς θα παίξει, πώς θα διαβάσουμε τα καθημερινά παραμύθια, πώς θα πλύνει δόντια. Και μετα ακούς την τύπισσα στο πάρκο που το παιδάκι της παίζει στα 2 μετρα ησυχο και το ταΐζει η γιαγιά του να λέει πόσο εύκολο είναι να μεγαλώνεις παιδιά και πόσο υπερβολικές είναι ορισμένες μητέρες. Ή ίδια αν είχε το παιδί μου θα έπαιρνε ψυχοφάρμακα.

[Ασέβαστος]

Αυτό είναι ευλογία
Ο μικρός πάλι, υγεία νά χει, είναι ακριβώς το αντίθετο. Απ τα 10 που θα του πω θα κάνει το 1 κι αυτό αν τον βολεύει. Είτε του μιλήσω 15 φορές ήρεμα και λογικά, είτε τον απειλήσω με 3 λεπτά στην καρέκλα της ηρεμίας ή με κατάργηση προνομίων και παιχνιδιών και το πράξω, είτε προσπαθήσω να τον γλυκάνω, είτε του μιλήσω με την πιο ντεθ μέταλ φωνή μου είναι το ιδιο και το αυτο. Τις μέρες που θα κάνει τα 4 την θεωρώ καλή μέρα. Τα πάντα είναι ένας διαρκής αγώνας, απ το τι θα φορέσει, αν θα φάει, πώς θα παίξει, πώς θα διαβάσουμε τα καθημερινά παραμύθια, πώς θα πλύνει δόντια. Και μετα ακούς την τύπισσα στο πάρκο που το παιδάκι της παίζει στα 2 μετρα ησυχο και το ταΐζει η γιαγιά του να λέει πόσο εύκολο είναι να μεγαλώνεις παιδιά και πόσο υπερβολικές είναι ορισμένες μητέρες. Ή ίδια αν είχε το παιδί μου θα έπαιρνε ψυχοφάρμακα.

λοιπον, ακου τωρα πλακα. εχω ενα φιλο, που εχει διδυμα. το ενα ειναι σαν το δικο μου και το αλλο σαν το δικο σου. ο ανθρωπος εχει καψει εγκεφαλο, δεν ξερει τι του φταιει και πως να συμπεριφερθει.

[Ίφιδα]

λοιπον, ακου τωρα πλακα. εχω ενα φιλο, που εχει διδυμα. το ενα ειναι σαν το δικο μου και το αλλο σαν το δικο σου. ο ανθρωπος εχει καψει εγκεφαλο, δεν ξερει τι του φταιει και πως να συμπεριφερθει.

Δύο παιδιά που μεγαλώνουν στην ίδια οικογένεια με τον ίδιο τρόπο. Εντωμεταξύ αν πάει σε παιδοψυχολόγο ή που θα του πει "Δε μπορεί κάτι κάνεις λάθος με το ένα παιδί, δε το προσέχεις αρκετά, δείχνεις προτίμηση στο άλλο" κλπ ή που θα του πει "μη στεναχωριέσαι έτσι είναι ο χαρακτήρας του παιδιού, δε μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, μπορεί και να ηρεμήσει μελλοντικά"

Οι τελευταίες οδηγίες είναι "μή το χτυπήσεις (εννοείται), μή του φωνάζεις (κι αυτό βία είναι), μή το τιμωρείς. Σου λένε ότι είναι τιμωρία το να το βάλεις στην καρέκλα ηρεμίας για 3 λεπτά και το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να του αφαιρέσεις κάποιο προνόμιο π.χ. δε θα δεις βίντεο σήμερα, δε θα πάμε βόλτα στο πάρκο ή θα σου πάρω το αγαπημένο σου παιχνίδι. Και σε ρωτώ, δεν είναι τιμωρία τα παραπάνω; Οι παιδοψυχολόγοι έχουν παιδιά ή θέλουν απλά να μας τρελάνουν;

[Athina__P]

Με 10 βαθμους δεν ειναι καθολου απαγορευτικο να βγαινεις. Απλως αναρωτιεσαι πως ειναι δυνατον καποια να κλεινετε και σου λεω οτι όχι, δεν ειναι σε όλη την Ελλάδα μέσο όρο τον χειμώνα οι δέκα βαθμοί. Επίσης άνετα έβγαινα με το παιδι στους 0 βαθμούς του χωριού, αλλά στους 0 της Θεσσαλονίκης με την υγρασία, σε καμία ώρα πρέπει να είσαι πίσω. Επίσης δεν έχουν όλοι αυλή, ούτε όλοι έχουν ειδικά καροτσάκια, ούτε και το ένα παιδί να προσέχει το άλλο, ούτε όλοι τα ίδια παιδιά. Υπάρχουν παιδιά που τα ξαμολας στο πάρκο και παίζουν "ήσυχα" για ώρες και παιδιά που έρχονται φτύνοντας αίμα κυριολεκτικά ή με γδαρσίματα κάθε τρεις και λίγο ή μαλώνουν για το τάδε παιχνιδι κλπ κλπ.

Θέλω να πω, οι συνθήκες για τον καθένα είναι διαφορετικές. Αν κοιτάμε μόνο τις δικές μας είναι λογικό να μην καταλαβαίνουμε τις άλλες. Αν συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί παράγοντες, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πολλά. Άλλο Αθήνα και Θεσσαλονίκη, άλλο οι μικρότερες πόλεις με χειρότερες συγκοινωνίες και λιγότερες επιλογές. Άλλο ένα παιδί, άλλο τα δύο, άλλο τα τρία. Άλλο 3 ήσυχα σχετικά παιδιά που τα βρίσκουν μεταξύ τους άλλο δύο που πλακώνονται όλη την ώρα. Άλλο ο μπαμπάς σπίτι κάθε απόγευμα, άλλο τις Κυριακές, άλλο με βοήθεια, άλλο χωρίς, άλλο μονοκατοικία με αυλή., άλλο διαμερίσματα κλπ κλπ

ακριβως ετσι.

εγω δεν πολυμιλαω σε αυτες τις κουβεντες, γιατι δεν καταλαβαινω τα προβληματα των αλλων. ειμαι πολυ τυχερος. καταρχην το καμαρι μου ειναι το πιο βολικο παιδι του κοσμου, οτι του πω κανει. υστερα εχω 2 γιαγιαδες παραπανω απο προθυμες, αυλη, παιδικη χαρα στα 5 μετρα απο την πορτα, καλο καιρο ολο το χρονο, ταπανταολα μου εχουν ερθει βολικα. μονο η γυναικα δεν οδηγει, και τρεχω ολο εγω σε δραστηριοτητες, μικρο προβλημα αυτο.
βλεπω ομως γυρω μου να τραβανε διαφοροι δυνατο ζορι, αναλογα.

Αυτό είναι ευλογία
Ο μικρός πάλι, υγεία νά χει, είναι ακριβώς το αντίθετο. Απ τα 10 που θα του πω θα κάνει το 1 κι αυτό αν τον βολεύει. Είτε του μιλήσω 15 φορές ήρεμα και λογικά, είτε τον απειλήσω με 3 λεπτά στην καρέκλα της ηρεμίας ή με κατάργηση προνομίων και παιχνιδιών και το πράξω, είτε προσπαθήσω να τον γλυκάνω, είτε του μιλήσω με την πιο ντεθ μέταλ φωνή μου είναι το ιδιο και το αυτο. Τις μέρες που θα κάνει τα 4 την θεωρώ καλή μέρα. Τα πάντα είναι ένας διαρκής αγώνας, απ το τι θα φορέσει, αν θα φάει, πώς θα παίξει, πώς θα διαβάσουμε τα καθημερινά παραμύθια, πώς θα πλύνει δόντια. Και μετα ακούς την τύπισσα στο πάρκο που το παιδάκι της παίζει στα 2 μετρα ησυχο και το ταΐζει η γιαγιά του να λέει πόσο εύκολο είναι να μεγαλώνεις παιδιά και πόσο υπερβολικές είναι ορισμένες μητέρες. Ή ίδια αν είχε το παιδί μου θα έπαιρνε ψυχοφάρμακα.

Έχεις τέτοιο παιδί και πλένετε και δόντια;

[Gordian Knot]

Μήπως το βγάλατε Damien και όλως τυχαίως έχει κάτι νούμερα χαραγμένα στη κορυφή του κρανίου;

[Ίφιδα]

Έχεις τέτοιο παιδί και πλένετε και δόντια;

Γελάς Αθηνούλα μ' αλλά και λίγα λέω

Μήπως το βγάλατε Damien και όλως τυχαίως έχει κάτι νούμερα χαραγμένα στη κορυφή του κρανίου;

Τον βγάλαμε Ντένης Ταζμάνια κι έχει 3 κόκκινες τελείες στην κορυφή του κρανίου σε τριγωνικό σχηματισμό. Ανησυχώ λίγο που απ όλα τα παραμύθια γουστάρει τους "κακούς" , είναι πάντα με τον λύκο, ξενερώνει που λύνονται τα μάγια και το τέρας γίνεται άνθρωπος, στηρίζει Κάπτεν Χούκ, γουστάρει Άδη και τέτοια εννοείται ότι δεν έχω πει τίποτα στον παπά.