Ερωτήσεις προς αντίθετο φύλο

[Cecily Anne]

Θα βγάλουμε τρελό τον άλλον αν είναι αναγκαίο για να με καλύψει σε κάτι. Εκεί μπροστά να μας δείχνει τον κόκκινο αναπτήρα και ομόφωνα λέμε είναι μπλε.

Το'χω σκεφτεί 2 φορές που με πήρε η κολλητή μου να της κρατώ το φανάρι. Ήμανε μικρή δεν ήξερα.

[Αγις]

''οσα ξερναει η κολλητη δεν τα ξερει ο κοσμος ολος''

[Naida]

Θα βγάλουμε τρελό τον άλλον αν είναι αναγκαίο για να με καλύψει σε κάτι. Εκεί μπροστά να μας δείχνει τον κόκκινο αναπτήρα και ομόφωνα λέμε είναι μπλε.

Ή έχεις κολλητή ή έχεις σκέτο φίλη ή έχεις γκόμενο ή έχεις σκέτο γκόμενο, ή έχει οικογένεια ή έχεις απλά συγγενείς. Μέτριο μπορώ να πιω μόνο τον καφέ μου.

[enaon]

οι κολλητοί υπάρχουν για να αλλάζουν χρώμα οι αναπτήρες.

[Naida]

οι κολλητοί υπάρχουν για να αλλάζουν χρώμα οι αναπτήρες.

Όταν και εφόσον χρειαστεί

[enaon]

Πάω να διαβάσω την Αγία Γραφή να χαλαρώσω

[Cecily Anne]

Πάω να διαβάσω την Αγία Γραφή να χαλαρώσω

Θα μου πεις, από το να τον βάφτιζες Μήτσο ή τίγρη, καλύτερα Αγία Γραφή. Καλές παρτιτούρες εύχομαι.

[Αγις]

Πάω να διαβάσω την Αγία Γραφή να χαλαρώσω

Δοκιμασε κ τα απολυτικια - χιτ που ανεβαζει η Μπλουζ

viewtopic.php?f=46&t=9322#p542604

[Naida]

Πάω να διαβάσω την Αγία Γραφή να χαλαρώσω

Να πας αγόρι μου, να πας. Καλό θα σου κάνει.

[the comet the course the tail]

Δεν βγαίνουν παιδί μου παραεξω αυτά που έχεις μέσα σου. Εγώ και με την κολλητή μου την πιο,πιο,πιο μέσα σε πάει υπάρχουν πράγματα που δεν.

κατάλαβα, εδώ στο πχορουμ θα αφήσουμε τα κοκαλάκια μας...

[Naida]

Επίσης θέλω να ρωτήσω κάτι γενικότερα αλλά δεν ξέρω αν πρέπει. Θα ρωτήσω συγκαλυμμένα. Από πού "ενοικιάζετε" ταινίες;

[Naida]

Δεν βγαίνουν παιδί μου παραεξω αυτά που έχεις μέσα σου. Εγώ και με την κολλητή μου την πιο,πιο,πιο μέσα σε πάει υπάρχουν πράγματα που δεν.

κατάλαβα, εδώ στο πχορουμ θα αφήσουμε τα κοκαλάκια μας...

Το καλό είναι ότι είμαστε πολλοί και μόνιμοι

[ΓΑΛΗ]

Και ακριβώς γι' αυτό, μου είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθώ το λόγο συμβίωσης

Στην αρχή θες να βλέπεις τον άλλο όλη μέρα, να πηδιέστε σαν τα κουνελάκια όλη μέρα, να ζείτε όλες σας τις στιγμές μαζί και μετά που καποια στιγμή την επόμενη 5ετια ξεφουσκώνει ο έρωτας, δεν μπορείς μακριά του, λόγω συνήθειας, αγάπης, κλπ. Ε μετά έρχονται παιδιά, γατιά, σκυλιά και η προσοχή διαμοιράζεται αναγκαστικά.

Ναι, βρε μάτια μου, αλλά σίγουρα δεν μιλάω για οικογένεια (που είναι τελείως άλλο πράγμα) ούτε για 5ετίες.
Αναφέρομαι στην περίοδο που η σχέση είναι ακόμη στην αρχή και δεν είναι φοιτητική αλλά σχέση "ενηλίκων".

Βασικά, πέρα από τα καθημερινά διαδικαστικά συμβατότητας, το σύνηθες είναι να μετακομίζει ο ένας στο σπίτι του άλλου (με έπιπλα ή χωρίς) αφήνοντας το δικό του χώρο. Στην περίπτωση καυγά, τι γίνεται; Και ας πούμε ότι αυτό αντιμετωπίζεται με φιλοξενία σε σπίτι φίλων μέχρι να λυθεί το θέμα, με καλή ή κακή κατάληξη. Δεν αναφέρομαι σε πατρικά, γιατί αυτά είναι άλλη ιστορία. Μπορεί να υπάρχουν ως λύση, μπορεί όχι.

Έστω όμως ότι προκύπτει κάτι που δεν αφορά σε μία όξυνση αλλά σε κάτι πολύ πιο "ήσυχο" αλλά συνηθισμένο.
Την αίσθηση ότι "δεν πάει άλλο", ότι είναι βάρος αυτή η σχέση.
Αν αυτό συμβεί στον φιλοξενούμενο, είναι απλό. Παίρνει το καπελάκι του και φεύγει.
Αν συμβεί στον ιδιοκτήτη του χώρου; Δεν είναι πολύ άχαρο να πεις στον άλλο "φύγε";
Δεν είναι σχεδόν απάνθρωπο να επιλέξεις μια περισσότερο ήπια αλλά πολύ πιο σκληρή λύση;

Δηλαδή να τον υποβάλλεις σε μια διαδικασία αναγκαστικής παραίτησης;

Ίσως πει κάποιος ότι το ίδιο συμβαίνει και στον γάμο. Όχι, δεν είναι το ίδιο.
Ίσως κάποιος άλλος πει, ότι χωρίζουν κι αυτοί που έχουν το δικό τους χώρο. Επίσης, δεν είναι το ίδιο.
Ίσως εγώ να είμαι υπερβολική και να μην το βλέπουν όλοι έτσι. Κι αυτό παίζει.

[Naida]

Και ακριβώς γι' αυτό, μου είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθώ το λόγο συμβίωσης

Στην αρχή θες να βλέπεις τον άλλο όλη μέρα, να πηδιέστε σαν τα κουνελάκια όλη μέρα, να ζείτε όλες σας τις στιγμές μαζί και μετά που καποια στιγμή την επόμενη 5ετια ξεφουσκώνει ο έρωτας, δεν μπορείς μακριά του, λόγω συνήθειας, αγάπης, κλπ. Ε μετά έρχονται παιδιά, γατιά, σκυλιά και η προσοχή διαμοιράζεται αναγκαστικά.

Ναι, βρε μάτια μου, αλλά σίγουρα δεν μιλάω για οικογένεια (που είναι τελείως άλλο πράγμα) ούτε για 5ετίες.
Αναφέρομαι στην περίοδο που η σχέση είναι ακόμη στην αρχή και δεν είναι φοιτητική αλλά σχέση "ενηλίκων".

Βασικά, πέρα από τα καθημερινά διαδικαστικά συμβατότητας, το σύνηθες είναι να μετακομίζει ο ένας στο σπίτι του άλλου (με έπιπλα ή χωρίς) αφήνοντας το δικό του χώρο. Στην περίπτωση καυγά, τι γίνεται; Και ας πούμε ότι αυτό αντιμετωπίζεται με φιλοξενία σε σπίτι φίλων μέχρι να λυθεί το θέμα, με καλή ή κακή κατάληξη. Δεν αναφέρομαι σε πατρικά, γιατί αυτά είναι άλλη ιστορία. Μπορεί να υπάρχουν ως λύση, μπορεί όχι.

Έστω όμως ότι προκύπτει κάτι που δεν αφορά σε μία όξυνση αλλά σε κάτι πολύ πιο "ήσυχο" αλλά συνηθισμένο.
Την αίσθηση ότι "δεν πάει άλλο", ότι είναι βάρος αυτή η σχέση.
Αν αυτό συμβεί στον φιλοξενούμενο, είναι απλό. Παίρνει το καπελάκι του και φεύγει.
Αν συμβεί στον ιδιοκτήτη του χώρου; Δεν είναι πολύ άχαρο να πεις στον άλλο "φύγε";
Δεν είναι σχεδόν απάνθρωπο να επιλέξεις μια περισσότερο ήπια αλλά πολύ πιο σκληρή λύση;

Δηλαδή να τον υποβάλλεις σε μια διαδικασία αναγκαστικής παραίτησης;

Ίσως πει κάποιος ότι το ίδιο συμβαίνει και στον γάμο. Όχι, δεν είναι το ίδιο.
Ίσως κάποιος άλλος πει, ότι χωρίζουν κι αυτοί που έχουν το δικό τους χώρο. Επίσης, δεν είναι το ίδιο.
Ίσως εγώ να είμαι υπερβολική και να μην το βλέπουν όλοι έτσι. Κι αυτό παίζει.

Έτσι είναι,αν δεν παίζει προοπτική οικογένεια κτλ καλό είναι ο καθένας να έχει τον χώρο του και λίγο την ελευθερία του.

[Αγις]

γιατι λιγο ;