Ζενίθεδρος έγραψε: 21 Ιαν 2019, 23:58
Όταν πήγαινα στο νηπιαγωγείο, αγόραζα το κουλούρι για είκοσι λεπτά ...της Δραχμής.
Αν ξαναεκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει σημαντική πιθανότητα να ξαναζήσεις αυτές τις στιγμές.
Το πρόβλημα θα είναι πως θα χρειάζεται πολλές-πολλές χιλιάδες δραχμές κάποιος για ένα κουλούρι.
.
ΚΚΕ 6η Ολομέλεια: Κάναμε το διεθνιστικό μας καθήκον (εννοεί τον Συμμοριτοπόλεμο)
ΧΑ: Είμαστε η σπορά των ηττημένων του '45. Οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες!
enaon έγραψε: 30 Οκτ 2018, 15:53
ναι τα κόμικ γενικά δεν κάνουν προπαγάνδα και δεν κατευθύνονται, αν υπάρχεις στα αλήθεια γράφουν τις ιστορίες σου να τις μαθαίνει ο κόσμος.
Όταν ήμουν φοιτητής μας τα είχαν πρήξει οι ΚΚΕδες ότι τα κόμικς ήταν φτιαγμένα για να περνάνε το καπιταλιστικό μοντέλο στα παιδιά.
Είχαν κάνει ολόκληρες διατριβές πάνω στο θέμα που το αποδείκνυαν.
Δυνατή ψεκασμενιά αυτό, κάπου πρέπει να το έχω καταχωνιασμένο.
Μάλιστα το νήμα αυτό το είχε ανοίξει ο φίλος σου, ο Αρίστος.
Ξημέρωσε.
Α, τι ωραία που είναι!
Ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.
Κι αν είμαι τυχερός,
θα με ξυπνήσουν μια Δευτέρα παρουσία κατά την θρησκεία.
Μα δεν ξέρω αν και τότε να σηκωθώ θελήσω.
Δημοσίευσηαπό ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝ την Δευτ 25 Σεπ, 2006 6:27 am
Εχω την εντυπωση οτι η φιγουρα που επενδυσε τα περισσοτερα ο καπιταλισμος και ο νεωτερικος πολιτισμος...
ωστε να επηρρεασει υποσυνειδητα την ψυχολογια του μεσου ανθρωπου...
ειναι ο Ντοναλντ Ντακ...
για να δουμε τα χαρακτηριστικα του συμπαθους Παπιου που δημιουργησε ο Ντισνευ...
1) Δεν εχει οικογενεια, ουτε παιδια...παρα μονο μια γκομενιτσα που κι αυτη δεν του καθεται μονιμα...
2) Δεν προσευχεται ποτε και ουτε κανει αναφορα σε καποιο Θεο...
3) Δεν πολεμαει ποτε για καποια πατριδα η για την πολη του...πολεμαει μονο για τα συμφεροντα του Θειου Σκρουτζ που ειναι ο καπιταλας στην ολη ιστορια...
4) Δεν εχει οικονομικη ανεξαρτησια, ουτε μονιμη δουλεια και γι'αυτο συνεχως βρισκεται σε εξαρτηση απο τα ψιχουλα δανεικα του Θειου Σκρουτζ...ταυτοχρονα τον πνιγουν οι λογαριασμοι και αυτοι που τους χρωσταει κανουν ουρα εξω απο το σπιτι του...
Ετσι εχουμε στο προσωπο του Ντοναλντ την ιδανικη φιγουρα για τα συμφεροντα μερικων μερικων...
ενας ανθρωπος αποκομενος απο τις παραδοσιακες αξιες, χωρις καμια στηριξη απο την οικογενεια του, που το μονο που τον απασχολει ειναι να πληρωνει τους λογαριασμους και τα δανεικα του...
κανοντας καθε ειδους εξευτελιστικη δουλεια υπερ του Κεφαλαιου...
ταυτοχρονα αυτη η φιγουρα παροτι ειναι ενας απιστευτος λουζερ σου δημιουργει συναισθηματα ταυτισης μαζι της...ολοι θελουν στο τελος της ιστοριας να πετυχει ο Ντοναλντ...
ε τι να κανουμε, μερικοι ξερουν να σχεδιαζουν το μελλον...
Ξημέρωσε.
Α, τι ωραία που είναι!
Ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.
Κι αν είμαι τυχερός,
θα με ξυπνήσουν μια Δευτέρα παρουσία κατά την θρησκεία.
Μα δεν ξέρω αν και τότε να σηκωθώ θελήσω.
skartados έγραψε: 22 Ιαν 2019, 10:43
Λεπο,δημοπτικό που πήγες;
Εγώ πήγα στο σχολείο που ήταν μπότσαρη με Μακεδονίας,απέναντι από το τεξακο το βενζινάδικο
Το 6ο νομίζω ότι το έλεγαν. Γείτονες είμαστε, εγώ Ιπποκράτειο.
Leporello έγραψε: 21 Ιαν 2019, 19:42
To δικό μας στην Θεσσαλονίκη είχε 85644. Με τα αθηναϊκά τηλέφωνα ήλθα σε επαφή μόλις το 1976 που μπήκα στο ΕΜΠ. Τότε ήταν τα περισσότερα αλλά όχι όλα 7-ψήφια. Στο Παγκράτι είχαν ακόμη 6-ψήφια. Στην Θεσσαλονίκη, το πατρικό τηλέφωνο είχε γίνει 815644
Ημασταν σίγουρα γειτονες
Εμενα στην Ανάληψη
Εμενα μια σταση μετα: Γεωργίου
Γείτονες.
Success is not an end-of-the-road game, it's a never-ending-road game.
Μηχανικός έγραψε: 23 Δεκ 2018, 16:26
Είχα καταφέρει να συμπληρώσω δύο φορές το άλμπουμ με εικόνες από γκοφρέτες και να πάρω το δώρο που ήταν δερμάτινη μπάλα.
Ήταν πραγματικά δερμάτινη η μπάλα, αλλά ήταν τέταρτης διαλογής.
Δεν είχαν σχήμα σφαίρας, η μία ήταν σαν πεπόνι και η άλλη σαν αστεροειδής.
Επιβεβαιώνω.
Ειχα κερδισει μια πεπονοειδή μπαλα απο χαρτακια σε γκοφρεττες.
Success is not an end-of-the-road game, it's a never-ending-road game.
skartados έγραψε: 22 Ιαν 2019, 10:43Λεπο,δημοπτικό που πήγες;
Εγώ πήγα στο σχολείο που ήταν μπότσαρη με Μακεδονίας,απέναντι από το τεξακο το βενζινάδικο
Στο τρίτο, στο Ντεπώ. Είναι μακρυά σπό την περιοχή μου, αλλά ήταν η μητέρα μου δασκάλα και πηγαίναμε μαζί.
Εγω στο Δ' Δημοτικο στην Δελφων.
Success is not an end-of-the-road game, it's a never-ending-road game.
Όταν ήμουν στο δημοτικό, πέρναγε ένας γυρολόγος και πούλαγε φοινίκια. Μερικές φορές ήταν χαλασμένα και τον κάρφωσαν στην αστυνομία η οποία τον μάζεψε.
Νόμιζα ότι ήταν μόδα της εποχής, αλλά εδώ βρήκα και μία συνταγή https://emvolos.gr/%CF%83%CF%85%CE%BD%C ... %81%CE%AC/
