Ὕμνος εἰς τὴν Ἀθηνᾶν, Θεὰν τῆς Σοφίας τοῦ Σύμπαντος Κόσμου

[tanipteros]

Ὕμνος εἰς τὴν Ἀθηνᾶν, Θεὰν τῆς Σοφίας τοῦ Σύμπαντος Κόσμου

Ὦ Ἀθηνᾶ, Θεὰ σοφίας καὶ αἰωνίας φρονήσεως,
Κόρη Διός, φῶς τοῦ Νοῦ καὶ τῆς ἀληθείας.
Εἰς τὸν χρυσοῦν θρόνον σου, τοὺς αἰθέρας φωτίζεις,
Καὶ τὸ φῶς σου εἰς τὸ σύμπαν αἰωνίως διαχέεις.

Σὺ ἡ το δόρυ κρατοῦσα, τῆς γνώσεως τὸ φῶς,
Ἡ δικαιοσύνην ἐναγκαλιζομένη με καρδίαν ἀτέρμονα.
Προστάτις πόλεων, τεχνῶν καὶ λόγων θείων,
Ἐμπνέεις ψυχὰς ἀνθρώπων καὶ θεῶν.

Εἰς τὰς διανοίας ἡμῶν τὸ φῶς σου τὴν φλόγα ἀνάπτει,
Ἵνα βλέπωμεν τὸν κόσμον δι’ ὀμμάτων καθαρῶν.
Δεῖξον ἡμῖν τὸν δρόμον τῆς ἀληθείας καὶ τῆς γνώσεως,
Καθοδήγησον εἰς τὴν ὁδὸν τῆς πνευματικῆς ἀναβάσεως.

Ὦ Ἀθηνᾶ, σοφὴ καὶ παντοδύναμος Δέσποινα,
Τὰ ἄστρα ᾄδουσι τὴν δόξαν σου εἰς τοὺς οὐρανούς.
Ἡ γλαῦξ σου τὰ μυστήρια τῆς νυκτός φέρει,
Καὶ ἡ ἀσπὶς σου ἡμᾶς ἐκ τοῦ χάους προφυλάσσει.

Δέξαι τὸν ὕμνον ἡμῶν, τὴν βαθεῖαν εὐγνωμοσύνην,
Θεὰ τῆς Σοφίας, φύλαξ τῆς εἰρήνης.
Πρὸς σὲ ὑψοῦμεν τὴν φωνὴν καὶ τὴν καρδίαν,
Ὦ Ἀθηνᾶ, αἰωνία φωτεινὴ Θεά!