Ξαφνικά οι τζιχαντιστές ξαναερχονται

[Αρίστος]

Ένας ακόμα λόγος που οι τουρκόψυχοι βρωμοκοτζαμπάσηδες χάρηκαν με την πτώση του Ασσάντ.
https://twitter.com/stavroforos_/status ... 1473119575

Στόχος της Τουρκίας είναι μία συμφωνία με τη Συρία για την ΑΟΖ, στο μοντέλο του μνημονίου με τη Λιβύη, με σκοπό να “εγκλωβίσει” την Κύπρο και φυσικά και την Ελλάδα

https://www.news247.gr/politiki/o-ernto ... so-sirias/


Ο ίδιος ο Τζολανί εκτελούσε χρέη «σοφέρ» του Ι.Καλίν στη Συρία (βίντεο)
Ακόμα μία απόδειξη της ισχυρής θέσης της Τουρκίας στην χώρα μετά την πτώση του Άσαντ

https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/t ... ia-vinteo/

.

[Αρίστος]

Για να συνοψισουμε:

Με Ασαντ η Τουρκια ηταν Τουρκια.
Χωρις Ασαντ η Τουρκια γινεται Οθωμανικη Αυτοκρατορια.

Με Ασαντ προστατευοντουσαν Χριστιανοι, Αλαουιτες και Δρουζοι.
Χωρις Ασαντ κινδυνευουν και ηδη ξεκινησαν Απαρτχαιντ σε βαρος τους (δεν θα κανετε Χριστουγεννα) και διωξεις (καταστροφες ναων και ξυλοκοπηματα).

Με Ασαντ η Συρια δεν συμφωνουσε για μνημονιο ΑΟΖ με την Τουρκια και καταδικαζε και το τουρκολιβυκο μνημονιο.
Χωρις Ασαντ η Συρια θα κανει μνημονιο ΑΟΖ με την Τουρκια σε βαρος Ελλαδας και Κυπρου.

.

[Scouser]

Το συμπέρασμα με την περίπτωση του Άσαντ είναι για πολλοστή φορά ότι μπορείς να φτιάξεις ένα θρόνο από ξιφολόγχες, αλλά δεν μπορείς να κάτσεις πάνω του. Ειδικά όταν οι ξιφολόγχες είναι ξένες. Το χειρότερο βέβαια στην περίπτωσή του είναι ότι αντίθετα με την περίπτωση του Καντάφι, αυτό το καθεστώς είχε καλές πιθανότητες να επιβιώσει αν απλά φερόταν στοιχειωδώς ορθολογικά και ακολουθούσε μετά το 1973 τα παραδείγματα της Ιορδανίας και της Αιγύπτου.

[The Great Leader]

Το συμπέρασμα με την περίπτωση του Άσαντ είναι για πολλοστή φορά ότι μπορείς να φτιάξεις ένα θρόνο από ξιφολόγχες, αλλά δεν μπορείς να κάτσεις πάνω του. Ειδικά όταν οι ξιφολόγχες είναι ξένες. Το χειρότερο βέβαια στην περίπτωσή του είναι ότι αντίθετα με την περίπτωση του Καντάφι, αυτό το καθεστώς είχε καλές πιθανότητες να επιβιώσει αν απλά φερόταν στοιχειωδώς ορθολογικά και ακολουθούσε μετά το 1973 τα παραδείγματα της Ιορδανίας και της Αιγύπτου.

Η αντι-ισραηλινή στάση του Χαφέζ Αλ Ασάντ τότε, ήταν σωστή. Ο Ψυχρός Πόλεμος υπήρχες ακόμα και με το λάκισμα της Αιγύπτου, η Συρία έπαιρνε την μεγαλύτερη στρατιωτική βοήθεια, μετά τις χώρες του Ανατ.Μπλοκ και με καλές τιμές και εγγυήσεις. Επίσης, το Ισραήλ, λόγω της κατοχής του Γκολάν, ήταν και καλός εξωτερικός εχθρός για να διατηρήσει την καταστολή εντός της χώρας. Η διαφορά με τον Μπασάρ, είναι ότι ο Χαφέζ ποτέ δεν έκοψε γέφυρες με τις ΗΠΑ ή τις μοναρχίες της περιοχής, οπότε πάντα έδινε την εντύπωση ότι ήταν πρόθυμος για διαπραγματεύσεις. Στα 90ς, λόγω της σταθερής αντιιρακινής στάσης και την συμμετοχή στην Καταιγίδα της Ερήμου, ο Χαφέζ είχε ομαλοποιήσει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και καθόταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αν και κωλισιεργούσε γιατί ήξερε ότι συμφωνία με το Ισραήλ, θα ήταν το τέλος του.

Ο Μπασάρ, ειδικά μετά το 2006 όπου αποσύρθηκε από τον Λίβανο η Συρία, θα έπρεπε να κάνει ότι και ο Καντάφι, να τα βρει με Ευρώπη, ΗΠΑ και Ισραήλ, αν όχι πλήρως, τουλάχιστον να κρατήσει τους διαύλους επικοινωνίας ανοιχτούς, όπως έκανε και ο πατέρας του. Αντίθετα, επέτρεψε στο Ιράν να χωθεί στην χώρα και πρακτικά να γίνει δορυφόρος των Αγιατολλάδων και αργότερα να εξαρτάται η επιβίωση του από την Τεχεράνη και την Μόσχα.


Το έγραψα και πιο πριν, ότι ο Μπασάρ ήταν πολιτικός νάνος. Ο Χαφέζ κατάφερε να κρατήσει 30 χρόνια στην πιο ασταθή χώρα της περιοχής και να την κάνει περιφερειακή δύναμη. Ο Μπασάρ, αν άντεξε 24 χρόνια, ωφείλεται στα εργαλεία που του άφησε ο πατέρας του, και ας τα έκανε κακή χρήση.

[Scouser]

Το συμπέρασμα με την περίπτωση του Άσαντ είναι για πολλοστή φορά ότι μπορείς να φτιάξεις ένα θρόνο από ξιφολόγχες, αλλά δεν μπορείς να κάτσεις πάνω του. Ειδικά όταν οι ξιφολόγχες είναι ξένες. Το χειρότερο βέβαια στην περίπτωσή του είναι ότι αντίθετα με την περίπτωση του Καντάφι, αυτό το καθεστώς είχε καλές πιθανότητες να επιβιώσει αν απλά φερόταν στοιχειωδώς ορθολογικά και ακολουθούσε μετά το 1973 τα παραδείγματα της Ιορδανίας και της Αιγύπτου.

Η αντι-ισραηλινή στάση του Χαφέζ Αλ Ασάντ τότε, ήταν σωστή. Ο Ψυχρός Πόλεμος υπήρχες ακόμα και με το λάκισμα της Αιγύπτου, η Συρία έπαιρνε την μεγαλύτερη στρατιωτική βοήθεια, μετά τις χώρες του Ανατ.Μπλοκ και με καλές τιμές και εγγυήσεις. Επίσης, το Ισραήλ, λόγω της κατοχής του Γκολάν, ήταν και καλός εξωτερικός εχθρός για να διατηρήσει την καταστολή εντός της χώρας. Η διαφορά με τον Μπασάρ, είναι ότι ο Χαφέζ ποτέ δεν έκοψε γέφυρες με τις ΗΠΑ ή τις μοναρχίες της περιοχής, οπότε πάντα έδινε την εντύπωση ότι ήταν πρόθυμος για διαπραγματεύσεις. Στα 90ς, λόγω της σταθερής αντιιρακινής στάσης και την συμμετοχή στην Καταιγίδα της Ερήμου, ο Χαφέζ είχε ομαλοποιήσει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και καθόταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αν και κωλισιεργούσε γιατί ήξερε ότι συμφωνία με το Ισραήλ, θα ήταν το τέλος του.

Ο Μπασάρ, ειδικά μετά το 2006 όπου αποσύρθηκε από τον Λίβανο η Συρία, θα έπρεπε να κάνει ότι και ο Καντάφι, να τα βρει με Ευρώπη, ΗΠΑ και Ισραήλ, αν όχι πλήρως, τουλάχιστον να κρατήσει τους διαύλους επικοινωνίας ανοιχτούς, όπως έκανε και ο πατέρας του. Αντίθετα, επέτρεψε στο Ιράν να χωθεί στην χώρα και πρακτικά να γίνει δορυφόρος των Αγιατολλάδων και αργότερα να εξαρτάται η επιβίωση του από την Τεχεράνη και την Μόσχα.


Το έγραψα και πιο πριν, ότι ο Μπασάρ ήταν πολιτικός νάνος. Ο Χαφέζ κατάφερε να κρατήσει 30 χρόνια στην πιο ασταθή χώρα της περιοχής και να την κάνει περιφερειακή δύναμη. Ο Μπασάρ, αν άντεξε 24 χρόνια, ωφείλεται στα εργαλεία που του άφησε ο πατέρας του, και ας τα έκανε κακή χρήση.

Δεν είναι καλή εποχή για να είσαι τριτοκοσμικού τύπου δικτάτορας. Σε επίπεδο κοινωνιών, η καταστολή δεν είναι πλέον τόσο εύκολη όταν ο μέσος πολίτης έχει μέσω του κινητού του πρόσβαση σε περισσότερα δεδομένα σε σχέση με αυτά που είχε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ το 1990. Σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων, δεν υπάρχουν πλέον μονολιθικά μπλοκ για να βρεις ασφαλές καταφύγιο στην αγκαλιά του ενός, ούτε όμως ένας μονοπολικός κόσμος για να ξέρεις ότι το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να διαχειριστείς όσο καλύτερα μπορείς τη σχέση σου με τη μια και μοναδική υπερδύναμη. Όσο για τον Χαφέζ, βάσισε όλη του την πολιτική στην προσμονή ότι κάποτε οι ΗΠΑ θα παρατήσουν το Ισραήλ και τότε θα μπορέσουν οι Άραβες να το κατασπαράξουν με την ησυχία τους (το είχε πει σχεδόν επί λέξη αυτό τον Κίσσινγκερ μετά το τέλος του πολέμου του Γιομ Κιπούρ, όταν τον ρώτησε ο Χένρι γιατί δεν κάνει ειρήνη με το Ισραήλ ακολουθώντας το παράδειγμα του Σαντάτ). Όπως βλέπεις, πήγε πολύ καλά αυτό.

[πατησιωτης]

https://twitter.com/NAppelaios/status/1 ... 0364364852

[Dwarven Blacksmith]

https://twitter.com/NAppelaios/status/1 ... 0364364852

Μάλιστα λέγεται ότι τα Ισραηλινά κατοχικά στρατεύματα γύρισαν τα όπλα προς τα κάτω και σφύριζαν το "Τζάμπο αστραψαν φλας" κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, για να μην επηρεάσουν το αποτέλεσμα.

[Dwarven Blacksmith]

Το συμπέρασμα με την περίπτωση του Άσαντ είναι για πολλοστή φορά ότι μπορείς να φτιάξεις ένα θρόνο από ξιφολόγχες, αλλά δεν μπορείς να κάτσεις πάνω του. Ειδικά όταν οι ξιφολόγχες είναι ξένες. Το χειρότερο βέβαια στην περίπτωσή του είναι ότι αντίθετα με την περίπτωση του Καντάφι, αυτό το καθεστώς είχε καλές πιθανότητες να επιβιώσει αν απλά φερόταν στοιχειωδώς ορθολογικά και ακολουθούσε μετά το 1973 τα παραδείγματα της Ιορδανίας και της Αιγύπτου.

Η αντι-ισραηλινή στάση του Χαφέζ Αλ Ασάντ τότε, ήταν σωστή. Ο Ψυχρός Πόλεμος υπήρχες ακόμα και με το λάκισμα της Αιγύπτου, η Συρία έπαιρνε την μεγαλύτερη στρατιωτική βοήθεια, μετά τις χώρες του Ανατ.Μπλοκ και με καλές τιμές και εγγυήσεις. Επίσης, το Ισραήλ, λόγω της κατοχής του Γκολάν, ήταν και καλός εξωτερικός εχθρός για να διατηρήσει την καταστολή εντός της χώρας. Η διαφορά με τον Μπασάρ, είναι ότι ο Χαφέζ ποτέ δεν έκοψε γέφυρες με τις ΗΠΑ ή τις μοναρχίες της περιοχής, οπότε πάντα έδινε την εντύπωση ότι ήταν πρόθυμος για διαπραγματεύσεις. Στα 90ς, λόγω της σταθερής αντιιρακινής στάσης και την συμμετοχή στην Καταιγίδα της Ερήμου, ο Χαφέζ είχε ομαλοποιήσει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και καθόταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αν και κωλισιεργούσε γιατί ήξερε ότι συμφωνία με το Ισραήλ, θα ήταν το τέλος του.

Ο Μπασάρ, ειδικά μετά το 2006 όπου αποσύρθηκε από τον Λίβανο η Συρία, θα έπρεπε να κάνει ότι και ο Καντάφι, να τα βρει με Ευρώπη, ΗΠΑ και Ισραήλ, αν όχι πλήρως, τουλάχιστον να κρατήσει τους διαύλους επικοινωνίας ανοιχτούς, όπως έκανε και ο πατέρας του. Αντίθετα, επέτρεψε στο Ιράν να χωθεί στην χώρα και πρακτικά να γίνει δορυφόρος των Αγιατολλάδων και αργότερα να εξαρτάται η επιβίωση του από την Τεχεράνη και την Μόσχα.


Το έγραψα και πιο πριν, ότι ο Μπασάρ ήταν πολιτικός νάνος. Ο Χαφέζ κατάφερε να κρατήσει 30 χρόνια στην πιο ασταθή χώρα της περιοχής και να την κάνει περιφερειακή δύναμη. Ο Μπασάρ, αν άντεξε 24 χρόνια, ωφείλεται στα εργαλεία που του άφησε ο πατέρας του, και ας τα έκανε κακή χρήση.

Δεν είναι καλή εποχή για να είσαι τριτοκοσμικού τύπου δικτάτορας. Σε επίπεδο κοινωνιών, η καταστολή δεν είναι πλέον τόσο εύκολη όταν ο μέσος πολίτης έχει μέσω του κινητού του πρόσβαση σε περισσότερα δεδομένα σε σχέση με αυτά που είχε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ το 1990. Σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων, δεν υπάρχουν πλέον μονολιθικά μπλοκ για να βρεις ασφαλές καταφύγιο στην αγκαλιά του ενός, ούτε όμως ένας μονοπολικός κόσμος για να ξέρεις ότι το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να διαχειριστείς όσο καλύτερα μπορείς τη σχέση σου με τη μια και μοναδική υπερδύναμη. Όσο για τον Χαφέζ, βάσισε όλη του την πολιτική στην προσμονή ότι κάποτε οι ΗΠΑ θα παρατήσουν το Ισραήλ και τότε θα μπορέσουν οι Άραβες να το κατασπαράξουν με την ησυχία τους (το είχε πει σχεδόν επί λέξη αυτό τον Κίσσινγκερ μετά το τέλος του πολέμου του Γιομ Κιπούρ, όταν τον ρώτησε ο Χένρι γιατί δεν κάνει ειρήνη με το Ισραήλ ακολουθώντας το παράδειγμα του Σαντάτ). Όπως βλέπεις, πήγε πολύ καλά αυτό.

Αρκετά καλή εποχή είναι, στη μονοπολικη στιγμή όσο και να γλειψεις δεν σε χρειάζονται στ αλήθεια. Περισσότερους φάγανε τότε. Απλά δεν είναι καλή εποχή για γόνους, θέλει go getters.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Οι άλλοι εισέβαλαν προληπτικά χωρίς να έχουν καν μειονότητες Εβραίων στην περιοχή, φαντάσου να είχαν όπως οι Ρώσοι, θα είχαν ισοπεδώσει τα πάντα.

[zteo]

Βλέπουμε το μεγαλείο του ιμπεριαλισμου. Ενώ η Συρια είναι χώρα που έχει πετρέλαιο ανταυτου οι Συριοι πολιτες αντιμετωπίζουν έλλειψη καυσιμων επειδη τα πετρελαια τους τα έχουν αρπάξει οι Αμερικάνοι.

[Dwarven Blacksmith]

https://twitter.com/elonmusk/status/1867479883934576707

[Bazoomba]

Πως παει ο αξονας της αντιστασης;
απαραιτητο μενσιο
Jolly Roger

[Dwarven Blacksmith]

Πως παει ο αξονας της αντιστασης;
απαραιτητο μενσιο
Jolly Roger

Δεν υπάρχει καμία τιμή και καμία δόξα στο blackpilling.
Ξαναφωναξε όταν έχεις θετικό αφήγημα.

[zteo]

https://twitter.com/elonmusk/status/1867479883934576707

Όταν σας λέω ότι ετοιμάζονται για πόλεμο και χερσαία εισβολή στο Ιράν να με ακούτε.

[Ίακχος]

...