hellegennes έγραψε: 22 Νοέμ 2024, 16:18
enaon έγραψε: 22 Νοέμ 2024, 15:40
Otto Weininger έγραψε: 22 Νοέμ 2024, 15:26
προσπάθησε να καταλάβεις κάτι, μιας και έχουμε ξεφύγει από το θέμα.
οττο ωραια αυτα που γραφεις, αλλα ξεφευγουμε. Μου εκανε εντυπωση μεγαλη το νουμερο που εδωσες. Θα υπαρχει εξηγηση μαθηματική, γιατι εκει ανοικουν τα ποσοστα, ασχετα με τις ιδιεταιρότητες που αναφερεις και κανουν το θεμα ακομα πιο πολυπλοκο.
δεν βγαζει νοημα το ποσοστό του fed να εχει ιδια βαση με το ποσοστό του drugs,com. Επίσης ειναι πολυ εκνευριστικό που ακομα το συζητάμε, επρεπε το drugs να εξηγεί καπου αν ειναι ανα τεμαχιο, θεραπεια, δοση, συνολική προβλεπόμενη καταναλωση κλπ το ποσοστό που δίνει.
αν εχουν την ιδια βαση παντως, και ο ενας λεει 0.1% και ο αλλος 0.00001%, κατι δεν παει καλα.
Φυσικά δεν πάει καλά. Ο Otto παίρνει μια αναφορά από wiki, η οποία δεν ξέρει καν τι αφορά και την χρησιμοποιεί για σύγκριση με άλλα ποσοστά που έχουν παρατεθεί.
Σ'
αυτήν την μελέτη δίνεται ποσοστό 7,6% στην
ένδειξη ότι η παρακεταμόλη μπορεί να είναι υπαίτια για το 7,6% των 170 περιστατικών του συνδρόμου που αναφέρθηκε, σε βάθος 4 ετών. Αυτό είναι 13 άτομα συνολικά ή 3,25/έτος.
Με μια μέση κατανάλωση 50 δόσεων ανά έτος ανά άτομο, έχουμε 7 δισεκατομμύρια χάπια.
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είναι 10πλάσια τα περιστατικά, αυτό δίνει το πολύ 0,000005% πιθανότητα ανά χάπι ή 0,02% στην διάρκεια της ζωής σου, αν παίρνεις 50 χάπια τον χρόνο για 80 χρόνια.
βλέπω συνεχίζεις την ημιμαθή παπαρολογία. από που να αρχίσω; από τηνα αρχή και ο,τι καταλάβεις, μιας και τώρα δεν είμαι σε κινητό αλλά σε υπολογιστή.
πάμε λοιπόν από την αρχή.
Η μέση κατανάλωση 50 δόσεων παρακεταμόλης προυποθέτει ότι κάποιος καταναλώνει 1 χάπι (αλήθεια τι περιεκτικότητας; ) την εβδομάδα για 80 χρόνια σερί. Θες και τα λες ή σου ξεφεύγουν; Τι αυθαίρετη υπεραπλούστευση της πούτσας είναι αυτή;
δεν αντιπροσωπεύει καν τον πραγματικό κίνδυνο, ο οποίος εξαρτάται από τον τρόπο λήψης (συνεχόμενη χρήση ή εφάπαξ δόσεις), την κατάσταση της υγείας του ατόμου, και άλλους παράγοντες όπως συνοσηρότητες ή συγχορηγούμενα φάρμακα.
Άσε που τα περιστατικά που αναφέρονται στη μελέτη αφορούν ένα περιορισμένο πληθυσμό (Ρωσία αν είδα καλά) και δεν είναι γενικεύσιμα σε παγκόσμιο επίπεδο.
γιαυτό και ποτέ δεν εξάγουμε έτσι συμπεράσματα στην τοξικολογία. γιαυτό και υπάρχουν ένα σωρό μελέτες τόσα χρόνια πάνω στο θέμα.
Οι σοβαρές αντιδράσεις, όπως το SJS, δεν κατανέμονται ομοιόμορφα. Έχεις ακούσει κάτι που λέγεται προδιάθεση
* ;
Ε, είναι εντελώς διαφορετικό από την παπαριά πως όλα είναι αθροιστικά όταν αφορά side effects φαρμάκων (το εξήγησα και πριν αλλά το απέφυγες).
Έχεις ακούσει ας πούμε για τα Human Leukocyte Antigens; Όχι, δεν έχεις ακούσει. Εγώ πάλι ναι, μιας και είναι στο αντικείμενο που μελετάω (και θα εξεταστώ) εδώ και μήνες. Ξέρεις, τις διαδικασίες που υποτιμάς. Εκεί μέσα λοιπόν μιλάει πολύ αναλυτικά για αυτά και για την σχέση ορισμένων τύπων HLA με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης σοβαρών αντιδράσεων από φάρμακα, όπως (μάντεψε) το SJS και το TEN. Είδες που δεν πετάω ονόματα επειδή κάπου τα άκουσα; Τα αναφέρω γιατί τα μελετάω. Και δεν θα τα ανέλυα αν δεν παπαρολογούσες.
Για να το κλείσουμε λοιπόν ημιμαθή ξερόλα.
Οι παρενέργειες εξαρτώνται από πολλά πράγματα όπως η γενετική προδιάθεση του ασθενούς,οι διαφορές στην μεταβολική ικανότητα.
Και φυσικά οι γονιδιακές διαφορές όπως είδες πιο πάνω μπορούν να επηρεάσουν τη δραστικότητα ή την ανεκτικότητα συγκεκριμένων φαρμάκων, οδηγώντας σε διαφορετικές εκδηλώσεις παρενεργειών, με διαφορετικούς τρόπους, δόσεις κλπ.
Ορισμένα φάρμακα λοιπόν έχουν αθροιστική δράση, με αποτέλεσμα παρενέργειες να εμφανίζονται μετά από παρατεταμένη χρήση. Αντίθετα, άλλες παρενέργειες εμφανίζονται κατά την έναρξη της θεραπείας και υποχωρούν καθώς το σώμα προσαρμόζεται (άρα πάει περίπατο η πίπα σου για το ότι όλα είναι αθροιστικά), άλλες είναι οξείες και γίνονται είτε με το πρώτο χάπι/ένεση/κλπ είτε μετά από ένα διάστημα. Ρόλο παίζει και η συχνότητα. Και μάλιστα σοβαρότερο ενίοτε, και πιο σημαντικό, από την ποσότητα της δόσης. Για παράδειγμα, φάρμακα που λαμβάνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα μπορεί να προκαλέσουν παρενέργειες λόγω συσσώρευσης ή αδυναμίας του οργανισμού να επανέλθει μεταξύ των δόσεων.
Και δεν πάω καν στην πολυφαρμακία ή στις λεπτομέρειες της φαρμακοκινητικής κάθε φαρμάκου. Και βαριέμαι και δεν θα καταλάβεις Χριστό.
Εν κατακλείδι : τα παπαροσενάρια που εξάγει η ημιμάθεια/ασχετοσύνη σου, αγνοούν εν προκειμένω (μεταξύ άλλων) τις κρίσιμες παραμέτρους της γενετικής ευαισθησίας και της αλληλεπίδρασης του φαρμάκου με το ανοσοποιητικό σύστημα, μιας και μιλάμε για SJS και ΤΕΝ.
ΥΓ:
enaon ένας από τους λόγους που μπορεί να βλέπεις τεράστιες αποκλίσεις μεταξύ σοβαρών data base και random μελετών ή αναφορών, είναι γιατί όσο τα δεδομένα αλλάζουν και εξελίσσονται επιστήμες όπως οι φαρμακογονιδιωματική που μας δίνει ατελείωτα νέα πράγματα κατανόησης των φαρμάκων, ποτέ δεν ξέρεις τι λαμβάνει υπόψιν του έκαστος.
εδώ έχεις τον Xέλη να διαιρεί και να πολλαπλασιάζει χάπια.