RIP Alain

[masterridley]

Ο Νίκος ο Κοπολα στο ίδιο νήμα με τον ισοθεο Αλέν.

Δεν σέβονται τα κωλόπαιδα, τι να πεις.

Εγώ πάντως δεν έχω δει ούτε μία ταινία του Αλαίν, δεν ξέρω πως. Έχω δει Ντε Φινές, Ντεπαρτιέ, Μπελμοντό, Ντενέβ, και άλλους, αλλά όχι αυτόν.

Με ψήνει το Αντίο Φίλε, γιατί βλέπω και Μπρόνσον που έβλεπα νιάναρο στα 90s και φαινόταν ο πιο σκληρός καριόλης.

Αλλά έχει χαμηλή βαθμολογία, οπότε λέω πρώτα να δω Le Samurai, για να έχω άποψη ΚΑΙ για τον Αλαίν (ως γνήσιος Έλλην).

[georgebi]

Εγώ πάντως δεν έχω δει ούτε μία ταινία του Αλαίν..... λέω πρώτα να δω Le Samurai, για να έχω άποψη ΚΑΙ για τον Αλαίν (ως γνήσιος Έλλην).

Αφού δεν έχεις δει καμία του, μη ξεκινάς τον Samurai....το ζεν στοιχείο του ίσως σε πεταξει απ έξω.... αυτόν ασ τον (αν και εφόσον...) για μετά


Ξεκίνα καλύτερα με τον Le Cercle Rouge



πολύ πιο στρωτό.... γνώριμο σινεμά είδους.... με μια αριστουργηματική σεκανς ληστείας χωρίς διαλόγους

και φυσικά εκτός απ τον Ντελον τικαρεις και τα κουτάκια (αν και απο αυτούς δεν έχεις δει τίποτα) των Gian Maria Volonté και φυσικά του ''πατριώτη'' μας ( λόγω Ζ και Γ.Λαμπράκη) Yves Montand

[Machine ghost]

georgebi σε ποια έπαιζε με τον πικολί;

[georgebi]

georgebi σε ποια έπαιζε με τον πικολί;

Δεν μου ρχεται κάτι στο μυαλό

και αν ειναι να το γκουγλαρω... δεν έχει νόημα... τότε το βρίσκεις και μόνος σου

[Machine ghost]

ναι ευχαριστώ
κολλησε το μυαλό μου,

[Ερμής]

Ο Νίκος ο Κοπολα στο ίδιο νήμα με τον ισοθεο Αλέν.

Δεν σέβονται τα κωλόπαιδα, τι να πεις.

Εγώ πάντως δεν έχω δει ούτε μία ταινία του Αλαίν, δεν ξέρω πως. Έχω δει Ντε Φινές, Ντεπαρτιέ, Μπελμοντό, Ντενέβ, και άλλους, αλλά όχι αυτόν.

Με ψήνει το Αντίο Φίλε, γιατί βλέπω και Μπρόνσον που έβλεπα νιάναρο στα 90s και φαινόταν ο πιο σκληρός καριόλης.

Αλλά έχει χαμηλή βαθμολογία, οπότε λέω πρώτα να δω Le Samurai, για να έχω άποψη ΚΑΙ για τον Αλαίν (ως γνήσιος Έλλην).

Για κάποιον που δεν έχει δει ποτέ ταινίες του ας ξεκινήσει με Μπορσαλινο και Συμμορία των Σικελων.

[georgebi]

ναι ευχαριστώ
κολλησε το μυαλό μου,

Tιποτα.... χαρά μου να βοηθάω όπου μπορώ

Για όποιον πάντως θα ήθελε να εξερευνήσει την τεράστια ερμηνευτική γκάμα του Μισελ Πικολι

θα πρότεινα να ξεκινήσει με κάτι σαν αυτο





και αμέσως μετά... χωρίς ενδιάμεση στάση... να πάει σ αυτο





Εναλλακτικά με το δεύτερο... ειδικά αν ειναι και φαγωμένος...μπορεί να δει και αυτό

[Machine ghost]

ναι ευχαριστώ
κολλησε το μυαλό μου,

Tιποτα.... χαρά μου να βοηθάω όπου μπορώ

Για όποιον πάντως θα ήθελε να εξερευνήσει την τεράστια ερμηνευτική γκάμα του Μισελ Πικολι

θα πρότεινα να ξεκινήσει με κάτι σαν αυτο





και αμέσως μετά... χωρίς ενδιάμεση στάση... να πάει σ αυτο





Εναλλακτικά με το δεύτερο... ειδικά αν ειναι και φαγωμένος...μπορεί να δει και αυτό

σχεδόν τον έχω ξελιγώσει, και δυο και τρεις φορες, που ειναι κριτηριο καλης ταινιας,
αλλα αυτο με το φαγητό ειναι άτιμο μεσημεριατικα εκ μέρους σου

[georgebi]

Τη πένα του Φωντα Τρουσα τη σέβομαι απεριόριστα

τη ταινία στην οποία αναφέρεται τη έχω δει και την εκτιμώ

αλλά τα στοιχεία που δίνει για τη ζωή του σκηνοθέτη της, του José Giovanni, και πως οι εμπειρίες του παρεισφρήσαν μέσα στη ταινία

κάνουν το κείμενο του Τρουσα ένα απ τα καλύτερα... αν οχι το καλύτερο που έχει γραφεί τελευταία




https://www.lifo.gr/culture/cinema/dyo- ... on-kai-zan


Ο Giovanni, που είχε γεννηθεί ως Joseph Damiani στο Παρίσι, το 1923, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής θα συνεργαζόταν με τους κατακτητές, ως μέλος και του PPF (Parti Populaire Français) ενός γαλλικού φασιστικού κόμματος της εποχής, ενώ θα εμπλεκόταν και σε τρεις δολοφονίες, ως μέλος μιας εγκληματικής συμμορίας. Στην πορεία όμως, δηλαδή μετά από την απελευθέρωση της Γαλλίας, θα καταδικαζόταν για τα πάντα, γλιτώνοντας την τελευταία στιγμή την γκιλοτίνα.

Ο Giovanni μπορεί, πολιτικά, να είχε το σκοτεινό παρελθόν που είχε, αλλά επειδή είχε βρεθεί ο ίδιος, στην αληθινή ζωή, στη θέση του πρωταγωνιστή του, είχε από νωρίς μια απέχθεια απέναντι στην ύπατη μορφή κρατικής βίας, που δεν ήταν άλλη από την εν ψυχρώ εκτέλεση (με γκιλοτίνα ή μη). Αναγνώριζε τον ρόλο τής αστυνομίας, δεν ήταν αντίθετος με τις ποινές φυλάκισης, ως μια διαδικασία τιμωρίας τέλος πάντων, αλλά από ’κει πέρα πίστευε στη μεταμέλεια του φυλακισμένου, όμνυε στην προσπάθειά του να γυρίσει ανάποδα τη ζωή του (κάτι που θα έπραττε κι εκείνος εξάλλου) και κυρίως ήταν απόλυτα μαζί του όσον αφορά την πίστη του στη ζωή, αρνούμενος το δικαίωμα της πολιτείας να την αφαιρεί. Να μην ξεχνάμε, εδώ, πως το 1973, η θανατική ποινή ήταν ακόμη εν ισχύι στη Γαλλία, καθώς τούτη θα καταργείτο τον Οκτώβριο του 1981

Γι’ αυτό το λόγο όλη την ορμή του, σαν σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Giovanni, όλη του τη λαχτάρα για ’κείνο που αποκαλούμε «το νόημα της ζωής» (που δεν είναι άλλο από το να ζεις τελικά) θα την έκλεινε στην τελευταία σκηνή της ταινίας του

ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Spoiler

, που σαν «γραφή» βγάζει κάτι το φοβερά ενοχλητικό, έχοντας τη δύναμη να μεταφέρει τον θεατή στη θέση του πρωταγωνιστή (του Gino εννοώ), που, εντελώς χαμένος, δηλαδή πανικοβλημένος, σέρνεται δια της βίας, κάτω από τη λαιμητόμο.

[Sid Vicious]

Τη πένα του Φωντα Τρουσα τη σέβομαι απεριόριστα

τη ταινία στην οποία αναφέρεται τη έχω δει και την εκτιμώ

αλλά τα στοιχεία που δίνει για τη ζωή του σκηνοθέτη της, του José Giovanni, και πως οι εμπειρίες του παρεισφρήσαν μέσα στη ταινία

κάνουν το κείμενο του Τρουσα ένα απ τα καλύτερα... αν οχι το καλύτερο που έχει γραφεί τελευταία




https://www.lifo.gr/culture/cinema/dyo- ... on-kai-zan


Ο Giovanni, που είχε γεννηθεί ως Joseph Damiani στο Παρίσι, το 1923, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής θα συνεργαζόταν με τους κατακτητές, ως μέλος και του PPF (Parti Populaire Français) ενός γαλλικού φασιστικού κόμματος της εποχής, ενώ θα εμπλεκόταν και σε τρεις δολοφονίες, ως μέλος μιας εγκληματικής συμμορίας. Στην πορεία όμως, δηλαδή μετά από την απελευθέρωση της Γαλλίας, θα καταδικαζόταν για τα πάντα, γλιτώνοντας την τελευταία στιγμή την γκιλοτίνα.

Ο Giovanni μπορεί, πολιτικά, να είχε το σκοτεινό παρελθόν που είχε, αλλά επειδή είχε βρεθεί ο ίδιος, στην αληθινή ζωή, στη θέση του πρωταγωνιστή του, είχε από νωρίς μια απέχθεια απέναντι στην ύπατη μορφή κρατικής βίας, που δεν ήταν άλλη από την εν ψυχρώ εκτέλεση (με γκιλοτίνα ή μη). Αναγνώριζε τον ρόλο τής αστυνομίας, δεν ήταν αντίθετος με τις ποινές φυλάκισης, ως μια διαδικασία τιμωρίας τέλος πάντων, αλλά από ’κει πέρα πίστευε στη μεταμέλεια του φυλακισμένου, όμνυε στην προσπάθειά του να γυρίσει ανάποδα τη ζωή του (κάτι που θα έπραττε κι εκείνος εξάλλου) και κυρίως ήταν απόλυτα μαζί του όσον αφορά την πίστη του στη ζωή, αρνούμενος το δικαίωμα της πολιτείας να την αφαιρεί. Να μην ξεχνάμε, εδώ, πως το 1973, η θανατική ποινή ήταν ακόμη εν ισχύι στη Γαλλία, καθώς τούτη θα καταργείτο τον Οκτώβριο του 1981

Γι’ αυτό το λόγο όλη την ορμή του, σαν σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Giovanni, όλη του τη λαχτάρα για ’κείνο που αποκαλούμε «το νόημα της ζωής» (που δεν είναι άλλο από το να ζεις τελικά) θα την έκλεινε στην τελευταία σκηνή της ταινίας του

ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Spoiler

, που σαν «γραφή» βγάζει κάτι το φοβερά ενοχλητικό, έχοντας τη δύναμη να μεταφέρει τον θεατή στη θέση του πρωταγωνιστή (του Gino εννοώ), που, εντελώς χαμένος, δηλαδή πανικοβλημένος, σέρνεται δια της βίας, κάτω από τη λαιμητόμο.

Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η ΜΑ. Όπως και αριστουργηματική ήταν και η αξεπέραστη ερμηνεία του Ντελόν στην ταινία.

[Dr Socrates]

Ο Αλέν Ντελόν είναι ο «Mίστερ Κλάιν» του Τζόζεφ Λόουζι
https://tvxs.gr/politismos/sinema/o-ale ... ef-looyzi/


Μίστερ Κλάιν




Le Cercle Rouge
A collection of shots from the 1970 movie, Le Cercle Rouge.
https://www.youtube.com/watch?v=MguuSKRA34E




Purple Noon (1960) US TRAILER [HD 1080p]
With Alain Delon, Maurice Ronet, Marie Laforêt.
https://www.youtube.com/watch?v=hdQZXUOHGMs&t=212s

[hellegennes]

Κακός ηθοποιός. Κλαίω ρε μλκς....
Κάντε ενα κόπο να δείτε το Αντίο Φίλε.

Δείξτε μας μια καλή σκηλή τον Αλέν. Κατά προτίμηση σε αντιπαράθεση με μια σκηνή του... ας πούμε... χμμ... Πίτερ Ο' Τουλ.

[hellegennes]

Ο Νίκος ο Κοπολα στο ίδιο νήμα με τον ισοθεο Αλέν.

Δεν σέβονται τα κωλόπαιδα, τι να πεις.

Εγώ πάντως δεν έχω δει ούτε μία ταινία του Αλαίν, δεν ξέρω πως. Έχω δει Ντε Φινές, Ντεπαρτιέ, Μπελμοντό, Ντενέβ, και άλλους, αλλά όχι αυτόν.

Με ψήνει το Αντίο Φίλε, γιατί βλέπω και Μπρόνσον που έβλεπα νιάναρο στα 90s και φαινόταν ο πιο σκληρός καριόλης.

Αλλά έχει χαμηλή βαθμολογία, οπότε λέω πρώτα να δω Le Samurai, για να έχω άποψη ΚΑΙ για τον Αλαίν (ως γνήσιος Έλλην).

Θεωρώ ότι μπερδεύουν το γεγονός ότι ο παλιός κινηματογράφος βγάζει μια νοσταλγική, καλτ αίσθηση και έχει στην φαρέτρα του πολλές καλογυρισμένες ταινίες με την ίδια την ηθοποιία.

[Machine ghost]

Κακός ηθοποιός. Κλαίω ρε μλκς....
Κάντε ενα κόπο να δείτε το Αντίο Φίλε.

Δείξτε μας μια καλή σκηλή τον Αλέν. Κατά προτίμηση σε αντιπαράθεση με μια σκηνή του... ας πούμε... χμμ... Πίτερ Ο' Τουλ.

Με τον Πίτερ Ο' Τουλ; και γιατί όχι με τον αλμπερτ φίνι, και γιατί όχι με τον οποιοδήποτε ηθοποιό; τι σόι σύγκριση είναι τούτη πάλι; Και τι είναι να τους αντιπαραθέτεις οι ηθοποιοί ;