Short Horror Stories - Phorum Edition

[enaon]

Τρόμαξε τόσο πολύ, που έβαλε τα κλάμματα και άρχισε να φωνάζει "βοήθεια, σώστε με, ας με βοηθήσει κάποιος", "βοήθεια βγάλτε με από 'δώ, σώστε με κι εγώ δεν θα ξανασχοληθώ με καυγάδες, δεν θα ξαναμιλήσω ποτέ γι' αυτά, βοηθήστε με σας παρακαλώ!"

Γύρισε απότομα το κεφάλι του προς τ' αριστερά και στο βάθος διέκρινε μια μικρή χαραμάδα απ' όπου έμπαινε φως.

εδώ με την χαραμάδα το παρακάνεις λίγο, ακριβώς πριν ειναι πολυ ρεαλιστικό, κανει αντίθεση. Νομιζω καλύτερα να θυμόταν τις συμβουλές της δασκάλας του πώς να αντιμετωπίζει τέσσερεις ταυτόχρονα οταν δυο ειναι σαύρες, την σοφή μαστερ νάιδα να του λέει τρέξε οττο.

[Otto Weininger]

Βραδιά εκλογών, ο Otto Weininger καθισμένος μπροστά στην τηλεόραση ετοιμαζόταν να απολαύσει την τρίτη κατά σειρά νίκη του κόμματος του, όπως όλοι περίμεναν. Σκίστους Κούλαρε, φώναξε, χωρίς να θέλει να κρύψει τη χαρά του και πετάχτηκε προς την κουζίνα να φέρει μια μπύρα, ώστε να ολοκληρωθεί η απόλαυση της βραδιάς.

Όμως, δυσάρεστη έκπληξη, οι μπύρες είχαν τελειώσει... Πετάγομαι μία για μπύρες, φώναξε στη γυναίκα του, η οποία έκανε πως δεν τον άκουσε, αφού μιλούσε με την κολλητή της στο τηλέφωνο για κάτι πιο ενδιαφέρον από τα πολιτικά των αντρών.

Κατέβηκε δυο-δυο τα σκαλιά και γρήγορα, όπως έκανε πάντα γιατί ήθελε να διατηρείται σε φόρμα και σε λιγώτερο από λεπτό βρέθηκε στο δρόμο. Πήγε προς τα δεξιά, όπως πάντα, ώστε να φτάσει στο μόνο μαγαζί που είναι Κυριακή βράδυ ανοιχτό. Δρόμοι ερημικοί, κλασσικά βράδυ εκλογών, οι περισσότεροι έχουν πάει στα χωριά τους για να ψηφίσουν ή κάθονται μπροστά στην τηλεόραση για τα αποτελέσματα. Πλησιάζοντας προς την κάβα απ' όπου θα έπαιρνε τις μπύρες, τον περίμενε μια έκπληξη. Το μαγαζί δεν υπήρχε και στη θέση του ήταν ένα κουρείο. Πότε έκλεισε γαμώτο, είπε μέσα του και συνωφρυομένος άρχισε να σκέφτεται που θα βρει Κυριακή βράδυ μπύρες. Κοιτώντας ωστόσο τριγύρω, κατάλαβε ότι και τα υπόλοιπα κτίρια ήταν διαφορετικά. Τι βλάκας, πήρα λάθος δρόμο... Αμέσως όμως, διαπίστωσε ότι ο δρόμος στη γωνιά του σπιτιού του, τού ήταν άγνωστος. Να πω ότι είχα πιει, είπε στον εαυτό του, από τη πολύ χαρά φαίνεται τα έχω χαμένα.

Ξεκίνησε την ανάποδη διαδρομή, ώστε να ξαναπάει στο σπίτι του και να καταλάβει πώς είχε μπερδευτεί. Αλλά στην γωνία δεν υπήρχε ο δρόμος του σπιτιού του και φυσικά ούτε το σπίτι του. Άρχισε να ανησυχεί σοβαρά για την υγεία του ή για κάτι που είχε συμβεί και δεν καταλάβαινε. Έχουμε Τρίγωνο της Βερμούδας στον Πειραιά, αναλογίστηκε.

Όπως κοιτούσε τριγύρω, ήταν και σχετικά σκοτεινά και έψαχνε να βρει μια ταμπέλλα με το όνομα του δρόμου, άκουσε έναν δυνατό θόρυβο πίσω του. Γύρισε και είδε έναν τύπο πολύ ογκώδη, τετράγωνο σαν ντουλάπα, που είχε σκάσει πάνω στον ερημικό δρόμο σαν εξωγήινος. Πριν καταλάβει τι έγινε, άκουσε έναν δεύτερο θόρυβο από την μεριά που κοιτούσε μόλις πριν. Γύρισε και είδε έναν παρόμοιο, ακόμη πιο σωματώδη που τον κοιτούσε με ειρωνικό, αλλά και εχθρικό, σχεδόν φονικό βλέμμα.

Τι έγινε Όττο, είπε ο πρώτος, χάρηκες που ξαναβγήκε ο Κούλης; Έλα πες μας, μην ντρέπεσαι, ακούστηκε ο δεύτερος. Ζαίοι, μονολόγησε ο Όττο κι η εμφάνιση τους ήρθε να προσθέσει κάτι αρνητικό στη βραδυά που είχε ξεκινήσει με τόση χαρά. Δεν πρόλαβε να τα σκεφτεί όλα αυτά και είδε και τους δύο να έρχονται κατά πάνω του με μεγάλη ταχύτητα ουρλιάζοντας "Κασσελάκης ρεεεε!"

Ο Όττο σκέφτηκε αυτόματα, αν δεν κρατάνε μαχαίρι τους έχω. Ωραία, θα διασκεδάσουμε κι άλλο σήμερα. Είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του, τις δυνάμεις του και την τέχνη την πολεμική που κατείχε. Θυμήθηκε τις συμβουλές του πρώτου δασκάλου του πώς να αντιμετωπίζει δύο ταυτόχρονα. Γύρισε προς τον πρώτο που του φαινόταν να είναι πιο κοντά του. Περίμενε να πλησιάσει και γυρνώντας απότομα του κατάφερε μία στο λαιμό. Αυτός σωριάστηκε, ενώ ακούστηκε ο γδούπος που έκανε πέφτοντας στο έδαφος, παρέα με ένα μακρόσυρτο ωχ! Χωρίς να χάσει χρόνο, γύρισε προς τον άλλο, ο οποίος είχε πλησιάσει πολύ κοντά, τον απέφυγε όμως έντεχνα ενώ ταυτόχρονα με μια λαβή στο χέρι τον έριξε κάτω. Ακούστηκε ένα μεγαλοπρεπές κρακ, ο Όττο αναθάρρησε, μάλλον του έσπασα το χέρι.

Πράγματι ο τύπος είχε σωριαστεί κάτω και ούρλιαζε, αλλά ο Όττο δεν είχε χρόνο, ο άλλος είχε καταφέρει για περίεργο λόγο να σηκωθεί πολύ πιο πριν απ' ότι τον υπολόγιζε και ερχόταν ξανά κατά πάνω του. Τούτη τη φορά εισέπραξε μια μπουνιά στη μύτη και σωριάστηκε με το ένα χέρι του να κρατά την ματωμένη μύτη του. Μάλλον του την έσπασα, ψυθίρησε ο Όττο όμως ό άλλος είχε και πάλι σηκωθεί. Κανένα ίχνος από σπασμένο χέρι, ο Όττο απόρησε και σκέφτηκε ότι δεν έπιασε η λαβή πιο πριν. Τούτη τη φορά δεν του χαρίστηκε και του έκανε ένα πιο περίπλοκο κόλπο που πιθανότατα να του έβγαζε την ωμοπλάτη.

Ακούστηκε ένας υπόκωφος ήχος κι ο τύπος άρχισε να ουρλιάζει. Πέφτοντας ο Όττο είδε ξεκάθαρα την εξάρθρωση και ανησύχησε μήπως έχει νομικές συνέπειες. Σιγά, ζαίοι είναι και μου επιτέθηκαν πρώτοι, σκέφτηκε και γύρισε προς τον άλλον ο οποίος στο μεταξύ είχε ανασυγκροτηθεί σαν να μην είχε πάθει τίποτε ποτέ και έτρεχε πάλι κατά πάνω του. Ξαφνιάστηκε από αυτό, μα πώς γίνεται, δεν έπαθε τίποτε, αναρωτήθηκε. Δεν είχε χρόνο για τέτοιες σκέψεις όμως, μόλις την τελευταία στιγμή απέφυγε ένα χτύπημα, αλλά ένα δεύτερο τον χτύπησε στη μέση και τον έριξε κάτω. Κοίταξε τον τύπο που γελούσε έχοντας ένα φονικό βλέμμα και ενστικτωδώς τον έπιασε από το πόδι και τον έριξε, ενώ στη συνέχεια του κατάφερε ένα χτύπημα στο κεφάλι που ακούστηκε σαν να σπάει πάνω στην άσφαλτο του δρόμου. Φοβήθηκε ο Όττο βλέποντας αίμα να κυλάει, αυτό μου έλειπε τώρα να πάω και για φόνο.

Με την άκρη του ματιού του είδε τον άλλο τύπο που είχε σηκωθεί και έβαζε την ωμοπλάτη του πίσω σαν να μην έτρεχε τίποτε. Μα... τι κάνουν... τι συμβαίνει, ψέλισσε. Χωρίς ίχνος πόνου τον κοίταξε από μακριά γελώντας δυνατά. Χαχαχα... τά 'χασες Κούλη μου... τά 'χασες Όττο μου... κούληαρε ρε, μη φοβάσαι... χαχαχα. Σαν στέρεο άκουσε και τον άλλον να επαναλαμβάνει τα ίδια από την άλλη μεριά. Είχε σηκωθεί, δεν υπήρχε ίχνος από σπασμένο κεφάλι, ούτε αίμα φαινόταν πουθενά, ούτε καν στο πεζοδρόμιο όπου τον είχε ξαπλώσει.

Εκτός από ταραγμένος και απορημένος είχε αρχίσει να κουράζεται από την πάλη. Μάζεψε τις τελευταίες του δυνάμεις και φώναξε δυνατά, δε σας φοβάμαι καργιόληδες ζαίοι, σας καταφέρνω όσες φορές θέλετε, εσάς και άλλους τόσους.

Χαχαχα... είσαι σίγουρος Όττο μου, ξαναμίλησε ο πρώτος κι αντικρύζοντας τον τα έχασε με αυτό που είδε. Ένας ακόμη τύπος ξεφύτρωνε στην κυριολεξία μέσα από την κοιλιά του και εμφανιζόταν δίπλα από τον πρώτο. Κούκου... Όττο, άκουσε τον άλλον να του φωνάζει και γυρνώντας είδε την ίδια σκηνή. Ένας τέταρτος τύπος εμφανιζόταν μέσα από την κοιλιά του και στάθηκε δίπλα του.

Τώρα ήταν τέσσερις και τον κοιτούσαν έτοιμοι να του επιτεθούν ξανά. Ο Όττο άρχιζε να φοβάται πάρα πολύ. Είχε να αντιμετωπίσει τέσσερις τύπους με υπερφυσικές δυνάμεις; Λερναία Ύδρα; Τι είναι αυτό που μου συμβαίνει βραδυάτικα; Γιατί;

Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι δύο κανούργιοι δεν έμοιαζαν εντελώς με ανθρώπους. Είχαν μεν ανθρώπινο σώμα, αλλά το πρόσωπο τους ήταν ενός κροκοδείλου και το στόμα τους είχε τα τρομακτικά δόντια του ερπετού. Άνοιξαν το στόμα τους και τα είδε, ήταν πολύ μεγάλα, λαμπερά και έδειχναν κοφτερά όπως τα ξέρουμε. Ξεροκατάπιε εντελώς ταραγμένος. Χωρίς να του δώσουν περισσότερο χρόνο άρχισαν κι οι τέσσερις να τρέχουν κατά πάνω του με μεγάλη ταχύτητα, ενώ οι δύο ανοιγόκλειναν το κροκοδειλίσιο στόμα τους χτυπώντας τα δόντια τους, παράγοντας κατά το κλείσιμο εκκωφαντικό θόρυβο, κλακ, κλακ, κλακ.

Τρόμαξε τόσο πολύ, που έβαλε τα κλάμματα και άρχισε να φωνάζει "βοήθεια, σώστε με, ας με βοηθήσει κάποιος", "βοήθεια βγάλτε με από 'δώ, σώστε με κι εγώ δεν θα ξανασχοληθώ με καυγάδες, δεν θα ξαναμιλήσω ποτέ γι' αυτά, βοηθήστε με σας παρακαλώ!"

Γύρισε απότομα το κεφάλι του προς τ' αριστερά και στο βάθος διέκρινε μια μικρή χαραμάδα απ' όπου έμπαινε φως. Πολύ περίεργο, καθότι ήταν μεν βράδυ, αλλά βρισκόταν έξω. Χωρίς να το πολυσκεφτεί και με ταχύτητα που θα ζήλευε ο πρόσφατος Ολυμπιονίκης των 100μ. άρχισε να τρέχει προς το φως που έβλεπε. Μόλις γλυστρούσε από τη χαραμάδα, άκουσε τα δόντια του ενός που τον είχε πλησιάσει να τρίζουν από το ανοιγόκλειμα, ενώ αισθάνθηκε την ανάσα του πάνω στο μάγουλο του.

Ο Όττο μόλις είχε καταφέρει να γλυτώσει. Κατατρομαγμένος συνέχισε να τρέχει γρήγορα μέχρι που έφτασε έξω από το σπίτι του. Μπήκε μέσα, είπε στη γυναίκα του ότι δεν βρήκε μπύρες κι ότι το μαγαζί ήταν κλειστό. Δεν ανακατεύτηκε ποτέ ξανά σε ξυλοδαρμούς, ούτε αναφέρθηκε στους παλιούς. Δεν ξαναμίλησε ποτέ γι' αυτά, μέχρι τα βαθιά γεράματα του.

Καλό
Με τρόμαξες λίγο με το escalation, νόμιζα ότι στο τέλος θα μου ρίξουν και ένα κρύο

[sharp]

Τρόμαξε τόσο πολύ, που έβαλε τα κλάμματα και άρχισε να φωνάζει "βοήθεια, σώστε με, ας με βοηθήσει κάποιος", "βοήθεια βγάλτε με από 'δώ, σώστε με κι εγώ δεν θα ξανασχοληθώ με καυγάδες, δεν θα ξαναμιλήσω ποτέ γι' αυτά, βοηθήστε με σας παρακαλώ!"

Γύρισε απότομα το κεφάλι του προς τ' αριστερά και στο βάθος διέκρινε μια μικρή χαραμάδα απ' όπου έμπαινε φως.

εδώ με την χαραμάδα το παρακάνεις λίγο, ακριβώς πριν ειναι πολυ ρεαλιστικό, κανει αντίθεση. Νομιζω καλύτερα να θυμόταν τις συμβουλές της δασκάλας του πώς να αντιμετωπίζει τέσσερεις ταυτόχρονα οταν δυο ειναι σαύρες, την σοφή μαστερ νάιδα να του λέει τρέξε οττο.

Είσαι ο πιστός μου αναγνώστης. Ίσως πρέπει να σε τιμήσω με μία αποκλειστική αφιέρωση.

[sharp]

Καλό
Με τρόμαξες λίγο με το escalation, νόμιζα ότι στο τέλος θα μου ρίξουν και ένα κρύο

It was intended. Είχε και ηθικό δίδαγμα στο τέλος

[GoBack]

"Argh....arghhh...πρεζεμπορας....arghhhh...πονατε ζαιοι;...ψεκ..ψεκ..τραμπικοι....Πουτλεεεεεεεεεεερ"
Φωναξε δυνατα και πεταχτηκε απο το κρεβατι.Απλωσε το χερι του μεσα στα σκοταδια επιασε το κινητο και κοιταξε την ωρα.4 ειναι ακομα
μουρμουρησε και αφεθηκε σχεδον στιγμιαια και παλι στην αγκαλια του Μορφεα.
Η διαφορα μεταξυ ημερας και νυχτας ηταν δυσδιακριτη στο βροχερο και σκοτεινο Μαλμε και αυτο τον ειχε αποσυντονισει σε βιολογικο επιπεδο.
Το οτι ξενυχτουσε καποιες φορες παιζοντας starcraft με εναν κομματικο συναδελφο απο το ηνωμενο βασιλειο
εκανε τα πραγματα ακομα χειροτερα αλλα δεν μπορουσε να αντισταθει,το μικροβιο του gamer συνεχιζε να κυλα στο αιμα του παρα την προχωρημενη του ηλικια.

Ο ηχος απο το alarm του κινητου τον ξυπνησε αποτομα,μπορει να βρισκοταν σε υποχρεωτικη αδεια καθως η σουηδικη νομοθεσια δεν του επετρεπε να δουλευει 365 ημερες το χρονο
αλλα αυτο δεν σημαινε σε καμια περιπτωση οτι θα καθοταν και θα κοπροσκυλιαζε.Μεσα σε 15 λεπτα ξεμπερδεψε με την πρωινη του ρουτινα και ανοιξε το λαπτοπ,"χμ οπως
το περιμενα,συντομα θα ξεπερασει τις 5000 μοναδες" ψελλισε και εγειρε το κεφαλι του στο μαξιλαρι της πολυθρονας με ενα πλατυ χαμογελο να διαγραφεται στο προσωπο του,"εχω να πεσω
εξω σε προβλεψη 10 χρονια,im a kind of phenomenon" σκεφτηκε και πεταχτηκε σαν ελλατηριο οταν αντιληφθηκε πως η βροχη ειχε σταματησει."Ευκαιρια για τρεξιμο".Η αληθεια ειναι πως
ειχε μεινει πισω στον τομεα της φυσικης καταστασης,ενδεικτικα η γαμπα δυσκολα ξεχωριζε απο το καλαμι γι αυτο και ειχε σκοπο να επενδυσει μεγαλο μερος του ελευθερου του χρονου πανω στη
βελτιωση της εξωτερικης του εμφανισης.

Δεν του πηρε πολλη ωρα να ετοιμαστει και να βγει απο το σπιτι,η διαδρομη που θα ακολουθουσε ηταν προσχεδιασμενη στον εγκεφαλο του,περιπου 5 χιλιομετρα στο συνολο και με λιγη ανηφορα στο ενδιαμεσο,κατι παραπανω
απο αρκετο για πρωτη μερα.Ξεκινησε χαλαρα,χαιρετοντας το γειτονα που ηταν ετοιμος να βγαλει το σκυλο του βολτα,και πηρε το δρομο προς το παρκο.Ο ρυθμος του ηταν σταθερος,οι ανασες του θυμιζαν 20χρονου,ισως τελικα να
ηταν σε καλυτερο επιπεδο απο οτι πιστευε.Ανεβασε σταδιακα ταχυτητα,"no pain no gain" φωναξε και μια γρια απο απεναντι τον κοιταξε λιγο περιεργα,την αγνοησε και συνεχισε ακαθεκτος,"παμε και ενα σπριντ τωρα στην ευθεια" ειπε
απο μεσα του και ξεχυθηκε σαν εμετος...ξαφνικα ολα θολωσαν,επιασε το πρωτο παγκακι που βρηκε και κοντοσταθηκε,η καρδια του χτυπουσε σαν τρελη,η ολοκληρωτικη καταρρευση δεν αργησε να ερθει,βρεθηκε στο εδαφος...το απολυτο σκοταδι...

"Τι συμβαινει,που βρισκομαι" ειπε καθως ανοιξε τα ματια του και ειδε εναν ασπροφορεμενο μεσηλικα να στεκεται απο πανω του:

-Μην ανησυχειτε κυριε ολα ειναι υπο ελεγχο,ειμαι ο dr Anders Tegnell ολες οι εξετασεις σας ειναι καθαρες,βρισκεστε
εδω γιατι παθατε μια μικρη κριση πανικου τιποτα το σοβαρο

-Κριση πανικου;Μα εγω ημουν παντα βραχος ψυχολογικα

-Οπως ειπα και πριν δεν συντρεχει λογος ανησυχιας κατα πασα πιθανοτητα μιλαμε για μεμονωμενο περιστατικο,πως αισθανεσθε;

-Νομιζω πως εχω μια μικρη απωλεια μνημης,καποιων λεπτων.

-Αυτο ειναι απολυτως φυσιολογικο,υπογραψτε εδω και ειστε ετοιμος να επιστρεψετε στο σπιτι σας,το μονο που θελω απο εσας ειναι να επισκεφθειτε ενα ψυχολογο για τυπικους λογους,ετσι λεει το πρωτοκολλο

-Εχετε να προτεινετε καποιον;

"Φυσικα μισο λεπτο" ειπε και αρχισε να ψαχνει τις τσεπες του,εβγαλε μια καρτα και του την εδωσε."Οριστε,τον γνωριζω προσωπικα ειναι αριστος επαγγελματιας θα μεινετε σιγουρα ικανοποιημενος"
Πηρε την καρτα της εριξε μια φευγαλεα ματια,χωρις να συγκρατησει ονομα και κατευθυνθηκε προς την εξοδο ενω παραλληλα καλουσε το uber.

Ειχε παει πχια μεσημερι και η βροχη εκανε την επανεμφανιση της.Με το που περασε το κατοφλι εβαλε 5 αστερια και αρχισε να μονολογει "κριση πανικου εγω;Δεν το πιστευω,αλλα δεν ειμαι και κανενας ψεκας να αμφισβητησω την επιστημη".Βυθιστηκε ανασκελα στο κρεβατι του πηρε μια ανασα
επιασε την καρτα που του ειχε δωσει ο dr Tegnell
και την εφερε μπροστα στο προσωπο του <<ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ ΑΡΝΙΑΚΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ-ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ-LIFE COACH>>.Δεν ενθουσιαστηκε οταν ειδε το ελληνικο ονομα,αυτοι οι μαλακες βγαλαν το ΜΕΡΑ25 στις εκλογες ρεζιλι τον ειχαν κανει
στους φιλους του.Απο την αλλη δεν μπορουσε και να αμφισβητησει την κριση του dr Tegnell ο οποιος ειχε περισσοτερα βραβεια και διακρισεις απ οτι ο παοκ πρωταθληματα.Ανοιξε το λαπτοπ και εκλεισε ραντεβου ηλεκτρονικα για το ιδιο απογευμα,η τυχη ηταν με το μερος του θα ξεμπερδευε
γρηγορα απο την υποχρεωση.

Ο χρονος περασε,ισως και να ειχε αποκοιμηθει για λιγο,η ωρα για το ραντεβου του πλησιαζε.Ανοιξε τη ντουλαπα,διαλεξε κατι καζουαλ χωρις να το πολυσκεφτει και κατευθυνθηκε
προς το αυτοκινητο.Οι δρομοι ηταν σχεδον ερημοι,δεν του πηρε πανω απο 10 λεπτα να φτασει στον προορισμο του.Μπηκε στο ασανσερ και πατησε το κουμπι για τον 5ο οροφο,κοιταξε τον εαυτο
του στον καθρεφτη και εβγαλε μια σελφι."Not bad".Περασε στο χωρο υποδοχης και καθισε sτον καναπε.Δεν ηταν κανεις εκει,"μαλλον θα βρισκεται σε αδεια η γραμματεας".Ο τοιχος
απεναντι ηταν γεματος με κορνιζομενα πτυχια,παραδιπλα υπηρχε ενα επιπλο με δεκαδες βραβεια απο αθληματα.Τενις,μπαντμιντον,ελληνορωμαικη,ποδηλασια.Μα ποιος
ηταν τελοσπαντων αυτος ο τυπος.Μετα απο λιγα λεπτα η πορτα του γραφειου ανοιξε και ο Πατροκλος τον υποδεχθηκε με ενα φωτεινο χαμογελο,"Μπορειτε να περασετε κυριε,απο εδω,καθιστε" ειπε.
Ξεκινησαν να μιλανε για τα παντα,δεν εμοιαζε με τυπικη συνεδρια περισσοτερο ενιωθε σαν να ειχε βγει για καφε με ενα φιλο.Συζητησαν για τη δουλεια του στην πολυεθνικη τα χομπι του
τα σχεδια του για το μελλον,τις σχεσεις,τις ιδεες του.Ενιωθε πολυ ανετα,το ολο σκηνικο ειχε μια ευεργετικη επιδραση πανω του.
"Πασχετε απο εντονο στρες" ειπε ο Πατροκλος μετα απο μια παυση λιγων δευτερολεπτων."Μα δεν νιωθω στρεσαρισμενος,ειστε σιγουρος;"
Καπου εκει ο Πατροκλος του εδωσε μια λεπτομερη εξηγηση γυρω απο τον τροπο της διαγνωσης που δεν του αφησε κανενα περιθωριο αμφισβητησης."Θα ξεκινησουμε αμεσα υπνοθεραπεια" κατεληξε.
"Ξαπλωστε εδω" "Ειστε ανετα" "Ναι ολα καλα" Η χαμηλη μουσικη που επαιζε μεχρι τοτε απο τα ηχεια σταματησε και τη θεση της πηρε ενας περιεργος αποκοσμος ηχος που ηταν σαν να προερχοταν απο το
βυθο της θαλλασας.Πριν καλα καλα το καταλαβει ολα ειχαν αρχισει να σκοτεινιαζουν...
Ανοιξε τα ματια του και κοιταξε τριγυρω,ηταν μονος του,λιγα δευτερολεπτα αργοτερα ανοιξε η πορτα της τουαλετας και ο Πατροκλος επεστρεψε στο γραφειο."Πως νιωθουμε" τον ρωτησε."Αctually καλυτερα απο ποτε,σαν να εφυγε
ενα βαρος απο πανω μου,αισθανομαι πολυ πιο χαλαρος" απαντησε."Αψογα αψογα" ειπε ο Πατροκλος "Καπου εδω τελειωσε ο χρονος μας,θα σας ξαναδω την επομενη Παρασκευη".Βγαινοντας προς τον χωρο υποδοχης και καθως
τον συνοδευε προς την εξοδο επεσε και παλι το ματι του στα στα βραβεια.
-Ειστε ιδιαιτερα αθλητικος τυπος ε;Πολλες διακρισεις βλεπω
-Α ναι ειμαι πιο περηφανος γι αυτα παρα για τα πτυχια,ασχολουμαι με παρα πολλα σπορ,καθε λιγους μηνες και κατι καινουργιο.
-Τωρα αυτον τον καιρο με τι ασχολειστε;
"Με την τοξοβολια",ειπε ο Πατροκλος χαμογελωντας ενω τα ματια του γυαλιζαν.

οργισμένος

[Otto Weininger]

Hellegennes θυμάσαι που είχες πει ότι η ιστορία που έγραψα για τον Νάνο θύμιζε το Σάλεμς Λοτ;

Μου είχε κάνει εντύπωση τότε, μιας και ούτε το βιβλίο είχα διαβάσει ούτε την ταινία είχα δει.
Γενικά, πέραν της Κάρυ δεν έχω διαβάσει Κινγκ. Όλα τα έχω δει σε ταινίες.

Το αγόρασα λοιπόν τώρα στο νησί και το διάβασα. Παρά πολύ καλό έχω να πω αλλά δεν παρατήρησα κάτι κοινό πέραν του υπόγειου του σπιτιού.

Εσύ τι κοινό παρατηρησες;


ΥΓ : φοβερή έκδοση με 150 σελίδες έξτρα υλικό

[ΓΑΛΗ]

Γενικά, πέραν της Κάρυ δεν έχω διαβάσει Κινγκ. Όλα τα έχω δει σε ταινίες.

Όλα είναι θέμα συνήθειας Otto. Και σίγουρο είναι ότι άλλη είναι η αίσθηση που σου δίνει το κείμενο και άλλη οι ταινίες.

Στα κείμενα, είναι πιο εύκολο να παρατηρήσεις το επαναλαμβανόμενο μοτίβο, που ουσιαστικώς σβήνει/διαγράφει σιγά σιγά λόγω επανάληψης την πρώτη αίσθηση.

Στις αρχές των έιτις, τα χόρορ αναγνώσματα ήταν για μένα κάτι σαν άρλεκιν, τα οποία ομολογώ ότι βαρέθηκα μετά από δυο τρεις αναγνώσεις. Η πλάκα είναι ότι και τα χόρορ παίζουν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο. Τα ίδια και τα ίδια.

[Kauldron]

τη θεση της πηρε ενας περιεργος αποκοσμος ηχος που ηταν σαν να προερχοταν απο το
βυθο της θαλλασας.Πριν καλα καλα το καταλαβει ολα ειχαν αρχισει να σκοτεινιαζουν...
Ανοιξε τα ματια του και κοιταξε τριγυρω,ηταν μονος του,λιγα δευτερολεπτα αργοτερα ανοιξε η πορτα της τουαλετας και ο Πατροκλος επεστρεψε στο γραφειο.

Πήγε για χέσιμο ο Πάτροκλος.

[Otto Weininger]

Γενικά, πέραν της Κάρυ δεν έχω διαβάσει Κινγκ. Όλα τα έχω δει σε ταινίες.

Όλα είναι θέμα συνήθειας Otto. Και σίγουρο είναι ότι άλλη είναι η αίσθηση που σου δίνει το κείμενο και άλλη οι ταινίες.

Στα κείμενα, είναι πιο εύκολο να παρατηρήσεις το επαναλαμβανόμενο μοτίβο, που ουσιαστικώς σβήνει/διαγράφει σιγά σιγά λόγω επανάληψης την πρώτη αίσθηση.

Στις αρχές των έιτις, τα χόρορ αναγνώσματα ήταν για μένα κάτι σαν άρλεκιν, τα οποία ομολογώ ότι βαρέθηκα μετά από δυο τρεις αναγνώσεις. Η πλάκα είναι ότι και τα χόρορ παίζουν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο. Τα ίδια και τα ίδια.

Εγώ δεν διάβαζα King γιατί είναι πολύ soft για το είδος Horror που θέλω εγώ.

Όμως μιλάμε για εκπληκτικό συγγραφέα. Απορώ το εγκέφαλο έχει και χωράει τόσες λεπτομέριες, ονόματα, τοποθεσίες, περιγραφές σε κάθε βιβλίο του.

Πχ είχα αγοράσει το Κοράκι και με κούρασε γιατί χανομουν στα τόσα ονόματα.

Εν τέλει το είδα και αυτό σε ταινία. Λατρεύω τις τεράστιες ταινίες του King.

Το Αυτό
Rose Red
Καταιγίδα του Αιώνα
The Stand (Κοράκι)
Λάμψη

αλλά και τις πιο συμβατικές, των 2 ωρών.

Τα βιβλία του έχουν τόσες λεπτομέριες που είτε τα κάνεις ταινία 5 ωρών όπως τα πρώτα 4 είτε τα κάνεις σειρά.

[Kauldron]

μπράβο σε όλους

παρατήρησα ένα μοτίβο στις ιστορίες του Όττο

στο τέλος κάθε αφήγησης νομίζω, ο ήρωας τείνει να μεταλλάσσεται
σύμφωνα με το περιβάλλον ή το στοιχείο που του "επιτίθεται"

ή είναι ιδέα μου;

Μαλλον έχει διαβάσει πολύ Λάβκραφτ.

[ΓΑΛΗ]

Γενικά, πέραν της Κάρυ δεν έχω διαβάσει Κινγκ. Όλα τα έχω δει σε ταινίες.

Όλα είναι θέμα συνήθειας Otto. Και σίγουρο είναι ότι άλλη είναι η αίσθηση που σου δίνει το κείμενο και άλλη οι ταινίες.

Στα κείμενα, είναι πιο εύκολο να παρατηρήσεις το επαναλαμβανόμενο μοτίβο, που ουσιαστικώς σβήνει/διαγράφει σιγά σιγά λόγω επανάληψης την πρώτη αίσθηση.

Στις αρχές των έιτις, τα χόρορ αναγνώσματα ήταν για μένα κάτι σαν άρλεκιν, τα οποία ομολογώ ότι βαρέθηκα μετά από δυο τρεις αναγνώσεις. Η πλάκα είναι ότι και τα χόρορ παίζουν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο. Τα ίδια και τα ίδια.

Εγώ δεν διάβαζα King γιατί είναι πολύ soft για το είδος Horror που θέλω εγώ.

Όμως μιλάμε για εκπληκτικό συγγραφέα. Απορώ το εγκέφαλο έχει και χωράει τόσες λεπτομέριες, ονόματα, τοποθεσίες, περιγραφές σε κάθε βιβλίο του.

Όλα τα αμερικάνικα μπεστ σέλλερς εμπεριέχουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Και η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος εστιάσει σε αυτές και όχι στο χόρορ ή αισθηματικό πλαίσιο, ισχύουν ως ψαγμένη πληροφορία για το χ ή ψ πλαίσιο.

[ΓΑΛΗ]

Προσωπικώς πάντως έχω βρει τη λύση για οτιδήποτε χόρορ με ταράζει εδώ και πολλααααά χρόνια.



Και δεν εννοώ τις δερμάτινες ανατομικές πολυθρόνες καλοκαιριάτικα, σ' αυτό παραμένω ευαίσθητη.

[Στύξ]

Hellegennes θυμάσαι που είχες πει ότι η ιστορία που έγραψα για τον Νάνο θύμιζε το Σάλεμς Λοτ;

Μου είχε κάνει εντύπωση τότε, μιας και ούτε το βιβλίο είχα διαβάσει ούτε την ταινία είχα δει.
Γενικά, πέραν της Κάρυ δεν έχω διαβάσει Κινγκ. Όλα τα έχω δει σε ταινίες.

Το αγόρασα λοιπόν τώρα στο νησί και το διάβασα. Παρά πολύ καλό έχω να πω αλλά δεν παρατήρησα κάτι κοινό πέραν του υπόγειου του σπιτιού.

Εσύ τι κοινό παρατηρησες;


ΥΓ : φοβερή έκδοση με 150 σελίδες έξτρα υλικό

Είστε ασεβής και θα καείτε στη πυρά.

[hellegennes]

Hellegennes θυμάσαι που είχες πει ότι η ιστορία που έγραψα για τον Νάνο θύμιζε το Σάλεμς Λοτ;

Μου είχε κάνει εντύπωση τότε, μιας και ούτε το βιβλίο είχα διαβάσει ούτε την ταινία είχα δει.
Γενικά, πέραν της Κάρυ δεν έχω διαβάσει Κινγκ. Όλα τα έχω δει σε ταινίες.

Το αγόρασα λοιπόν τώρα στο νησί και το διάβασα. Παρά πολύ καλό έχω να πω αλλά δεν παρατήρησα κάτι κοινό πέραν του υπόγειου του σπιτιού.

Εσύ τι κοινό παρατηρησες;


ΥΓ : φοβερή έκδοση με 150 σελίδες έξτρα υλικό

Από τα καλύτερα του Κινγκ είναι το Σάλεμς Λοτ αλλά εγώ είπα:

Του Νάνου μού θύμισε πολύ το Τζερούσαλεμς Λοτ

Δεν έχει άμεση σχέση με το Σάλεμς Λοτ, είναι κάτι σαν prequel. Επίσης υπάρχει και sequel, το "Ένα για τον Δρόμο". Και τα δυο είναι από την "Νυχτερινή Βάρδια".

[hellegennes]

Εγώ δεν διάβαζα King γιατί είναι πολύ soft για το είδος Horror που θέλω εγώ.

Νομίζεις.