enaon έγραψε: 30 Ιουν 2024, 00:07
Sid Vicious έγραψε: 29 Ιουν 2024, 21:12
Κορυφαίο νήμα, Εύγε!!
κοίταξε το ρολόι τον τοίχο, 9 παρά.
Κλείνουμε σε 15 λεπτά είπε χωρίς να σηκώσει το βλέμμα,
αύριο στις 6 πάλι.
Αμάν ρε σιντ, τι θα πάθεις αν δουλέψεις λίγες ώρες παραπάνω, ειπε ο Δημήτρης με παράπονο και ενα δισταγμό στην φωνή, σαν να ένοιωσε οτι κακώς μίλησε. Ο σιντ χαμογέλασε με κόπο,
φιλε μου δεν ειναι ολα οπως μοιάζουν, λυπάμαι που δεν πρόλαβες, αύριο θα σε περιμένω στις 6. Να δώσεις ενα φιλί στην αδελφή σου απο εμένα.
Το γυράδικο του σιντ δεν έμοιαζε με κανένα αλλο στην πολη. Σε μια απλη γειτονιά, τίποτα στην εμφάνιση του μαγαζιού δεν πρόδιδε την αιτία της επιτυχίας. Άλλοι λέγανε ηταν το μεράκι, η αγάπη που εβαζε, άλλοι το κρέας, άλλοι λέγανε οτι εχει μια μυστική σάλτσα, δεν ειχε σημασια ομως τι ήταν. Καθε μπουκιά ηταν αναμνήσεις οικείες, τα αρώματα, τα χαμόγελα, ο ιδρώτας των κοριτσιών που χόρευαν στα κλαμπ, ηταν η πόλη ολόκληρη.
Κατέβασε το ρολό και έβαλε το λουκετο, στο αλλο χερι κρατούσε το κινητο, κινήσεις που εκανε χρόνια και είχαν γινει πλέον μερος της δουλείας. Άνοιξε τα μηνύματα, συναυλία στο κέντρο τα χαμένα κορμια, μήνυμα απο τον Αντρέα, μερικά απο την τοπική της ΝΔ. Κοίταξε το κινητό σχεδόν θυμωμένος, δεν του άρεσε που εκανε κινήσεις μηχανικές, σημερα ήξερε που θα πάει. Πάτησε τα νούμερα,
θελω να σε δω είπε, σε μια ωρα θα σε περιμένω στο μέρος μας.
Σήκωσε το πέτο και άρχισε να περπατά προς το λιμάνι, σταμάτησε για ενα ποτό που τον κέρασε μια παρέα φίλων, μετά ενα ακόμα λιγο πιο κάτω, μετα μπήκε στις σκιές της πολης, το ραντεβού του ηταν σε 20 λεπτά και όλοι ήθελαν να κεράσουν ενα ποτό τον σιντ, δεν ήθελε να αργήσει. Ηταν παντρεμένος χρόνια, αλλά ηταν γνωστό οτι το βράδυ δεν παει σπίτι αμέσως, πρώτα θα κανει μια βολτα, ισως δυο, ίσως παραπάνω.
Την περίμενε περίπου 5 λεπτα αλλά δεν ειχε αγωνιά, ήξερε οτι θα ερθει. Το βήμα της ολοζώντανο, τα μαλια της ταξίδευαν σε κάθε της κίνηση, τα μάτια της ανακλούσαν τα φωτα του δρόμου, υπέροχη. Άφησε λιγο χρόνο να περάσει, να την δει να κοιτάει γύρω της, να νιώσει οτι ισως δεν ηταν εκει, να αμφιβάλει, και με ενα απαλό βήμα βγήκε απο την σκια. Ένοιωσε το ριγος, μύρισε την προσμονή, της χαμογέλασε.
Δεν περίμενα τηλέφωνο, νομιζα οτι ο σπουδαίος σιντ με ξέχασε, του ειπε και τον κοιταξε στα μάτια, σαν να ηξερε οτι κάθε στιγμή θα ηταν θησαυρός.
Ποτε δεν ξεχνώ κατι μοναδικό, μια αφορμή αρκει, το ξέρεις αυτο, της απάντησε και η ματιά του πήρε την λογική της και την ταξίδεψε όπως μονο εκείνος μπορούσε. Τον φίλησε με πάθος, έμπηξε τα νυχια της στην πλάτη του απο ανυπομονησία, ένοιωσε οτι αυτο το βραδυ θα μοναδικό. Την αγκάλιασε και χάθηκαν μαζι στις σκιές του δρόμου.
Την επόμενη στις 6 το απόγευμα ακριβώς άνοιξε την πορτα του μαγαζιού, αρωματα πλημυρισαν την γειτονιά για μια ακόμα μερα. Πανω απο 5 φίλοι περίμεναν στην ουρα κιόλας, ηταν και ο Δημηρης εκει, τρίτος. Ο σιντ του εκανε ενα νευμα, μετα ενα ακομα,
έλα Δημητρη του ειπε στο τελος,
σου εχω κατι σπέσιαλ. Το χαμένο βλεμα του Δημήτρη γέμισε λαχτάρα, κάθισε στο ξύλινο τραπεζάκι και περίμενε σαν μικρό παιδί. Δύο λεπτά αργότερα ο σιντ ακούμπησε την μπύρα του στο τραπέζι, τράβηξε την καρέκλα, και αφησε το πιατο της ημερας με μια σίγουρη περηφάνεια. Κάθισε και είπε,
δοκίμασε και πές μου.
Η πρώτη μπουκια έκανε τα μάτια του Δημητρη να ανοιξουν διάπλατα, η επόμενη τα γέμισε με δακρυα χαράς.
Σου αρέσει, ρωτησε ο σιντ, απλα για να ακούσει τον θαυμασμό σε λογια.
Δεν εχω τι να πώ, δεν εχω.
Ηρθα εδώ με εγνοιες στο μυαλό μου, ισως το κατάλαβες. Κάτι καταλαβα, απαντησε ο σιντ,
τι εχεις;
-Η κατερίνα, με πήρε η μανα μου λίγο πριν έρθω εδώ, δεν γυρισε σπίτι εχθες, την ξερεις τωρα την Κατερίνα, παντα γυρναει, εστω το πρωί. Εισαι μάγος της ψυχής σιντ, αυτο το πιατο ειναι υπέροχο, δεν ξερω πως να το εξηγησω, θα με περάσεις για τρελό. -Χαίρομαι, μην ανησυχείς, κάπου θα διασκεδάζει. Καλή όρεξη.
Η ωρα πέταξε παλι, κοίταξε το ρολόι στον τοιχο, 9 παρα,
σε 15 λεπτά κλείνουμε, είπε χωρίς να σηκώσει το βλεμμα,
αυριο στις 6 πάλι.
Αμαν ρε σιντ, τι θα πάθεις αν δουλεψεις λιγες ώρες παραπάνω, ειπε ο Κώστας απο το βάθος της ουράς καθώς κρατούσε με δύναμη το λουρί του αγαπημένου του λαμπραντόρ, που μύριζε τα αρώματα και έμοιζε χαμένο στις αισθήσεις του. Ο σιντ χαμογέλασε με κόπο,
φιλε μου δεν ειναι ολα όπως μοιάζουν, λυπάμαι που δεν πρόλαβες, αύριο θα σε περιμένω στις 6. Να δώσεις ενα φιλί στον σκύλο σου απο εμένα.
