Ήταν το Βυζάντιο Εβραϊκό;

[taxalata xalasa]

στ) Τωρα το μεγαλο ενδιαφερον ειναι το γιατι οι Ελληνες ελευθερα προτιμουσαν το Χριστιανισμο στις πολεις των πρωην ελληνιστικων βασιλειων, οχι μονο οι δουλοι οπως ισχυριστηκες πριν κατι μερες αλλα και οι φιλοσοφοι, στην Αλεξανδρεια πιχι αρκετοι Νεοπλατωνικοι εγιναν Χριστιανοι και μαλιστα σε εποχες που διωκοταν ο Χριστιανισμος. Αυτο ομως ειναι μια αλλη συζητηση, μεγαλυτερη απο αυτην που κανουμε εδω, που οποτε θες την ανοιγουμε.

.

Οι νεοπλατωνικοί ήσαντε αντίθετοι στον χριστιανισμό...

ηλίθιοι προδότες υπηρχαν πάντα...

και ο Εφιάλτης ήθελε να φορέσει ρόμπα...

αν είχαν κερδίσει οι Πέρσες και δεν υπήρχε Ελληνισμός αλλά Ελληνιστικός Περσισμός, τώρα θα υμνούσες τον Εφιάλτη....

ομοίως όπως μπορείς να υμνήσεις έναν νεοπλατωνιστή προδότη που έκανε κωλοτούμπα... τον φουκαρά τον Εφιάλτη πούθελε να φέρει τις ρόμπες στην Ελλάδα, τον λες προδότη... τον προδότη νεοπλατωνιστή πούφερε τις άλλες ρόμπες δεν τον λες προδότη...

αρχαίο άθλημα η κωλοτούμπα.... το ξέρει ο σπυράδωνις που έσκιζε τα στριγγάκια του και τώρα τρώει την κοπριά που έχεζε...

φτιάσε νήμα να βάλουμε στοιχεία που στοιχειώνουν...

Δεν ειναι το ιδιο να προδιδεις το εθνος σου προκαλωντας τη σφαγη των συμπατριωτων σου για να εξασφαλισεις λιγα φραγκα οπως ο Εφιαλτης...

με το να αλλαξοπιστεις...

Δεν ειμαστε Εβραιοι του μεσαιωνα οι Ελληνες ωστε η θρησκεια να καθοριζει και την εθνικοτητα μας...

ακομη και το Μουσουλμανο της Θρακης, Ελληνα τον λογιζουμε αν δεν εχει τουρκικη συνειδηση αλλα ελληνικη.

Και βεβαια δεν ειπαν προδοτες οι ιεροφαντες της πατρωας θρησκειας τους Νεοπλατωνικους, τους Στωικους και τους Επικουρειους επειδη λιγο ως πολυ σνομπαραν τα παραδοσιακα θρησκευτικα της δρωμενα.

Ουτε ισχυριζομαστε πως δεν ηταν Ελληνες οσοι πιστεψαν σε Σεραπιδες και Ισιδες και οσοι ακολουθουσαν την ελληνοβουδιστικη θρησκεια του Ασοκα.

Απο τους ελληνιστικους χρονους και μετα οι αμιγεις θρησκειες φυτοζωουσαν, ολοι πιστευαν σε διαφορες συγκριτιστικες θρησκειες, ακομη και ο Μιθραισμος τετοια ηταν: μια ρωμαικο-ιρανικη θρησκεια.

Και βεβαια κορυφαια συγκριτιστικη θρησκεια ηταν και ο Χριστιανισμος: Πλατωνισμος+Ευαγγελικο μηνυμα (το οποιο ειχε ηδη απομακρυνθει τα μαλα απο τον Ιουδαισμο, οχι μονο σε επιπεδο αιρεσης οπως πιχι οι τυποι του Κουμραν αλλα σε βαθεια ρηξη).

.

Το ίδιο είναι και χειρότερα... διότι ο Εφιάλτης τιμωρήθηκε για την προδοσία στις ρόμπες ενώ οι προδότες νεοπλατωνιστές (που δεν ήσαντε νεοπλατωνιστές αλλά μαθητές νεοπλατωνιστών με συνκεκριμένο σκοπό) δεν τιμωρήθηκαν που δικαιολόγησαν με επιλεκτικιά φιλοσοφιστεία τις ρόμπες και την θρησκεία των...

Αντιθέτως υμνήθηκαν... και τους υμνείς ακόμα...
Κρίμα για τον Εφιάλτη... Άδικα τον σκότωσαν αφού ήθελε τις ρόμπες αιώνες πριν τις θελήσουν οι δηθεν νεοπλατωνιστές που τις έφεραν αργότερα...

Ευτυχώς δεν είμαστε όπως τον μεσαίωνα που η θρησκεία καθόριζε την εθνικότητα μας...

το Σύνταγμα της Επιδαύρου: «Όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της επικράτειας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν, εισίν Έλληνες, και απολαμβάνουσιν άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών προνομίων»

...δηλαδή όσοι είναι αυτόχθονες και δεν πιστεύουν εις Χριστόν δεν ήσαντε Έλληνες... τάλ εκουάλ με τους Παλιοδιαθηκαίους Ιουδαίους...

Δεν φυτοζωούσε τίποτα...αυτά είναι παραμύθια των επικρατούντων...

Υπήρχαν νεοπλατωνικές σχολές και τις έκλεισε δια βίας του κράτους ο αντιπρόσωπος του Εβραϊκού θεού.. αφού καπηλεύτηκε τις ιδέες των σχολών κοπτοραπτικά μό,τι βόλευε το Ιερατείο...

Ξερεις πως ειναι άτιμο να λέει το Ιερατείο.... Ο κόζμος πίστεψε στην Εβραϊκιά αλήθεια... είναι άτιμο να μην λέει πως ο κόζμος αν αναγκάστηκε δια της βίας να ακολουθήσει την Εβραϊκιά «αλήθεια» και ναφήνει την υπόνοια πως ο κόζμος αγκάλιασε την θρησκεία με free will...

Βλέπω πως η ελληνιστικιά ιουδαϊκιά θρησκεία ήταν φτιαχτή on the go... έκλεβε ιδέες και τις βάφτιζε χριστιανικές για να παραμυθιάζει τον κόζμο... αφοπυ το μόνο που πραγματικά τους ενδιέφερε ήταν ΠΩΣ να σωθεί η Παλαιά Διαθήκη.... και έφταξαν το sequel Κενή Διαθήκη...


Μην πεταχτεί κάποιος κουτοπόνηρος και μιλήσει για ορθογραφικό λάθος στο Κενή... αυτό εννοεί το ίδιο το Ιουδαϊκό Ιερατείο κι ας το γράφουν το ε με αι... Ούτως ή άλλως, οι τοιούτοι δεν έγραφαν με φωνήεντα για κάποιον λόγο... όχι επειδή δεν είχαν φωνή...

[Σαββάτιος]

Το μόνο πολύ απλό και κατανοητό είναι ότι ιστορικά λαοί άλλαξαν την πίστη τους. Αυτό δεν τους άλλαξε όμως και το DNA τους.
Και ένας «Βυζαντινός» (όπως τον αποκαλείς) θα προσπαθούσε να καταλάβει για ποιον μιλάς, μίας και είχε ρωμαϊκή συνείδηση.
Οι όροι άλλαξαν ανά περιόδους και δεν είχαν πάντα την ίδια έννοια, ας μην υποκρινόμαστε λοιπόν.

Έχεις διαβάσει τι έχω γράψει; Ρωμαίους τους ονόμασα. Όταν τους αποκαλώ "Βυζαντινούς" για αποφυγή σύγχυσης το γράφω εντός εισαγωγικών (και με λίγη δόση ειρωνίας): «Βυζαντινοί». Αν θέλεις να μάθεις ποιά είναι η άποψη μου για την ελληνόφωνη ρωμαϊκή ταυτότητα μπορείς να πάεις στο νήμα με τίτλο: «Ήταν το Βυζάντιο ελληνικό» και να διαβάσεις τι έγραψα. Από εκεί και πέρα έχω ήδη γράψει στη σελίδα 27 αυτού του νήματος αυτό:

Κατ' εμέ η Ρωμανία ήταν:
α) Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
β) Χριστιανικό στη θρησκεία. Μια θρησκεία που προέρχεται από τον Παλαιοδιαθηκικό Ιουδαϊσμό με δόγμα που αποκρυσταλλώθηκε καθώς αυτή κονταροκτυπίετουν με την ελληνική φολοσοφία (σε ένα πόλεμο που νίκησε και εξαφάνισε την φιλοσοφία και τους «ελληνικούς λήρους») και εκφράστηκε με την ελληνική γλώσσα και ελληνική φιλοσοφική ορολογία (αν και άλλαξε η έννοια των όρων). Οι πρακτικές της είναι η συνέχεια της αρχάιας ρωμαϊκής θρησκείας σε συνδυασμό με παλαιοδιαθηκικές ιουδαϊκές πρακτικές (που συμπεριλαμβάνουν την εβραϊκή/συριακή μουσική παράδοση) και κάποια άλλα παρεμφερή στοιχεία π.χ. κόλλυβα από την Αίγυπτο, στυλιτισμός από τη Συρία κλπ.
γ) Γλωσσικά και γραμματειακά ελληνικό
ε) ρωμαϊκό στον πολιτισμό (κουζίνα, θεσμοί, πολίτευμα, εορτές (π.χ. κάλαντα), ενδυμασία, αρχιτεκτονική, κοσμική μουσική, κοινωνικές δομές (π.χ. ρωμαϊκή φαμίλια)) με αυξημένη επιρροή από το Μικρασιατικό υπόστρωμα (μακελλάρικος-χασάπικος, πυρρίχιος, δικέφαλος αετός) και την Ανατολή (π.χ. περσίκια (τζέπες), τζυκάνιο, μανδηλάτος κλπ)
στ) ρωμαϊκό στην ταυτότητα (εθνοτική ταυτότητα παράγωγη της ρωμαϊκής πολιτικής ταυτότητας). Δεν αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα οι ουνιτοπαγανιστές ή ο σχιζοφρενής Λάσκαρης προϊόντα της ρωμαϊκής αδυναμίας και της Δυτικής αποικιοκρατικής επιβολής της [νεο]ελληνικής ταυτότητας από την νικήτρια Δύση. Επίσης δεν δέχομαι διαστροφή των υπερρητορισμών ή επίκληση χωρίων αποσπασματικά ή/και αγνοώντας τόσο το (σύνολο) κειμενικό όσο και το ιστορικό συγκείμενο.

Την [γελοία] αναφορά σε (ελληνικό) DNA την προσπερνώ.

[Αρίστος]

Οι νεοπλατωνικοί ήσαντε αντίθετοι στον χριστιανισμό...

ηλίθιοι προδότες υπηρχαν πάντα...

και ο Εφιάλτης ήθελε να φορέσει ρόμπα...

αν είχαν κερδίσει οι Πέρσες και δεν υπήρχε Ελληνισμός αλλά Ελληνιστικός Περσισμός, τώρα θα υμνούσες τον Εφιάλτη....

ομοίως όπως μπορείς να υμνήσεις έναν νεοπλατωνιστή προδότη που έκανε κωλοτούμπα... τον φουκαρά τον Εφιάλτη πούθελε να φέρει τις ρόμπες στην Ελλάδα, τον λες προδότη... τον προδότη νεοπλατωνιστή πούφερε τις άλλες ρόμπες δεν τον λες προδότη...

αρχαίο άθλημα η κωλοτούμπα.... το ξέρει ο σπυράδωνις που έσκιζε τα στριγγάκια του και τώρα τρώει την κοπριά που έχεζε...

φτιάσε νήμα να βάλουμε στοιχεία που στοιχειώνουν...

Δεν ειναι το ιδιο να προδιδεις το εθνος σου προκαλωντας τη σφαγη των συμπατριωτων σου για να εξασφαλισεις λιγα φραγκα οπως ο Εφιαλτης...

με το να αλλαξοπιστεις...

Δεν ειμαστε Εβραιοι του μεσαιωνα οι Ελληνες ωστε η θρησκεια να καθοριζει και την εθνικοτητα μας...

ακομη και το Μουσουλμανο της Θρακης, Ελληνα τον λογιζουμε αν δεν εχει τουρκικη συνειδηση αλλα ελληνικη.

Και βεβαια δεν ειπαν προδοτες οι ιεροφαντες της πατρωας θρησκειας τους Νεοπλατωνικους, τους Στωικους και τους Επικουρειους επειδη λιγο ως πολυ σνομπαραν τα παραδοσιακα θρησκευτικα της δρωμενα.

Ουτε ισχυριζομαστε πως δεν ηταν Ελληνες οσοι πιστεψαν σε Σεραπιδες και Ισιδες και οσοι ακολουθουσαν την ελληνοβουδιστικη θρησκεια του Ασοκα.

Απο τους ελληνιστικους χρονους και μετα οι αμιγεις θρησκειες φυτοζωουσαν, ολοι πιστευαν σε διαφορες συγκριτιστικες θρησκειες, ακομη και ο Μιθραισμος τετοια ηταν: μια ρωμαικο-ιρανικη θρησκεια.

Και βεβαια κορυφαια συγκριτιστικη θρησκεια ηταν και ο Χριστιανισμος: Πλατωνισμος+Ευαγγελικο μηνυμα (το οποιο ειχε ηδη απομακρυνθει τα μαλα απο τον Ιουδαισμο, οχι μονο σε επιπεδο αιρεσης οπως πιχι οι τυποι του Κουμραν αλλα σε βαθεια ρηξη).

.

Το ίδιο είναι και χειρότερα... διότι ο Εφιάλτης τιμωρήθηκε για την προδοσία στις ρόμπες ενώ οι προδότες νεοπλατωνιστές (που δεν ήσαντε νεοπλατωνιστές αλλά μαθητές νεοπλατωνιστών με συνκεκριμένο σκοπό) δεν τιμωρήθηκαν που δικαιολόγησαν με επιλεκτικιά φιλοσοφιστεία τις ρόμπες και την θρησκεία των...

Αντιθέτως υμνήθηκαν... και τους υμνείς ακόμα...
Κρίμα για τον Εφιάλτη... Άδικα τον σκότωσαν αφού ήθελε τις ρόμπες αιώνες πριν τις θελήσουν οι δηθεν νεοπλατωνιστές που τις έφεραν αργότερα...

Ευτυχώς δεν είμαστε όπως τον μεσαίωνα που η θρησκεία καθόριζε την εθνικότητα μας...

το Σύνταγμα της Επιδαύρου: «Όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της επικράτειας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν, εισίν Έλληνες, και απολαμβάνουσιν άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών προνομίων»

...δηλαδή όσοι είναι αυτόχθονες και δεν πιστεύουν εις Χριστόν δεν ήσαντε Έλληνες... τάλ εκουάλ με τους Παλιοδιαθηκαίους Ιουδαίους...

Δεν φυτοζωούσε τίποτα...αυτά είναι παραμύθια των επικρατούντων...

Υπήρχαν νεοπλατωνικές σχολές και τις έκλεισε δια βίας του κράτους ο αντιπρόσωπος του Εβραϊκού θεού.. αφού καπηλεύτηκε τις ιδέες των σχολών κοπτοραπτικά μό,τι βόλευε το Ιερατείο...

Ξερεις πως ειναι άτιμο να λέει το Ιερατείο.... Ο κόζμος πίστεψε στην Εβραϊκιά αλήθεια... είναι άτιμο να μην λέει πως ο κόζμος αν αναγκάστηκε δια της βίας να ακολουθήσει την Εβραϊκιά «αλήθεια» και ναφήνει την υπόνοια πως ο κόζμος αγκάλιασε την θρησκεία με free will...

Βλέπω πως η ελληνιστικιά ιουδαϊκιά θρησκεία ήταν φτιαχτή on the go... έκλεβε ιδέες και τις βάφτιζε χριστιανικές για να παραμυθιάζει τον κόζμο... αφοπυ το μόνο που πραγματικά τους ενδιέφερε ήταν ΠΩΣ να σωθεί η Παλαιά Διαθήκη.... και έφταξαν το sequel Κενή Διαθήκη...


Μην πεταχτεί κάποιος κουτοπόνηρος και μιλήσει για ορθογραφικό λάθος στο Κενή... αυτό εννοεί το ίδιο το Ιουδαϊκό Ιερατείο κι ας το γράφουν το ε με αι... Ούτως ή άλλως, οι τοιούτοι δεν έγραφαν με φωνήεντα για κάποιον λόγο... όχι επειδή δεν είχαν φωνή...

Ναι ρε συ ολοι οι Ελληνες που αποδεχτηκαν το Χριστιανισμο ηταν προδοτες και οι Ρωμαιοι εξισου προδοτες του Μιθραισμου.

Δεν γραφεται ομως ετσι η ιστορια με απλοικες ταμπελες οποιος δεν ειναι μαζι με τα πατρωα θρησκευτικα εθιμα (που ηδη απο τα ελληνιστικα χρονια ειχαν χαθει σε συγκριτικες θρησκειες) ειναι προδοτης.

Υπηρχε ενας ολοκληρος κοσμος που κατερρεε τοτε και ενας καινουργιος που αναδυοταν.

Κι εσυ αντι να κατσεις να αναλυσεις γιατι κατερρεε αξιολογικα ο ενας και αναδυοταν αξιολογικα ο αλλος καθεσαι και μου λες για προδοτες και τριχες κατσαρες.

Εχεις περασει απο την πλευρα των φανατικων και εχεις χασει οποιο τυχον δικαιο μπορει να εχεις σε μερικα σημεια.

.

[taxalata xalasa]

Από εκεί και πέρα οι Χριστιανοί θεολόγοι δανείστηκαν χρησιμοποίησαν και φιλοσοφική ορολογία διαχωρίζοντας τις λέξεις από τις φιλοσοφικές τους έννοιες παράγοντας φιλοσοφικά οξύμωρα το σύνολο των οποίων ονομάζουμε Θεολογία.

τα δάνεια εξοφλούνται με τόκο ή πτωχεύεις...

οι Χριστιανοί Ιουδαιολάτρες θεολόγοι δεν έχουν εξοφλήσει ούτε τους τόκους, ούτε το κεφάλαιο που δανείστηκαν, ούτε έχουν πτωχεύσει... Απενταντίας... μας κάνουν και κήρυγμα περί τιμιότητας...

[Σαββάτιος]

Μονο σχιζοφρενεις δεν ηταν, απλα υπηρχαν διαφορετικες τασεις και στους μεν και στους δε, οι αντιφασεις στο Βυζαντιο πιχι σε σχεση με την αποδοχη της ελληνικοτητας ειναι τεραστιες και διαχρονικες μεχρι τουλαχιστον το 1100 οπου μετα αρχισαν να αισθανονται ολοι Ελληνες στην καταγωγη. Πιχι θα βρεις Βυζαντινους να αποθεωνουν την ελληνικοτητα και αλλους να την θαβουν σαν θρησκευτικα επικινδυνη, ακομη και μεσα στην εκκλησια αυτες οι αντιφασεις.
Οπως διαφωνουμε εμεις ετσι διαφωνουσαν κι αυτοι, σαν να μην αλλαξε απολυτως τιποτα.

Δεν υπάρχουν άνθρωποι μετά το 1100 και πριν το 1390 μ.Χ. που αποθεώνουν την εθνοτική ελληνικότητα. Αυτό ανήκει στη νεοελληνική εθνικιστική φαντασία. Μόνο ο Θεόδωρος Λάσκαρης ο Β΄ αποθεώνει την απώτερη ελληνική καταγωγή την οποία φέρνει στο παρόν πολλές φορές στα γραπτά του αλλά αυτός ήταν κλινικά σχιζοφρενής. Δεν αξίζει να συζητάμε για έναν άνθρωπο του τρελοκομείου. Από εκεί και πέρα ακόμη και αν όλες οι λόγιες πηγές είχαν νεοελληνικές φανατσιώσεις όπως γίνεται στην πλειοψηφία των πηγών μετά το 1400 μ.Χ. αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στην ελληνόφωνη μάζα που παραμένει ρωμαϊκή ανεξάρτητα από το αν σου αρέσει ή όχι. Θέλεις να αυτογελοιοποιήσαι και εσύ οπως τον Βακαλόπουλο όταν έγραψε: «ήταν Έλληνες που δεν το είχαν συνειδητοποιήσει»;

[Αρίστος]

Μονο σχιζοφρενεις δεν ηταν, απλα υπηρχαν διαφορετικες τασεις και στους μεν και στους δε, οι αντιφασεις στο Βυζαντιο πιχι σε σχεση με την αποδοχη της ελληνικοτητας ειναι τεραστιες και διαχρονικες μεχρι τουλαχιστον το 1100 οπου μετα αρχισαν να αισθανονται ολοι Ελληνες στην καταγωγη. Πιχι θα βρεις Βυζαντινους να αποθεωνουν την ελληνικοτητα και αλλους να την θαβουν σαν θρησκευτικα επικινδυνη, ακομη και μεσα στην εκκλησια αυτες οι αντιφασεις.
Οπως διαφωνουμε εμεις ετσι διαφωνουσαν κι αυτοι, σαν να μην αλλαξε απολυτως τιποτα.

Δεν υπάρχουν άνθρωποι μετά το 1100 και πριν το 1390 μ.Χ. που αποθεώνουν την εθνοτική ελληνικότητα. Αυτό ανήκει στη νεοελληνική εθνικιστική φαντασία. Μόνο ο Θεόδωρος Λάσκαρης ο Β΄ αποθεώνει την απώτερη ελληνική καταγωγή την οποία φέρνει στο παρόν πολλές φορές στα γραπτά του αλλά αυτός ήταν κλινικά σχιζοφρενής. Δεν αξίζει να συζητάμε για έναν άνθρωπο του τρελοκομείου. Από εκεί και πέρα ακόμη και αν όλες οι λόγιες πηγές είχαν νεοελληνικές φανατσιώσεις όπως γίνεται στην πλειοψηφία των πηγών μετά το 1400 μ.Χ. αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στην ελληνόφωνη μάζα που παραμένει ρωμαϊκή ανεξάρτητα από το αν σου αρέσει ή όχι. Θέλεις να αυτογελοιοποιήσαι και εσύ οπως τον Βακαλόπουλο όταν έγραψε: «ήταν Έλληνες που δεν το είχαν συνειδητοποιήσει»;

Γιατι με ξαναγυριζετε σε συζητησεις προ 20 ετων;



Μιχαηλ Χωνιατη Επισκοπου Αθηνων

"Θρήνος των Αθηνών"


«Βλέπεις τα τείχη, άλλα απογυμνωμένα, άλλα εντελώς αφανισμένα, σπίτια κατεδαφισμένα και καλλιεργημένα ...βλέπεις την πόλη ερημωμένη και μη κατοικήσιμη...ενώ δεν θα βρεις ούτε ερείπιο της Ηλιαίας ή του Περιπάτου ή του Λυκείου...μόνο το βραχώδη λόφο του Αρείου Πάγου μπορείς να δεις, τίποτα το ακμαίο....όπως και οι χείμαρροι διατρέχουν τις πέτρες που προεξέχουν, στη μόνη και ταλαιπωρημένη Αθήνα όλα ρέουν με μένος παρακωλύοντας κάθε οχύρωμα».

Η αγάπη για την Αθήνα, την άλλοτε ένδοξη

έγραψε αυτούς τους στίχους, ακόμα λατρεύοντας τις σκιές

και φέρνοντας δροσιά στης νοσταλγίας μου τη θέρμη

γιατί πουθενά, αχ πουθενά, δε βλέπεις πια

την χιλιοτραγουδισμένη πόλη, όπως ήταν κάποτε.

Πολύς ο καιρός, ασύλληπτος για τις αισθήσεις μας,

που κρύβεται θαμμένη βαθειά μες στη λήθη.

Γι' αυτό κι εγώ πικρά υποφέρω, σαν τον ερωτευμένο

που δεν μπορεί να αντικρίσει το πρόσωπο της αγαπημένης του,

που δεν μπορεί να τη δει μπροστά του ολοζώντανη,

και μόνο την εικόνα της θυμάται, σαν να μιλάει μαζί της,

παρηγοριέται και σβήνει τη φλόγα του έρωτά του.

Κακότυχος λοιπόν είμαι κι εγώ, σαν τον Ιξίονα:

Αγαπάω την Αθήνα όπως αυτός κάποτε αγάπησε την Ήρα,

ανύποπτος αγκαλιάζοντας το απατηλό της είδωλο.

Πώς πονάω αλί, τί λέω, τί γράφω;

Ζω στην Αθήνα, μα πουθενά δεν βλέπω την Αθήνα,

μόνο σκόνη θλιβερή, πουθενά γνήσια ευτυχία.

Τί έγιναν οι ναοί σου, δύσμοιρη πόλη;

Χάθηκαν όλα, σαν παραμύθι:

Το δικαστήριο κι οι δικαστές, το βήμα των ρητόρων,

οι ψήφοι, οι νόμοι, οι δημηγορίες των ρητόρων,

οι συνεδριάσεις της βουλής, οι λαμπρές γιορτές,

οι πολέμαρχοι στη στεριά και στην θάλασσα,

η πληθωρική Μούσα, η δύναμη του λόγου.

Χάθηκε χωρίς ίχνη το μεγαλείο της Αθήνας,

ούτε ένα σημάδι δεν έμεινε, έστω και θαμπό.

Γι' αυτό συγχωρέστε με, εμένα, που δεν μού έδωσε η Μοίρα

να δω με τα μάτια μου την πολυθρύλητη πόλη της Αθηνάς,
αν η πένα μου χάραξε εδώ την εικόνα της

.

[taxalata xalasa]

Επιπλεον ο Εβραιος Μεσσιας εχει προορισμο να δωσει την εγκοσμια εξουσια στον εβραικο λαο ενω ο Σωτηρας στο Χριστιανισμο να σωσει ολους τους λαους.

.

θεωρείς πως δεν εχει την εγκοσμια εξουσια η Ιουδαϊκιά αίρεση a.k.a. Χριστιανισμός; σε ποιον πλανέτα ζω;

μηπως είμαι σε παράλληλο σύμπαν και εκεί που είσαι εσύ δεν είναι εγκόσμια εξουσία το Εβραϊκό Ιερατείο παρέα με το Εβραιοαιρετικό Ιερατείο Β (χρισιτιανισμός) και παρέα με το Εβραιοαιρετικό Ιερατείο Γ (ισλαμισμός);

Λέω... μήπως είμαι σε άλλο παράλληλο σύμπαν....

Λες να αποδείξαμε live εδώ στο phorum την string theory;

[taxalata xalasa]

Επισης ως ασκηση κατσε να μου βρεις ΜΙΑ εστω ιουδαικη επιρροη στον ορθοδοξο εορτασμο του Πασχα η την παραμικρη σχεση αναμεσα στο εβραικο Πασχα και στο ορθοδοξο (αποκαλουμενο και ελληνικο) Πασχα.

.

Η μαγειρίτσα. Επίσης πολλοί ύμνοι της Κυριακής του Πάσχα είναι παρμένοι από τους Ψαλμούς του Δαυΐδ. Η Ανάσταση ενός νεκρού αποτελεί βασικό στοιχείο της εβραϊκής παράδοσης και αυτός που αναστήθηκε ήταν ο Εβράιος Μεσσίας. Ο εορατσμός του Πάσχα καθορίζεται με γνώμονο τον εορτασμό του εβραϊκού Πάσχα. Η ίδια η λέξη "Πάσχα" είναι εβραϊκή και η ιδέα του περάσματος από το θάνατο προς τη ζωή (όπως έκαναν κια οι Εβραίοι διαφεύγοντας από τους Αιγυπτίους) είναι εβραϊκή.

και τα Μινωϊκά Αντικριστά Κατσίκια... Εβραϊκό είναι κι αυτό...

[Αρίστος]

Επιπλεον ο Εβραιος Μεσσιας εχει προορισμο να δωσει την εγκοσμια εξουσια στον εβραικο λαο ενω ο Σωτηρας στο Χριστιανισμο να σωσει ολους τους λαους.

.

θεωρείς πως δεν εχει την εγκοσμια εξουσια η Ιουδαϊκιά αίρεση a.k.a. Χριστιανισμός; σε ποιον πλανέτα ζω;

μηπως είμαι σε παράλληλο σύμπαν και εκεί που είσαι εσύ δεν είναι εγκόσμια εξουσία το Εβραϊκό Ιερατείο παρέα με το Εβραιοαιρετικό Ιερατείο Β (χρισιτιανισμός) και παρέα με το Εβραιοαιρετικό Ιερατείο Γ (ισλαμισμός);

Λέω... μήπως είμαι σε άλλο παράλληλο σύμπαν....

Λες να αποδείξαμε live εδώ στο phorum την string theory;

Παμε παλι, οσο υπηρχε χριστιανικος κοσμος και χριστιανικα βασιλεια οι Εβραιοι ηταν αποβλητοι.

Οταν τα χριστιανικα βασιλεια κατερρευσαν οι Εβραιοι εγιναν μερος των αρχοντων του κοσμου.

Στο Βυζαντιο που θεωρεις εβραικο ουτε θεση δημοσιου υπαλληλου δεν μπορουσαν να δουν με κυαλια, οχι θεση εξουσιας.

.

[Befaios]

Δεν υπάρχουν άνθρωποι μετά το 1100 και πριν το 1390 μ.Χ. που αποθεώνουν την εθνοτική ελληνικότητα. Αυτό ανήκει στη νεοελληνική εθνικιστική φαντασία. Μόνο ο Θεόδωρος Λάσκαρης ο Β΄ αποθεώνει την απώτερη ελληνική καταγωγή την οποία φέρνει στο παρόν πολλές φορές στα γραπτά του αλλά αυτός ήταν κλινικά σχιζοφρενής. Δεν αξίζει να συζητάμε για έναν άνθρωπο του τρελοκομείου. Από εκεί και πέρα ακόμη και αν όλες οι λόγιες πηγές είχαν νεοελληνικές φανατσιώσεις όπως γίνεται στην πλειοψηφία των πηγών μετά το 1400 μ.Χ. αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στην ελληνόφωνη μάζα που παραμένει ρωμαϊκή ανεξάρτητα από το αν σου αρέσει ή όχι. Θέλεις να αυτογελοιοποιήσαι και εσύ οπως τον Βακαλόπουλο όταν έγραψε: «ήταν Έλληνες που δεν το είχαν συνειδητοποιήσει»;

Σαββάτιε χρησιμοποιώ τις φράσεις σου... Είτε σου αρέσει, είτε δεν σου αρέσει οι κύριες απλοομάδες που κυριαρχούσαν στον ελλαδικό χώρο κατά την αρχαιότητα ήταν η J2 και η E, όπως και σήμερα.
Από εκεί και πέρα κάτσε με τις δικές σου απόψεις που κανένας δεν ασχολείται... οπότε σταματάω και εγώ.

[Σαββάτιος]

Γιατι με ξαναγυριζετε σε συζητησεις προ 20 ετων;
Μιχαηλ Χωνιατη Επισκοπου Αθηνων

"Θρήνος των Αθηνών"


«Βλέπεις τα τείχη, άλλα απογυμνωμένα, άλλα εντελώς αφανισμένα, σπίτια κατεδαφισμένα και καλλιεργημένα ...βλέπεις την πόλη ερημωμένη και μη κατοικήσιμη...ενώ δεν θα βρεις ούτε ερείπιο της Ηλιαίας ή του Περιπάτου ή του Λυκείου...μόνο το βραχώδη λόφο του Αρείου Πάγου μπορείς να δεις, τίποτα το ακμαίο....όπως και οι χείμαρροι διατρέχουν τις πέτρες που προεξέχουν, στη μόνη και ταλαιπωρημένη Αθήνα όλα ρέουν με μένος παρακωλύοντας κάθε οχύρωμα».

Η αγάπη για την Αθήνα, την άλλοτε ένδοξη

έγραψε αυτούς τους στίχους, ακόμα λατρεύοντας τις σκιές

και φέρνοντας δροσιά στης νοσταλγίας μου τη θέρμη

γιατί πουθενά, αχ πουθενά, δε βλέπεις πια

την χιλιοτραγουδισμένη πόλη, όπως ήταν κάποτε.

Πολύς ο καιρός, ασύλληπτος για τις αισθήσεις μας,

που κρύβεται θαμμένη βαθειά μες στη λήθη.

Γι' αυτό κι εγώ πικρά υποφέρω, σαν τον ερωτευμένο

που δεν μπορεί να αντικρίσει το πρόσωπο της αγαπημένης του,

που δεν μπορεί να τη δει μπροστά του ολοζώντανη,

και μόνο την εικόνα της θυμάται, σαν να μιλάει μαζί της,

παρηγοριέται και σβήνει τη φλόγα του έρωτά του.

Κακότυχος λοιπόν είμαι κι εγώ, σαν τον Ιξίονα:

Αγαπάω την Αθήνα όπως αυτός κάποτε αγάπησε την Ήρα,

ανύποπτος αγκαλιάζοντας το απατηλό της είδωλο.

Πώς πονάω αλί, τί λέω, τί γράφω;

Ζω στην Αθήνα, μα πουθενά δεν βλέπω την Αθήνα,

μόνο σκόνη θλιβερή, πουθενά γνήσια ευτυχία.

Τί έγιναν οι ναοί σου, δύσμοιρη πόλη;

Χάθηκαν όλα, σαν παραμύθι:

Το δικαστήριο κι οι δικαστές, το βήμα των ρητόρων,

οι ψήφοι, οι νόμοι, οι δημηγορίες των ρητόρων,

οι συνεδριάσεις της βουλής, οι λαμπρές γιορτές,

οι πολέμαρχοι στη στεριά και στην θάλασσα,

η πληθωρική Μούσα, η δύναμη του λόγου.

Χάθηκε χωρίς ίχνη το μεγαλείο της Αθήνας,

ούτε ένα σημάδι δεν έμεινε, έστω και θαμπό.

Γι' αυτό συγχωρέστε με, εμένα, που δεν μού έδωσε η Μοίρα

να δω με τα μάτια μου την πολυθρύλητη πόλη της Αθηνάς,
αν η πένα μου χάραξε εδώ την εικόνα της

.

Αυτό λέγεται φιλελληνισμός όχι εθνοτικός ελληνισμός.

[Αρίστος]

Γιατι με ξαναγυριζετε σε συζητησεις προ 20 ετων;
Μιχαηλ Χωνιατη Επισκοπου Αθηνων

"Θρήνος των Αθηνών"


«Βλέπεις τα τείχη, άλλα απογυμνωμένα, άλλα εντελώς αφανισμένα, σπίτια κατεδαφισμένα και καλλιεργημένα ...βλέπεις την πόλη ερημωμένη και μη κατοικήσιμη...ενώ δεν θα βρεις ούτε ερείπιο της Ηλιαίας ή του Περιπάτου ή του Λυκείου...μόνο το βραχώδη λόφο του Αρείου Πάγου μπορείς να δεις, τίποτα το ακμαίο....όπως και οι χείμαρροι διατρέχουν τις πέτρες που προεξέχουν, στη μόνη και ταλαιπωρημένη Αθήνα όλα ρέουν με μένος παρακωλύοντας κάθε οχύρωμα».

Η αγάπη για την Αθήνα, την άλλοτε ένδοξη

έγραψε αυτούς τους στίχους, ακόμα λατρεύοντας τις σκιές

και φέρνοντας δροσιά στης νοσταλγίας μου τη θέρμη

γιατί πουθενά, αχ πουθενά, δε βλέπεις πια

την χιλιοτραγουδισμένη πόλη, όπως ήταν κάποτε.

Πολύς ο καιρός, ασύλληπτος για τις αισθήσεις μας,

που κρύβεται θαμμένη βαθειά μες στη λήθη.

Γι' αυτό κι εγώ πικρά υποφέρω, σαν τον ερωτευμένο

που δεν μπορεί να αντικρίσει το πρόσωπο της αγαπημένης του,

που δεν μπορεί να τη δει μπροστά του ολοζώντανη,

και μόνο την εικόνα της θυμάται, σαν να μιλάει μαζί της,

παρηγοριέται και σβήνει τη φλόγα του έρωτά του.

Κακότυχος λοιπόν είμαι κι εγώ, σαν τον Ιξίονα:

Αγαπάω την Αθήνα όπως αυτός κάποτε αγάπησε την Ήρα,

ανύποπτος αγκαλιάζοντας το απατηλό της είδωλο.

Πώς πονάω αλί, τί λέω, τί γράφω;

Ζω στην Αθήνα, μα πουθενά δεν βλέπω την Αθήνα,

μόνο σκόνη θλιβερή, πουθενά γνήσια ευτυχία.

Τί έγιναν οι ναοί σου, δύσμοιρη πόλη;

Χάθηκαν όλα, σαν παραμύθι:

Το δικαστήριο κι οι δικαστές, το βήμα των ρητόρων,

οι ψήφοι, οι νόμοι, οι δημηγορίες των ρητόρων,

οι συνεδριάσεις της βουλής, οι λαμπρές γιορτές,

οι πολέμαρχοι στη στεριά και στην θάλασσα,

η πληθωρική Μούσα, η δύναμη του λόγου.

Χάθηκε χωρίς ίχνη το μεγαλείο της Αθήνας,

ούτε ένα σημάδι δεν έμεινε, έστω και θαμπό.

Γι' αυτό συγχωρέστε με, εμένα, που δεν μού έδωσε η Μοίρα

να δω με τα μάτια μου την πολυθρύλητη πόλη της Αθηνάς,
αν η πένα μου χάραξε εδώ την εικόνα της

.

Αυτό λέγεται φιλελληνισμός όχι εθνοτικός ελληνισμός.

Αυτα τα εγραψε ενας ανθρωπος που αισθανοταν πολλες φορες περισσοτερο Ελληνας απο ολους μας εδω μεσα.

.

[taxalata xalasa]

Ο Εβραίος Μεσσίας δεν θα ήταν άνθρωπος. Ο Εβραίος Μεσσίας κατέληξε να θεωρείται από τους Εβραίους άνθρωπος. Υπάρχουν πολλές αναφορές στη Παλαιά Διαθήκη για τη θεϊκή φύση του Μεσσία.

Ο Εβραιος Μεσσιας ΔΕΝ μπορουσε να ειναι κατι αλλο εκτος απο ανθρωπος, θα ηταν ο ηθικοτερος των ανθρωπων που θα τον βοηθουσε ο θεος του Ισραηλ αλλα μονο για να επιβαλει την εγκοσμια βασιλεια των Εβραιων.

Ολο αυτο το κονσεπτ εν τω μεταξυ δεν ειναι καν εβραικο.

100% Ιρανικη παραδοση που τη δανειστηκαν οι Εβραιοι.

Η ιρανικη θεολογια μαλιστα ειναι πλουσιοτατη στο ζητημα.

.

γι αυτο μίλησα για τον Εφιάλτη και τις ρόμπες.... Άδικα τον λέμε προδότη... ο τύπος ήταν «χριστιανός» προ Χριστού αφού ήθελε τις original ρόμπες (ιραν) και όχι τις φτηνές απομιμήσεις... μαϊμού-νίδες..

[Σαββάτιος]

Δεν υπάρχουν άνθρωποι μετά το 1100 και πριν το 1390 μ.Χ. που αποθεώνουν την εθνοτική ελληνικότητα. Αυτό ανήκει στη νεοελληνική εθνικιστική φαντασία. Μόνο ο Θεόδωρος Λάσκαρης ο Β΄ αποθεώνει την απώτερη ελληνική καταγωγή την οποία φέρνει στο παρόν πολλές φορές στα γραπτά του αλλά αυτός ήταν κλινικά σχιζοφρενής. Δεν αξίζει να συζητάμε για έναν άνθρωπο του τρελοκομείου. Από εκεί και πέρα ακόμη και αν όλες οι λόγιες πηγές είχαν νεοελληνικές φανατσιώσεις όπως γίνεται στην πλειοψηφία των πηγών μετά το 1400 μ.Χ. αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στην ελληνόφωνη μάζα που παραμένει ρωμαϊκή ανεξάρτητα από το αν σου αρέσει ή όχι. Θέλεις να αυτογελοιοποιήσαι και εσύ οπως τον Βακαλόπουλο όταν έγραψε: «ήταν Έλληνες που δεν το είχαν συνειδητοποιήσει»;

Σαββάτιε χρησιμοποιώ τις φράσεις σου... Είτε σου αρέσει, είτε δεν σου αρέσει οι κύριες απλοομάδες που κυριαρχούσαν στον ελλαδικό χώρο κατά την αρχαιότητα ήταν η J2 και η E, όπως και σήμερα.
Από εκεί και πέρα κάτσε με τις δικές σου απόψεις που κανένας δεν ασχολείται... οπότε σταματάω και εγώ.

Δεν μπορώ να καταλάβω που κολλά αυτό που σχολίασες με αυτό που παρέθεσες. Είπα εγώ ότι η γενετική δεξαμενή του ελλαδικού χώρου άλλαξε ποτέ; Το ότι αυτό το DNA είναι «ελληνικό» δηλαδή προκαθορίζει βιολογικά μια εθνοτική ελληνικότητα χαρακτήρισα «γελοίο». Εσύ άρχισες τη συζήτησή για τις απόψεις μου αν δεν το θυμάσαι. Αν δεν είσαι σε θέση να κάνεις εθνολογική συζήτηση λόγω έλλειψης γνώσεων μην την κάνεις. Απλό.

[Σαββάτιος]

Γιατι με ξαναγυριζετε σε συζητησεις προ 20 ετων;
Μιχαηλ Χωνιατη Επισκοπου Αθηνων

"Θρήνος των Αθηνών"


«Βλέπεις τα τείχη, άλλα απογυμνωμένα, άλλα εντελώς αφανισμένα, σπίτια κατεδαφισμένα και καλλιεργημένα ...βλέπεις την πόλη ερημωμένη και μη κατοικήσιμη...ενώ δεν θα βρεις ούτε ερείπιο της Ηλιαίας ή του Περιπάτου ή του Λυκείου...μόνο το βραχώδη λόφο του Αρείου Πάγου μπορείς να δεις, τίποτα το ακμαίο....όπως και οι χείμαρροι διατρέχουν τις πέτρες που προεξέχουν, στη μόνη και ταλαιπωρημένη Αθήνα όλα ρέουν με μένος παρακωλύοντας κάθε οχύρωμα».

Η αγάπη για την Αθήνα, την άλλοτε ένδοξη

έγραψε αυτούς τους στίχους, ακόμα λατρεύοντας τις σκιές

και φέρνοντας δροσιά στης νοσταλγίας μου τη θέρμη

γιατί πουθενά, αχ πουθενά, δε βλέπεις πια

την χιλιοτραγουδισμένη πόλη, όπως ήταν κάποτε.

Πολύς ο καιρός, ασύλληπτος για τις αισθήσεις μας,

που κρύβεται θαμμένη βαθειά μες στη λήθη.

Γι' αυτό κι εγώ πικρά υποφέρω, σαν τον ερωτευμένο

που δεν μπορεί να αντικρίσει το πρόσωπο της αγαπημένης του,

που δεν μπορεί να τη δει μπροστά του ολοζώντανη,

και μόνο την εικόνα της θυμάται, σαν να μιλάει μαζί της,

παρηγοριέται και σβήνει τη φλόγα του έρωτά του.

Κακότυχος λοιπόν είμαι κι εγώ, σαν τον Ιξίονα:

Αγαπάω την Αθήνα όπως αυτός κάποτε αγάπησε την Ήρα,

ανύποπτος αγκαλιάζοντας το απατηλό της είδωλο.

Πώς πονάω αλί, τί λέω, τί γράφω;

Ζω στην Αθήνα, μα πουθενά δεν βλέπω την Αθήνα,

μόνο σκόνη θλιβερή, πουθενά γνήσια ευτυχία.

Τί έγιναν οι ναοί σου, δύσμοιρη πόλη;

Χάθηκαν όλα, σαν παραμύθι:

Το δικαστήριο κι οι δικαστές, το βήμα των ρητόρων,

οι ψήφοι, οι νόμοι, οι δημηγορίες των ρητόρων,

οι συνεδριάσεις της βουλής, οι λαμπρές γιορτές,

οι πολέμαρχοι στη στεριά και στην θάλασσα,

η πληθωρική Μούσα, η δύναμη του λόγου.

Χάθηκε χωρίς ίχνη το μεγαλείο της Αθήνας,

ούτε ένα σημάδι δεν έμεινε, έστω και θαμπό.

Γι' αυτό συγχωρέστε με, εμένα, που δεν μού έδωσε η Μοίρα

να δω με τα μάτια μου την πολυθρύλητη πόλη της Αθηνάς,
αν η πένα μου χάραξε εδώ την εικόνα της

.

Αυτό λέγεται φιλελληνισμός όχι εθνοτικός ελληνισμός.

Αυτα τα εγραψε ενας ανθρωπος που αισθανοταν πολλες φορες περισσοτερο Ελληνας απο ολους μας εδω μεσα.

.

Για απόδειξε τα λεγόμενά σου.