Χτες πήγα σε μπουτικ Grand Seiko για πρώτη φορά στη ζωή μου. H εξυπηρετικότατη κυριούλα με άντεξε μισή ώρα, έβγαλε 12 ρολόγια στον πάγκο για πάρτη μου, της έκανα τις οωθήκες τσουρέκια, είδα στον καρπό μου το shunbun και το snowflake, και τελικά κατέληξα ότι δε μου αρέσουν τα Grand Seiko
Βασικά τα καντράν της GS είναι τα πιό εντυπωσιακά που έχω δει σε τιμές νότια από Βασερόν και Πατέκ. Και το γυάλισμα παντού είναι σχεδόν στα όρια της προσβολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δηλαδή, και μόνο που ξέρεις ότι κάποιος κακομοίρης έχει κάτσει να τρίψει με το χέρι 40 ώρες κάθε απειροελάχιστο κομματάκι ατσάλι σου έρχεται να τα παρατήσεις όλα και να γίνεις κομμουνιστής. Και αυτός ο δείκτης δευτερολέπτων spring drive που κυλάει χωρις σταματημό.. μαγεία. Μέχρι εδώ 10 με τόνο στην GS. Κι όμως κάτι με στράβωνε. Και κάποια στιγμή με τα πολλά κατάλαβα τι ήταν: από κοντά, το βάϊμπ που μου βγάζει το τυπικό GS είναι καφενείο, στο τραπέζι ουζάκι με ποικιλία σαλαμάκι, στον πάγκο ασπρόμαυρη τηλεόραση να δείχνει ΠΑΟΚ-Λάρισα με Βουτυρίτσα και Άνταμτσικ, και στην καρέκλα γέρος με κιτρινισμένα δάχτυλα απ'τα Καρέλια. Και στον καρπό αυτό το ρολόϊ, αυτό ακριβώς όμως:

(όχι δεν είναι το δικό μου χέρι)
Αλλά αυτές οι κάσες με αυτά τα μπρασελέ ρε φίλε... ό,τι πιό παπουδίστικο υπάρχει. Χώρια που σε αυτό το σχέδιο το μπρασελέ φαίνεται να μην εφαρμόζει σωστά και να αφήνει κενό απ'το ρολόϊ (που δεν ισχύει αλλά έτσι φαίνεται), δεν έχω ιδέα γιατί το κάνανε έτσι αλλά είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό στο μάτι.
φωτεινή εξαίρεση, αλλά εκεί μιλάμε για 6-7:
(που και πάλι σχεδόν η ίδια κάσα είναι, με σχεδόν ίδιο μπρασελέ, απλά το μεγάλο καντράν με τη στεφάνη και τα χρώματα τραβάει το μάτι και τα κρύβει κάπως)