τα μεγαλυτερα κοροιδα.

[micmic]

έχω καταλήξει ότι τα μεγαλύτερα κορόιδα έιναι οι συλλέκτες. Υπάρχει ολόκληρη βιομηχανία από επιτραπέζια με κάρττες ή μινιατούρες σαν το warhammer που απλώς θέλει να πάρει τα λεφτά σου πουλόντας συλλετικό αέρα κοπανιστό

Εννοείται, γι'αυτό και ένα σωρό εταιρείες σε ένα σωρό τομείς, βγάζουν "συλλεκτικά" κομμάτια. Τους κοστίζουν όσο ακριβώς και τα υπόλοιπα, αλλά επειδή είναι συλλεκτικά τα πουλάνε πολύ πιο ακριβά. Και το κάνουν συνέχεια.

[Ερμής]

ποιος κρινετε οτι πιανεται περισσοτερο κοροιδο στις αγορες του; οτι πληρωνει για αγαθο η υπηρεσια πολλα περισσοτερα απο την πραγματικη του αξια;

πολλοι υποψηφιοι για να βαλω πολλ, απο γυναικες με τσαντες και αρωματα, αντρες με τσιπαρισμα και τουρμπινα για το γιουγκο και λουλουδια στην πιστα, πελατες της απλ και του λιακοπουλου.

τριγγαρισμα για το τοπικ ηταν φιλος που εδωσε 500 ευρω για δερματινο λουρακι ρολογιου. γνησιο, αφου.

Δερμάτινο λουρακι ρολογιού? Κανενας 80plus χρονών ειναι ο φίλος σου ή μπηκαμε σε χρονομηχανη και γυρισαμε στα 60s?

Πάντως, έχομεν και νήμα για μερακλήδες των ρολογιώνε εδω στο πχορουμ. Ακομα και για μανικετόκουμπα παιζει να εχουμε.

ποιος κρινετε οτι πιανεται περισσοτερο κοροιδο στις αγορες του; οτι πληρωνει για αγαθο η υπηρεσια πολλα περισσοτερα απο την πραγματικη του αξια;

πολλοι υποψηφιοι για να βαλω πολλ, απο γυναικες με τσαντες και αρωματα, αντρες με τσιπαρισμα και τουρμπινα για το γιουγκο και λουλουδια στην πιστα, πελατες της απλ και του λιακοπουλου.

τριγγαρισμα για το τοπικ ηταν φιλος που εδωσε 500 ευρω για δερματινο λουρακι ρολογιου. γνησιο, αφου.

τι μπαναλαρία...


το λουράκι του ρολογιου με τριγκαρε σαταναδες

[foscilis]

Βασικά κορόιδο πιάνεται αυτός που δυσκολεύεται να πληρώσει αυτό που παίρνει.

Δε δυσκολεύομαι καθόλου να δώσω 100 ευρώ για μια διαδρομή Ελ Βενιζέλος - Αγία Παρασκευή με το ταξί, αλλά θα αισθανόμουν κορόιδο αν το έκανα.

Προφανώς έχεις πιαστεί εξίσου κορόιδο κάποιες φορές αγοράζοντας κάτι από έναν πλανόδιο πωλητή ή ακόμα και από το σούπερμάρκετ, αλλά δεν έδωσες σημασία.

Και θα έλεγες το ίδιο αν επρόκειτο για μια τσίχλα; "Θα αισθανόμουν κορόιδο αν πλήρωνα 40 λεπτά για μια τσίχλα που κάνει 10 λεπτά"; Ε, για κάποιους το 100ευρο είναι εξίσου ανάξιο λόγου.

Υπάρχουν δύο διαστάσεις, πόσο αξίζει πραγματικά κάτι vs πόσα πλήρωσες και πόσο αξίζει 1 ευρώ για εσένα (σαν κομμάτι της περιουσίας ή του εισοδήματός σου, προφανώς 1 ευρώ για κάποιον που παίρνει 500 δεν είναι το ίδιο με 1 ευρώ για κάποιον που παίρνει 1000).

Είναι προφανές ότι το πόσο κορόιδο πιάστηκες αποτελεί αύξουσα συνάρτηση και των δύο.

Αλλά υπάρχει και η διάσταση του κατά πόσο αυτό που συμβαίνει σε έχει προσωπικά σαν στόχο, πράγμα που συμβαίνει όταν την τιμή τη διαπραγματεύεσαι επιτόπου αντί να είναι σαφής.

Το ταξί κάνει 20-30 ευρώ για τη συγκεκριμένη διαδρομή. Πες 40 με βαλίτσες νυχτερινά και μαλακίες. Τόσα παίρνει ένας ταξιτζής από τους περισσότερουςπ ελάτες. Αν εσένα σε πείσει να του δώσεις 100, σε έχει πιάσει κορόιδο (κι ας μην σου είναι τίποτα τα 100 ευρώ).

Η τσίχλα κάνει 0.40 για όλους σε αυτό το μαγαζί. Μπορεί να έχει λόγους που το κάνει το μαγαζί, είναι ξερωγω η θέση έξω από το σούπερ μνημείο που πληρώνει 7.000 νοίκι. Μπορεί να είναι απλά άπληστος. Αλλά δε σε πιάνει κορόιδο γιατί τόση είναι η τιμή για όλους, άμα δε θες μην πάρεις, άμα θες πάρε, σε κάθε περίπτωση δε θα είσαι ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο μαλάκας από τον άλλον που παίρνει την ίδια τσίχλα από το ίδιο μαγαζί στην ίδια φάση.

[vantono]

ποιος κρινετε οτι πιανεται περισσοτερο κοροιδο στις αγορες του; οτι πληρωνει για αγαθο η υπηρεσια πολλα περισσοτερα απο την πραγματικη του αξια;

πολλοι υποψηφιοι για να βαλω πολλ, απο γυναικες με τσαντες και αρωματα, αντρες με τσιπαρισμα και τουρμπινα για το γιουγκο και λουλουδια στην πιστα, πελατες της απλ και του λιακοπουλου.

τριγγαρισμα για το τοπικ ηταν φιλος που εδωσε 500 ευρω για δερματινο λουρακι ρολογιου. γνησιο, αφου.

Δερμάτινο λουρακι ρολογιού? Κανενας 80plus χρονών ειναι ο φίλος σου ή μπηκαμε σε χρονομηχανη και γυρισαμε στα 60s?

Πάντως, έχομεν και νήμα για μερακλήδες των ρολογιώνε εδω στο πχορουμ. Ακομα και για μανικετόκουμπα παιζει να εχουμε.

ποιος κρινετε οτι πιανεται περισσοτερο κοροιδο στις αγορες του; οτι πληρωνει για αγαθο η υπηρεσια πολλα περισσοτερα απο την πραγματικη του αξια;

πολλοι υποψηφιοι για να βαλω πολλ, απο γυναικες με τσαντες και αρωματα, αντρες με τσιπαρισμα και τουρμπινα για το γιουγκο και λουλουδια στην πιστα, πελατες της απλ και του λιακοπουλου.

τριγγαρισμα για το τοπικ ηταν φιλος που εδωσε 500 ευρω για δερματινο λουρακι ρολογιου. γνησιο, αφου.

τι μπαναλαρία...


το λουράκι του ρολογιου με τριγκαρε σαταναδες

Πέτσινο φορείς κι εσυ?

[Ερμής]

Φυσικά, τι θα φοράω; αντε σε αυτο που έχω βάλει στο μάτι να έχω μπρασελέ.

[micmic]

Δε δυσκολεύομαι καθόλου να δώσω 100 ευρώ για μια διαδρομή Ελ Βενιζέλος - Αγία Παρασκευή με το ταξί, αλλά θα αισθανόμουν κορόιδο αν το έκανα.

Προφανώς έχεις πιαστεί εξίσου κορόιδο κάποιες φορές αγοράζοντας κάτι από έναν πλανόδιο πωλητή ή ακόμα και από το σούπερμάρκετ, αλλά δεν έδωσες σημασία.

Και θα έλεγες το ίδιο αν επρόκειτο για μια τσίχλα; "Θα αισθανόμουν κορόιδο αν πλήρωνα 40 λεπτά για μια τσίχλα που κάνει 10 λεπτά"; Ε, για κάποιους το 100ευρο είναι εξίσου ανάξιο λόγου.

Υπάρχουν δύο διαστάσεις, πόσο αξίζει πραγματικά κάτι vs πόσα πλήρωσες και πόσο αξίζει 1 ευρώ για εσένα (σαν κομμάτι της περιουσίας ή του εισοδήματός σου, προφανώς 1 ευρώ για κάποιον που παίρνει 500 δεν είναι το ίδιο με 1 ευρώ για κάποιον που παίρνει 1000).

Είναι προφανές ότι το πόσο κορόιδο πιάστηκες αποτελεί αύξουσα συνάρτηση και των δύο.

Αλλά υπάρχει και η διάσταση του κατά πόσο αυτό που συμβαίνει σε έχει προσωπικά σαν στόχο, πράγμα που συμβαίνει όταν την τιμή τη διαπραγματεύεσαι επιτόπου αντί να είναι σαφής.

Το ταξί κάνει 20-30 ευρώ για τη συγκεκριμένη διαδρομή. Πες 40 με βαλίτσες νυχτερινά και μαλακίες. Τόσα παίρνει ένας ταξιτζής από τους περισσότερουςπ ελάτες. Αν εσένα σε πείσει να του δώσεις 100, σε έχει πιάσει κορόιδο (κι ας μην σου είναι τίποτα τα 100 ευρώ).

Η τσίχλα κάνει 0.40 για όλους σε αυτό το μαγαζί. Μπορεί να έχει λόγους που το κάνει το μαγαζί, είναι ξερωγω η θέση έξω από το σούπερ μνημείο που πληρώνει 7.000 νοίκι. Μπορεί να είναι απλά άπληστος. Αλλά δε σε πιάνει κορόιδο γιατί τόση είναι η τιμή για όλους, άμα δε θες μην πάρεις, άμα θες πάρε, σε κάθε περίπτωση δε θα είσαι ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο μαλάκας από τον άλλον που παίρνει την ίδια τσίχλα από το ίδιο μαγαζί στην ίδια φάση.

Οκ, αλλά αυτό εξήγησα παραπάνω: Για κάποιους έχει σημασία να μην ασχολούνται. Ο χρόνος τους μετράει παραπάνω από τα λεφτά τους. Δεν θα ασχοληθούν καν με το αν αυτά που πλήρωσαν στον ταξιτζή ήταν πολλά. Αν τύχει και το μάθουν, οκ, δεν θα ξαναπάρουν τον ίδιο ταξιτζή. Ή μπορεί και να τον ξαναπάρουν επειδή γουστάρουν το αμάξι του και τα ανέκδοτα που έλεγε.

Και αυτά επειδή υπάρχει και μια άλλη διάσταση: Το αν το ξέρεις ότι πιάστηκες κορόιδο ή όχι. Αν 1) δεν το ξέρεις και 2) τα λεφτά που έδωσες είναι αμελητέα για σένα, τότε δεν μπορεί να θεωρηθείς κορόιδο. Και αυτοί που δεν το ψάχνουν επειδή δεν τους ενδιαφέρει, δεν μπορεί να θεωρηθούν κορόιδα. Αν τους ενδιέφερε, θα το έψαχναν. Αλλά έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν με τον χρόνο τους.

Κάτι πιο συνηθισμένο είναι αυτό που συμβαίνει πχ με πλούσιους τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα. Προφανώς και κάποιες υπηρεσίες τις πληρώνουν πιο ακριβά και κάποιοι επαγγελματίες του τουρισμού θεωρούν ότι "τους πιάνουν κορόϊδα". Αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Συζητούσα κάποτε με έναν πολύ πλούσιο τουρίστα που είχε πληρώσει ένα μεγάλο ποσό σε έναν μεσάζοντα για να του κλείσει ένα private campsite σε κάποιο Αφρικανικό πάρκο. Αν πήγαινε μέσω κάποιας κρατικής τουριστικής υπηρεσίας, το ίδιο campsite θα του στοίχιζε το 1/10 της τιμής που πλήρωσε. Όταν το έμαθε (κατά τύχη) δεν πτοήθηκε καθόλου. Αντίθετα, έλεγε ότι αυτός που τον εξυπηρέτησε του άρεσε ως άτομο και θα τον ξαναεμπιστευόταν στο μέλλον.

Είναι απλά διαφορετικό mindset.

[plouf]

Βασικά κορόιδο πιάνεται αυτός που δυσκολεύεται να πληρώσει αυτό που παίρνει. Και μισό ευρώ να κάνει το λουράκι του ρολογιού, αν δεν το χρειάζεται και το μισό ευρώ θα του λειφτεί, πάλι κορόιδο είναι.

Επίσης, ασχέτως χρημάτων, κορόιδο θεωρώ αυτόν που αγοράζει κάτι που δεν του προσφέρει κάποια πραγματική ευχαρίστηση. Πχ συλλέκτες που αγοράζουν μια μαλακία μόνο και μόνο για να συμπληρώσουν τη συλλογή τους. Ή άτομα που θέλουν να έχουν πάντα το τελευταίο μοντέλο κάποιου κινητού, ακόμα και αν είναι μαλακία σε σχέση με το προηγούμενο.

Τώρα αν ο άλλος δίνει εκατό χιλιάρικα για να πάρει ένα λουράκι ρολογιού που του γυάλισε, και αν γι'αυτόν τα εκατό χιλιάρικα είναι ασήμαντο ποσό, δεν τον θεωρώ κορόιδο. Ακόμα κι αν το λουράκι έχει κόστος κατασκευής ένα ευρωλεπτό.

Αυτές οι περιπτώσεις ειναι ισως οι μοναδικές που προσφέρουν όντως πραγματική ευχαρίστηση. Παιζει να ειναι οργανικό το θέμα, νευροδιαβιβαστές, οξυτωκοκινοκίνηπωςτηνελένε αυτη την ορμόνη της ευχαρίστησης που απελευθερώνεται μεσα σου μετά κτλ.
Σαν να κανεις ενα οποιοδήποτε χόμπι που σου αρεσει πραγματικά, τρέκινγκ, καταρρίχηση, μπάντζι, Π.Τ, μερακληδικη μαγειρική για ευχαρίστηση και οχι μόνο για να περιδρομιάσεις κτλ.

Δεν ειναι τυχαίος και ο όρος shopping THERAPY (που γυναίκες τον εχουν επινοήσει ουσιαστικα, και ισχυει έως ενα βαθμο).

Ενώ το να αγοράζεις μονο και μονο απο ανάγκη, δεν σου προκαλει ευχαριστηση. Αντιθέτως μαλιστα, καποιες φορες. Σκέψου σαν να εργάζεσαι πανω σε ενα τομέα που σου αρέσει και σου προκαλει ευχαριστηση, σε γεμιζει σαν ανθρωπο, και απ την αλλη να δουλεύεις μονο και μονο απο ανάγκη πάνω σε κατι που δεν σου αρεσει (ή ακομα και σιχαίνεσαι) και αναγκάζεσαι να το κανεις για τα προς το ζην.
Καπως ετσι ειναι οι διαφορές.

Ενδορφινες λέγονται οι ορμόνες της ευχαριστισης
και όχι οξυτοκινες.

[plouf]

τα μεγαλύτερα κορόιδα είναι αυτοί που πληρώνουν λεφτά όχι για κάτι που χρειάζονται ή πραγματικά επιθυμούν αλλά για να κάνουν μόστρα στα σοσιαλ μιντια

[Δημοκράτης]

έχω καταλήξει ότι τα μεγαλύτερα κορόιδα έιναι οι συλλέκτες. Υπάρχει ολόκληρη βιομηχανία από επιτραπέζια με κάρττες ή μινιατούρες σαν το warhammer που απλώς θέλει να πάρει τα λεφτά σου πουλόντας συλλετικό αέρα κοπανιστό

Εννοείται, γι'αυτό και ένα σωρό εταιρείες σε ένα σωρό τομείς, βγάζουν "συλλεκτικά" κομμάτια. Τους κοστίζουν όσο ακριβώς και τα υπόλοιπα, αλλά επειδή είναι συλλεκτικά τα πουλάνε πολύ πιο ακριβά. Και το κάνουν συνέχεια.

Ναι και οκ πες με τις μινιατούρες η εταιρία έχει τα καλούπια και οι 3δ εκτυπωτές ακόμα είναι ένα χόμπι για λίγους
Αλλά αν δεν υπήρχε η αρρώστια με τις συλλογές εταιρίες σαν το magic the gathering θα έπρεπε να έχουν κλείσει
Όσοι θέλουν να παίξουν το παιχνίδι είτε θα τυπώνον μόνοι τους τις κάρτες και θα έπαιζαν, είτε θα το έκαναν σε κάποιο καλό φωτοτυπαδικο
Αλλά πάνε τόσοι και σκάνε λεφτά για κάρτες Πόκεμον

[Ερμής]

Α τωρα που το θυμήθηκα.
Μεγαλύτερα κορόιδα. Φαντάζομαι ψάχνουμε τα κορόιδα μετά απο αυτούς που δίνουν δωρεές ή εθελοντική εργασία σε ΜΚΟ τύπου άλλος άθρωπας

[OANNHSEA]

έχω καταλήξει ότι τα μεγαλύτερα κορόιδα έιναι οι συλλέκτες. Υπάρχει ολόκληρη βιομηχανία από επιτραπέζια με κάρττες ή μινιατούρες σαν το warhammer που απλώς θέλει να πάρει τα λεφτά σου πουλόντας συλλετικό αέρα κοπανιστό

Εδώ δεν έχουμε κορόιδα...
Ουσιαστικά είναι ψυχολογική ανάγκη, η οποία προέρχεται κατευθείαν από τα πρώτα χρόνια εξέλιξης μας - για το υποσυνείδητο η συλλογή είναι κυνήγι... Για αυτό και πολλές φορές θα δεις και συλλογές από άνευ αξίας αντικείμενα, όπως κουμπιά, σπιρτόκουτα ή ακόμα και περιοδικά...

.

[nowhere]

οι πρωθυπουργοί

[Feindflug]

Πω ρε τύποι, ευτυχώς δεν είναι όλοι σαν και σας, γιατί τότε δεν θα υπήρχε τέχνη και αισθητική.

Η αξία κάθε πράγματος υπερβαίνει κάποιες φορές την πραγματική τιμή του λόγω πρακτικότητας. Μην είστε μίζεροι. Μπορείτε να μάθετε την ώρα με μια ράβδο στον ήλιο ή απλά να την ρωτάτε συνέχεια. Μπορείτε να τρώτε ψωμί με μέλι κάθε μέρα, όλη μέρα.

Μείνετε όμως μακριά από εμάς, τους εραστές του στυλ, τους κυνηγούς του ωραίου και τους λάτρεις της τέχνης, όποια κι αν είναι αυτή. Από την δημιουργία της πιο άρτιας, αρμονικής κατασκευής στις 3 διαστάσεις και την απεικόνιση ενός ονείρου, μέχρι την γοητεία του γκροτέσκου και την σαγήνη του θανάτου και του χάους.

[nowhere]

κατάλαβα,πήρες την έξυπνη φωτεινή σφυροκουτάλα

[Καραμελίτσα]

Αυτό το νήμα είναι γεμάτο μαρξιστές που πιστεύουν ότι υπάρχει αντικειμενική αξία στα προϊόντα, πέρα από αυτό που είναι διατεθειμένο να πληρώσει κανείς. Ίου.