micmic έγραψε: 30 Ιαν 2024, 10:45
Βασικά κορόιδο πιάνεται αυτός που δυσκολεύεται να πληρώσει αυτό που παίρνει. Και μισό ευρώ να κάνει το λουράκι του ρολογιού, αν δεν το χρειάζεται και το μισό ευρώ θα του λειφτεί, πάλι κορόιδο είναι.
Επίσης, ασχέτως χρημάτων,
κορόιδο θεωρώ αυτόν που αγοράζει κάτι που δεν του προσφέρει κάποια πραγματική ευχαρίστηση. Πχ συλλέκτες που αγοράζουν μια μαλακία μόνο και μόνο για να συμπληρώσουν τη συλλογή τους. Ή άτομα που θέλουν να έχουν πάντα το τελευταίο μοντέλο κάποιου κινητού, ακόμα και αν είναι μαλακία σε σχέση με το προηγούμενο.
Τώρα αν ο άλλος δίνει εκατό χιλιάρικα για να πάρει ένα λουράκι ρολογιού που του γυάλισε, και αν γι'αυτόν τα εκατό χιλιάρικα είναι ασήμαντο ποσό, δεν τον θεωρώ κορόιδο. Ακόμα κι αν το λουράκι έχει κόστος κατασκευής ένα ευρωλεπτό.
Αυτές οι περιπτώσεις ειναι ισως οι μοναδικές που προσφέρουν όντως πραγματική ευχαρίστηση. Παιζει να ειναι οργανικό το θέμα, νευροδιαβιβαστές, οξυτωκοκινοκίνηπωςτηνελένε αυτη την ορμόνη της ευχαρίστησης που απελευθερώνεται μεσα σου μετά κτλ.
Σαν να κανεις ενα οποιοδήποτε χόμπι που σου αρεσει πραγματικά, τρέκινγκ, καταρρίχηση, μπάντζι, Π.Τ, μερακληδικη μαγειρική για ευχαρίστηση και οχι μόνο για να περιδρομιάσεις κτλ.
Δεν ειναι τυχαίος και ο όρος
shopping THERAPY (που γυναίκες τον εχουν επινοήσει ουσιαστικα, και ισχυει έως ενα βαθμο).
Ενώ το να αγοράζεις μονο και μονο απο ανάγκη, δεν σου προκαλει ευχαριστηση. Αντιθέτως μαλιστα, καποιες φορες. Σκέψου σαν να εργάζεσαι πανω σε ενα τομέα που σου αρέσει και σου προκαλει ευχαριστηση, σε γεμιζει σαν ανθρωπο, και απ την αλλη να δουλεύεις μονο και μονο απο ανάγκη πάνω σε κατι που δεν σου αρεσει (ή ακομα και σιχαίνεσαι) και αναγκάζεσαι να το κανεις για τα προς το ζην.
Καπως ετσι ειναι οι διαφορές.