Ποιός ήταν ο πιο σημαντικός φιλόσοφος της νεώτερης Ευρώπης ;

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Λείπει από τη λίστα ο Στέλιος ο Ράμφος.

[hellegennes]

Υπαρχει τροπος, ευκολος μαλιστα. Βλεπεις ποσοι βασιστηκαν στο ταδε έργο για να δημιουργησουν τις αξιωματικες επιστρωσεις που χαρακτηρισαν τα εργα τους.

Πχ Θα υπηρχαν οι Χιουμ, Καντ, Χουσερλ, Χαιντεγκερ, Φιχτε, Χεγκελ, Σοπεναουερ αν δεν ειχε εισαγει στην δυτικη φιλοσοφια τον δυισμο πνευματος-σωματος ο Καρτεσιος, με τον τροπο που το εκανε;

Η δυτικη φιλοσοφια μετα το μπουρλοτο του συγκεκριμενου περιεργου τυπα, ειναι ενα μαδομουνι αναμεσα σε ιδεαλιστες και ρεαλιστες.

Αυτό είναι πιο δύσκολο να το πεις γιατί δεν μπορείς να γυρίσεις τον χρόνο πίσω και να τον εξαφανίσεις για να δεις αν θα επινοούσαν τις ίδιες αρχές μόνοι τους. Αλλά ναι, είναι μια μέθοδος.

[ksk]

Μια άλλη οπτική:

ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΟΥΣ;

[ksk]

Εγώ πάντα καταλαβαίνω αυτός που άλλαξε την ζωή μας προς το καλύτερο.

Ναι, και εγώ κάπως έτσι το προσεγγίζω, αν και θα έλεγα ότι είναι και αυτός που μας επηρέασε ή είναι αυτός με τον οποίο ταυτιστήκαμε ή βρήκαμε κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μας στα κείμενά του. Βέβαια δεν ξέρω τι θέλει να πει και ο νηματοθέτης.

Κι αυτό ζήτημα φιλοσοφικής διερεύνησης είναι. Ο πιο σημαντικός φιλόσοφος είναι ο πιο επιδραστικός φιλόσοφος στα χωράφια της φιλοσοφίας.

Γιατί το πρόσημο μιας αλλαγής (φιλοσοφικά μιλώντας) δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμο, ενώ η διάδοση και η επίδραση στις μάζες θα κατέληγε να καταδείξει ως πιο σημαντικούς τύπους που δεν είχαν καν σχέση με το αντικείμενο όπως ο Ένγκελς και ο Μάρξ.

Το "σημαντικός" αν σημαίνει "επιδραστικός" εννοεί στα πλαίσια της ίδιας της φιλοσοφίας, όχι στην ευρύτερη κοινωνία. Αλλιώς θα έπρεπε να βάλουμε πρώτους τύπους όπως τον Λένιν και ακόμα περισσότερο τον Μάο. Περισσότεροι έχουν διαβάσει τις όχι και ιδιαίτερα βαθιές φιλοσοφικές αναλύσεις τους, παρά οποιονδήποτε φιλόσοφο. Επίσης, καθαρά αριθμητικά, ο πιο επιδραστικός φιλόσοφος στην ιστορία είναι ο Κονφούκιος, με δεύτερο κάποιον Ινδό.

Γενικά, όμως, δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος τρόπος να "μετρήσουμε" το πόσο επιδραστικός είναι ένας φιλόσοφος "στα χωράφια της Φιλοσοφίας", οπότε ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στο ερώτημα αυτό, αν θεωρήσουμε ότι ο πιο σημαντικός φιλόσοφος είναι ο πιο επιδραστικός;

Υπαρχει τροπος, ευκολος μαλιστα. Βλεπεις ποσοι βασιστηκαν στο ταδε έργο για να δημιουργησουν τις αξιωματικες επιστρωσεις που χαρακτηρισαν τα εργα τους.

Αυτό σκέφτηκα κι εγώ και κατέληξα στο κανένας...
Βέβαια έχω μια ροπή στον Νίτσε αλλά αυτό δεν τον κατατάσσει στο "σημαντικό".

[ΓΑΛΗ]

Ναι, και εγώ κάπως έτσι το προσεγγίζω, αν και θα έλεγα ότι είναι και αυτός που μας επηρέασε ή είναι αυτός με τον οποίο ταυτιστήκαμε ή βρήκαμε κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μας στα κείμενά του. Βέβαια δεν ξέρω τι θέλει να πει και ο νηματοθέτης.


Γενικά, όμως, δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος τρόπος να "μετρήσουμε" το πόσο επιδραστικός είναι ένας φιλόσοφος "στα χωράφια της Φιλοσοφίας", οπότε ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στο ερώτημα αυτό, αν θεωρήσουμε ότι ο πιο σημαντικός φιλόσοφος είναι ο πιο επιδραστικός;

Υπαρχει τροπος, ευκολος μαλιστα. Βλεπεις ποσοι βασιστηκαν στο ταδε έργο για να δημιουργησουν τις αξιωματικες επιστρωσεις που χαρακτηρισαν τα εργα τους.

Αυτό σκέφτηκα κι εγώ και κατέληξα στο κανένας...
Βέβαια έχω μια ροπή στον Νίτσε αλλά αυτό δεν τον κατατάσσει στο "σημαντικό".

Με την προσέγγιση που αναφέρετε, ο Νίτσε λειτούργησε ως σύγχρονο θεμέλιο επαναπροσέγγισης της πλατωνικής θεωρίας. Οπότε, μπορεί επίσης να παίξει ως υπόθεση εργασίας ότι ακόμη και ο μηδενισμός έχει αρχαιοελληνική φιλοσοφική βάση.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Υπαρχει τροπος, ευκολος μαλιστα. Βλεπεις ποσοι βασιστηκαν στο ταδε έργο για να δημιουργησουν τις αξιωματικες επιστρωσεις που χαρακτηρισαν τα εργα τους.

Αυτό σκέφτηκα κι εγώ και κατέληξα στο κανένας...
Βέβαια έχω μια ροπή στον Νίτσε αλλά αυτό δεν τον κατατάσσει στο "σημαντικό".

Με την προσέγγιση που αναφέρετε, ο Νίτσε λειτούργησε ως σύγχρονο θεμέλιο επαναπροσέγγισης της πλατωνικής θεωρίας. Οπότε, μπορεί επίσης να παίξει ως υπόθεση εργασίας ότι ακόμη και ο μηδενισμός έχει αρχαιοελληνική φιλοσοφική βάση.

ο Νίτσε ήταν ένας σύγχρονος σοφιστής, από αυτούς άλλωστε άντλησε
με άλλα λόγια βαρύγδουπες εξυπνάδες πλασαρισμένες με πολύ όμορφο και έξυπνο τρόπο γραφής
σε καμία περίπτωση δεν θα το κατέτασσα στους σημαντικότερους. σημαντικός μεν, σημαντικότερος σίγουρα όχι

[Bazoomba]

Αυτό σκέφτηκα κι εγώ και κατέληξα στο κανένας...
Βέβαια έχω μια ροπή στον Νίτσε αλλά αυτό δεν τον κατατάσσει στο "σημαντικό".

Με την προσέγγιση που αναφέρετε, ο Νίτσε λειτούργησε ως σύγχρονο θεμέλιο επαναπροσέγγισης της πλατωνικής θεωρίας. Οπότε, μπορεί επίσης να παίξει ως υπόθεση εργασίας ότι ακόμη και ο μηδενισμός έχει αρχαιοελληνική φιλοσοφική βάση.

ο Νίτσε ήταν ένας σύγχρονος σοφιστής, από αυτούς άλλωστε άντλησε
με άλλα λόγια βαρύγδουπες εξυπνάδες πλασαρισμένες με πολύ όμορφο και έξυπνο τρόπο γραφής
σε καμία περίπτωση δεν θα το κατέτασσα στους σημαντικότερους. σημαντικός μεν, σημαντικότερος σίγουρα όχι

Ποια 'εργα 'εχεις διαβασει;

[ΓΑΛΗ]

Αυτό σκέφτηκα κι εγώ και κατέληξα στο κανένας...
Βέβαια έχω μια ροπή στον Νίτσε αλλά αυτό δεν τον κατατάσσει στο "σημαντικό".

Με την προσέγγιση που αναφέρετε, ο Νίτσε λειτούργησε ως σύγχρονο θεμέλιο επαναπροσέγγισης της πλατωνικής θεωρίας. Οπότε, μπορεί επίσης να παίξει ως υπόθεση εργασίας ότι ακόμη και ο μηδενισμός έχει αρχαιοελληνική φιλοσοφική βάση.

ο Νίτσε ήταν ένας σύγχρονος σοφιστής, από αυτούς άλλωστε άντλησε
με άλλα λόγια βαρύγδουπες εξυπνάδες πλασαρισμένες με πολύ όμορφο και έξυπνο τρόπο γραφής
σε καμία περίπτωση δεν θα το κατέτασσα στους σημαντικότερους. σημαντικός μεν, σημαντικότερος σίγουρα όχι

Ε όχι και σοφιστής. Από τους θεμέλιους λίθους της στιβαρής γερμανικής φιλοσοφίας ήταν.

Οι πιο "αεράτες" προσεγγίσεις, είναι άλλο πράγμα.

[Καραμελίτσα]

Εγώ πάντα καταλαβαίνω αυτός που άλλαξε την ζωή μας προς το καλύτερο.

Ναι, και εγώ κάπως έτσι το προσεγγίζω, αν και θα έλεγα ότι είναι και αυτός που μας επηρέασε ή είναι αυτός με τον οποίο ταυτιστήκαμε ή βρήκαμε κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μας στα κείμενά του. Βέβαια δεν ξέρω τι θέλει να πει και ο νηματοθέτης.

Κι αυτό ζήτημα φιλοσοφικής διερεύνησης είναι. Ο πιο σημαντικός φιλόσοφος είναι ο πιο επιδραστικός φιλόσοφος στα χωράφια της φιλοσοφίας.

Γιατί το πρόσημο μιας αλλαγής (φιλοσοφικά μιλώντας) δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμο, ενώ η διάδοση και η επίδραση στις μάζες θα κατέληγε να καταδείξει ως πιο σημαντικούς τύπους που δεν είχαν καν σχέση με το αντικείμενο όπως ο Ένγκελς και ο Μάρξ.

Το "σημαντικός" αν σημαίνει "επιδραστικός" εννοεί στα πλαίσια της ίδιας της φιλοσοφίας, όχι στην ευρύτερη κοινωνία. Αλλιώς θα έπρεπε να βάλουμε πρώτους τύπους όπως τον Λένιν και ακόμα περισσότερο τον Μάο. Περισσότεροι έχουν διαβάσει τις όχι και ιδιαίτερα βαθιές φιλοσοφικές αναλύσεις τους, παρά οποιονδήποτε φιλόσοφο. Επίσης, καθαρά αριθμητικά, ο πιο επιδραστικός φιλόσοφος στην ιστορία είναι ο Κονφούκιος, με δεύτερο κάποιον Ινδό.

Γενικά, όμως, δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος τρόπος να "μετρήσουμε" το πόσο επιδραστικός είναι ένας φιλόσοφος "στα χωράφια της Φιλοσοφίας", οπότε ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στο ερώτημα αυτό, αν θεωρήσουμε ότι ο πιο σημαντικός φιλόσοφος είναι ο πιο επιδραστικός;

Υπαρχει τροπος, ευκολος μαλιστα. Βλεπεις ποσοι βασιστηκαν στο ταδε έργο για να δημιουργησουν τις αξιωματικες επιστρωσεις που χαρακτηρισαν τα εργα τους.

Πχ Θα υπηρχαν οι Χιουμ, Καντ, Χουσερλ, Χαιντεγκερ, Φιχτε, Χεγκελ, Σοπεναουερ αν δεν ειχε εισαγει στην δυτικη φιλοσοφια τον δυισμο πνευματος-σωματος ο Καρτεσιος, με τον τροπο που το εκανε;

Η δυτικη φιλοσοφια μετα το μπουρλοτο του συγκεκριμενου περιεργου τυπα, ειναι ενα μαδομουνι αναμεσα σε ιδεαλιστες και ρεαλιστες.

Από την άλλη, η φάση της φιλοσοφίας που ξεκίνησε με τον Ντεκάρτ έκλεισε με τον Καντ. Ή τουλάχιστον αυτό ήταν η μέινστριμ γνώμη για 150+ χρόνια, μέχρι που αγγλοσάξωνες ξανανακάλυψαν τη μεταφυσική. Μιλάμε κυριολεκτικά έκλεισε, ο 19ος αιώνας ήταν είτε υποσημειώσεις είτε αντιδράσεις στον Καντ.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Ναι, και εγώ κάπως έτσι το προσεγγίζω, αν και θα έλεγα ότι είναι και αυτός που μας επηρέασε ή είναι αυτός με τον οποίο ταυτιστήκαμε ή βρήκαμε κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μας στα κείμενά του. Βέβαια δεν ξέρω τι θέλει να πει και ο νηματοθέτης.


Γενικά, όμως, δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος τρόπος να "μετρήσουμε" το πόσο επιδραστικός είναι ένας φιλόσοφος "στα χωράφια της Φιλοσοφίας", οπότε ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στο ερώτημα αυτό, αν θεωρήσουμε ότι ο πιο σημαντικός φιλόσοφος είναι ο πιο επιδραστικός;

Υπαρχει τροπος, ευκολος μαλιστα. Βλεπεις ποσοι βασιστηκαν στο ταδε έργο για να δημιουργησουν τις αξιωματικες επιστρωσεις που χαρακτηρισαν τα εργα τους.

Πχ Θα υπηρχαν οι Χιουμ, Καντ, Χουσερλ, Χαιντεγκερ, Φιχτε, Χεγκελ, Σοπεναουερ αν δεν ειχε εισαγει στην δυτικη φιλοσοφια τον δυισμο πνευματος-σωματος ο Καρτεσιος, με τον τροπο που το εκανε;

Η δυτικη φιλοσοφια μετα το μπουρλοτο του συγκεκριμενου περιεργου τυπα, ειναι ενα μαδομουνι αναμεσα σε ιδεαλιστες και ρεαλιστες.

Από την άλλη, η φάση της φιλοσοφίας που ξεκίνησε με τον Ντεκάρτ έκλεισε με τον Καντ. Ή τουλάχιστον αυτό ήταν η μέινστριμ γνώμη για 150+ χρόνια, μέχρι που αγγλοσάξωνες ξανανακάλυψαν τη μεταφυσική. Μιλάμε κυριολεκτικά έκλεισε, ο 19ος αιώνας ήταν είτε υποσημειώσεις είτε αντιδράσεις στον Καντ.

κι όπως έλεγε ένας καθηγητής μου ολόκληρη η ιστορία της φιλοσοφίας είναι υποσημειώσεις στο έργο του Πλάτωνα

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Με την προσέγγιση που αναφέρετε, ο Νίτσε λειτούργησε ως σύγχρονο θεμέλιο επαναπροσέγγισης της πλατωνικής θεωρίας. Οπότε, μπορεί επίσης να παίξει ως υπόθεση εργασίας ότι ακόμη και ο μηδενισμός έχει αρχαιοελληνική φιλοσοφική βάση.

ο Νίτσε ήταν ένας σύγχρονος σοφιστής, από αυτούς άλλωστε άντλησε
με άλλα λόγια βαρύγδουπες εξυπνάδες πλασαρισμένες με πολύ όμορφο και έξυπνο τρόπο γραφής
σε καμία περίπτωση δεν θα το κατέτασσα στους σημαντικότερους. σημαντικός μεν, σημαντικότερος σίγουρα όχι

Ποια 'εργα 'εχεις διαβασει;

δεν έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με τον Νίτσε
ολόκληρα έχω διαβάσει μόνο τη γενεαλογία, τον ζαρατούστρα, τη χαρούμενη επιστήμη και τον αντίχριστο

[Καραμελίτσα]

Γενικά, όμως, δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος τρόπος να "μετρήσουμε" το πόσο επιδραστικός είναι ένας φιλόσοφος "στα χωράφια της Φιλοσοφίας", οπότε ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στο ερώτημα αυτό, αν θεωρήσουμε ότι ο πιο σημαντικός φιλόσοφος είναι ο πιο επιδραστικός;

Να μετρήσουμε όχι. Αλλά μπορείς να εντοπίσεις 3-4 που είναι κομβικοί για την μετέπειτα εξέλιξη. Μετά όμως πρέπει να περιμένεις και λίγους αιώνες για να δεις πόση αξία έχει αυτό που ακολούθησε. Το 19ο αιώνα έλεγαν τον Χέγκελ ως κορυφωση της φιλοσοφίας, το νο 1 φιλόσοφο και μπλα μπλα και προφανώς είχε τεράστια επίδραση. Σήμερα όμως δεν μπαίνει στο τοπ-10.

[Bazoomba]

ο Νίτσε ήταν ένας σύγχρονος σοφιστής, από αυτούς άλλωστε άντλησε
με άλλα λόγια βαρύγδουπες εξυπνάδες πλασαρισμένες με πολύ όμορφο και έξυπνο τρόπο γραφής
σε καμία περίπτωση δεν θα το κατέτασσα στους σημαντικότερους. σημαντικός μεν, σημαντικότερος σίγουρα όχι

Ποια 'εργα 'εχεις διαβασει;

δεν έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με τον Νίτσε
ολόκληρα έχω διαβάσει μόνο τη γενεαλογία, τον ζαρατούστρα, τη χαρούμενη επιστήμη και τον αντίχριστο

Ρε μας δουλεύεις; Τι αφοριστικό ύφος είναι αυτό που έχεις τότε; Διάβασε το σύνολο της εργογραφίας του (αρκετά απο αυτά στα έχω προτείνει) και έλα να μιλήσουμε πάλι για ουσία.

[Bazoomba]

Ναι, και εγώ κάπως έτσι το προσεγγίζω, αν και θα έλεγα ότι είναι και αυτός που μας επηρέασε ή είναι αυτός με τον οποίο ταυτιστήκαμε ή βρήκαμε κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μας στα κείμενά του. Βέβαια δεν ξέρω τι θέλει να πει και ο νηματοθέτης.


Γενικά, όμως, δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος τρόπος να "μετρήσουμε" το πόσο επιδραστικός είναι ένας φιλόσοφος "στα χωράφια της Φιλοσοφίας", οπότε ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στο ερώτημα αυτό, αν θεωρήσουμε ότι ο πιο σημαντικός φιλόσοφος είναι ο πιο επιδραστικός;

Υπαρχει τροπος, ευκολος μαλιστα. Βλεπεις ποσοι βασιστηκαν στο ταδε έργο για να δημιουργησουν τις αξιωματικες επιστρωσεις που χαρακτηρισαν τα εργα τους.

Πχ Θα υπηρχαν οι Χιουμ, Καντ, Χουσερλ, Χαιντεγκερ, Φιχτε, Χεγκελ, Σοπεναουερ αν δεν ειχε εισαγει στην δυτικη φιλοσοφια τον δυισμο πνευματος-σωματος ο Καρτεσιος, με τον τροπο που το εκανε;

Η δυτικη φιλοσοφια μετα το μπουρλοτο του συγκεκριμενου περιεργου τυπα, ειναι ενα μαδομουνι αναμεσα σε ιδεαλιστες και ρεαλιστες.

Από την άλλη, η φάση της φιλοσοφίας που ξεκίνησε με τον Ντεκάρτ έκλεισε με τον Καντ. Ή τουλάχιστον αυτό ήταν η μέινστριμ γνώμη για 150+ χρόνια, μέχρι που αγγλοσάξωνες ξανανακάλυψαν τη μεταφυσική. Μιλάμε κυριολεκτικά έκλεισε, ο 19ος αιώνας ήταν είτε υποσημειώσεις είτε αντιδράσεις στον Καντ.

E, αυτές οι αντιδράσεις στον Καντ συναπαρτίζουν την οργανική ανάπτυξη της δυτικής φιλοσοφίας. Μετά τον Καντ είχες έναν Σόπεναουερ, και μετά απο αυτόν έναν Νίτσε.
Αλλά και εκτός αυτού, είχες τυπάδες που έπιασαν τον νήμα του Καρτέσιου, πρωτύτερα από εκεί που το άφησε ο Καντ. Ο Χούσερλ βασισμένος στους Καρτεσιανούς στοχασμούς θεμελίωσε την Φαινομενολογία.

[ksk]

Υπαρχει τροπος, ευκολος μαλιστα. Βλεπεις ποσοι βασιστηκαν στο ταδε έργο για να δημιουργησουν τις αξιωματικες επιστρωσεις που χαρακτηρισαν τα εργα τους.

Αυτό σκέφτηκα κι εγώ και κατέληξα στο κανένας...
Βέβαια έχω μια ροπή στον Νίτσε αλλά αυτό δεν τον κατατάσσει στο "σημαντικό".

Με την προσέγγιση που αναφέρετε, ο Νίτσε λειτούργησε ως σύγχρονο θεμέλιο επαναπροσέγγισης της πλατωνικής θεωρίας. Οπότε, μπορεί επίσης να παίξει ως υπόθεση εργασίας ότι ακόμη και ο μηδενισμός έχει αρχαιοελληνική φιλοσοφική βάση.

Σου αρέσει πολύ η έκφραση " υπόθεση εργασίας" ...φαίνεται ότι την χρησιμοποιείς συχνά.
Μου θύμισες τον Γοργία!