Η χειροτερη ταινια που εχετε δει

[hellegennes]

Άφησε πολιτισμικό στίγμα όμως, ο μονόλιθος και το I can't do that Dave γίνονται ακόμα referenced δεκαετίες μετά.

Σίγουρα δεν είναι απλώς memes;

[hellegennes]

Έχε αυτό στο νου σου Χέλλη, ξαναδές την και έλα να με πεις.

Τι να έχω στο νου μου; Ότι η χωρίς σενάριο ασυναρτησία του Κιούμπρικ είναι ταινία και μάλιστα ΕΦ και μάλιστα η καλύτερη όλων των εποχών; Ευχαριστώ, δεν θέλω να την ξαναδώ ποτέ. Μια φορά είναι αρκετό τραύμα.

[sys3x]

ΕΠ ουχί ΕΦ.
1 ΦΟΡΑ;; ;;;
1 ΦΟΡΑ ;;;;;;

[masterridley]

Άφησε πολιτισμικό στίγμα όμως, ο μονόλιθος και το I can't do that Dave γίνονται ακόμα referenced δεκαετίες μετά.

Σίγουρα δεν είναι απλώς memes;

Πάντως όταν την είδα πριν 20 χρόνια, δεν ήταν καθόλου memes αλλά σκηνές δέους. Και δεν το έκανα για να το παίξω pretentious, παίζει και να μην το συζήτησα με κανέναν τότε (οι άλλοι βλέπαν μαλακίες).

Τώρα, αν το είδες μεγάλος, μπορεί να είναι το Radiohead effect. Όταν βγήκαν οι Radiohead, ήταν κάτι πολύ φρέσκο, ας πούμε αυτά τα φαλτσέτα και το στυλ μουσικής δεν υπήρχαν πουθενά (στην μαζική μουσική). 5 χρόνια μετά, ΟΛΑ τα συγκροτήματα τραγουδούσαν με φαλτσέτο και το ίδιο στυλάκι! Οπότε ένας καινούριος σωστά θα αναρωτιόταν "τι σπουδαίο έχουν οι radiohead";

[Allah]

Α, τώρα το θυμήθηκα:




Το μόνο εντυπωσιακό είναι ότι πρέπει να μαζέψανε για κομπάρσες όλες τις πρεζοπουτάνες του Μεξικού και τους φόρεσαν ράσα.

Δεν είναι καν από τις καλτ περιπτώσεις ταινίας που είναι τόσο κακή ώστε να είναι καλή. Είναι απλά μια μαλακία και μισή. Αγωνιζόμουν να μη με πάρει ο ύπνος.

[sys3x]

Άφησε πολιτισμικό στίγμα όμως, ο μονόλιθος και το I can't do that Dave γίνονται ακόμα referenced δεκαετίες μετά.

Σίγουρα δεν είναι απλώς memes;

Πάντως όταν την είδα πριν 20 χρόνια, δεν ήταν καθόλου memes αλλά σκηνές δέους. Και δεν το έκανα για να το παίξω pretentious, παίζει και να μην το συζήτησα με κανέναν τότε (οι άλλοι βλέπαν μαλακίες).

Τώρα, αν το είδες μεγάλος, μπορεί να είναι το Radiohead effect. Όταν βγήκαν οι Radiohead, ήταν κάτι πολύ φρέσκο, ας πούμε αυτά τα φαλτσέτα και το στυλ μουσικής δεν υπήρχαν πουθενά (στην μαζική μουσική). 5 χρόνια μετά, ΟΛΑ τα συγκροτήματα τραγουδούσαν με φαλτσέτο και το ίδιο στυλάκι! Οπότε ένας καινούριος σωστά θα αναρωτιόταν "τι σπουδαίο έχουν οι radiohead";

Ή οι pixies.
Σωστός ο παίκτης.

[hellegennes]

Άφησε πολιτισμικό στίγμα όμως, ο μονόλιθος και το I can't do that Dave γίνονται ακόμα referenced δεκαετίες μετά.

Σίγουρα δεν είναι απλώς memes;

Πάντως όταν την είδα πριν 20 χρόνια, δεν ήταν καθόλου memes αλλά σκηνές δέους. Και δεν το έκανα για να το παίξω pretentious, παίζει και να μην το συζήτησα με κανέναν τότε (οι άλλοι βλέπαν μαλακίες).

Τώρα, αν το είδες μεγάλος, μπορεί να είναι το Radiohead effect. Όταν βγήκαν οι Radiohead, ήταν κάτι πολύ φρέσκο, ας πούμε αυτά τα φαλτσέτα και το στυλ μουσικής δεν υπήρχαν πουθενά (στην μαζική μουσική). 5 χρόνια μετά, ΟΛΑ τα συγκροτήματα τραγουδούσαν με φαλτσέτο και το ίδιο στυλάκι! Οπότε ένας καινούριος σωστά θα αναρωτιόταν "τι σπουδαίο έχουν οι radiohead";

Πάντα βοηθάει να δεις κάτι πρώτη φορά σε μεγαλύτερη ηλικία γιατί αφαιρεί την παραμόρφωση. Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με φαινόμενο του στυλ "το έχω ξαναδεί αλλού" γιατί σε ό,τι ηλικία κι αν το έβλεπα θα ήταν παλιό, το 1968 βγήκε. Το πρόβλημά του δεν είναι ότι πλέον δεν είναι ιδιαίτερο, είναι ότι δεν λειτουργεί σαν ταινία. Είναι μια σειρά από κλιπάκια που αισθητικά μπορεί να είναι ωραία αλλά συνολικά δεν είναι ταινία με αρχή, μέση και τέλος. Είναι pretentious και πομπώδες μέχρι αηδίας και αντιμετωπίζει τον εαυτό του σαν αριστούργημα, που δεν είναι. Επιπροσθέτως εξήγησα γιατί δεν ήταν πρωτοποριακό.

[Prince Imrahil]

Σίγουρα δεν είναι απλώς memes;

Πάντως όταν την είδα πριν 20 χρόνια, δεν ήταν καθόλου memes αλλά σκηνές δέους. Και δεν το έκανα για να το παίξω pretentious, παίζει και να μην το συζήτησα με κανέναν τότε (οι άλλοι βλέπαν μαλακίες).

Τώρα, αν το είδες μεγάλος, μπορεί να είναι το Radiohead effect. Όταν βγήκαν οι Radiohead, ήταν κάτι πολύ φρέσκο, ας πούμε αυτά τα φαλτσέτα και το στυλ μουσικής δεν υπήρχαν πουθενά (στην μαζική μουσική). 5 χρόνια μετά, ΟΛΑ τα συγκροτήματα τραγουδούσαν με φαλτσέτο και το ίδιο στυλάκι! Οπότε ένας καινούριος σωστά θα αναρωτιόταν "τι σπουδαίο έχουν οι radiohead";

Πάντα βοηθάει να δεις κάτι πρώτη φορά σε μεγαλύτερη ηλικία γιατί αφαιρεί την παραμόρφωση. Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με φαινόμενο του στυλ "το έχω ξαναδεί αλλού" γιατί σε ό,τι ηλικία κι αν το έβλεπα θα ήταν παλιό, το 1968 βγήκε. Το πρόβλημά του δεν είναι ότι πλέον δεν είναι ιδιαίτερο, είναι ότι δεν λειτουργεί σαν ταινία. Είναι μια σειρά από κλιπάκια που αισθητικά μπορεί να είναι ωραία αλλά συνολικά δεν είναι ταινία με αρχή, μέση και τέλος. Είναι pretentious και πομπώδες μέχρι αηδίας και αντιμετωπίζει τον εαυτό του σαν αριστούργημα, που δεν είναι. Επιπροσθέτως εξήγησα γιατί δεν ήταν πρωτοποριακό.

αν τα λες αυτά για το 2001, δεν θέλω να ξέρω τη γνώμη σου για το Tree of Life

[hellegennes]

Πάντως όταν την είδα πριν 20 χρόνια, δεν ήταν καθόλου memes αλλά σκηνές δέους. Και δεν το έκανα για να το παίξω pretentious, παίζει και να μην το συζήτησα με κανέναν τότε (οι άλλοι βλέπαν μαλακίες).

Τώρα, αν το είδες μεγάλος, μπορεί να είναι το Radiohead effect. Όταν βγήκαν οι Radiohead, ήταν κάτι πολύ φρέσκο, ας πούμε αυτά τα φαλτσέτα και το στυλ μουσικής δεν υπήρχαν πουθενά (στην μαζική μουσική). 5 χρόνια μετά, ΟΛΑ τα συγκροτήματα τραγουδούσαν με φαλτσέτο και το ίδιο στυλάκι! Οπότε ένας καινούριος σωστά θα αναρωτιόταν "τι σπουδαίο έχουν οι radiohead";

Πάντα βοηθάει να δεις κάτι πρώτη φορά σε μεγαλύτερη ηλικία γιατί αφαιρεί την παραμόρφωση. Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με φαινόμενο του στυλ "το έχω ξαναδεί αλλού" γιατί σε ό,τι ηλικία κι αν το έβλεπα θα ήταν παλιό, το 1968 βγήκε. Το πρόβλημά του δεν είναι ότι πλέον δεν είναι ιδιαίτερο, είναι ότι δεν λειτουργεί σαν ταινία. Είναι μια σειρά από κλιπάκια που αισθητικά μπορεί να είναι ωραία αλλά συνολικά δεν είναι ταινία με αρχή, μέση και τέλος. Είναι pretentious και πομπώδες μέχρι αηδίας και αντιμετωπίζει τον εαυτό του σαν αριστούργημα, που δεν είναι. Επιπροσθέτως εξήγησα γιατί δεν ήταν πρωτοποριακό.

αν τα λες αυτά για το 2001, δεν θέλω να ξέρω τη γνώμη σου για το Tree of Life

Δεν έχεις παρά να γυρίσεις μερικές σελίδες πίσω.

viewtopic.php?p=3106463#p3106463

[AlienWay]

Το 2001 μου είχε φανεί αργό και βαρετό όταν το είδα σε νεαρή ηλικία και για να είμαι ειλικρινής, δεν το παρακολούθησα.

Προτίμησα το μυθιστόρημα του Αρθουρ Κλαρκ στο οποίο βασίστηκε, παρά την ταινία.

Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν πήγε το μυαλό μου ότι είναι αντικειμενικά κακό γιατί δεν άρεσε σε μένα.

Γι' αυτό και αρκετά χρόνια αργότερα, συνειδητοποίησα πραγματικά το μεγαλείο της ταινίας. Ηταν σε ένα τρανσόπαρτο με ψυχεδελική τρανς μουσική, όπου προβάλλονταν η ταινία με αυτή την υπόκρουση. Η εμπειρία που βίωσα με αυτό τον τρόπο, ήταν ανεπανάληπτη. Τότε κατάλαβα πραγματικά το μεγαλείο του Κιούμπρικ.

[hellegennes]

Το 2001 μου είχε φανεί αργό και βαρετό όταν το είδα σε νεαρή ηλικία και για να είμαι ειλικρινής, δεν το παρακολούθησα.

Προτίμησα το μυθιστόρημα του Αρθουρ Κλαρκ στο οποίο βασίστηκε, παρά την ταινία.

Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν πήγε το μυαλό μου ότι είναι αντικειμενικά κακό γιατί δεν άρεσε σε μένα.

Γι' αυτό και αρκετά χρόνια αργότερα, συνειδητοποίησα πραγματικά το μεγαλείο της ταινίας. Ηταν σε ένα τρανσόπαρτο με ψυχεδελική τρανς μουσική, όπου προβάλλονταν η ταινία με αυτή την υπόκρουση. Η εμπειρία που βίωσα με αυτό τον τρόπο, ήταν ανεπανάληπτη. Τότε κατάλαβα πραγματικά το μεγαλείο του Κιούμπρικ.

Οτιδήποτε βάλεις φόντο σε ψυχεδελική τρανς θα σου φανεί μεγαλειώδες, ειδικά αν τα έχεις πιεί ή έχεις κουμπώσει τίποτα.

[AlienWay]

Το 2001 μου είχε φανεί αργό και βαρετό όταν το είδα σε νεαρή ηλικία και για να είμαι ειλικρινής, δεν το παρακολούθησα.

Προτίμησα το μυθιστόρημα του Αρθουρ Κλαρκ στο οποίο βασίστηκε, παρά την ταινία.

Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν πήγε το μυαλό μου ότι είναι αντικειμενικά κακό γιατί δεν άρεσε σε μένα.

Γι' αυτό και αρκετά χρόνια αργότερα, συνειδητοποίησα πραγματικά το μεγαλείο της ταινίας. Ηταν σε ένα τρανσόπαρτο με ψυχεδελική τρανς μουσική, όπου προβάλλονταν η ταινία με αυτή την υπόκρουση. Η εμπειρία που βίωσα με αυτό τον τρόπο, ήταν ανεπανάληπτη. Τότε κατάλαβα πραγματικά το μεγαλείο του Κιούμπρικ.

Οτιδήποτε βάλεις φόντο σε ψυχεδελική τρανς θα σου φανεί μεγαλειώδες, ειδικά αν τα έχεις πιεί ή έχεις κουμπώσει τίποτα.

Μπα, μια μπύρα έπινα. Συνειδητοποίησα ότι η ταινία, δεν είχε σκοπό να παρουσιάσει μια ιστορία με αρχή, μέση, τέλος, (όποιος επιθυμεί μπορεί να διαβάσει το βιβλίο του Κλαρκ για να κατανοήσει καλύτερα την ιστορία). Δεν ήταν το κυρίως ζητούμενο αυτό.

[BILLO]

Το 2001 μου είχε φανεί αργό και βαρετό όταν το είδα σε νεαρή ηλικία και για να είμαι ειλικρινής, δεν το παρακολούθησα.

Προτίμησα το μυθιστόρημα του Αρθουρ Κλαρκ στο οποίο βασίστηκε, παρά την ταινία.

Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν πήγε το μυαλό μου ότι είναι αντικειμενικά κακό γιατί δεν άρεσε σε μένα.

Γι' αυτό και αρκετά χρόνια αργότερα, συνειδητοποίησα πραγματικά το μεγαλείο της ταινίας. Ηταν σε ένα τρανσόπαρτο με ψυχεδελική τρανς μουσική, όπου προβάλλονταν η ταινία με αυτή την υπόκρουση. Η εμπειρία που βίωσα με αυτό τον τρόπο, ήταν ανεπανάληπτη. Τότε κατάλαβα πραγματικά το μεγαλείο του Κιούμπρικ.

Οτιδήποτε βάλεις φόντο σε ψυχεδελική τρανς θα σου φανεί μεγαλειώδες, ειδικά αν τα έχεις πιεί ή έχεις κουμπώσει τίποτα.

Μπα, μια μπύρα έπινα. Συνειδητοποίησα ότι η ταινία, δεν είχε σκοπό να παρουσιάσει μια ιστορία με αρχή, μέση, τέλος, (όποιος επιθυμεί μπορεί να διαβάσει το βιβλίο του Κλαρκ για να κατανοήσει καλύτερα την ιστορία). Δεν ήταν το κυρίως ζητούμενο αυτό.

Η ιστορία αν θυμάμαι καλά ήταν ο φύλακας. Οι άνθρωποι βρίσκουν έναν μονόλιθο στη σελήνη και εκ των υστέρων καταλαβαίνουν ότι αυτό το κατασκεύασμα έχει αφεθεί στη σελήνη ως πομπος για να ενημερωσει τους εξωγήινους που το άφησαν ότι στη γη πλέον υπάρχει εξελιγμένος πολιτισμός, εφόσον η ενεργοποίηση του προϋποθέτει ότι κάποιος έχει καταφέρει από τη γη να ταξιδέψει στη σελήνη. Οι ιστορία τελειώνει με τους ανθρώπους προβληματισμένους για το ποιος θα έρθει να τους βρει μετά από αυτό. Με την ταινία δεν έχει όμως καμία σχέση αφού ο μονόλιθος απ' όσο θυμάμαι εμφανίζεται απλά σαν ένας αόριστος συμβολισμός με τις μαϊμούδες γύρω από αυτόν και δεν σχετίζεται με κάποια υπόθεση.

[AlienWay]

Οτιδήποτε βάλεις φόντο σε ψυχεδελική τρανς θα σου φανεί μεγαλειώδες, ειδικά αν τα έχεις πιεί ή έχεις κουμπώσει τίποτα.

Μπα, μια μπύρα έπινα. Συνειδητοποίησα ότι η ταινία, δεν είχε σκοπό να παρουσιάσει μια ιστορία με αρχή, μέση, τέλος, (όποιος επιθυμεί μπορεί να διαβάσει το βιβλίο του Κλαρκ για να κατανοήσει καλύτερα την ιστορία). Δεν ήταν το κυρίως ζητούμενο αυτό.

Η ιστορία αν θυμάμαι καλά ήταν ο φύλακας. Οι άνθρωποι βρίσκουν έναν μονόλιθο στη σελήνη και εκ των υστέρων καταλαβαίνουν ότι αυτό το κατασκεύασμα έχει αφεθεί στη σελήνη ως πομπος για να ενημερωσει τους εξωγήινους που το άφησαν ότι στη γη πλέον υπάρχει εξελιγμένος πολιτισμός, εφόσον η ενεργοποίηση του προϋποθέτει ότι κάποιος έχει καταφέρει από τη γη να ταξιδέψει στη σελήνη. Οι ιστορία τελειώνει με τους ανθρώπους προβληματισμένους για το ποιος θα έρθει να τους βρει μετά από αυτό. Με την ταινία δεν έχει όμως καμία σχέση αφού ο μονόλιθος απ' όσο θυμάμαι εμφανίζεται απλά σαν ένας αόριστος συμβολισμός με τις μαϊμούδες γύρω από αυτόν και δεν σχετίζεται με κάποια υπόθεση.

Ετσι είναι όπως το παρουσίασε ο Κιούμπρικ. Κανονικά στα βιβλία του Αρθουρ Κλαρκ οι μονόλιθοι έχουν τεράστια σημασία στην υπόθεση, ως ένα μυστήριο που αιωρείται και μάλιστα στην οδύσσεια 3001, μας δίνει και την εξήγηση.

Spoiler

Τους έχουν τοποθετήσει εξωγήινοι ώστε να παρακολουθούν την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, για να δούνε αν οι γήινοι είναι "έτοιμοι" για επαφή μαζί τους. Στο τέλος βέβαια αποφαίνονται ότι η ανθρωπότητα δεν είναι έτοιμη για μια τέτοια επαφή

[hellegennes]

Το 2001 μου είχε φανεί αργό και βαρετό όταν το είδα σε νεαρή ηλικία και για να είμαι ειλικρινής, δεν το παρακολούθησα.

Προτίμησα το μυθιστόρημα του Αρθουρ Κλαρκ στο οποίο βασίστηκε, παρά την ταινία.

Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν πήγε το μυαλό μου ότι είναι αντικειμενικά κακό γιατί δεν άρεσε σε μένα.

Γι' αυτό και αρκετά χρόνια αργότερα, συνειδητοποίησα πραγματικά το μεγαλείο της ταινίας. Ηταν σε ένα τρανσόπαρτο με ψυχεδελική τρανς μουσική, όπου προβάλλονταν η ταινία με αυτή την υπόκρουση. Η εμπειρία που βίωσα με αυτό τον τρόπο, ήταν ανεπανάληπτη. Τότε κατάλαβα πραγματικά το μεγαλείο του Κιούμπρικ.

Οτιδήποτε βάλεις φόντο σε ψυχεδελική τρανς θα σου φανεί μεγαλειώδες, ειδικά αν τα έχεις πιεί ή έχεις κουμπώσει τίποτα.

Μπα, μια μπύρα έπινα. Συνειδητοποίησα ότι η ταινία, δεν είχε σκοπό να παρουσιάσει μια ιστορία με αρχή, μέση, τέλος, (όποιος επιθυμεί μπορεί να διαβάσει το βιβλίο του Κλαρκ για να κατανοήσει καλύτερα την ιστορία). Δεν ήταν το κυρίως ζητούμενο αυτό.

Μπράβο, τότε δεν είναι ταινία, είναι βίντεο κλιπ. Πολύ μεγάλο, αργό και βαρετό βίντεο κλιπ.