Ακόμα εδώ είσαι κακομοίρη; Αφού έγινες ρεζίλι, ψάχνεις για απαντήσεις με βάση όσα είδες στην μία μόλις σελίδα που ανέβασα.
ΤΙΠΟΤΑ δεν έχει απαντηθεί. Οι μαλακίες που αραδιάζουν αυτοί είναι για τύπους σαν εσένα που δεν γνωρίζουν επιστημονικά θέματα και δεν ανοίγουν βιβλίο. Πρόκειται για προπαγανδιστικές απολογητικές σελίδες.
Πρώτον να σημειώσω ότι ο Behe στον οποίο αναφέρεται ο απολογητής
έχει απαντήσει εκτενώς στις κριτικές. Αλλά ας δούμε και εδώ τι βλακείες γράφουν. Διαβάζουμε:
https://www.talkorigins.org/faqs/comdesc/ICsilly.html
According to Behe, a system is irreducibly complex if its function is lost when a part is removed. Behe believes that irreducibly complex systems cannot evolve by direct, gradual evolutionary mechanisms.
Το επιχείρημα είναι ότι μια μηχανή απαιτεί έναν ελάχιστο αριθμό εξαρτημάτων για να λειτουργήσει. Ένα αυτοκίνητο πχ χρειάζεται κινητήρα, τιμόνι, τροχούς. Αν λείπει κάτι από αυτά δεν δουλεύει. Και υπ' όψιν ότι ο κινητήρας από μόνος του είναι ξεχωριστή μηχανή. Το ίδιο συμβαίνει με τους οργανισμούς οι οποίοι είναι απείρως πολυπλοκότεροι από τις μηχανές.
However, standard genetic processes easily produce these structures.
Αυτά φυσικά στην φαντασία του τσαρλατάνου απολογητή. Μην περιμένετε αποδείξεις.
Only two basic steps are needed to gradually evolve an irreducibly complex system from a functioning precursor:
1. Add a part.
2. Make it necessary.
Φυσικά στον πραγματικό κόσμο όπου ισχύουν οι φυσικοί νόμοι τίποτα δεν είναι τόσο απλό. Το κομμάτι που προσθέτουμε δεν θα πέσει από τον ουρανό. Πρέπει να το φτιάξουμε εμείς. Και μετά πρέπει να τοποθετηθεί με συγκεκριμένο τρόπο σε συγκεκριμένη θέση. Τίποτα τέτοιο δεν γίνεται στην φύση.
Για να πείσει τα γίδια ο τσαρλατάνος επικαλείται το παράδειγμα μιας γέφυρας η οποία... δεν είναι καν μηχανή.
A clear example of the Mullerian two-step is given by a stone bridge. Consider a crude "precursor bridge" made of three stones.
Πρώτον παρατηρούμε ότι η γέφυρα δεν είναι καθόλου ακατέργαστη (crude) όπως ψευδώς λέει ο αγύρτης. Αποτελείται από τρεις
ΟΜΟΙΕΣ ΤΕΤΡΑΓΩΝΕΣ πέτρες οι οποίες εφαρμόζουν απολύτως μεταξύ τους. Ακόμα και αυτή η απλούστατη κατασκευή είναι αδύνατον να γίνει κατά τύχη.
Step #1, add a part: the top-stone.
Δεύτερη κομπίνα. Προσθέτουμε μια πέτρα (πού την βρήκαμε;) η οποία
έχει συγκεκριμένο σχήμα και μήκος ώστε να ταιριάζει ακριβώς με τις άλλες.
Step #2, make it necessary: remove the middle stone. As promised, we now have an irreducibly complex stone bridge. None of the three stones can be removed without destroying the bridge's function.
Και τώρα έχουμε μια "πολύπλοκη" γέφυρα!
Δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε κάποια πέτρα χωρίς να χαλάσουμε την κατασκευή. Μόνο που... αυτό ίσχυε και για την πρώτη γέφυρα!!! Ο τσαρλατάνος ξεκίνησε με μια έτοιμη απολύτως λειτουργική γέφυρα και την άλλαξε σε μια άλλη λίγο διαφορετική για να μας δείξει πώς προκύπτουν σταδιακά εκ του μηδενός πολύπλοκες... μηχανές.
Ναι, ναι. Σε
τόσο ηλίθιους απευθύνονται οι δαρβινιστές.
