Ποιος ήταν ο Ντε Γκωλλ.

[Frappezitis]

Πριν από μερικά χρόνια σε πανεπιστημιακές εξετάσεις στο μάθημα της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας τόλμησα να θέσω το ερώτημα για ποιος ήταν ο Ντε Γκωλλ.
Από τα 250 γραπτά περίπου που πήρα, διαπίστωσα ότι τα πενήντα από αυτά είχαν μια εξαιρετικά περίεργη ιδέα: ο Ντε Γκωλλ, έγραφαν, ήταν κλειδαράς!!!!!!
Θεώρησα το συμβάν αξιοπερίεργο και αποφάσισα να ερευνήσω την πηγή ετούτης της παράξενης μαζικής εκτροπής.
Οι υποψίες μου στράφηκαν προς τις «σημειώσεις» του μαθήματος που μοίραζαν συγκεκριμένες πολιτικές παρατάξεις – της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ εκείνο τον καιρό.
Πραγματικά δεν άργησα να ανακαλύψω την πηγή του κακού. Επρόκειτο για τις σημειώσεις που μοίραζε η ΔΑΠ (ποιος θα το περίμενε!).
Στην ύλη του μαθήματος περιλαμβανόταν μια διαπίστωση. Ότι μετά τον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ιστορικά πρόσωπα μπορούσαν να προέλθουν από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Υπήρχαν μάλιστα δύο παραδείγματα: Ο Άντον Ντρέξτλερ, ιδρυτής του Ναζιστικού Κόμματος της Γερμανίας το 1919, που ήταν εργάτης μεταλλουργίας και κλειδαράς και ο Γιόζεφ Μπρόζ (Τίτο) που αναδείχθηκε σε ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβίας και ηγέτης του απελευθερωτικού αγώνα και της χώρας του μεταπολεμικά και που ήταν εργάτης μετάλλου και κλειδαράς.
Στις σημειώσεις που επιμελήθηκε η ΔΑΠ -σε γνωστό-άγνωστο φροντιστήριο- ο/η συντάκτης αναβάθμισε τα παραπάνω παραδείγματα σε γενικό κανόνα. Έτσι λοιπόν νουθέτησε τους/τις νεαρούς/ες αμαθείς της ΔΑΠ να απαντούν σε κάθε ερώτηση που αναφέρεται σε μεγάλους άνδρες του εικοστού αιώνα ότι στα νιάτα τους υπήρξαν κλειδαράδες!!!!
Το φροντιστήριο έκανε τη δουλειά του και η ΔΑΠ πήρε τις ψήφους των «ευεργετηθέντων» φοιτητών/τριών. Φυσικά οι τελευταίοι/ες χρειάστηκε να επαναλάβουν τις εξετάσεις αλλά αυτό δεν ήταν πολιτικά σημαίνον.
Το πολιτικά σημαίνον είναι ότι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες που κινούνταν στον κύκλο της ΔΑΠ ήταν συνήθως τέκνα πολιτευτών της Νέας Δημοκρατίας που διδάσκονταν πολιτικές επιστήμες για να διαδεχθούν τους γονείς τους στην διακυβέρνηση (τρομάρα μας) του τόπου.
Καθώς δε η θέση ήταν έτοιμη και ο κόπος για την απόκτησή της ελάχιστος, τα νεαρά αυτά άτομα θεωρούσαν την απόκτηση του πτυχίου τυπική διαδικασία για την οποία δεν άξιζε να ασχοληθεί κανείς. Η παράταξη θα φρόντιζε και για τις σημειώσεις και τα σκονάκια.

Όθεν ο εικοστός αιώνας δεν ήταν παρά η εποχή των κλειδαράδων…..

(Απολαυστικός Γιώργος Μαργαρίτης )

[neon imposter]

Νομίζω ότι ο Μουσολίνι ήταν σιδηρουργός - ή ο πατέρας του ήταν σιδηρουργός.

Αλλά, πέρα από αυτό, είναι χαρακτηριστικά τα επίθετα βαρέων μετάλλων που συνοδεύουν πολιτικές κ στρατιωτικές φιγούρες ανά τους αιώνες.

(Είναι κρίμα που ο Κατής, που παρουσίαζε το Μέταλ Μάνια, δεν ασχολήθηκε ποτέ με την πολιτική)

Στάλιν κάτι με σίδηρο δεν είναι;

Σμιτ σημαίνει σιδηρουργός ή κάτι τέτοιο, είναι σαν τον αγγλικό Smith. Αλλά και το ρωσικό Κουζνέτσωφ σιδηρουργός είναι αν θυμάμαι καλά.

Δλδ, οκ πίσω από την απύθμενη αδιαφορία, βλέπεις ότι υπάρχει ένα μοτίβο - τους ενδιαφέρει άλλωστε όχι η κλειδαριά per se και το πώς θα την παραβιάσουν αλλά να κοιτάζουν μέσα από αυτή.

Από τα αγαπημένα διαμάντια είναι πάντως εκείνο το Η Σαρπηδόνα του Σαμαρά - έκτακτο

[πατησιωτης]

Στάλιν κάτι με σίδηρο δεν είναι;

Aτσάλι.Η χαλυβουργία ήταν πραγματικά έμμονη ιδέα στον 20ο αιώνα.Πολλοί νόμιζαν ότι όποια χώρα έχει πολλές χαλυβουργίες αυτομάτως γίνεται πλούσια.

[neon imposter]

Στάλιν κάτι με σίδηρο δεν είναι;

Aτσάλι.Η χαλυβουργία ήταν πραγματικά έμμονη ιδέα στον 20ο αιώνα.Πολλοί νόμιζαν ότι όποια χώρα έχει πολλές χαλυβουργίες αυτομάτως γίνεται πλούσια.

Χαλυβουργία 20ο, σιδηρόδρομοι τον 19ο

Heavy metal