Chainis έγραψε: 15 Οκτ 2018, 17:27
1943-44 - Ελεύθερη Ελλάδα / Απελευθερωμένες περιοχές
Στην αριστερή φιλολογία έχει εξέχουσα θέση η δημιουργία ελεύθερων περιοχών από τον ΕΛΑΣ και η εκδίωξη του κατακτητή από αυτές.
Μ'έχρι και κυβέρνηση του βουνού είχαμε οι τυχεράκηδες!
Να δούμε λίγο από που εκδιώχθηκε ο κατακτητής και πόσο ελεύθερες ήταν αυτές οι περιοχές.
Ορίζουμε μια πρώην κατεχόμενη περιοχή σαν απελευθερωμένη όταν κάποιες δυνάμεις εκδιώκουν τον κατακτητή και μπορούν να υπερασπιστούν αυτή την περιοχή ώστε αν γυρίσει ο κατακτητής να μην μπορέσει να την ξανακαταλάβει.
Υπάρχει και η άλλη περίπτωση που μια περιοχή απελευθερώνεται γιατί την εγκαταλείπει ο κατακτητής.
Σε όλη την Ελλάδα δεν υπήρξε κανένα απολύτως τμήμα της μικρό ή μεγάλο που να απελευθερώθηκε από τον ΕΛΑΣ (ή από οποιαδήποτε αντιστασιακή οργάνωση) και που να μην μπορούσε να το επισκεφτεί ο Γερμανικός στρατός όποτε ήθελε, να μείνει όσο θέλει και να κάνει ότι θέλει.
Σε ελάχιστες περιπτώσεις με μάχες ο ΕΛΑΣ απέτρεψε κάποιες τέτοιες "επισκέψεις" εντελώς προσωρινά όμως, μέχρι να ξανάρθουν με περισσότερες δυνάμεις.
Όλη η Ελλάδα πλην κάποιων νήσων απελευθερώθηκε όταν αποφάσισαν οι Γερμανοί να φύγουν.
Αυτό που οι κομουνιστές λένε απελευθερωμένες περιοχές είναι ορεινές κυρίως περιοχές που η παρουσία των Γερμανών δεν ήταν μόνιμη και όσο οι Γερμανοί δεν ήταν εκεί η εξουσία των περιοχών αυτών είχε περάσει στο ΕΑΜ και τις άλλες οργανώσεις του ΚΚΕ, ΕΛΑΣ, ΟΠΛΑ, ΕΤΑ, όταν οι Γερμανοί ήταν εκεί αυτή η εξουσία εξαφανιζόταν.
Αξίζει να δούμε πως ήταν η ζωή σε τέτοιες περιοχές, θα το κάνω με πραγματικό παράδειγμα ενός ορεινού χωριού της Αργολίδας του Αραχναίου, σχετικά μεγάλο χωριό τότε πλησίαζε τους 2.000 κατοίκους (πρώην Χέλι).
Στο Αραχναίο οι Γερμανοί εμφανίστηκαν το καλοκαίρι του 41 που επισκέφτηκε το χωριό μια μικρή ομάδα επιπέδου διμοιρίας που έμεινε για λίγο στο χωριό και επέστρεψε στο Ναύπλιο χωρίς να πειράξουν κανένα, όταν έψαχναν ακόμα για κριμένους Άγγλους.
Έκτοτε και μέχρι τον Μάιο του 44 δεν ξαναεμφανίστηκαν εκεί.
Το 43 φτιάχτηκε οργάνωση του ΕΑΜ στο χωριό και το φθινόπωρο του 43 μια ομάδα του ΕΛΑΣ πήγε και εγκαταστάθηκε μόνιμα εκεί.
Με την συνδρομή του ΕΛΑΣ το τοπικό ΕΑΜ του χωριού έστησε λαϊκό δικαστήριο (κάτι σαν πρωτοδικείο πλημμελημάτων για τις ανάγκες του χωριού) και ΕΤΑ για τον εφοδιασμό των γύρω τμημάτων του ΕΛΑΣ.
Μπορούμε με βάση την αριστερή σκέψη να πούμε λοιπόν ότι το Αραχναίο απελευθερώθηκε από τον ΕΛΑΣ το φθινόπωρο του 43.
Λίγους μήνες μετά άρχισαν τα πρώτα προβλήματα.
Οι ΕΑΜικοί του χωριού χρησιμοποιούσαν το λαϊκό δικαστήριο κατά τα συμφέροντα τους με αποτέλεσμα έντονη δυσαρέσκεια του χωριού καθότι οι ποινές εκτός από άδικες συνήθως ήταν ξυλοδαρμοί σε δημόσια θέα και πιο σπάνια κράτηση-φυλάκιση, τέτοιες που εξευτέλιζαν τους χωρικούς.
Αργότερα η δυσαρέσκια μεγάλωσε κι άλλο όταν άρχισαν να αναλογίζονται τι τους κόστιζαν σε τρόφιμα οι μόνιμα εγκατεστημένοι και ακούνητοι εκεί ΕΛΑΣίτες.
Μέχρι την άνοιξη του 44 είχαν σφαχτεί και μια 10ριά κάτοικοι του χωριού με διάφορες κατηγορίες (οι κύριοι λόγοι ήταν ότι ανήκαν πριν σε άλλες οργανώσεις ή αρνήθηκαν να προσφέρουν υπηρεσίες στο ΕΑΜ) και προφανώς είχαν λεηλατηθεί οι περιουσίες τους και πλέον την πλειοψηφία του χωριού την χώριζε και αίμα από το ΕΑΜ.
Ο ΕΛΑΣ του χωριού έπρεπε να φυλάει δυο σκοπιές σε δύο δρόμους που οδηγούσαν στο Ναύπλιο μήπως έρθουν Γερμανοί αλλά επειδή βαριόντουσαν έστελναν κάθε μέρα χωριάτες να κάνουν την Σκοπιά τους προφανώς εκτός ΕΑΜιτών.
Κάποια μέρα ο ένας σκοπός μάλλον σε συνεννόηση με άλλους από τους δυσαρεστημένους έρχεται στο χωριό τρέχοντας και φωνάζοντας Γερμανοί, έρχονται Γερμανοί" κι όλο το χωριό έκατσε και χάζευε τους ΕΛΑΣίτες να τρέχουν πανικόβλητοι και να εξαφανίζονται.
Έγινε η πλάκα πολλοί νέοι του χωριού άρχισαν να αγριεύουν με τους χαραμοφάηδες αλλά την άλλη μέρα γύρισαν οι ΕΛΑΣίτες, σάπισαν στο ξύλο τον σκοπό και θα τον έσφαζαν αν οι χωριάτες δεν τους απειλούσαν ότι αν τον σκοτώσουν δεν θα φυλάξει κανένας ξανά σκοπιά κι αν φυλάξει δεν θα τους ειδοποιήσει αν έρθουν πράγματι οι Γερμανοί.
Έρχεται ο Μάιος του 44 και η πρώτη μεγάλη εκκαθαριστική των Γερμανών στην Αργολιδοκορινθία.
Προφανώς οι ΕΛΑΣίτες του Αραχναίου μαζί με όσους ήταν σε άλλα χωριά εξαφανίστηκαν, κατέβηκαν στο Τολό και με καΐκια πέρασαν στον Πάρνωνα.
Οι Γερμανοί εκτέλεσαν καμιά 20αριά ανθρώπους στο χωριό που η πλειοψηφία τους δεν ήταν στο ΕΑΜ.
Τότε η κατάσταση ξέφυγε από τους κατοίκους του χωριού, όταν έφυγαν οι Γερμανοί έστειλαν μήνυμα στην τοπική έδρα του ΕΑΜ στις Λίμνες να μην ξαναπατήσει ο ΕΛΑΣ στο χωριό γιατί θα τους κυνηγήσουν με τις πέτρες.
Παράλληλα ζήτησαν από το τάγμα ασφαλείας Ναυπλίου να τους δώσει όπλα και τους έδωσε 50 τουφέκια.
Παράλληλα τις επόμενες μέρες σκότωσαν τον επικεφαλής του ΕΑΜ που πήγε να τους "συνετίσει" όταν άρχισε να τους απειλεί.
Σε λίγο καιρό επιστρέφει ο ΕΛΑΣ ενισχυμένος, περίπου 300 άνδρες με κλιμάκιο της ΟΠΛΑ μαζί και ζώνει την νύχτα το χωριό.
Οι σκοπιές ειδοποίησαν και οι ένοπλοι του χωριό έκαναν επίθεση πέρασαν τον κλοιό και κατέφυγαν στο ΤΑ στο Ναύπλιο.
Ο ΕΛΑΣ μπήκε στο χωριό και μαζί με την ΟΠΛΑ βασάνισε, σκότωσε καμιά 20αριά επί τόπου και πήρε ακόμα 68 άτομα που μετά δυο μέρες τους έσφαξαν στην Αγνάντα και τους έριξαν σ' ένα ξεροπήγαδο.
Η ιστορία του Αραχναίου μας δίνει μια εικόνα της ζωής στις απελευθερωμένες από τον ηρωικό ΕΛΑΣ περιοχές και πως εννοούν οι ΚΚΕδες την ελευθερία.
Δυστυχώς δεν είναι το μόνο χωριό που απόλαυσε σε τέτοιο βαθμό την ελευθερία του ΚΚΕ, ειδικά στην Πελοπόννησο κάθε χωριό τιμήθηκε δεόντως από την ΟΠΛΑ.
