Μερακλής. Αλλά δε γαμάει με τίποτα, ε; Κάποια στιγμή θα πρέπει να σου πω την ιστορία με τον φίλο μου τον Γιώργη τον γλυφομουνάκια.
!!! DEVELOPMENT MODE !!!
Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Δεν θυμάμαι σε ποιά φάση μου το είπε (σίγουρα είμασταν ξαπλωμένοι αγκαλιά, απλά δεν θυμάμαι αν λέγαμε κάτι) αλλά μου πετάει ένα «πάντως όταν πάμε διήμερο, δεν θέλω να φρικάρεις και νομίζεις ότι το κάνω επίτηδες και έχω άλλους σκοπούς. Όταν κοιμάμαι την νύχτα δεν φοράω τίποτα από πάνω».xioni έγραψε: 17 Ιαν 2023, 01:21 Μερακλής. Αλλά δε γαμάει με τίποτα, ε; Κάποια στιγμή θα πρέπει να σου πω την ιστορία με τον φίλο μου τον Γιώργη τον γλυφομουνάκια.
Και απλά του απάντησα «δεν θα φρίκαρα, σε ξέρω, είσαι αγγελάκι
Αν μοιάζει με την αίσθηση του "είμαι σπίτι" τότε να μείνεις. Όλοι έχουν ένα σπίτι, μωρό μου. Και αυτά τα σπίτια, αξίζουν πάντα τον κόπο ακόμη και αν κάποια στιγμή γκρεμιστούν.
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Καλημέρα. Σ'ευχαριστώ.Naida έγραψε: 16 Ιαν 2023, 23:53Έστω, και σκεπάσου ζεστά μετά. Στον θώρακα. Να δεις πως θα είσαι αύριο. Περαστικά σου!
Κάπως καλλίτερα σήμερα.
''Μου αρέσουν οι άνθρωποι που φορούν την ψυχή στο πρόσωπό τους'' Jim Morrison
- ksk
- Δημοσιεύσεις: 11897
- Εγγραφή: 15 Απρ 2018, 12:10
- Phorum.gr user: ksk
- Τοποθεσία: Στην ομορφοτερη χωρα του κοσμου, στην Ελλαδα μας
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Περαστικουλια
Παρατηρητής...
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Η απάντηση σε όλα είναι νιάου...
I didn't do it, but If I did, I was drunk.
Que Sera, Sera...
I didn't do it, but If I did, I was drunk.
Que Sera, Sera...
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Μερσί.
''Μου αρέσουν οι άνθρωποι που φορούν την ψυχή στο πρόσωπό τους'' Jim Morrison
- Gherschaagk
- Συντονίστρια
- Δημοσιεύσεις: 29767
- Εγγραφή: 04 Ιουν 2018, 05:51
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Περαστικά.Πασιφάη έγραψε: 16 Ιαν 2023, 22:57 Ψιλοχάλια. Έχω ένα κρύωμα που με ταλαιπωρεί κάτι μέρες. Εν τω μεταξύ όταν φυσάω τη μύτη μου, βγάζω αίμα. Πάει, θα πεθάνω, νέα κι όμορφη.![]()
Στες τρεις πήρα κι αράχνιασα, εις τες εννιά μυρίζω,
κι απʼ τες σαράντα κʼ ύστερα αρμούς αρμούς χωρίζω.
κι απʼ τες σαράντα κʼ ύστερα αρμούς αρμούς χωρίζω.
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Θενκς.Gherschaagk έγραψε: 17 Ιαν 2023, 21:35Περαστικά.Πασιφάη έγραψε: 16 Ιαν 2023, 22:57 Ψιλοχάλια. Έχω ένα κρύωμα που με ταλαιπωρεί κάτι μέρες. Εν τω μεταξύ όταν φυσάω τη μύτη μου, βγάζω αίμα. Πάει, θα πεθάνω, νέα κι όμορφη.![]()
''Μου αρέσουν οι άνθρωποι που φορούν την ψυχή στο πρόσωπό τους'' Jim Morrison
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Περιμένουμε τα νέα της ημέρας.Casp έγραψε: 17 Ιαν 2023, 01:31Δεν θυμάμαι σε ποιά φάση μου το είπε (σίγουρα είμασταν ξαπλωμένοι αγκαλιά, απλά δεν θυμάμαι αν λέγαμε κάτι) αλλά μου πετάει ένα «πάντως όταν πάμε διήμερο, δεν θέλω να φρικάρεις και νομίζεις ότι το κάνω επίτηδες και έχω άλλους σκοπούς. Όταν κοιμάμαι την νύχτα δεν φοράω τίποτα από πάνω».xioni έγραψε: 17 Ιαν 2023, 01:21 Μερακλής. Αλλά δε γαμάει με τίποτα, ε; Κάποια στιγμή θα πρέπει να σου πω την ιστορία με τον φίλο μου τον Γιώργη τον γλυφομουνάκια.
Και απλά του απάντησα «δεν θα φρίκαρα, σε ξέρω, είσαι αγγελάκι» και απλά με φίλησε
![]()
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Είμαι πιο χάλια από χθες.xioni έγραψε: 17 Ιαν 2023, 22:20Περιμένουμε τα νέα της ημέρας.Casp έγραψε: 17 Ιαν 2023, 01:31Δεν θυμάμαι σε ποιά φάση μου το είπε (σίγουρα είμασταν ξαπλωμένοι αγκαλιά, απλά δεν θυμάμαι αν λέγαμε κάτι) αλλά μου πετάει ένα «πάντως όταν πάμε διήμερο, δεν θέλω να φρικάρεις και νομίζεις ότι το κάνω επίτηδες και έχω άλλους σκοπούς. Όταν κοιμάμαι την νύχτα δεν φοράω τίποτα από πάνω».xioni έγραψε: 17 Ιαν 2023, 01:21 Μερακλής. Αλλά δε γαμάει με τίποτα, ε; Κάποια στιγμή θα πρέπει να σου πω την ιστορία με τον φίλο μου τον Γιώργη τον γλυφομουνάκια.
Και απλά του απάντησα «δεν θα φρίκαρα, σε ξέρω, είσαι αγγελάκι» και απλά με φίλησε
![]()
Και δεν έχω όρεξη ούτε για να γράψω, αν και θέλω, για να τα βγάλω από μέσα μου. I will try in a bit.
Αν μοιάζει με την αίσθηση του "είμαι σπίτι" τότε να μείνεις. Όλοι έχουν ένα σπίτι, μωρό μου. Και αυτά τα σπίτια, αξίζουν πάντα τον κόπο ακόμη και αν κάποια στιγμή γκρεμιστούν.
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Ότι πεις υπεροχότητα.
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Βάλε star να δεις μάστερσεφ.Casp έγραψε: 17 Ιαν 2023, 22:29Είμαι πιο χάλια από χθες.xioni έγραψε: 17 Ιαν 2023, 22:20Περιμένουμε τα νέα της ημέρας.Casp έγραψε: 17 Ιαν 2023, 01:31
Δεν θυμάμαι σε ποιά φάση μου το είπε (σίγουρα είμασταν ξαπλωμένοι αγκαλιά, απλά δεν θυμάμαι αν λέγαμε κάτι) αλλά μου πετάει ένα «πάντως όταν πάμε διήμερο, δεν θέλω να φρικάρεις και νομίζεις ότι το κάνω επίτηδες και έχω άλλους σκοπούς. Όταν κοιμάμαι την νύχτα δεν φοράω τίποτα από πάνω».
Και απλά του απάντησα «δεν θα φρίκαρα, σε ξέρω, είσαι αγγελάκι» και απλά με φίλησε
![]()
![]()
Και δεν έχω όρεξη ούτε για να γράψω, αν και θέλω, για να τα βγάλω από μέσα μου. I will try in a bit.
Occasio facit furem
Εγώ δεν είμαι χριστιανός, για να μην πω πως είμαι και άθεος!
Ο κόσμον ασοί γραμματισμέντς θα διαβαίν.
Εγώ δεν είμαι χριστιανός, για να μην πω πως είμαι και άθεος!
Ο κόσμον ασοί γραμματισμέντς θα διαβαίν.
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Σήμερα ξύπνησα μια χαρά, πήγα για τρέξιμο και μετά για καφέ με τον συνάδελφο, μετά στην γιαγιά μου, πέρασα και από το διαμέρισμα με την μάνα μου και βγήκα στο roof garden και τράβηξα κάτι τέλεια videos και φωτο τον σχηματισμό των πουλιών που έκαναν χορό, ίσα που μπήκα σπίτι για 20λεπτα για να φάω και μετά πήγα κομμώτρια για ανταύγειες. Και έκατσα εκεί 3.5 ώρες, δεν το υπολόγισα ότι θα θέλει τόσο και μετά μου τα ίσιωσε κιόλας χωρίς να της πω (ωραία είναι αλλά νομίζω μου πάνε μόνο αλογοουρά, και επειδή μου ζήτησε φωτο και η λατρεία, μου είπε πως είναι ωραία αλλά με προτιμάει με σγουρά και ότι το μαλλί μου είναι unique όπως είναι και ότι he loves the original me
). Τεσπα, με το που μπαίνω σπίτι χάλασε αυτόματα η διάθεση γιατί ο μπαμπάς μου μου ζήτησε να του φτιάξω κάτι, πήγα να το κάνω και μου έλειπε η πιο σημαντική πληροφορία (δεν την ζήτησε) που χωρίς αυτήν είμαι με δεμένα χέρια. Και απλά του το είπα, ούρλιαζε λες και δεν ήθελα να το κάνω και έσκισε και τον κωδικό στον τζάκι, ενώ μας έλειπε απλά το username.
μετά άρχισε να φωνάζει στην μάνα μου, μετά ήρθε στην κουζίνα ο αδερφός μου, ουρλιαχτά φωνές και όλα τα ωραία
Περίμενα λίγο να κοπάσει η μπόρα για να πω στην μάνα μου να φτιάξουμε ρυζόγαλο, που ήθελε από χθες. Και ήταν γύρω στις 6 το απόγευμα. Θα έβγαινα με μια φίλη συνάδελφο, αλλά είχε κανονίσει κάτι άλλο γιατί μου έστειλε 2 μηνύματα (ένα κανονικό και ένα messenger) και εγώ προφανώς επειδή το κινητό ήταν στην τσάντα και ήμουν κομμωτήριο, δεν τα είδα. Οπότε είχα σκοπό να χαλαρώσω (πώς χαλαρώνει κανείς εδώ μέσα, θα μου πεις; ) και να κοιμηθώ, επειδή ξύπνησα νωρίς. Η λατρεία μου είχε στείλει μήνυμα όπως είπα, για να του στείλω φώτο και ρωτούσε πώς είμαι. Επειδή με όλες αυτές τις φωνές έγινε η διάθεσή μου σκατά, ήθελα να του απαντήσω όταν θα ήμουν λίγο καλύτερα. Και γίνεται 7 η ώρα που έχει σχολάσει και μου στέλνει και κανονικό μήνυμα (όχι messenger) και με ξαναρωτάει πώς είμαι, και ότι ελπίζει να μην έχω κλειστεί πάλι στον εαυτό μου.
Του απάντησα εγώ λοιπόν στο messenger γύρω στις 19:20 (κυρίως για να μην ανησυχεί) ότι είδα το μήνυμα και ότι δεν θέλω να του λέω ψέματα, και ότι ήμουν καλά μέχρι την ώρα που γύρισα, λόγω των φωνών κτλ.. Και μου απάντησε πως επέστρεψε σπίτι, τα τυπικά ότι θα φάει, θα κάνει μπάνιο (με ενημερώνει γενικά για όλα
) και ότι θα πάει στον κολλητό του (στον κολλητό του πηγαίνει σχεδόν καθημερινά, όποτε δεν βλεπόμαστε εμείς, για κάρτες, video games και ταινίες, επειδή ούτε εκείνος θέλει να μένει σπίτι λόγω περιορισμού και επειδή και ο κολλητός του νιώθει μόνος του), αλλά μπορεί να περιμένει αν δεν νιώθω καλά, και αν θέλω να βρεθούμε. Και του απαντάω εγώ «Τι εννοείς μπορεί να περιμένει; Δεν θέλω να με παρηγορείς, ούτε να χαλάς το πρόγραμμά σου» και του είπα να βρεθούμε την Πέμπτη επειδή αύριο έχω κάτι κανονισμένο (γενέθλια) και ότι σκέφτομαι σοβαρά να πάω να μείνω στην γιαγιά μου μέχρι την Κυριακή που τελειώνει η άδεια γιατί δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα και ότι ξέρει πόσο προσπαθώ. Και ότι για να είμαι καλά, πρέπει να λείπω όλη μέρα από το σπίτι, ή να μπαίνω για λίγο. Και μου απαντάει πως μπορώ να το δοκιμάσω γιατί ίσως μου κάνει και μένα αλλά και της γιαγιάς μου καλό, και ότι μου είπε ξανά πως δεν είμαι μόνη μου, ότι είμαστε μαζί και ότι δεν είναι μαζί μου για τις καλές στιγμές μόνο. Και με ρώτησε, αν δεν ήταν καλά αυτός, τι θα έκανα εγώ; Και του απάντησα απλά ότι είναι αγγελάκι και ότι κι’ εγώ τα ίδια θα έκανα, ότι μου αρκεί που είναι δίπλα μου και ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα και ότι θα προσπαθήσω να χαλαρώσω και να ξεχαστώ.
Ε και μετά μου άρχισε τα σ’ αγαπώ και make sure you don’t lock me out και του λέω «είσαι ο μόνος άνθρωπος που έχω ανοιχτεί τόσο πολύ, so i will not» και μου είπε πως υπάρχει λόγος γι’ αυτό, και τα γνωστά πάλι ότι θα είναι πάντα εδώ, ότι είμαι προτεραιότητα για εκείνον είτε μου αρέσει είτε όχι, ότι είναι απόφαση δική του και ότι έχω φέρει την λάμψη και το χαμόγελο στη ζωή του την μέρα που με γνώρισε. Και μου στέλνει ανά φάσεις καρδούλες και μηνύματα ότι με λατρεύει, ότι θέλει να με φιλήσει κτλ.
Και εγώ τώρα που λέτε, έτσι όπως είμαι, είμαι στην φάση που σκέφτομαι απλά WHAT THE FUCK? Να συγκινηθώ; Να με πιάσει η καφρίλα μου και να αρχίσω να κοροϊδεύω τα μέλια και τις μαλακίες που αν τα έβλεπα γραμμένα από άλλους μπορεί να γελούσα; Από την άλλη, όχι, δεν θα γελούσα, θα κρατούσα μια πισινή και θα έλεγα «how cuute», απλά στην φάση που είμαι δεν το βρίσκω cute. Επειδή στην φάση που είμαι δεν μπορεί να κάνει κάτι. Ησυχία θέλω, τον χώρο μου θέλω. Δεν μπορεί να μου τον δώσει. Και την ησυχία δεν την βρίσκω αν ΞΕΡΩ πως κάποιο άλλο άτομο, που δεν μπορώ να του κρυφτώ (επειδή στους υπόλοιπους μπορώ να πω ψέματα για την διάθεσή μου και να μην την δείξω), ανησυχεί για μένα και νοιάζεται. Δεν είναι ότι δεν θέλω να νοιάζεται. Θέλω. Αυτό που δεν αντέχω είναι κάποιος άλλος να επηρεάζεται αρνητικά εξαιτίας μου. Και είναι απόλυτο λογικό να επηρεάζεται. Και εγώ το ίδιο θα ένιωθα στη θέση του. Αλλά έμαθα τόσα χρόνια να τα ζω όλα μόνη μου και τώρα όλο αυτό μου φαίνεται κάπως δύσκολα διαχειρίσιμο, μέχρι να συνηθίσω στην ιδέα πως πρέπει να μοιράζομαι εκτός από τις καλές μου μέρες, και τις γκρίζες, αλλά και τις μαύρες… και δεν είμαι καθόλου ο άνθρωπος που γουστάρει να βάφει με μαύρο χρώμα τις ζωές των άλλων. Θέλω να είμαι πάντα ο άνθρωπος που ακόμη κι’ αν το μοναδικό χρώμα της ημέρας του ήταν το μαύρο, να μπορεί να βάφει μόνο με άσπρες και χρωματιστές μπογιές τις ζωές των άλλων. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ κάτι που μου είπε κάποιος. «Δίνεις χρώμα σε μια ασπρόμαυρη ζωγραφιά». Ίσως γι’ αυτό δεν το συγχωρώ ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό το να μην είμαι καλά. Επειδή ήμουν για καιρό το μαύρο χρώμα και ξέρω πως είναι να είσαι στον πάτο, ξέρω πως είναι να επηρεάζονται αρνητικά οι άνθρωποι που αγαπάς, ξέρω πως είναι να προσπαθείς με το ίδιο σου το μυαλό και σώμα και σε μια στιγμή να γκρεμίζονται όλες οι προσπάθειες… γι’ αυτό επίσης προσπαθώ να με συγχωρήσω και να σκεφτώ λογικά, να μου δώσω λίγο χρόνο και να συνειδητοποιήσω ότι είναι απλά μια φάση και ότι θα με βοηθήσω πάλι να ανέβω, και ότι ποτέ στην ζωή μου δεν τα παράτησα και ότι πρέπει να με συγχωρώ και να με εκτιμώ, και ότι μόνο με αυτό τον τρόπο σκέψης θα μπορώ να συνεχίζω να ζωγραφίζω με ζωηρά χρώματα και τις ζωές των άλλων.
Περίμενα λίγο να κοπάσει η μπόρα για να πω στην μάνα μου να φτιάξουμε ρυζόγαλο, που ήθελε από χθες. Και ήταν γύρω στις 6 το απόγευμα. Θα έβγαινα με μια φίλη συνάδελφο, αλλά είχε κανονίσει κάτι άλλο γιατί μου έστειλε 2 μηνύματα (ένα κανονικό και ένα messenger) και εγώ προφανώς επειδή το κινητό ήταν στην τσάντα και ήμουν κομμωτήριο, δεν τα είδα. Οπότε είχα σκοπό να χαλαρώσω (πώς χαλαρώνει κανείς εδώ μέσα, θα μου πεις; ) και να κοιμηθώ, επειδή ξύπνησα νωρίς. Η λατρεία μου είχε στείλει μήνυμα όπως είπα, για να του στείλω φώτο και ρωτούσε πώς είμαι. Επειδή με όλες αυτές τις φωνές έγινε η διάθεσή μου σκατά, ήθελα να του απαντήσω όταν θα ήμουν λίγο καλύτερα. Και γίνεται 7 η ώρα που έχει σχολάσει και μου στέλνει και κανονικό μήνυμα (όχι messenger) και με ξαναρωτάει πώς είμαι, και ότι ελπίζει να μην έχω κλειστεί πάλι στον εαυτό μου.
Του απάντησα εγώ λοιπόν στο messenger γύρω στις 19:20 (κυρίως για να μην ανησυχεί) ότι είδα το μήνυμα και ότι δεν θέλω να του λέω ψέματα, και ότι ήμουν καλά μέχρι την ώρα που γύρισα, λόγω των φωνών κτλ.. Και μου απάντησε πως επέστρεψε σπίτι, τα τυπικά ότι θα φάει, θα κάνει μπάνιο (με ενημερώνει γενικά για όλα
Ε και μετά μου άρχισε τα σ’ αγαπώ και make sure you don’t lock me out και του λέω «είσαι ο μόνος άνθρωπος που έχω ανοιχτεί τόσο πολύ, so i will not» και μου είπε πως υπάρχει λόγος γι’ αυτό, και τα γνωστά πάλι ότι θα είναι πάντα εδώ, ότι είμαι προτεραιότητα για εκείνον είτε μου αρέσει είτε όχι, ότι είναι απόφαση δική του και ότι έχω φέρει την λάμψη και το χαμόγελο στη ζωή του την μέρα που με γνώρισε. Και μου στέλνει ανά φάσεις καρδούλες και μηνύματα ότι με λατρεύει, ότι θέλει να με φιλήσει κτλ.
Και εγώ τώρα που λέτε, έτσι όπως είμαι, είμαι στην φάση που σκέφτομαι απλά WHAT THE FUCK? Να συγκινηθώ; Να με πιάσει η καφρίλα μου και να αρχίσω να κοροϊδεύω τα μέλια και τις μαλακίες που αν τα έβλεπα γραμμένα από άλλους μπορεί να γελούσα; Από την άλλη, όχι, δεν θα γελούσα, θα κρατούσα μια πισινή και θα έλεγα «how cuute», απλά στην φάση που είμαι δεν το βρίσκω cute. Επειδή στην φάση που είμαι δεν μπορεί να κάνει κάτι. Ησυχία θέλω, τον χώρο μου θέλω. Δεν μπορεί να μου τον δώσει. Και την ησυχία δεν την βρίσκω αν ΞΕΡΩ πως κάποιο άλλο άτομο, που δεν μπορώ να του κρυφτώ (επειδή στους υπόλοιπους μπορώ να πω ψέματα για την διάθεσή μου και να μην την δείξω), ανησυχεί για μένα και νοιάζεται. Δεν είναι ότι δεν θέλω να νοιάζεται. Θέλω. Αυτό που δεν αντέχω είναι κάποιος άλλος να επηρεάζεται αρνητικά εξαιτίας μου. Και είναι απόλυτο λογικό να επηρεάζεται. Και εγώ το ίδιο θα ένιωθα στη θέση του. Αλλά έμαθα τόσα χρόνια να τα ζω όλα μόνη μου και τώρα όλο αυτό μου φαίνεται κάπως δύσκολα διαχειρίσιμο, μέχρι να συνηθίσω στην ιδέα πως πρέπει να μοιράζομαι εκτός από τις καλές μου μέρες, και τις γκρίζες, αλλά και τις μαύρες… και δεν είμαι καθόλου ο άνθρωπος που γουστάρει να βάφει με μαύρο χρώμα τις ζωές των άλλων. Θέλω να είμαι πάντα ο άνθρωπος που ακόμη κι’ αν το μοναδικό χρώμα της ημέρας του ήταν το μαύρο, να μπορεί να βάφει μόνο με άσπρες και χρωματιστές μπογιές τις ζωές των άλλων. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ κάτι που μου είπε κάποιος. «Δίνεις χρώμα σε μια ασπρόμαυρη ζωγραφιά». Ίσως γι’ αυτό δεν το συγχωρώ ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό το να μην είμαι καλά. Επειδή ήμουν για καιρό το μαύρο χρώμα και ξέρω πως είναι να είσαι στον πάτο, ξέρω πως είναι να επηρεάζονται αρνητικά οι άνθρωποι που αγαπάς, ξέρω πως είναι να προσπαθείς με το ίδιο σου το μυαλό και σώμα και σε μια στιγμή να γκρεμίζονται όλες οι προσπάθειες… γι’ αυτό επίσης προσπαθώ να με συγχωρήσω και να σκεφτώ λογικά, να μου δώσω λίγο χρόνο και να συνειδητοποιήσω ότι είναι απλά μια φάση και ότι θα με βοηθήσω πάλι να ανέβω, και ότι ποτέ στην ζωή μου δεν τα παράτησα και ότι πρέπει να με συγχωρώ και να με εκτιμώ, και ότι μόνο με αυτό τον τρόπο σκέψης θα μπορώ να συνεχίζω να ζωγραφίζω με ζωηρά χρώματα και τις ζωές των άλλων.
Αν μοιάζει με την αίσθηση του "είμαι σπίτι" τότε να μείνεις. Όλοι έχουν ένα σπίτι, μωρό μου. Και αυτά τα σπίτια, αξίζουν πάντα τον κόπο ακόμη και αν κάποια στιγμή γκρεμιστούν.
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Πωωωω. Ξεράθηκα το μεσημέρι που ψιλοηρέμησε ο βήχας μου και είδα στον ύπνο μου τον Μπισμπίκαρο. Είχε χωρίσει με την άλλη την παλιο- Βανδή λέει και τον διπλάρωσα. Πάντως στο όνειρο δεν παραπονέθηκε το μανάρι.
Το έλεγα του Φώτακα και έφαγα μια εξαίρετη μουντζα. Με είπε και βλαμμένη. Πφφφ..
Το έλεγα του Φώτακα και έφαγα μια εξαίρετη μουντζα. Με είπε και βλαμμένη. Πφφφ..
''Μου αρέσουν οι άνθρωποι που φορούν την ψυχή στο πρόσωπό τους'' Jim Morrison
Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;
Gherschaagk έκανα την παραγγελία. Έχει να πέσει άπειρη εμετίλα. Συμφωνήσαμε να το κόψουμε μαζί το κωλοτσίγαρο. Έχω να το βάλω στο στόμα μου 1 ώρα. Δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Ίδωμεν.
''Μου αρέσουν οι άνθρωποι που φορούν την ψυχή στο πρόσωπό τους'' Jim Morrison