
Ο ΣΥΡΙΖΑ αγαπά τους κακομαθημένους και τους αφιερώνει σποτάκια
Μάνος Βουλαρίνος
https://www.athensvoice.gr/epikairotita ... -spotakia/
Στο δεύτερο σποτ ο ήρωας είναι ένας νέος που δεν θέλει απλώς να βρει μια δουλειά (αυτά είναι για τους μετανάστες), αλλά να βρει τη δουλειά των ονείρων του. Ο τίτλος του σποτ είναι «Να κάνεις τη δουλειά που ονειρεύεσαι; Ή να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι;» (γιατί για τους συντρόφους το ενδεχόμενο κάποιος να κάνει τη δουλειά που μπορεί είναι αποκρουστικό) κι εμείς ακούμε τα εξής:
«Πώς μπορείς να κάνεις τη δουλειά που πάντα ονειρευόσουν; Εύκολο. Πρώτον, ψάχνεις αγγελίες. Δεύτερον, φτιάχνεις ένα ωραίο βιογραφικό. Μετά πας σε interview και, αν είσαι ικανός και ταιριάζεις στη θέση, συγχαρητήρια, ξεκινάς... Ααα συγγνώμη, ξέχασα ότι δεν έχεις κάποιον γνωστό να σε βολέψει. Άδικο δεν είναι;».
Το σποτ και πάλι ολοκληρώνεται με υποσχέσεις και τη φωνή του Αλέκση.
Δηλαδή: πρέπει να είναι εύκολο να κάνεις τη δουλειά που πάντα ονειρευόσουν και, αν δεν την κάνεις, φταίει το ότι την κάνουν άνθρωποι που είχαν κάποιον γνωστό να τους βολέψει.
Όλοι όσοι κάνουν τη δουλειά που θέλουν είναι βύσματα και όποιος δεν κάνει τη δουλειά που θέλει, αδικημένος (για να μην αδικώ κι εγώ τους συντρόφους, να πω ότι πολύ συχνά αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο από το περιβάλλον μας και πιθανόν εδώ να οφείλεται η πεποίθηση ότι όποιος έχει μια καλή δουλειά δεν την αξίζει).
Και στα δύο σποτ ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνει να κολακέψει και να παρουσιάσει ως λύση την παθογένεια της χώρας: η άρνηση προσαρμογής στην πραγματικότητα, η αίσθηση ότι η κοινωνία μάς χρωστάει τα πάντα απλώς επειδή υπάρχουμε, η πεποίθηση ότι όποιος τα έχει καταφέρει καλύτερα από εμάς το έχει κάνει με πλάγια μέσα, η απαίτηση να πληρωνόμαστε καλά για να κάνουμε τη δουλειά των ονείρων μας και όχι αυτή που μπορούμε ή που χρειάζεται η κοινωνία... με λίγα λόγια όλη η αρρώστια της ελληνικής κοινωνίας μαζεμένη σε λιγότερο από δύο λεπτά.
Δεν ξέρω αν αυτά τα σποτάκια θα παρακινήσουν τους κακομαθημένους στους οποίους απευθύνονται να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ (βλέπετε, οι κακομαθημένοι είναι συνήθως και τεμπέληδες), αλλά ξέρω ότι είναι ακόμα δύο σταγόνες δηλητήριο από τις πολλές που ο Αλέκσης και η παρέα του έχουν ποτίσει την ελληνική κοινωνία. Και μπράβο τους.
