Πισπιρίγκου #2

[Cecily Anne]

Όχι αυτό που έγραψα ήταν ότι σε ασθενείς που δεν ακολουθούν σωστά τη θεραπεία και είναι και πολλοί, υπάρχει πλέον η λύση των ενέσεων που διαρκεί μήνες, η δραστική είναι βραδείας αποδέσμευσης, οπότε καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα. Και η απορία μου είναι γιατί δεν λειτουργεί αυτό για όλους τους ασθενείς με ιστορικό και δεν ακολουθούν με συνέπεια τη φαρμακευτική αγωγή. Γιατί αυτό διαβάζω συνέχεια σε τέτοιες περιπτώσεις. "Έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή και την έκοψε", έτσι στο χαλαρό.

Οπότε, γιατί δεν γίνεται υποχρεωτική μια μηνιαία αγωγή στα ιατρεία των κοινωνικών δομών ή σε προγραμματισμένες επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών;Γιατί αυτό να επαφίεται στην επιλογή του ασθενούς και την αντίστοιχη αδράνεια των οικείων του;

Οι ενεσεις αυτες δεν ειναι για ολες τις ασθενειες, συγκεκριμενα χρησιμοποιουνται για να αντιμετωπιζουν ψυχωσεις και παραισθησεις σε ατομα με σχοζοφρενεια. Δευτερευοντως χρησιμοποιουνται καποιες φορες και για σταθεροποιηση διπολικων. Δεν ειναι κατι δηλαδη που μπορει να εφαρμοστει σε ολες τις περιπτωσεις.

Πάλι, χωρίς να ξέρουμε, με υποθετικά σενάρια, θα ταίριαζε το προφίλ σε επεισόδια διπολικής διαταραχής, όπου η μανία εκφράζεται με υπερσεξουαλικότητα. (Αυτό που προσπαθούσε να πει ο Φόσι ευγενικά στις αρχικές σελίδες).

[ΓΑΛΗ]

Όχι αυτό που έγραψα ήταν ότι σε ασθενείς που δεν ακολουθούν σωστά τη θεραπεία και είναι και πολλοί, υπάρχει πλέον η λύση των ενέσεων που διαρκεί μήνες, η δραστική είναι βραδείας αποδέσμευσης, οπότε καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα. Και η απορία μου είναι γιατί δεν λειτουργεί αυτό για όλους τους ασθενείς με ιστορικό και δεν ακολουθούν με συνέπεια τη φαρμακευτική αγωγή. Γιατί αυτό διαβάζω συνέχεια σε τέτοιες περιπτώσεις. "Έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή και την έκοψε", έτσι στο χαλαρό.

Οπότε, γιατί δεν γίνεται υποχρεωτική μια μηνιαία αγωγή στα ιατρεία των κοινωνικών δομών ή σε προγραμματισμένες επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών;Γιατί αυτό να επαφίεται στην επιλογή του ασθενούς και την αντίστοιχη αδράνεια των οικείων του;

Οι ενεσεις αυτες δεν ειναι για ολες τις ασθενειες, συγκεκριμενα χρησιμοποιουνται για να αντιμετωπιζουν ψυχωσεις και παραισθησεις σε ατομα με σχοζοφρενεια. Δευτερευοντως χρησιμοποιουνται καποιες φορες και για σταθεροποιηση διπολικων. Δεν ειναι κατι δηλαδη που μπορει να εφαρμοστει σε ολες τις περιπτωσεις.

Ακριβώς γι' αυτό αναφέρομαι σε αυτές τις περιπτώσεις που μπορεί να εφαρμοστεί.

Όπου μπορεί να λειτουργήσει πρέπει να γίνει υποχρεωτικό. Στην τελική, οι τελευταίοι που θα παραδεχθούν ότι έχουν όντως πρόβλημα και ότι δεν φταίνε όλοι οι άλλοι γι' αυτά που τους συμβαίνουν ή νοιώθουν, είναι τα άτομα με ψυχική διαταραχή. Και θα επαναλάβω ότι δεν είναι ταξικό το ζήτημα.

Η μικρή που σκότωσε τη φίλη της πριν ένα μήνα περίπου ήταν παιδί γιατρών.

Και υπάρχουν και άλλα τέτοια παραδείγματα στη λίστα εγκλημάτων από άτομα που είχαν διαγνωσθεί.

[Cecily Anne]

Ρε συ, δεν με νοιάζει τι έκανε και τι δεν έκανε η μλκισμενη. Έριξε το παιδί της στο ποτάμι. Τι θες να γράψω; Κρίμα την καημένη μανούλα, δεν καταλάβαινε τι έκανε; Να πάει να γμθει είτε καταλάβαινε είτε όχι. Σιγά μην την λυπηθώ κιόλας που έχει ψυχολογικά. Κατέστρεψε τόσες ζωές στον διάβα της και με νοιάζει αν νιώθει ή όχι; Πειραματόζωο να την κάνουν αν δεν καταλαβαίνει. Κι όποιος την κάλυπτε, κι αυτός μαζί της. Αλλά στην τελική δική της ευθύνη ήταν να παίρνει τα γαμοφάρμακά της το ψυχάκι. Αϊ σιχτιρ με το γαμωακαταλόγιστο. Αν είναι να πάω κι εγώ να τεμαχίσω 5-6 και να πω, έχω ψυχολογικά, δεν καταλάβαινα.

Να ανοίξει τα πόδια της ήξερε. Να αφήσει το παιδί να ζήσει μαζί με τον πατέρα δεν ήξερε. Παλούκωμα.

Aυτό που σου εξηγώ δεν είναι ότι δεν έχει ευθύνες είναι ότι ό,τι και να της κάνεις, δε θα καταλάβει Χριστό.

Εναλλακτικά μπορεί να μπει σε ψυχιατρείο και να μην βγει ποτέ.

Edit
Τώρα το θυμήθηκα. Οι ψυχωτικοί γονείς επιτίθενται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα παιδιά τους του ίδιου φύλου. Από φυσική κακοποίηση (μέχρι φόνο), έως ψυχολογική κακοποίηση τόσο ύπουλη που δεν φαίνεται, αλλά καταστρέφει τη ζωή των παιδιών.
Ψυχωτικοί άνθρωποι που γίνονται γονείς, υποτροπιάζουν αν το παιδί έχει ίδιο φύλο με αυτούς.
Αυτό δεν το ήξεραν οι εγκέφαλοι που παρακολουθούσαν την φόνισσα;

Αυτό πρώτη φορά το ακούω, δε γνωρίζω. Μου φαίνεται φοβερή γενίκευση. Επίσης, δε γνωρίζουμε καν από τί έπασχε.

[Blackdog]

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα. Και η απορία μου είναι γιατί δεν λειτουργεί αυτό για όλους τους ασθενείς με ιστορικό και δεν ακολουθούν με συνέπεια τη φαρμακευτική αγωγή. Γιατί αυτό διαβάζω συνέχεια σε τέτοιες περιπτώσεις. "Έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή και την έκοψε", έτσι στο χαλαρό.

Οπότε, γιατί δεν γίνεται υποχρεωτική μια μηνιαία αγωγή στα ιατρεία των κοινωνικών δομών ή σε προγραμματισμένες επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών;Γιατί αυτό να επαφίεται στην επιλογή του ασθενούς και την αντίστοιχη αδράνεια των οικείων του;

Οι ενεσεις αυτες δεν ειναι για ολες τις ασθενειες, συγκεκριμενα χρησιμοποιουνται για να αντιμετωπιζουν ψυχωσεις και παραισθησεις σε ατομα με σχοζοφρενεια. Δευτερευοντως χρησιμοποιουνται καποιες φορες και για σταθεροποιηση διπολικων. Δεν ειναι κατι δηλαδη που μπορει να εφαρμοστει σε ολες τις περιπτωσεις.

Πάλι, χωρίς να ξέρουμε, με υποθετικά σενάρια, θα ταίριαζε το προφίλ σε επεισόδια διπολικής διαταραχής, όπου η μανία εκφράζεται με υπερσεξουαλικότητα. (Αυτό που προσπαθούσε να πει ο Φόσι ευγενικά στις αρχικές σελίδες).

Θα ταιριαζε σε χιλια πραγματα. Και σε αυτο.

[Blackdog]

Όπου μπορεί να λειτουργήσει πρέπει να γίνει υποχρεωτικό.

Σωστο, αλλα δυσκολο πρακτικα. Αν δεν θελει ο αλλος πως θα τον πεισεις;

Ειναι δυσκολο βημα να συρεις καποιον δικο σου στον εισαγγελεα και απο εκει ειτε να του αφαιρεσεις καθε δικαιωμα συναλλαγης, ειτε να τον κλεισεις σε ιδρυμα (αν δεν θελει αγωγη). Λιγοι το κανουν, οι περισσοτεροι τον κρατανε σπιτι με απροβλεπτες συνεπειες. Υπηρχε και ενα περιστατικο στα τελη 90ς θυμαμαι, που ο πατερας σκοτωσε τον σχιζοφρενη γιο του στον υπνο και η υπολοιπη οικογενεια πηγε μαρτυρας υπερασπισης στο δικαστηριο.

[EKPLIKTIKOS]

Πρακτικά να το δεις, ένας σκασμός ανισόρροποι αδιάγνωστοι κάνουν φόνους κάθε χρόνο, οι πιθανότητες να σκάσει σε διαγεγνωσμένο ασθενή που δεν έχει δείξει χαρακτηριστικά παρόμοια είναι απειροελάχιστες.

Απλά εμείς το κρίνουμε κατόπιν εορτής κ είναι πολύ εύκολο. Η Πισπιριγκου είχε νοσηλευτει; Δε θυμάμαι κάτι τέτοιο. Ο Μπάμπης όχι μόνο δεν είχε νοσηλευτει αλλά ήταν και πιλότος.

Και τωρα που πιασαμε τους πιλοτους ο αλλος ο Γερμανός ο ψυχακιας έριξε το αεροπλάνο πάνω στο βουνό γιατί τον χώρισε η γκομενα. Τι να λέμε τώρα. Και μιλάμε για Γερμανία, δηλαδή σοβαρή χώρα, τώρα στην Ελλάδα να ζητάμε έλεγχο γονεϊκης καταλληλοτητας και να συγκρίνουμε με το δίπλωμα οδήγησης (βρήκαμε κ παράδειγμα που οι μισοί έχουν λαδωσει και οι άλλοι μισοί κάνουν ό,τι μαλακια μπορείς να φανταστείς) το βρίσκω ως και ειρωνικό

[ΓΑΛΗ]

Από τη δική μου εμπειρία από επαρχία:
Συνήθως δεν υπάρχει ψυχίατρος. Οι δομές έχουν ψυχολόγους και δεν είναι δυνατόν να κάνουν αγωγές. Ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχει δυνατότητα μετακίνησης, ο ασθενής που δε θέλει, δεν είναι εύκολος. (αν ήθελε θα τα έπαιρνε εξ αρχής).

Μα εγώ δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις, που δεν έχει γίνει καν διάγνωση. Τότε δεν τίθεται καν θέμα φαρμακευτικής αγωγής.

Αναφέρομαι σε περιπτώσεις που έχει γίνει διάγνωση ή νοσηλεία.

Κατά τα άλλα, σε περιπτώσεις αναστολής για το χ ή ψ ατόπημα (μεγάλου ή μικρού βαθμού) δεν νομίζω ότι τραβάνε όλοι ζόρι να πηγαίνουν μια φορά το μήνα στην αστυνομία. Θα τραβήξουν μεγαλύτερο ζόρι αν περνάνε από την κοινωνική δομή του δήμου τους, το δημοτικό ιατρείο ή κάποιο συμβεβλημένο φαρμακείο; Θα τους χαλάσει το προφίλ; Ή θα έχουν ταμπέλα ότι παίρνουν φαρμακευτική αγωγή;

Στην τελική, για φαρμακευτική αγωγή πρόκειται και όχι για εγχείριση ανοικτής καρδιάς.

Dude, οι παθολόγοι κλπ έχουν όριο στο τί συνταγογραφούν. Χωρίς να ξέρω, υποθέτω ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να χειριστούν τέτοιες δόσεις άλλοι εκτός ψυχιάτρων.

Ρε Σέσι, ρίξε μια ματιά στο μεγεθυμένο.

Στις συνταγογραφήσεις από ψυχιάτρους αναφέρομαι και στις περιπτώσεις ιστορικού (νοσηλεία, βίαια επεισόδια, αυτοκαταστροφικά ή μη). Και οκ, είναι καρατσεκαρισμένο ότι οι συγγενείς για καθαρά συναισθηματικούς ή άλλους λόγους, δεν θέλουν να πιέσουν τον παθόντα και το αφήνουν στην τύχη. Πολλές μάνες έχουν πληρώσει με τη ζωή τους τέτοιες φάσεις. Και οκ, σ' αυτήν την περίπτωση, είναι και μια άτυπη επιλογή. Οι άλλοι τί φταίνε για να πληρώνουν αυτήν την επιλογή;

Ακριβώς γι' αυτό έβαλα σε αντιπαράθεση τη φάση της αναστολής με αντίστοιχη υποχρέωση την μηνιαία καλημέρα στο τμήμα. Σ' αυτό, μια χαρά ανταπεξέρχονται και οι πιο ατίθασοι.

Δεν θες να παίρνεις τη φαρμακευτική αγωγή που σου έχει δοθεί; Μέσα.

Γιατί ενσωμάτωση χωρίς υποχρεώσεις δε λέει.

[EKPLIKTIKOS]

Μα εγώ δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις, που δεν έχει γίνει καν διάγνωση. Τότε δεν τίθεται καν θέμα φαρμακευτικής αγωγής.

Αναφέρομαι σε περιπτώσεις που έχει γίνει διάγνωση ή νοσηλεία.

Κατά τα άλλα, σε περιπτώσεις αναστολής για το χ ή ψ ατόπημα (μεγάλου ή μικρού βαθμού) δεν νομίζω ότι τραβάνε όλοι ζόρι να πηγαίνουν μια φορά το μήνα στην αστυνομία. Θα τραβήξουν μεγαλύτερο ζόρι αν περνάνε από την κοινωνική δομή του δήμου τους, το δημοτικό ιατρείο ή κάποιο συμβεβλημένο φαρμακείο; Θα τους χαλάσει το προφίλ; Ή θα έχουν ταμπέλα ότι παίρνουν φαρμακευτική αγωγή;

Στην τελική, για φαρμακευτική αγωγή πρόκειται και όχι για εγχείριση ανοικτής καρδιάς.

Dude, οι παθολόγοι κλπ έχουν όριο στο τί συνταγογραφούν. Χωρίς να ξέρω, υποθέτω ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να χειριστούν τέτοιες δόσεις άλλοι εκτός ψυχιάτρων.

Ρε Σέσι, ρίξε μια ματιά στο μεγεθυμένο.

Στις συνταγογραφήσεις από ψυχιάτρους αναφέρομαι και στις περιπτώσεις ιστορικού (νοσηλεία, βίαια επεισόδια, αυτοκαταστροφικά ή μη). Και οκ, είναι καρατσεκαρισμένο ότι οι συγγενείς για καθαρά συναισθηματικούς ή άλλους λόγους, δεν θέλουν να πιέσουν τον παθόντα και το αφήνουν στην τύχη. Πολλές μάνες έχουν πληρώσει με τη ζωή τους τέτοιες φάσεις. Και οκ, σ' αυτήν την περίπτωση, είναι και μια άτυπη επιλογή. Οι άλλοι τί φταίνε για να πληρώνουν αυτήν την επιλογή;

Ακριβώς γι' αυτό έβαλα σε αντιπαράθεση τη φάση της αναστολής με αντίστοιχη υποχρέωση την μηνιαία καλημέρα στο τμήμα. Σ' αυτό, μια χαρά ανταπεξέρχονται και οι πιο ατίθασοι.

Δεν θες να παίρνεις τη φαρμακευτική αγωγή που σου έχει δοθεί; Μέσα.

Γιατί ενσωμάτωση χωρίς υποχρεώσεις δε λέει.

Αν ο άλλος είναι επικίνδυνος για τους άλλους οκ. Αν είναι αυτοκαταστροφικος δεν έχει δικαίωμα στην αυτοκαταστροφη του; ένας χοντρός καπνιστης δλδ να τον αδυνατισουμε με το ζορι κ να του κόψουμε κ τη φουμα του;

[Naida]

Κάπου διάβασα ότι ο παππούς της είπε ότι σκότωσε το παιδί για να εκδικηθεί τον πατέρα του παιδιού. Έχω ξαναδιαβάσει για τέτοια περίπτωση που είχε σκοτώσει και τα 3 της παιδιά για να εκδικηθεί τον άντρα της.

[ΓΑΛΗ]

Όπου μπορεί να λειτουργήσει πρέπει να γίνει υποχρεωτικό.

Σωστο, αλλα δυσκολο πρακτικα. Αν δεν θελει ο αλλος πως θα τον πεισεις;

Ειναι δυσκολο βημα να συρεις καποιον δικο σου στον εισαγγελεα και απο εκει ειτε να του αφαιρεσεις καθε δικαιωμα συναλλαγης, ειτε να τον κλεισεις σε ιδρυμα (αν δεν θελει αγωγη). Λιγοι το κανουν, οι περισσοτεροι τον κρατανε σπιτι με απροβλεπτες συνεπειες. Υπηρχε και ενα περιστατικο στα τελη 90ς θυμαμαι, που ο πατερας σκοτωσε τον σχιζοφρενη γιο του στον υπνο και η υπολοιπη οικογενεια πηγε μαρτυρας υπερασπισης στο δικαστηριο.

Μα αυτό ακριβώς λέω. Ότι αν γίνει υποχρεωτικό από την πολιτεία, φεύγει το βάρος από την οικογένεια και αποφασίζει ο ίδιος. Και αν είναι στοιχειωδώς λειτουργικός, θα το δεχτεί. Γι 'αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε.

Τώρα, αν μιλαμε για περιπτώσεις που δεν είναι στοιχειωδώς λειτουργικός και χρειάζεται να μπει όλη η οικογένεια σε περιφρούρηση με βάρδιες, τί να πω;

[Gherschaagk]

Dude, οι παθολόγοι κλπ έχουν όριο στο τί συνταγογραφούν. Χωρίς να ξέρω, υποθέτω ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να χειριστούν τέτοιες δόσεις άλλοι εκτός ψυχιάτρων.

Ρε Σέσι, ρίξε μια ματιά στο μεγεθυμένο.

Στις συνταγογραφήσεις από ψυχιάτρους αναφέρομαι και στις περιπτώσεις ιστορικού (νοσηλεία, βίαια επεισόδια, αυτοκαταστροφικά ή μη). Και οκ, είναι καρατσεκαρισμένο ότι οι συγγενείς για καθαρά συναισθηματικούς ή άλλους λόγους, δεν θέλουν να πιέσουν τον παθόντα και το αφήνουν στην τύχη. Πολλές μάνες έχουν πληρώσει με τη ζωή τους τέτοιες φάσεις. Και οκ, σ' αυτήν την περίπτωση, είναι και μια άτυπη επιλογή. Οι άλλοι τί φταίνε για να πληρώνουν αυτήν την επιλογή;

Ακριβώς γι' αυτό έβαλα σε αντιπαράθεση τη φάση της αναστολής με αντίστοιχη υποχρέωση την μηνιαία καλημέρα στο τμήμα. Σ' αυτό, μια χαρά ανταπεξέρχονται και οι πιο ατίθασοι.

Δεν θες να παίρνεις τη φαρμακευτική αγωγή που σου έχει δοθεί; Μέσα.

Γιατί ενσωμάτωση χωρίς υποχρεώσεις δε λέει.

Αν ο άλλος είναι επικίνδυνος για τους άλλους οκ. Αν είναι αυτοκαταστροφικος δεν έχει δικαίωμα στην αυτοκαταστροφη του; ένας χοντρός καπνιστης δλδ να τον αδυνατισουμε με το ζορι κ να του κόψουμε κ τη φουμα του;

Εξαρτάται. Ξέρω άνθρωπο που έσκασε από το πολύ φαγητό και άφησε πίσω χήρα και ορφανά τα παιδιά του. Της είχε απαγορεύσει να του κάνει παρατηρήσεις για τις ποσότητες που κατέβαζε και μια Πασχαλιά, έσκασε.

Δικαίωμά του κατά τη γνώμη σου;

[Gherschaagk]

Όπου μπορεί να λειτουργήσει πρέπει να γίνει υποχρεωτικό.

Σωστο, αλλα δυσκολο πρακτικα. Αν δεν θελει ο αλλος πως θα τον πεισεις;

Ειναι δυσκολο βημα να συρεις καποιον δικο σου στον εισαγγελεα και απο εκει ειτε να του αφαιρεσεις καθε δικαιωμα συναλλαγης, ειτε να τον κλεισεις σε ιδρυμα (αν δεν θελει αγωγη). Λιγοι το κανουν, οι περισσοτεροι τον κρατανε σπιτι με απροβλεπτες συνεπειες. Υπηρχε και ενα περιστατικο στα τελη 90ς θυμαμαι, που ο πατερας σκοτωσε τον σχιζοφρενη γιο του στον υπνο και η υπολοιπη οικογενεια πηγε μαρτυρας υπερασπισης στο δικαστηριο.

Μα αυτό ακριβώς λέω. Ότι αν γίνει υποχρεωτικό από την πολιτεία, φεύγει το βάρος από την οικογένεια και αποφασίζει ο ίδιος. Και αν είναι στοιχειωδώς λειτουργικός, θα το δεχτεί. Γι 'αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε.

Τώρα, αν μιλαμε για περιπτώσεις που δεν είναι στοιχειωδώς λειτουργικός και χρειάζεται να μπει όλη η οικογένεια σε περιφρούρηση με βάρδιες, τί να πω;

Κάποιοι κρατάνε το χάπι κάτω από τη γλώσσα και δεν το καταπίνουν. Μέχρι να καταλάβουν οι γύρω του πως δεν παίρνουν την αγωγή μπορεί να έχει περάσει και 1,5 μήνας. Άλλοι παίρνουν την αγωγή λίγες μέρες πριν πάνε στην καθιερωμένη επίσκεψη στον ψυχίατρο, έρχονται στα ίσα τους, τους βλέπει εκείνος καλά και απλά ανανεώνει την συνταγή. Και επιστρέφουν σπίτια τους και τα κάνουν όλα μπουρδέλο σε βάρος της οικογένειάς τους πάντα.

[Cecily Anne]

Μα εγώ δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις, που δεν έχει γίνει καν διάγνωση. Τότε δεν τίθεται καν θέμα φαρμακευτικής αγωγής.

Αναφέρομαι σε περιπτώσεις που έχει γίνει διάγνωση ή νοσηλεία.

Κατά τα άλλα, σε περιπτώσεις αναστολής για το χ ή ψ ατόπημα (μεγάλου ή μικρού βαθμού) δεν νομίζω ότι τραβάνε όλοι ζόρι να πηγαίνουν μια φορά το μήνα στην αστυνομία. Θα τραβήξουν μεγαλύτερο ζόρι αν περνάνε από την κοινωνική δομή του δήμου τους, το δημοτικό ιατρείο ή κάποιο συμβεβλημένο φαρμακείο; Θα τους χαλάσει το προφίλ; Ή θα έχουν ταμπέλα ότι παίρνουν φαρμακευτική αγωγή;

Στην τελική, για φαρμακευτική αγωγή πρόκειται και όχι για εγχείριση ανοικτής καρδιάς.

Dude, οι παθολόγοι κλπ έχουν όριο στο τί συνταγογραφούν. Χωρίς να ξέρω, υποθέτω ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να χειριστούν τέτοιες δόσεις άλλοι εκτός ψυχιάτρων.

Ρε Σέσι, ρίξε μια ματιά στο μεγεθυμένο.

Στις συνταγογραφήσεις από ψυχιάτρους αναφέρομαι και στις περιπτώσεις ιστορικού (νοσηλεία, βίαια επεισόδια, αυτοκαταστροφικά ή μη). Και οκ, είναι καρατσεκαρισμένο ότι οι συγγενείς για καθαρά συναισθηματικούς ή άλλους λόγους, δεν θέλουν να πιέσουν τον παθόντα και το αφήνουν στην τύχη. Πολλές μάνες έχουν πληρώσει με τη ζωή τους τέτοιες φάσεις. Και οκ, σ' αυτήν την περίπτωση, είναι και μια άτυπη επιλογή. Οι άλλοι τί φταίνε για να πληρώνουν αυτήν την επιλογή;

Ακριβώς γι' αυτό έβαλα σε αντιπαράθεση τη φάση της αναστολής με αντίστοιχη υποχρέωση την μηνιαία καλημέρα στο τμήμα. Σ' αυτό, μια χαρά ανταπεξέρχονται και οι πιο ατίθασοι.

Δεν θες να παίρνεις τη φαρμακευτική αγωγή που σου έχει δοθεί; Μέσα.

Γιατί ενσωμάτωση χωρίς υποχρεώσεις δε λέει.

Γαλή δεν ξέρεις αν είναι περίπτωση ανθρώπου που είχε διάγνωση ότι είναι επικίνδυνος για τους γύρω του. Μην το παίρνεις σαν δεδομένο. Όχι δεν είναι εύκολο να επιβάλλεις θεραπεία. Ούτε σε καρκινοπαθή μπορείς να επιβάλλεις θεραπεία πχ. Υπάρχει ακόμα η έννοια της δημοκρατίας. Ο δε ψυχίατρος οφείλει να ενημερώσει μόνο, αν ο ασθενής είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του ή για τους γύρω του και εκεί σταματάει η δικαιοδοσία του.

[EKPLIKTIKOS]

Δικαίωμά του κατά τη γνώμη σου;

Μαλακια μεν, δικαίωμα δε

[Cecily Anne]

Σωστο, αλλα δυσκολο πρακτικα. Αν δεν θελει ο αλλος πως θα τον πεισεις;

Ειναι δυσκολο βημα να συρεις καποιον δικο σου στον εισαγγελεα και απο εκει ειτε να του αφαιρεσεις καθε δικαιωμα συναλλαγης, ειτε να τον κλεισεις σε ιδρυμα (αν δεν θελει αγωγη). Λιγοι το κανουν, οι περισσοτεροι τον κρατανε σπιτι με απροβλεπτες συνεπειες. Υπηρχε και ενα περιστατικο στα τελη 90ς θυμαμαι, που ο πατερας σκοτωσε τον σχιζοφρενη γιο του στον υπνο και η υπολοιπη οικογενεια πηγε μαρτυρας υπερασπισης στο δικαστηριο.

Μα αυτό ακριβώς λέω. Ότι αν γίνει υποχρεωτικό από την πολιτεία, φεύγει το βάρος από την οικογένεια και αποφασίζει ο ίδιος. Και αν είναι στοιχειωδώς λειτουργικός, θα το δεχτεί. Γι 'αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε.

Τώρα, αν μιλαμε για περιπτώσεις που δεν είναι στοιχειωδώς λειτουργικός και χρειάζεται να μπει όλη η οικογένεια σε περιφρούρηση με βάρδιες, τί να πω;

Κάποιοι κρατάνε το χάπι κάτω από τη γλώσσα και δεν το καταπίνουν. Μέχρι να καταλάβουν οι γύρω του πως δεν παίρνουν την αγωγή μπορεί να έχει περάσει και 1,5 μήνας. Άλλοι παίρνουν την αγωγή λίγες μέρες πριν πάνε στην καθιερωμένη επίσκεψη στον ψυχίατρο, έρχονται στα ίσα τους, τους βλέπει εκείνος καλά και απλά ανανεώνει την συνταγή. Και επιστρέφουν σπίτια τους και τα κάνουν όλα μπουρδέλο σε βάρος της οικογένειάς τους πάντα.

Κι αυτά δεν είναι τίποτα. Πού να δεις αυτούς που θέλουν να κάνουν αγωγή και αλλάζουν τις δόσεις από μόνοι τους, γιατί θεωρούν ότι αν πάρουν περισσότερα θα γίνουν πιο γρήγορα καλά. Αυτούς που μπερδεύουν τις δόσεις. Αυτούς που μπερδεύουν τα χρώματα των χαπιών. Άμα κάτσω να σου περιγράφω τα λάθη όσων πραγματικά κάνουν θεραπεία, θα πέσεις να χτυπιέσαι από τα γέλια. Πόσο μάλλον αυτοί που δε θέλουν να κάνουν.

Πού να δεις αυτούς που κάνουν θεραπεία και πίνουν. Μου'τυχε εμένα ένα καλοκαίρι που έχουμε βγει και έχουμε πιει τον κώλο μας και μου σκάει συζήτηση μια συμμαθήτρια για το σχήμα ψυχοφαρμάκων που παίρνει και την πάχυνε (παρενέργεια). ΕΝΩ ΗΜΑΣΤΑΝ ΚΟΥΡΟΥΜΠΕΛΑ και οι 2.