Πισπιρίγκου #2

[Cecily Anne]

Κατά τα άλλα, θέλω να ρωτήσω κάτι πιο πρακτικό. Στις περιπτώσεις της φαρμακευτικής αγωγής σε σχετικά βαριές περιπτώσεις με ιστορικό νοσηλειών, ποια είναι η περιοδικότητα της λήψης των φαρμάκων;

Γιατί κάτι διάβασα για μηνιαίες έως και τριμηναίες εφαρμογές.

Όχι αυτό που έγραψα ήταν ότι σε ασθενείς που δεν ακολουθούν σωστά τη θεραπεία και είναι και πολλοί, υπάρχει πλέον η λύση των ενέσεων που διαρκεί μήνες, η δραστική είναι βραδείας αποδέσμευσης, οπότε καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

[Πλέριος]

Κατά τα άλλα, θέλω να ρωτήσω κάτι πιο πρακτικό. Στις περιπτώσεις της φαρμακευτικής αγωγής σε σχετικά βαριές περιπτώσεις με ιστορικό νοσηλειών, ποια είναι η περιοδικότητα της λήψης των φαρμάκων;

Γιατί κάτι διάβασα για μηνιαίες έως και τριμηναίες εφαρμογές.

Όχι αυτό που έγραψα ήταν ότι σε ασθενείς που δεν ακολουθούν σωστά τη θεραπεία και είναι και πολλοί, υπάρχει πλέον η λύση των ενέσεων που διαρκεί μήνες, η δραστική είναι βραδείας αποδέσμευσης, οπότε καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Οι ασθενείς που ζούν σε ένα προβληματικό περιβάλλον θεωρείς οτι θα πηγαίνουν στο πλησιέστερο κέντρο ψυχικής υγείας για την μηνιαία δόση τους Invega¨?
Εχεις σκεφτεί οτι πολλοί απο 'ολους (όσους) μας απασχολούν είναι σε μια τάξη η οποία είναι ΥΠΟ απο οτιδήποτε?

Επίσης μια απορία... γιάτι κάποια σχιζοφρενής είναι απαραίτητα εν δυνάμη δολοφονος?

[Cecily Anne]

Κατά τα άλλα, θέλω να ρωτήσω κάτι πιο πρακτικό. Στις περιπτώσεις της φαρμακευτικής αγωγής σε σχετικά βαριές περιπτώσεις με ιστορικό νοσηλειών, ποια είναι η περιοδικότητα της λήψης των φαρμάκων;

Γιατί κάτι διάβασα για μηνιαίες έως και τριμηναίες εφαρμογές.

Όχι αυτό που έγραψα ήταν ότι σε ασθενείς που δεν ακολουθούν σωστά τη θεραπεία και είναι και πολλοί, υπάρχει πλέον η λύση των ενέσεων που διαρκεί μήνες, η δραστική είναι βραδείας αποδέσμευσης, οπότε καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Οι ασθενείς που ζούν σε ένα προβληματικό περιβάλλον θεωρείς οτι θα πηγαίνουν στο πλησιέστερο κέντρο ψυχικής υγείας για την μηνιαία δόση τους Invega¨?
Εχεις σκεφτεί οτι πολλοί απο 'ολους (όσους) μας απασχολούν είναι σε μια τάξη η οποία είναι ΥΠΟ απο οτιδήποτε?

Επίσης μια απορία... γιάτι κάποια σχιζοφρενής είναι απαραίτητα εν δυνάμη δολοφονος?

Βαριέμαι να ανοίξω συζήτησει για πράγματα που υποθέτεις ότι υποθέτω.

[ΓΑΛΗ]

Κατά τα άλλα, θέλω να ρωτήσω κάτι πιο πρακτικό. Στις περιπτώσεις της φαρμακευτικής αγωγής σε σχετικά βαριές περιπτώσεις με ιστορικό νοσηλειών, ποια είναι η περιοδικότητα της λήψης των φαρμάκων;

Γιατί κάτι διάβασα για μηνιαίες έως και τριμηναίες εφαρμογές.

Όχι αυτό που έγραψα ήταν ότι σε ασθενείς που δεν ακολουθούν σωστά τη θεραπεία και είναι και πολλοί, υπάρχει πλέον η λύση των ενέσεων που διαρκεί μήνες, η δραστική είναι βραδείας αποδέσμευσης, οπότε καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα. Και η απορία μου είναι γιατί δεν λειτουργεί αυτό για όλους τους ασθενείς με ιστορικό και δεν ακολουθούν με συνέπεια τη φαρμακευτική αγωγή. Γιατί αυτό διαβάζω συνέχεια σε τέτοιες περιπτώσεις. "Έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή και την έκοψε", έτσι στο χαλαρό.

Οπότε, γιατί δεν γίνεται υποχρεωτική μια μηνιαία αγωγή στα ιατρεία των κοινωνικών δομών ή σε προγραμματισμένες επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών;Γιατί αυτό να επαφίεται στην επιλογή του ασθενούς και την αντίστοιχη αδράνεια των οικείων του;

[Πλέριος]

Όχι αυτό που έγραψα ήταν ότι σε ασθενείς που δεν ακολουθούν σωστά τη θεραπεία και είναι και πολλοί, υπάρχει πλέον η λύση των ενέσεων που διαρκεί μήνες, η δραστική είναι βραδείας αποδέσμευσης, οπότε καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Οι ασθενείς που ζούν σε ένα προβληματικό περιβάλλον θεωρείς οτι θα πηγαίνουν στο πλησιέστερο κέντρο ψυχικής υγείας για την μηνιαία δόση τους Invega¨?
Εχεις σκεφτεί οτι πολλοί απο 'ολους (όσους) μας απασχολούν είναι σε μια τάξη η οποία είναι ΥΠΟ απο οτιδήποτε?

Επίσης μια απορία... γιάτι κάποια σχιζοφρενής είναι απαραίτητα εν δυνάμη δολοφονος?

Βαριέμαι να ανοίξω συζήτησει για πράγματα που υποθέτεις ότι υποθέτω.

καλως...

Εγω απάντησα βεβαια σε αυτό που παρέθεσα και συγνώμη

[Gherschaagk]

Κατά τα άλλα, θέλω να ρωτήσω κάτι πιο πρακτικό. Στις περιπτώσεις της φαρμακευτικής αγωγής σε σχετικά βαριές περιπτώσεις με ιστορικό νοσηλειών, ποια είναι η περιοδικότητα της λήψης των φαρμάκων;

Γιατί κάτι διάβασα για μηνιαίες έως και τριμηναίες εφαρμογές.

Όχι αυτό που έγραψα ήταν ότι σε ασθενείς που δεν ακολουθούν σωστά τη θεραπεία και είναι και πολλοί, υπάρχει πλέον η λύση των ενέσεων που διαρκεί μήνες, η δραστική είναι βραδείας αποδέσμευσης, οπότε καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα. Και η απορία μου είναι γιατί δεν λειτουργεί αυτό για όλους τους ασθενείς με ιστορικό και δεν ακολουθούν με συνέπεια τη φαρμακευτική αγωγή. Γιατί αυτό διαβάζω συνέχεια σε τέτοιες περιπτώσεις. "Έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή και την έκοψε", έτσι στο χαλαρό.

Οπότε, γιατί δεν γίνεται υποχρεωτική μια μηνιαία αγωγή στα ιατρεία των κοινωνικών δομών ή σε προγραμματισμένες επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών;Γιατί αυτό να επαφίεται στην επιλογή του ασθενούς και την αντίστοιχη αδράνεια των οικείων του;

Γιατί οι περισσότεροι δεν είναι επικίνδυνοι. Όσοι είναι ή που θα τους κλείσουν μέσα και θα πετάξουν τα κλειδιά ή που θα τεμαχίσουν 5-6 (σεχίδης) και μετά θα τους κλείσουν μέσα και θα πετάξουν τα κλειδιά.

[Cecily Anne]

Κατά τα άλλα, θέλω να ρωτήσω κάτι πιο πρακτικό. Στις περιπτώσεις της φαρμακευτικής αγωγής σε σχετικά βαριές περιπτώσεις με ιστορικό νοσηλειών, ποια είναι η περιοδικότητα της λήψης των φαρμάκων;

Γιατί κάτι διάβασα για μηνιαίες έως και τριμηναίες εφαρμογές.

Όχι αυτό που έγραψα ήταν ότι σε ασθενείς που δεν ακολουθούν σωστά τη θεραπεία και είναι και πολλοί, υπάρχει πλέον η λύση των ενέσεων που διαρκεί μήνες, η δραστική είναι βραδείας αποδέσμευσης, οπότε καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα. Και η απορία μου είναι γιατί δεν λειτουργεί αυτό για όλους τους ασθενείς με ιστορικό και δεν ακολουθούν με συνέπεια τη φαρμακευτική αγωγή. Γιατί αυτό διαβάζω συνέχεια σε τέτοιες περιπτώσεις. "Έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή και την έκοψε", έτσι στο χαλαρό.

Οπότε, γιατί δεν γίνεται υποχρεωτική μια μηνιαία αγωγή στα ιατρεία των κοινωνικών δομών ή σε προγραμματισμένες επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών;Γιατί αυτό να επαφίεται στην επιλογή του ασθενούς και την αντίστοιχη αδράνεια των οικείων του;

Από τη δική μου εμπειρία από επαρχία:
Συνήθως δεν υπάρχει ψυχίατρος. Οι δομές έχουν ψυχολόγους και δεν είναι δυνατόν να κάνουν αγωγές. Ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχει δυνατότητα μετακίνησης, ο ασθενής που δε θέλει, δεν είναι εύκολος. (αν ήθελε θα τα έπαιρνε εξ αρχής).

[Cecily Anne]

Οι ασθενείς που ζούν σε ένα προβληματικό περιβάλλον θεωρείς οτι θα πηγαίνουν στο πλησιέστερο κέντρο ψυχικής υγείας για την μηνιαία δόση τους Invega¨?
Εχεις σκεφτεί οτι πολλοί απο 'ολους (όσους) μας απασχολούν είναι σε μια τάξη η οποία είναι ΥΠΟ απο οτιδήποτε?

Επίσης μια απορία... γιάτι κάποια σχιζοφρενής είναι απαραίτητα εν δυνάμη δολοφονος?

Βαριέμαι να ανοίξω συζήτησει για πράγματα που υποθέτεις ότι υποθέτω.

καλως...

Εγω απάντησα βεβαια σε αυτό που παρέθεσα και συγνώμη

Βρε μάναμ, έχει ξεκινήσει μια γενικού περιεχομένου συζήτηση, η οποία είναι να'χαμε να λέγαμε. Αυτό εξηγώ, δεν υποθέτω κάτι για την περίπτωση αυτή.

[Gherschaagk]

Όχι αυτό που έγραψα ήταν ότι σε ασθενείς που δεν ακολουθούν σωστά τη θεραπεία και είναι και πολλοί, υπάρχει πλέον η λύση των ενέσεων που διαρκεί μήνες, η δραστική είναι βραδείας αποδέσμευσης, οπότε καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα. Και η απορία μου είναι γιατί δεν λειτουργεί αυτό για όλους τους ασθενείς με ιστορικό και δεν ακολουθούν με συνέπεια τη φαρμακευτική αγωγή. Γιατί αυτό διαβάζω συνέχεια σε τέτοιες περιπτώσεις. "Έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή και την έκοψε", έτσι στο χαλαρό.

Οπότε, γιατί δεν γίνεται υποχρεωτική μια μηνιαία αγωγή στα ιατρεία των κοινωνικών δομών ή σε προγραμματισμένες επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών;Γιατί αυτό να επαφίεται στην επιλογή του ασθενούς και την αντίστοιχη αδράνεια των οικείων του;

Από τη δική μου εμπειρία από επαρχία:
Συνήθως δεν υπάρχει ψυχίατρος. Οι δομές έχουν ψυχολόγους και δεν είναι δυνατόν να κάνουν αγωγές. Ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχει δυνατότητα μετακίνησης, ο ασθενής που δε θέλει, δεν είναι εύκολος. (αν ήθελε θα τα έπαιρνε εξ αρχής).

Δεν έχει σημασία που βρίσκεται ο άλλος. Σημασία έχει πόσο συνεργάσιμος είναι. Τον καλύτερο ψυχίατρο να του έχεις, την καλύτερη αγωγή, αν δεν θέλει να συνεργαστεί, θα κάνει τα πάντα για να ρίξει τις προσπάθειες των οικείων του και των γιατρών του στο κενό. Και έχω δει και τα δύο. Και άνθρωπο με σοβαρό πρόβλημα που ήταν τυπικός με την αγωγή του και είναι πλέον λειτουργικός, όσο περισσότερο μπορεί σε σχέση με το πρόβλημά του και έχω δει γυναίκα που υποτίθεται πως αυτό που είχε ήταν κάτι πολύ απλό και διαχειρίσιμο και κατέληξε να μην έχει καμία ενασχόληση και να εξαρτάται για όλα από την οικογένειά της γιατί δεν έπαιρνε το 1 χάπι που της αναλογούσε σε καθημερινή βάση.

[ΓΑΛΗ]

Όχι αυτό που έγραψα ήταν ότι σε ασθενείς που δεν ακολουθούν σωστά τη θεραπεία και είναι και πολλοί, υπάρχει πλέον η λύση των ενέσεων που διαρκεί μήνες, η δραστική είναι βραδείας αποδέσμευσης, οπότε καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα. Και η απορία μου είναι γιατί δεν λειτουργεί αυτό για όλους τους ασθενείς με ιστορικό και δεν ακολουθούν με συνέπεια τη φαρμακευτική αγωγή. Γιατί αυτό διαβάζω συνέχεια σε τέτοιες περιπτώσεις. "Έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή και την έκοψε", έτσι στο χαλαρό.

Οπότε, γιατί δεν γίνεται υποχρεωτική μια μηνιαία αγωγή στα ιατρεία των κοινωνικών δομών ή σε προγραμματισμένες επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών;Γιατί αυτό να επαφίεται στην επιλογή του ασθενούς και την αντίστοιχη αδράνεια των οικείων του;

Από τη δική μου εμπειρία από επαρχία:
Συνήθως δεν υπάρχει ψυχίατρος. Οι δομές έχουν ψυχολόγους και δεν είναι δυνατόν να κάνουν αγωγές. Ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχει δυνατότητα μετακίνησης, ο ασθενής που δε θέλει, δεν είναι εύκολος. (αν ήθελε θα τα έπαιρνε εξ αρχής).

Μα εγώ δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις, που δεν έχει γίνει καν διάγνωση. Τότε δεν τίθεται καν θέμα φαρμακευτικής αγωγής.

Αναφέρομαι σε περιπτώσεις που έχει γίνει διάγνωση ή νοσηλεία.

Κατά τα άλλα, σε περιπτώσεις αναστολής για το χ ή ψ ατόπημα (μεγάλου ή μικρού βαθμού) δεν νομίζω ότι τραβάνε όλοι ζόρι να πηγαίνουν μια φορά το μήνα στην αστυνομία. Θα τραβήξουν μεγαλύτερο ζόρι αν περνάνε από την κοινωνική δομή του δήμου τους, το δημοτικό ιατρείο ή κάποιο συμβεβλημένο φαρμακείο; Θα τους χαλάσει το προφίλ; Ή θα έχουν ταμπέλα ότι παίρνουν φαρμακευτική αγωγή;

Στην τελική, για φαρμακευτική αγωγή πρόκειται και όχι για εγχείριση ανοικτής καρδιάς.

[Juno]

Τί να σταυρώσεις μωρέ, δεν ακούς; Είχε κομμένη τη θεραπεία. Χριστό δεν καταλαβαίνει αυτή. Ούτε φυλακή δε θα μπει.

Ρε συ, δεν με νοιάζει τι έκανε και τι δεν έκανε η μλκισμενη. Έριξε το παιδί της στο ποτάμι. Τι θες να γράψω; Κρίμα την καημένη μανούλα, δεν καταλάβαινε τι έκανε; Να πάει να γμθει είτε καταλάβαινε είτε όχι. Σιγά μην την λυπηθώ κιόλας που έχει ψυχολογικά. Κατέστρεψε τόσες ζωές στον διάβα της και με νοιάζει αν νιώθει ή όχι; Πειραματόζωο να την κάνουν αν δεν καταλαβαίνει. Κι όποιος την κάλυπτε, κι αυτός μαζί της. Αλλά στην τελική δική της ευθύνη ήταν να παίρνει τα γαμοφάρμακά της το ψυχάκι. Αϊ σιχτιρ με το γαμωακαταλόγιστο. Αν είναι να πάω κι εγώ να τεμαχίσω 5-6 και να πω, έχω ψυχολογικά, δεν καταλάβαινα.

Να ανοίξει τα πόδια της ήξερε. Να αφήσει το παιδί να ζήσει μαζί με τον πατέρα δεν ήξερε. Παλούκωμα.

Aυτό που σου εξηγώ δεν είναι ότι δεν έχει ευθύνες είναι ότι ό,τι και να της κάνεις, δε θα καταλάβει Χριστό.

Εναλλακτικά μπορεί να μπει σε ψυχιατρείο και να μην βγει ποτέ.

Edit
Τώρα το θυμήθηκα. Οι ψυχωτικοί γονείς επιτίθενται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα παιδιά τους του ίδιου φύλου. Από φυσική κακοποίηση (μέχρι φόνο), έως ψυχολογική κακοποίηση τόσο ύπουλη που δεν φαίνεται, αλλά καταστρέφει τη ζωή των παιδιών.
Ψυχωτικοί άνθρωποι που γίνονται γονείς, υποτροπιάζουν αν το παιδί έχει ίδιο φύλο με αυτούς.
Αυτό δεν το ήξεραν οι εγκέφαλοι που παρακολουθούσαν την φόνισσα;

[Blackdog]

Κατά τα άλλα, θέλω να ρωτήσω κάτι πιο πρακτικό. Στις περιπτώσεις της φαρμακευτικής αγωγής σε σχετικά βαριές περιπτώσεις με ιστορικό νοσηλειών, ποια είναι η περιοδικότητα της λήψης των φαρμάκων;

Γιατί κάτι διάβασα για μηνιαίες έως και τριμηναίες εφαρμογές.

Όχι αυτό που έγραψα ήταν ότι σε ασθενείς που δεν ακολουθούν σωστά τη θεραπεία και είναι και πολλοί, υπάρχει πλέον η λύση των ενέσεων που διαρκεί μήνες, η δραστική είναι βραδείας αποδέσμευσης, οπότε καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα. Και η απορία μου είναι γιατί δεν λειτουργεί αυτό για όλους τους ασθενείς με ιστορικό και δεν ακολουθούν με συνέπεια τη φαρμακευτική αγωγή. Γιατί αυτό διαβάζω συνέχεια σε τέτοιες περιπτώσεις. "Έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή και την έκοψε", έτσι στο χαλαρό.

Οπότε, γιατί δεν γίνεται υποχρεωτική μια μηνιαία αγωγή στα ιατρεία των κοινωνικών δομών ή σε προγραμματισμένες επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών;Γιατί αυτό να επαφίεται στην επιλογή του ασθενούς και την αντίστοιχη αδράνεια των οικείων του;

Οι ενεσεις αυτες δεν ειναι για ολες τις ασθενειες, συγκεκριμενα χρησιμοποιουνται για να αντιμετωπιζουν ψυχωσεις και παραισθησεις σε ατομα με σχοζοφρενεια. Δευτερευοντως χρησιμοποιουνται καποιες φορες και για σταθεροποιηση διπολικων. Δεν ειναι κατι δηλαδη που μπορει να εφαρμοστει σε ολες τις περιπτωσεις.

[Cecily Anne]

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα. Και η απορία μου είναι γιατί δεν λειτουργεί αυτό για όλους τους ασθενείς με ιστορικό και δεν ακολουθούν με συνέπεια τη φαρμακευτική αγωγή. Γιατί αυτό διαβάζω συνέχεια σε τέτοιες περιπτώσεις. "Έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή και την έκοψε", έτσι στο χαλαρό.

Οπότε, γιατί δεν γίνεται υποχρεωτική μια μηνιαία αγωγή στα ιατρεία των κοινωνικών δομών ή σε προγραμματισμένες επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών;Γιατί αυτό να επαφίεται στην επιλογή του ασθενούς και την αντίστοιχη αδράνεια των οικείων του;

Από τη δική μου εμπειρία από επαρχία:
Συνήθως δεν υπάρχει ψυχίατρος. Οι δομές έχουν ψυχολόγους και δεν είναι δυνατόν να κάνουν αγωγές. Ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχει δυνατότητα μετακίνησης, ο ασθενής που δε θέλει, δεν είναι εύκολος. (αν ήθελε θα τα έπαιρνε εξ αρχής).

Μα εγώ δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις, που δεν έχει γίνει καν διάγνωση. Τότε δεν τίθεται καν θέμα φαρμακευτικής αγωγής.

Αναφέρομαι σε περιπτώσεις που έχει γίνει διάγνωση ή νοσηλεία.

Κατά τα άλλα, σε περιπτώσεις αναστολής για το χ ή ψ ατόπημα (μεγάλου ή μικρού βαθμού) δεν νομίζω ότι τραβάνε όλοι ζόρι να πηγαίνουν μια φορά το μήνα στην αστυνομία. Θα τραβήξουν μεγαλύτερο ζόρι αν περνάνε από την κοινωνική δομή του δήμου τους, το δημοτικό ιατρείο ή κάποιο συμβεβλημένο φαρμακείο; Θα τους χαλάσει το προφίλ; Ή θα έχουν ταμπέλα ότι παίρνουν φαρμακευτική αγωγή;

Στην τελική, για φαρμακευτική αγωγή πρόκειται και όχι για εγχείριση ανοικτής καρδιάς.

Dude, οι παθολόγοι κλπ έχουν όριο στο τί συνταγογραφούν. Χωρίς να ξέρω, υποθέτω ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να χειριστούν τέτοιες δόσεις άλλοι εκτός ψυχιάτρων.

[EKPLIKTIKOS]

Το θέμα είναι πολύ δύσκολο για να είμαστε δίκαιοι. Το ότι κάποιος έχει κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας δε σημαίνει ότι αποστερειται το δικαίωμα της συναίνεσης της ιατρικής πράξης κ πάντοτε υπάρχει ο κίνδυνος στιγματισμου των ψυχικών παθήσεων συνολικά, οπότε χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί στον λόγο μας.

Επι της ουσιας τώρα, δε νομίζω ότι είναι πάντοτε σαφές πότε κάποιος είναι επικίνδυνος για τους άλλους (δε μιλαω για κατόπιν εορτής προφανώς) ώστε να επιβληθεί κάποια ακούσια θεραπεία. Ούτε είναι εύκολο να οριστεί αυτή δια βίου.

Είναι πολύ εύκολο να βρίζουμε το σύστημα αλλά προσωπικά θέλω να βλέπω κ τις αντικειμενικες δυσκολίες του ζητήματος.

[Cecily Anne]

Το θέμα είναι πολύ δύσκολο για να είμαστε δίκαιοι. Το ότι κάποιος έχει κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας δε σημαίνει ότι αποστερειται το δικαίωμα της συναίνεσης της ιατρικής πράξης κ πάντοτε υπάρχει ο κίνδυνος στιγματισμου των ψυχικών παθήσεων συνολικά, οπότε χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί στον λόγο μας.

Επι της ουσιας τώρα, δε νομίζω ότι είναι πάντοτε σαφές πότε κάποιος είναι επικίνδυνος για τους άλλους (δε μιλαω για κατόπιν εορτής προφανώς) ώστε να επιβληθεί κάποια ακούσια θεραπεία. Ούτε είναι εύκολο να οριστεί αυτή δια βίου.

Είναι πολύ εύκολο να βρίζουμε το σύστημα αλλά προσωπικά θέλω να βλέπω κ τις αντικειμενικες δυσκολίες του ζητήματος.

Πρακτικά να το δεις, ένας σκασμός ανισόρροποι αδιάγνωστοι κάνουν φόνους κάθε χρόνο, οι πιθανότητες να σκάσει σε διαγεγνωσμένο ασθενή που δεν έχει δείξει χαρακτηριστικά παρόμοια είναι απειροελάχιστες.