Πέθανε ο τελευταίος ηγέτης της ΕΣΣΔ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ

[wooded glade]

το ΚΚΚ που δεν ενέδωσε στις σειρήνες των winds of change και έκανε τη "σφαγή της Τιεν αν Μεν" οδήγησε με σιδερένιο χέρι την Κίνα στο δρόμο της προόδου, αποτρέποντας μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή

κυρίως δεν είχαν υπό κατοχή καμμιά δεκαριά ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία όσο και να το αρνείσαι δεν γούσταραν τον Ρώσο ούτε με σφαίρες (και ακόμη δεν τον γουστάρουν, όπως βλέπουμε).

αν νομίζεις ότι η Βουλγαρία, η Γεωργία, ακόμα και η Ουγγαρία και η Πολωνία μισούσαν τη Ρωσία το 1991 είσαι νυχτωμένος. Τουλάχιστον όχι περισσότερο απ όσο δε χωνεύει η Ελλάδα σήμερα τη Γερμανία.
Απλά χρεοκόπησε το σύστημα. Από εκεί και πέρα άρχισε η αντρωσικη και εθνικιστική προπαγάνδα.
Για την Ουκρανία δεν χωράει καν συζήτηση ήταν σχεδόν ένα

Η Πολωνία έλεγε Σοβιετικιά Ένωση και έσταζε μέλι.
Και όλοι οι άλλοι αγάπαγαν Σοβιετικιά Ένωση.

[Καραμελίτσα]

Δεν έχεις ιδέα πώς ήταν η Ελλάδα παλιότερα. Η πιο ωφελημένη χώρα της ΕΕ ήταν και είναι.

Η Σοβιετικιά Ένωση δεν έδινε φράγκο τσακιστό στους δορυφόρους.
Από αυτούς αυτοί που είχαν ανάγκη ήταν η Γιουγκοσλαβία στην αρχή πριν από το σχίσμα (και ήθελε να τους πάρει όλα τα σιτηρά), μετά η Βουλγαρία και μετά η Ρουμανία - δεν πήραν φράγκο.

Ρουμανία τότε = η απόλυτη φτώχια. Η Αϊτή της Ευρώπης. Ακόμη να συνέλθουνε από τα όσα τράβηξαν.

Προφανώς οι ίδιοι δεν το αντιλαμβάνονται έτσι. Π.χ. δημοσκόπηση του 2018 για τον καλύτερο πρόεδρο
https://psnews.ro/sondaj-cifre-surprinz ... ra-249012/

[sharp]

Ναι, προφανώς. Είπαμε και στη Χούντα κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα. Χουντικοί είστε, απλά δεν το ξέρετε. Θέμα ψυχοσύνθεσης είναι, όχι πολιτικής.

[sharp]

κυρίως δεν είχαν υπό κατοχή καμμιά δεκαριά ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία όσο και να το αρνείσαι δεν γούσταραν τον Ρώσο ούτε με σφαίρες (και ακόμη δεν τον γουστάρουν, όπως βλέπουμε).

αν νομίζεις ότι η Βουλγαρία, η Γεωργία, ακόμα και η Ουγγαρία και η Πολωνία μισούσαν τη Ρωσία το 1991 είσαι νυχτωμένος. Τουλάχιστον όχι περισσότερο απ όσο δε χωνεύει η Ελλάδα σήμερα τη Γερμανία.
Απλά χρεοκόπησε το σύστημα. Από εκεί και πέρα άρχισε η αντρωσικη και εθνικιστική προπαγάνδα.
Για την Ουκρανία δεν χωράει καν συζήτηση ήταν σχεδόν ένα

Η Πολωνία έλεγε Σοβιετικιά Ένωση και έσταζε μέλι.
Και όλοι οι άλλοι αγάπαγαν Σοβιετικιά Ένωση.

[Καραμελίτσα]

Ναι, προφανώς. Είπαμε και στη Χούντα κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα. Χουντικοί είστε, απλά δεν το ξέρετε. Θέμα ψυχοσύνθεσης είναι, όχι πολιτικής.

Μπάλα στην εξέδρα, αδυναμία εκφοράς λογικού επιχειρήματος, στρουθοκαμηλισμός. Γουάου, σε μία γραμμή, εύγε.

[Dwarven Blacksmith]

το ΚΚΚ που δεν ενέδωσε στις σειρήνες των winds of change και έκανε τη "σφαγή της Τιεν αν Μεν" οδήγησε με σιδερένιο χέρι την Κίνα στο δρόμο της προόδου, αποτρέποντας μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή

Η επιβίωση της ΛΔΚ το 1989 είναι μια ιστορία βγαλμένη από τα βιβλία των θρύλων.
Οι Δυτικοί δημοσιογράφοι είναι ήδη στο Πεκίνο ελπίζοντας να καταγράψουν την πτώση in real time. Οι στρατιώτες στο Πεκίνο έχουν καταθέσει τα όπλα. Άλλα σώματα στρατού αρνούνται να έρθουν στο Πεκίνο.
Κάποιοι στα ανώτατα κλιμάκια δεν ξέρουν πραγματικά τι να κάνουν. Αξίζει πια να θυσιάζεται κανείς για τον κομμουνισμό, ρωτάνε σιωπηλά.

Μέσα στη σιωπή, ακούγεται ένα βροντερό ΝΑΙ. Ένας άντρας είναι σίγουρος. Ξέρει ότι το σκοτάδι στο οποίο θα βυθιστεί η χώρα του θα είναι τόσο πυκνό που θα οδηγήσει σε ένα νέο αιώνα εξευτελισμού. Ο Ντενγκ Σιαοπινγκ ταξιδεύει στη Βορειοανατολική Κίνα, εκεί που χτυπάει ακόμα η καρδιά των κομμουνιστών, των δουλοπάροικων που ελευθέρωσε ο αγώνας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Δεν ξέρουμε τι τους είπε εκείνη τη μέρα. Αλλά ο 39ος Στρατός ορκίστηκε να κάνει ό,τι χρειαστεί για τη ΛΔΚ. Και το έκανε. Κάποιοι λένε ότι πολέμησε ακόμα και τον 16ο στρατό εκείνη τη νύχτα.
Κι όταν βγήκε ο ήλιος, ήταν ακόμα κόκκινος. Και σιγα-σιγά οι ακτίνες του έδιωξαν την ομίχλη της αμφιβολίας. Ο Τενγκ πέθανε, αλλά δεν ήταν πια μόνος. Τα είδωλα των ψεύτικων ελπίδων από τη Δύση ξεθώριασαν και ο λαός τα πέταξε στα σκουπίδια.

[wooded glade]

Ναι, προφανώς. Είπαμε και στη Χούντα κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα. Χουντικοί είστε, απλά δεν το ξέρετε. Θέμα ψυχοσύνθεσης είναι, όχι πολιτικής.

Μπάλα στην εξέδρα, αδυναμία εκφοράς λογικού επιχειρήματος, στρουθοκαμηλισμός. Γουάου, σε μία γραμμή, εύγε.

Σε ημιυπόγεια μένουν αυτοί με τα ανοιχτά παράθυρα ;

[George_V]

το ΚΚΚ που δεν ενέδωσε στις σειρήνες των winds of change και έκανε τη "σφαγή της Τιεν αν Μεν" οδήγησε με σιδερένιο χέρι την Κίνα στο δρόμο της προόδου, αποτρέποντας μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή

Η επιβίωση της ΛΔΚ το 1989 είναι μια ιστορία βγαλμένη από τα βιβλία των θρύλων.
Οι Δυτικοί δημοσιογράφοι είναι ήδη στο Πεκίνο ελπίζοντας να καταγράψουν την πτώση in real time. Οι στρατιώτες στο Πεκίνο έχουν καταθέσει τα όπλα. Άλλα σώματα στρατού αρνούνται να έρθουν στο Πεκίνο.
Κάποιοι στα ανώτατα κλιμάκια δεν ξέρουν πραγματικά τι να κάνουν. Αξίζει πια να θυσιάζεται κανείς για τον κομμουνισμό, ρωτάνε σιωπηλά.

Μέσα στη σιωπή, ακούγεται ένα βροντερό ΝΑΙ. Ένας άντρας είναι σίγουρος. Ξέρει ότι το σκοτάδι στο οποίο θα βυθιστεί η χώρα του θα είναι τόσο πυκνό που θα οδηγήσει σε ένα νέο αιώνα εξευτελισμού. Ο Ντενγκ Σιαοπινγκ ταξιδεύει στη Βορειοανατολική Κίνα, εκεί που χτυπάει ακόμα η καρδιά των κομμουνιστών, των δουλοπάροικων που ελευθέρωσε ο αγώνας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Δεν ξέρουμε τι τους είπε εκείνη τη μέρα. Αλλά ο 39ος Στρατός ορκίστηκε να κάνει ό,τι χρειαστεί για τη ΛΔΚ. Και το έκανε. Κάποιοι λένε ότι πολέμησε ακόμα και τον 16ο στρατό εκείνη τη νύχτα.
Κι όταν βγήκε ο ήλιος, ήταν ακόμα κόκκινος. Και σιγα-σιγά οι ακτίνες του έδιωξαν την ομίχλη της αμφιβολίας. Ο Τενγκ πέθανε, αλλά δεν ήταν πια μόνος. Τα είδωλα των ψεύτικων ελπίδων από τη Δύση ξεθώριασαν και ο λαός τα πέταξε στα σκουπίδια.

Kαι μετα? Τι εγινε μετα παππου? Θελουμε κι αλλη ιστορια...

[Scouser]

Πηγή: μου το ειπε ένας πουτινοσταλινικος "δημοσκοπος"

Δεν νομίζω ότι η Guardian που αναπαρήγαγε το συγκεκριμένο πολ έχει ιδιαίτερη αδυναμία στους πουτινοσταλινικούς δημοσκόπους. Όπως και να'χει, είναι κατανοητό το γιατί η πλειοψηφία των Ρώσων δεν γουστάρει τον Γκορμπατσόφ. Αν εσένα δεν σου αρέσει αυτό το γεγονός, είναι δικό σου πρόβλημα.

Η πλειοψηφία δεν τον γουστάρει ππθετω γιατί έζησε την μετάβαση που έπεσε επική πεινα και γιατί στην τελική πάλι σε χούντα κατέληξαν. Ζουν πάλι σε χούντα και αυτή τη φορά με μικρότερη επιρροή ως κράτος

Μπορούμε να κάνουμε αρκετές ενδιαφερουσες αναλύσεις, αλλα νομίζω ότι τελικά θα καταλήξουμε στο ίδιο συμπέρασμα: απετυχε σε αυτό που προσπάθησε. Δεν έχει καν ιδιαίτερη σημασία τι ήταν αυτό. Αυτοί που ωφεληθηκαν από την αποτυχία αυτή είναι λογικό να τον εξυμνούν, όσοι είναι με την πλευρά των χαμένων τον καταριουνται. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση, καλώς ή κακώς.

[Dwarven Blacksmith]

Kαι μετα? Τι εγινε μετα παππου? Θελουμε κι αλλη ιστορια...

Τώρα θα πάτε για ύπνο. Αυτή η ιστορία τελείωσε. Μα αν είστε καλά παιδιά, θα αρχίσω να σας λέω αύριο how I met your grandma.

[Καραμελίτσα]

το ΚΚΚ που δεν ενέδωσε στις σειρήνες των winds of change και έκανε τη "σφαγή της Τιεν αν Μεν" οδήγησε με σιδερένιο χέρι την Κίνα στο δρόμο της προόδου, αποτρέποντας μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή

Η επιβίωση της ΛΔΚ το 1989 είναι μια ιστορία βγαλμένη από τα βιβλία των θρύλων.
Οι Δυτικοί δημοσιογράφοι είναι ήδη στο Πεκίνο ελπίζοντας να καταγράψουν την πτώση in real time. Οι στρατιώτες στο Πεκίνο έχουν καταθέσει τα όπλα. Άλλα σώματα στρατού αρνούνται να έρθουν στο Πεκίνο.
Κάποιοι στα ανώτατα κλιμάκια δεν ξέρουν πραγματικά τι να κάνουν. Αξίζει πια να θυσιάζεται κανείς για τον κομμουνισμό, ρωτάνε σιωπηλά.

Μέσα στη σιωπή, ακούγεται ένα βροντερό ΝΑΙ. Ένας άντρας είναι σίγουρος. Ξέρει ότι το σκοτάδι στο οποίο θα βυθιστεί η χώρα του θα είναι τόσο πυκνό που θα οδηγήσει σε ένα νέο αιώνα εξευτελισμού. Ο Ντενγκ Σιαοπινγκ ταξιδεύει στη Βορειοανατολική Κίνα, εκεί που χτυπάει ακόμα η καρδιά των κομμουνιστών, των δουλοπάροικων που ελευθέρωσε ο αγώνας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Δεν ξέρουμε τι τους είπε εκείνη τη μέρα. Αλλά ο 39ος Στρατός ορκίστηκε να κάνει ό,τι χρειαστεί για τη ΛΔΚ. Και το έκανε. Κάποιοι λένε ότι πολέμησε ακόμα και τον 16ο στρατό εκείνη τη νύχτα.
Κι όταν βγήκε ο ήλιος, ήταν ακόμα κόκκινος. Και σιγα-σιγά οι ακτίνες του έδιωξαν την ομίχλη της αμφιβολίας. Ο Τενγκ πέθανε, αλλά δεν ήταν πια μόνος. Τα είδωλα των ψεύτικων ελπίδων από τη Δύση ξεθώριασαν και ο λαός τα πέταξε στα σκουπίδια.

Ακριβώς αυτό. Και αυτό που τους απέτυχε στην Κίνα το έκαναν 100% στο φινάλε του GoT.

[George_V]

το ΚΚΚ που δεν ενέδωσε στις σειρήνες των winds of change και έκανε τη "σφαγή της Τιεν αν Μεν" οδήγησε με σιδερένιο χέρι την Κίνα στο δρόμο της προόδου, αποτρέποντας μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή

Η επιβίωση της ΛΔΚ το 1989 είναι μια ιστορία βγαλμένη από τα βιβλία των θρύλων.
Οι Δυτικοί δημοσιογράφοι είναι ήδη στο Πεκίνο ελπίζοντας να καταγράψουν την πτώση in real time. Οι στρατιώτες στο Πεκίνο έχουν καταθέσει τα όπλα. Άλλα σώματα στρατού αρνούνται να έρθουν στο Πεκίνο.
Κάποιοι στα ανώτατα κλιμάκια δεν ξέρουν πραγματικά τι να κάνουν. Αξίζει πια να θυσιάζεται κανείς για τον κομμουνισμό, ρωτάνε σιωπηλά.

Μέσα στη σιωπή, ακούγεται ένα βροντερό ΝΑΙ. Ένας άντρας είναι σίγουρος. Ξέρει ότι το σκοτάδι στο οποίο θα βυθιστεί η χώρα του θα είναι τόσο πυκνό που θα οδηγήσει σε ένα νέο αιώνα εξευτελισμού. Ο Ντενγκ Σιαοπινγκ ταξιδεύει στη Βορειοανατολική Κίνα, εκεί που χτυπάει ακόμα η καρδιά των κομμουνιστών, των δουλοπάροικων που ελευθέρωσε ο αγώνας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Δεν ξέρουμε τι τους είπε εκείνη τη μέρα. Αλλά ο 39ος Στρατός ορκίστηκε να κάνει ό,τι χρειαστεί για τη ΛΔΚ. Και το έκανε. Κάποιοι λένε ότι πολέμησε ακόμα και τον 16ο στρατό εκείνη τη νύχτα.
Κι όταν βγήκε ο ήλιος, ήταν ακόμα κόκκινος. Και σιγα-σιγά οι ακτίνες του έδιωξαν την ομίχλη της αμφιβολίας. Ο Τενγκ πέθανε, αλλά δεν ήταν πια μόνος. Τα είδωλα των ψεύτικων ελπίδων από τη Δύση ξεθώριασαν και ο λαός τα πέταξε στα σκουπίδια.

Ακριβώς αυτό. Και αυτό που τους απέτυχε στην Κίνα το έκαναν 100% στο φινάλε του GoT.

Για αυτο βγηκε τοσο αποτυχημενο?

[sharp]

Ναι, προφανώς. Είπαμε και στη Χούντα κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα. Χουντικοί είστε, απλά δεν το ξέρετε. Θέμα ψυχοσύνθεσης είναι, όχι πολιτικής.

Μπάλα στην εξέδρα, αδυναμία εκφοράς λογικού επιχειρήματος, στρουθοκαμηλισμός. Γουάου, σε μία γραμμή, εύγε.

Μπα, απλώς δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις ή δεν σε βολεύει. Το τι λένε οι άνθρωποι 30 χρόνια μετά δεν αποδεικνύει το παραμικρό. Οι νεώτεροι δεν έζησαν την κατάσταση και οι μεγαλύτεροι πάντα θα νοσταλγούν το παρελθόν επειδή τότε ήσαν νεώτεροι. Κανείς δεν αισθάνεται πιο όμορφη τη ζωή στα 60 απ' ότι στα 25, ακόμη και αν η ζωή του είναι αντικειμενικά καλύτερη.

[Καραμελίτσα]

Ναι, προφανώς. Είπαμε και στη Χούντα κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα. Χουντικοί είστε, απλά δεν το ξέρετε. Θέμα ψυχοσύνθεσης είναι, όχι πολιτικής.

Μπάλα στην εξέδρα, αδυναμία εκφοράς λογικού επιχειρήματος, στρουθοκαμηλισμός. Γουάου, σε μία γραμμή, εύγε.

Μπα, απλώς δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις ή δεν σε βολεύει. Το τι λένε οι άνθρωποι 30 χρόνια μετά δεν αποδεικνύει το παραμικρό. Οι νεώτεροι δεν έζησαν την κατάσταση και οι μεγαλύτεροι πάντα θα νοσταλγούν το παρελθόν επειδή τότε ήσαν νεώτεροι. Κανείς δεν αισθάνεται πιο όμορφη τη ζωή στα 60 απ' ότι στα 25, ακόμη και αν η ζωή του είναι αντικειμενικά καλύτερη.

Ναι, δεν αποδεικνύει το παραμικρό. Αν έχεις αποφασίσει να μη βλέπεις και να μην ακούς ότι σου χαλά το παραμυθάκι, σίγουρα.

[sharp]

Πάντως με το ενεργειακό οι Ρουμάνοι δεν θα δυσκολευτούν. Ο αείμνηστος κατέβαζε τον διακόπτη κάθε μέρα στις 10 το βράδυ σε ολόκληρη τη χώρα. Ίσως νοσταλγούν τον ρομαντισμό του λυχναριού, ποιος ξέρει...