Athina__P έγραψε: 27 Σεπ 2018, 04:53
Ας πούμε απλά ότι κάπου τυχαία περαστική, γυναίκα μέσης ηλικίας, συνόδευα παιδί δημοτικού και ένας τέτοιος πάρα πολύ γνωστός, ας πούμε σαν εκείνον που λες, κοιτούσε το παιδί που συνόδευα με τρόπο που δεν το κοιτάει ένας ετεροφυλόφιλος άντρας ή γυναίκα ή ο οποιοσδήποτε. Και κοιτούσε και εμένα με ύφος ξέρεις ποιος ειμαι εγώ και με ύφος που μόνο ένας ομοφυλόφιλος άντρας με πολλά κόμπλεξ μπορεί να κοιτάξει μια γυναίκα - οι γυναίκες ξέρουν - και με το χειρότερο τέτοιο ύφος που έχω συναντήσει ποτέ μου. Γενικά κοιτούσε για να προκαλέσει κάτι άσχετους περαστικούς που σε τίποτα δεν είχαν προκαλέσει όπως και γενικά δεν προκαλούνται με βλέμματα οι άσχετοι περαστικοί στην κανονική ζωή τους. Ίσως γιατί είχε συνηθίσει ως αναγνωρίσιμος να τον κοιτάζουν κάπως οι άλλοι; Δεν ξέρω. Πάντως δεν είχε κανένα λόγο να κοιτάζει έτσι το παιδί.
Και είχε και δίπλα του έναν που δεν φαινόταν ενήλικος, δεν ξέρω ακριβώς τι ηλικία, αρκετές δεκαετίες διαφορά με τον παράγοντα αυτό του προοδευτισμού, απλά πέταξα νούμερα γιατί βαριόμουν να γκουγκλάρω τις ηλικίες τώρα και καμάρωνε με τρόπο για αυτό που είχε δίπλα του, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ για ετεροφυλόφιλο άντρα, δηλαδή κοίτα πώς το τύλιξα το μωρό. Ο ετεροφυλόφιλος που είναι γερόντιο και κυκλοφορεί με 15 - 17χρονη, δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς ηλικία, αν κυκλοφορεί, δεν κάνει έτσι. Και υποτίθεται παρουσιάζονται σαν μια παραλλαγή ισάξια της ετεροφυλοφιλίας και που σέβονται τους ανήλικους ΔΗΘΕΝ κλπ και δεν έχει σχέση το συνάφι τους με ανήλικα. Οπότε όχι, δεν θεωρώ αυτονόητο δικαίωμα τέτοιων ανθρώπων να κουνάνε το δάχτυλο στον οποιονδήποτε. Barely legal είναι η οριακή νομικά ηλικία για να κάνει κάποιος κάτι με κάποιον. Και το να κάνεις έτσι γιατί κυκλοφορείς με κάποιον που το μυαλό του αντικειμενικά δεν έχει πήξει δεν το λες και το καλύτερο πράγμα.
Γιατί δεν έχει πήξει; Δες τον Ζακ. Όταν θα ήταν και αυτός δεκαπεντάχρονος, θα του παρουσίασαν και εκείνου το λάιφσταιλ ως κάτι γουαου. Εντάξει για συνθέτες, τραγουδιστές, ηθοποιούς, κομμωτές και άλλους που είχαν να βιοποριστούν. Ο Ζακ πριν μια εβδομάδα και ο κάθε Ζακ ζούσε στα αλήθεια μια ζωή γουάου; Θα μου πεις μπορεί να ήταν και μια ζωή μεγαλύτερης μαγκιάς και ηδονής σε σχέση με το συνομήλικό του που σηκώνεται το πρωί να πάει στη δουλειά και έχει γκομενίτσα ή γκομενάκο ή δική του οικογένεια. Ήταν όμως στα αλήθεια πρότυπο τελικά ανθρώπου; Κατάλαβε κανείς αν είχε πραγματικούς φίλους ή κάποιους που έτυχε να τους ενώσει η κοινή τους μοίρα και οι ατζέντες τους εκτός συστήματος; Εκεί κάπου είναι η παγίδα. Αυτοί που πήγαν στην κηδεία του ομολογούν ότι τον "ήξεραν" μέσα από τα τουιτς του. Πολλοί βρέθηκαν να πουν βρε τον Ζακ που ήταν δικός μας, αλλά είχε δικούς του ανθρώπους, έτσι ώστε να μην κάνει αυτό που έκανε, αν ήταν δυνατόν; Ότι προσφέρονται αυτά ως πρότυπα σε ανθρώπους νέους που για τον α ή β λόγο δεν εντάχθηκαν στο σύστημα αλλά και έξω από το σύστημα δεν βαδίζουν κάπου καλά. Ειδικά όσο προχωράει η ηλικία και η ζωή με τα ντραγκς και τις εφήμερες σχέσεις έχει μια ημερομηνία λήξης.
Κατ' αρχάς φαίνεται ότι θες να πεις κάτι αληθινό για σένα. Κι απο σεβασμό και εκτίμηση (αφιερώνεις κάποιο χρόνο για να εξηγήσεις κάτι και θες να το μοιραστείς και να το βάλεις σ διάλογο μαζί μου. Ευχαριστώ. Αυτά τα εκτιμάμε κι εσύ κι εγώ νομίζω). Διαφωνώ μόνο με την οπτική σου κι ότι αυτή καλύπτει όλην την πραγματικότητα. Συμφωνώ και δέχομαι αυτό που νιώθεις. (Πόσο μαλακία είναι να στο ακυρώνουν; Είσαι μαλάκας που φοβάσαι τα ποντίκια γιατί εγώ δεν τα φοβάμαι! Κι όχι μόνο είσαι μαλάκας, αλλά σου τη λέω κιόλας και σου κάνω επίθεση γι αυτό που είπες - που μπορεί για σένα είναι κάτι σοβαρό).
Όμως ο τρόπος που εισπράτεις κάποια ερεθματα έχι να κάνει και με παλιότερες εμπειρίες σου, τι σε φοβισε, τι σιχάθηκες κλπ. Αυτό δεν σημαίνε ακύρωση (Άει μωρή τα λες αυτά επειδή είσαι μαλάκω και κομπλεξάρα), αλλά σημαίνει απλά σχετικότητα.
Εγώ στα κοιτάγματα αλλιώς αντιδρώ συναισθηματικά (αντιδρώ συναισθηματικά δεν εννοώ πράττω κάτι. Όχι συμπεριφορικά δηλαδή. Συναισθηματικά: Το τι θα νιώσω). Εάν αντιληφθώ μία τέτοια διάθεση και εξωλεκτική πρόκληση, τον βλέπω σαν αδύναμο. Τον κοιτάζω παγωμένα και ανέκφραστα (Έχω ιδιαίτερο βλέμμα μου λένε από έφηβος. Έχω καταλάβει κι εγώ τι παίζει και το χειρίζομαι). Η διάθεσή μου είναι αβίαστα άφοβη και παίρνω μέσα κάποια στάση άμυνας (Νιώσε
Παΐσιο - δεν κάνω πλάκα. Δεν έχω κολλάματα ιδεολογικά αν έχεις αντιληφθεί όσο έτυχε να με παραολουθήσεις. Αν έχεις διαβάσει λοιπόν για τον συγκεκριμένο και έχεις καταλάβει όπως εγώ εννοείται, αλλιώς άκυρο). Νιώθψ ότι έχω κι εγ αδυναμίες που με απασχολούς και δεν θεωρώ ότι ελαφρύτερες από τις δικές του και δεν με καθυσυχάζει κάτι τέτοιο. Αν θέλει να μου μιλήσει ή να προκαλέσει κι άλλλο για να κερδίσει τελικά μία μάχη που την είδει πως πρέπει να δώσει τον αφήνω να κερδίσει, του δείχνω όμως ότι εγώ δεν έχασα. Μην τα πολυλογώ άλλο, φτάνεις σε ένα σημαείο να νιώσει μαλάκας και να δει ότι θα έχει κάποτε κι άλλες σκασίλες πιο σοβαρές από το απωθημένο που γεννάται διαρκώς από τα ερεθίσματά μας. Γοητεύεται από κάτι καλύτερο και τελικά λυρωτικό.
Σηκώνει πολύ κουβέντα αυτό που λες και σε βλέπω ότι θα ήσουν διατεθιμένη να το κουβετιάζεις με μία ωραία παρέα και καφέ σε κάποιον ωραίο μέρος. Προφορικός διάλογος, άνεση. εδώ πραγατικά μη το συνεχίσεις (δηλαη ό,τι γουστάρεις κάνεις ρε παιδί μου αλλά), μην περιμένεις ότι μπορεί να γίνει κάτι ωραίο εδώ. Στο 1/10 σου απαντάω και όσο εγώ κατάλαβα. Εσύ έχεις ολοκληρωμένο σχήμα και κατάσταση στο μυαλό σου. Επίσξς κι εσύ το 1/10 θα έχεις πιάσει απ' αυτό που είπα. Γι αυτό το λέω. Θα πεταχτούν κι άλλοι και καταλαβαίνεις.
Πάντως άκου και μία άλλη εικόνα. Έτσι και κράτα την. Αν γνώριζες το γιο μου, δεν θα ασχολιόσουν καν με το τι είναι σεξουαλικά. Θα λεγες τόσα άλλα ενδιαφέροντα που μπορείς να κάνεις μαζί του που δεν θα σου έμενε καιρός να ψάξεις να βρεις αφορμή είτε για να του επιτεθείς είτε να τον απορρίψεις είτε να λυπηθείς ούτε τίποτε. Δεν θυμίζει ούτε στο ένα ακατοστό τη δική μου αχρηστίλα, Δεν τρώει ποτέ μπούλινγκ γιατί με το χαρακτήρα του και την τακτική του έχεις κερδίσει κάγκουρες, κοπέλες, καθηγητές. Δούλεψε καλοκαίρι και μάζεψε 1600 ευρώ και πάει για πάρτη του Γερμανία σε μια φίλη του και μετά Ισπανία σε μία άλλη. Έρχεται να δει τις μικρές και δεν με επιβαρύνει σε τίποτα. Τελείωσε το πρώτο έτος και τα πάει πολύ καλά στο Πανεπιστήμιο με τους συμφοιτητές του.
Δεν τον ένοιαξε ποτέ να κυκλοφορήσει προκλητικά για να νιώσει την ηδονή ή την ικανοποίηση ότι επιβάλλει κάτι δικό του και νικάει (και δεν μπορεί να τον σταματήσει κανένας και πήζουν οι εχθροί του κια τέτοια). Κάτι που είχε καταπιεστεί ρε παιδί μου και θα ηαν λογικό να το έκναε για να ακτονώσει αυτήν την καταπίεση. Μα δεν ειωσε ποτ΄και καταπίεση κι ας πήγαν να του κάνουν μπούλινγκ στο δημοτικό και στο γυμνάσιο. Δεν θεώρησε ποτέ ένοχο τον εαυτό του και δεν αποδέχτηκε.
Πες μου τώρα ότι αυτό το παιδί θα ενοχλήσει κόσμο. Ή όπως ένα άλλο αρχίδι, ότι είναι άρρωστο άτομο και του είπα ότι άρρωση είναι η μάνα του κι εγα μπαν βέβαια (Σε κάποιο άλλο φόρουμ. Δεν λέω είχαν δίκιο οι διαχειριστές, δεν ξέρω βέβαια αν έκαναν παρατήρηση σε αυτόν. Τέλος πάντων δεν έμπαινα και πολύ σε εκείνο το φόρουμ)
Σαν σκουπίδια τυχαία χυμένα ο πιο όμορφος κόσμος.